اختلال هویت تجزیه ای (DID) یک وضعیت جدی و پیچیده است که با توسعه دو یا چند هویت جداگانه مشخص می شود ، که دارای شخصیت های متمایز خود هستند و به نظر می رسد که به نوبت یک فرد را کنترل می کنند. تا همین اواخر ، این بیماری به عنوان "اختلال شخصیت چندگانه" شناخته می شد. درمان DID بسیار چالش برانگیز است و زندگی با آن می تواند بسیار دشوار باشد ، اما بسیار غیر معمول است. با مرحله 1 شروع کنید تا برخی از تکنیک ها را برای کمک به شما در زندگی عادی تر پیاده سازی کنید.
مراحل
قسمت 1 از 4: درک وضعیت خود
مرحله 1. ماهیت بیماری خود را بشناسید
شما یک فرد مجرد و کامل با هویت های متفاوت هستید. هر هویت جداگانه (یا "تغییر") متعلق به شماست ، حتی اگر احساس می کنید که هیچ کنترلی بر آنها ندارید. تشخیص این واقعیت اساسی به شما احساس هویت شخصی می دهد و به شما کمک می کند تا نحوه مدیریت وضعیت خود را بیاموزید.
مرحله 2. علت را مشخص کنید
DID بیشتر در زنان شایع است و تقریباً همیشه با آسیب های دوران کودکی در ارتباط است ، اغلب به شکل سوء استفاده وحشیانه و مداوم. این روند هرچقدر هم دردناک و دشوار باشد ، درک علت جدایی شما ممکن است به بهبود شما کمک کند.
مرحله 3. قبول کنید که تغییرات شما واقعی هستند و برای کمک به شما وجود دارند
دیگران ممکن است به شما بگویند که تغییرات شما وجود ندارد ، شما خودتان آنها را ایجاد کرده اید. این درست نیست ، زیرا شما عمداً هیچ اقدامی برای ایجاد این افراد جایگزین یا اختلال خود انجام نداده اید ، در غیر این صورت ، آنها درگیر مسائل مربوط به سلامت روان نمی شوند. در عوض ، آنها به عنوان خودخواهی های دیگر شما شناخته می شوند ، یعنی شما "شخصیت" خود را ساخته اید. الگوهای آزمایشی و DID هر دو بسیار متفاوت هستند. تغییرات افراد مستقلی نیستند. با این حال ، اگر با DID زندگی می کنید ، این تغییرات بسیار واقعی به نظر می رسند. در حال حاضر ، بهتر است واقعیت ظاهری آنها را بپذیریم و یاد بگیریم که با وجود آنها کنار بیاییم.
مرحله 4. انتظار داشته باشید فراموشی را تجربه کنید
اگر DID دارید ، ممکن است دو نوع فراموشی داشته باشید. اول ، ممکن است شما تجربه های دردناک یا آسیب زای زندگی را فراموش کرده یا مسدود کرده باشید. به یاد بیاورید که بسیاری از افراد مبتلا به اختلال هویت تجزیه ای در کودکی چنین تجربیاتی را تجربه کرده اند. دوم ، ممکن است هر زمان که یکی از تغییرات شما هوشیاری شما را تحت کنترل خود قرار داد ، دچار فراموشی و احساس "زمان از دست رفته" شوید.
مرحله پنجم. بدانید که حالت فوگ را تجربه خواهید کرد
از آنجا که ممکن است یکی از تغییرات شما در هر زمان کنترل شود ، ممکن است خود را در خارج از خانه بیابید ، مطمئن نیستید که کجا هستید و چگونه به آنجا رسیده اید. به این می گویند "حشره تجزیه ای".
مرحله 6. درک کنید که افسردگی در افراد مبتلا به DID شایع است
اگر اختلال هویت تجزیه ای دارید ، ممکن است علائم افسردگی را نیز تجربه کنید: خواب و اشتهای مختل ، غم مداوم و در برخی موارد افکار خودکشی.
مرحله 7. توجه داشته باشید که اضطراب در افراد مبتلا به DID نیز شایع است
اگر اختلال هویت تجزیه ای دارید ، ممکن است علائم اضطراب را نیز تجربه کنید. ممکن است متوجه شوید که احساس نگرانی یا وحشت می کنید ، گاهی اوقات بدون اینکه دلیل آن را درک کنید.
مرحله 8. به دنبال سایر علائم سلامت روان باشید
علاوه بر فراموشی ، حالت فوگ ، افسردگی و اضطراب ، ممکن است علائم روانشناختی دیگری را نیز مشاهده کنید: به عنوان مثال ، نوسانات خلقی و احساس بی حسی یا جدا شدن از واقعیت.
مرحله 9. مراقب توهمات شنوایی باشید
افراد مبتلا به DID گاهی صداهایی را می شنوند که ممکن است گریه کنند ، نظر بدهند ، انتقاد کنند یا تهدید کنند. ممکن است در ابتدا متوجه شوید یا نباشید که این صداها از درون سر شما بیرون می آید.
قسمت 2 از 4: جستجوی راهنمای حرفه ای
مرحله 1. یک درمانگر با تجربه پیدا کنید
شما به یک درمانگر نیاز دارید که بتواند اطلاعات درستی را از شما و تغییرات شما بدست آورد ، و شما به فردی نیاز دارید که با صبر و حوصله به شما گوش دهد و به درمان طولانی مدت شما بپردازد. علاوه بر گفتگو درمانی ، درمان DID ممکن است شامل هیپنوتیزم درمانی ، روان درمانی ، هنر درمانی و حرکت درمانی باشد. به دنبال یک متخصص با تجربه در درمان DID به یکی از این روش ها باشید.
مرحله 2. پشتکار داشته باشید
به طور متوسط ، تشخیص بیماری اختلال هویت تجزیه ای حدود هفت سال طول می کشد. این امر به این دلیل است که بسیاری از پزشکان DID را به طور کامل درک نمی کنند و همچنین علائم تجزیه ای همیشه فوراً آشکار نیستند ، در حالی که علائم شایع تر - افسردگی ، اضطراب و موارد مشابه - مشکل اصلی را پنهان می کند. پس از تشخیص بیماری ، باید در پیگیری درمان نیز پیگیر باشید. اگر به نظر نمی رسد که درمانگر شما متوجه شما شده یا به حرف شما گوش می دهد ، یک روش جدید پیدا کنید. اگر به نظر نمی رسد که یک روش درمانی مثر باشد ، روش دیگری را امتحان کنید.
مرحله 3. سعی کنید دستورالعمل های درمانگر خود را رعایت کنید
هرچه بیشتر به درمان خود پایبند باشید ، مدیریت تغییرات خود و داشتن یک زندگی بهتر و عادی تر برای شما آسان تر خواهد بود. به یاد داشته باشید که درمان به آرامی عمل می کند ، اما می تواند تغییرات قابل توجه و پایداری را به همراه داشته باشد. با گذشت زمان ، یک درمانگر خوب می تواند به شما در درک وضعیت خود ، حل تعارضات و در نهایت ادغام هویت های متعدد خود در یک فرد کمک کند.
مرحله 4. داروهای تجویز شده را مصرف کنید
علاوه بر درمان ، ممکن است لازم باشد برخی از علائم خود - مانند افسردگی ، اضطراب ، تغییرات خلقی و مشکلات خواب - را با دارو درمان کنید. این داروها DID شما را درمان نمی کند ، اما گاهی اوقات به عنوان "جذب کننده شوک" برای مدیریت علائم دردناک و ناتوان کننده استفاده می شوند تا درمان طولانی مدت برای تجزیه پیشرفت کند.
قسمت 3 از 4: مقابله با اختلال هویت تجزیه ای در زندگی روزمره خود
مرحله 1. برای تفکیک برنامه ریزی کنید
به یاد داشته باشید که تغییرات شما ممکن است در هر زمان اعمال شود. بسته به شرایط خاص پرونده شما ، یک یا چند مورد از این تغییرات ممکن است کودکان باشند یا در غیر این صورت از جایی که باید بروند بی اطلاع هستند. آماده باش. یک کاغذ با نام ، آدرس و شماره تلفن خود ، همراه با اطلاعات تماس درمانگر و حداقل یک دوست خوب ، در خانه ، محل کار و ماشین خود نگه دارید. سوابق مهم را در یک مکان واحد در خانه نگه دارید و به عزیزان خود بگویید آن مکان کجاست.
علاوه بر این ، ممکن است به شما کمک کند که کارت های نشانه را در کارت و اتاق خود با اطلاعات مهم ، از جمله برنامه روزانه خود قرار دهید
مرحله 2. اقدامات پیشگیرانه را انجام دهید
ممکن است یک یا چند مورد از تغییرات شما غیرقابل اعتماد باشد. برای مثال ، این شخصیت ممکن است پول زیادی خرج کند ، به خریدهای شاد بپردازد و اقلامی را خریداری کند که از آنها استفاده نمی کنید. در این صورت از حمل کارت اعتباری یا مقدار زیادی پول نقد خودداری کنید. اگر یکی از تغییرات شما کار غیرقابل اعتماد دیگری انجام داد ، اقدامات مشابهی را انجام دهید تا آسیب احتمالی را به حداقل برسانید.
یک مجله با خود داشته باشید و یادداشت ها را یادداشت کنید تا کارهایی را که باید انجام دهید به شما یادآوری کند. اگر دچار نقص حافظه یا مشکل در ردیابی موارد هستید ، این می تواند به شما کمک کند
مرحله 3. به یک گروه پشتیبانی بپیوندید
اگر گروه حمایتی برای افرادی با شرایط تجزیه ای در منطقه شما وجود دارد ، به پیوستن فکر کنید. چنین گروه هایی می توانند چشم انداز ارزشمندی را ارائه دهند و تعدادی مکانیسم مقابله و مهارت های بقا را به شما ارائه دهند.
اگر گروه پشتیبانی حضوری در نزدیکی شما وجود ندارد ، گروه های پشتیبانی آنلاین را بررسی کنید
مرحله 4. یک شبکه پشتیبانی شخصی بسازید
فارغ از درمانگر و گروه حمایتی ، ممکن است داشتن برخی از دوستان نزدیک و اعضای خانواده که وضعیت شما را درک می کنند و در صورت لزوم مایل به کمک هستند ، کمک کننده باشد. آنها می توانند به پیگیری داروها و درمان های شما کمک کنند و حمایت عاطفی مورد نیاز را ارائه دهند. عشق و حمایت بی قید و شرط عزت نفس شما را بالا می برد و عزم راسخ شما برای تعهد به درمان را تقویت می کند.
مرحله 5. داستانهای موفقیت را بخوانید
خواندن کتاب هایی در مورد افرادی که موفق به مدیریت DID شده اند و برای داشتن زندگی عادی و کاملاً کاربردی تلاش کرده اند ، می تواند الهام بخش باشد. درمانگر شما ممکن است توصیه هایی برای شما داشته باشد.
مرحله 6. ایجاد پناهگاه
وقتی خاطرات دردناکی به وجود می آیند یا احساس می کنید که بسیار ناراحت هستید ، می توانید به داشتن فضایی امن و آرام کمک کنید. این می تواند یک فضای بسیار کوچک باشد ، اما باید احساس امنیت و دعوت کند. برخی از ایده ها عبارتند از:
- ساخت آلبوم یا مجموعه ای از خاطرات خوب ، که می توانید اغلب آنها را ببینید و مرور کنید.
- تزئین با تصاویر آرامش بخش و آرامش بخش.
- از جمله پیام های مثبت ، مانند "من اینجا احساس امنیت می کنم" و "من می توانم این کار را انجام دهم".
مرحله 7. از استرس دوری کنید
به نظر می رسد استرس بزرگترین عامل تغییر شخصیت است. شما سعی می کنید با سرکوب ناخودآگاه و تغییر جهت جلوگیری از موقعیت های استرس زا به پناهندگی برسید. این مشکل را با اجتناب از مشاجره ، ترک مکان هایی که احتمال بروز درگیری در آنها وجود دارد ، همراهی افرادی که شما را درک می کنند و از شما حمایت می کنند ، نگه دارید و مشغول فعالیت های آرامش بخش مانند مطالعه ، باغبانی یا تماشای تلویزیون باشید.
مرحله 8. موقعیت ها یا علائم هشدار دهنده را شناسایی کنید
با گذشت زمان و با درمان ، ممکن است یاد بگیرید که موقعیت ها و علائم را تشخیص دهید که به احتمال زیاد یکی از تغییرات شما را تحریک می کند. توجه کنید و سعی کنید این شرایط را قبل از وقوع حل کنید. علاوه بر این ، آنها را در صورت امکان بنویسید ، تا بتوانید در آینده برای حل آنها پیش قدم باشید. برخی از محرک های رایج برای افراد مبتلا به DID عبارتند از:
- درگیر شدن در درگیری
- داشتن فلش بک از خاطرات بد
- بی خوابی و شکایات جسمی
- اصرار دارد که به خود آسیب برساند
- نوسانات خلقی
- احساس بی حسی ، جدا شدن یا "از دست دادن ذهن"
- توهمات شنوایی ، شاید با اظهارنظر یا مجادله صداها
مرحله 9. برای احساس شادی و آرامش قدم بردارید
از انجام وظایف کوچک و در عین حال رضایت بخش برای خود لذت ببرید و سعی کنید در صورت امکان به دیگران کمک کنید. در صورت داشتن ایمان ، تمرین کنید و مدیتیشن و یوگا را امتحان کنید. این مراحل به شما کمک می کند تا استرس را از بین ببرید و حس قدرت درونی را بدست آورید.
- سعی کنید تا آنجا که می توانید سالم بمانید ، از جمله خوردن مواد مغذی و انجام هر روز ورزش-حتی پیاده روی می تواند به شما کمک کند.
- به یک روال عادی پایبند باشید تا به زندگی شما کمک کنید تا ثبات بیشتری داشته باشید.
- با خود مهربان باشید. به خاطر داشته باشید ، رسیدن به جایی که می خواهید زمان می برد.
مرحله 10. از مصرف مواد مخدر و الکل دوری کنید
مصرف هرگونه دارو به غیر از داروهای تجویز شده برای بیماری شما ممکن است علائم شما را بدتر کند.
قسمت 4 از 4: مدیریت مشاغل با اختلال هویت تجزیه ای
مرحله 1. شغل مناسب را انتخاب کنید
هر فردی متفاوت است ، اما اگر شما DID داشته باشید ، مطمئناً شرایط شما بر توانایی کار شما تأثیر می گذارد. چه شغلی برای شما مناسب است؟ بستگی به این دارد که تغییرات شما چقدر همکاری و مشارکت داشته باشند. با درمانگر خود در مورد نوع کارهایی که ممکن است در شرایط شما بهترین باشد صحبت کنید ، اما به یاد داشته باشید که جلوگیری از استرس قابل توجه بسیار مهم است. سعی کنید شغلی را که دائماً شما را دچار تنش و نگرانی می کند انجام ندهید.
به ویژه در نظر بگیرید که مسئولیت های شما چه خواهد بود. شما نمی خواهید که کودک در طول یک بحث جدی یا یک جلسه مهم ظاهر شود و نمی خواهید مشتریان یا مشتریان را با ایده ها ، تصورات ، نگرش ها و رفتارهای غیرقابل توضیح تغییر دهید
مرحله 2. انتظارات منطقی داشته باشید
می توانید سعی کنید قوانین را برای تغییرات خود کنترل کرده و تنظیم کنید ، اما ممکن است آنها همکاری نکنند. آنها ممکن است اشتباه کنند ، همکاران شما را گیج کنند ، محل کار شما را ترک کنند ، یا حتی شغل خود را ترک کنند. انتظار برای مدیریت همه این امکانات فقط به سطح استرس شما می افزاید ، بنابراین این واقعیت را بپذیرید که ممکن است نتوانید شغل خاصی را حفظ کنید.
مرحله 3. آگاهی همکاران از وضعیت خود را در نظر بگیرید
این تصمیم شما است که تشخیص خود را با همکاران به اشتراک بگذارید یا خیر. اگر DID شما به خوبی مدیریت می شود و معمولاً در زندگی کاری شما دخالت نمی کند ، ممکن است مجبور نباشید. با این حال ، اگر رئیس یا همکاران شما به دلایلی مرتبط با وضعیت شما دچار سردرگمی ، ناراحتی یا نارضایتی از عملکرد شما شوند ، توضیح آن مفید خواهد بود. در غیر این صورت ، این افراد ممکن است برای شناختن "شما واقعی" دچار مشکل شوند و این باعث شود که افکار و ایده های شما بدون دلیل تغییر کرده است.
مرحله 4. استرس ناشی از کار را مدیریت کنید
حتی یک شغل نسبتاً کم فشار گاهی اوقات باعث ایجاد استرس در شما می شود. مراقب باشید این استرس بیش از حد شدید نشود. همانطور که در زندگی خارج از محل کار خود انجام می دهید ، سعی کنید از درگیری ها اجتناب کنید ، از مشاجرات فاصله بگیرید و تکنیک های آرامش را تمرین کنید.
مرحله 5. قانون را بشناسید
قانون فدرال از منافع شغلی معلولین حمایت می کند و این شامل افرادی است که دارای اختلال هویت تجزیه ای هستند. اگر می توانید به طور معقول وظایف مورد نیاز شغل خود را انجام دهید ، قانون با شماست.
نکات
- اگر سعی کرده اید شغلی داشته باشید اما به دلیل شرایط خود نمی توانید کار کنید ، ممکن است واجد شرایط ناتوانی باشید.
- اختلال هویت تجزیه ای یک وضعیت ترسناک ، ناراحت کننده و اغلب سوء تفاهم است. طبیعی است که در این مورد احساس خستگی و ناتوانی کنید. با این حال ، سعی کنید دید طولانی داشته باشید. درمان طولانی مدت می تواند بسیار مثر باشد ، به شرطی که به آن پایبند بمانید. هیچ درمانی برای DID وجود ندارد ، اما می توان آن را همراه با علائم همراه درمان و مدیریت کرد.
- سعی کنید کنترل را در دست نگیرید. اگر دچار تغییرات بدخلق ، پارانوئید یا غیرهمکار هستید ، کنترل آن ممکن است آنها را عصبانی کند. اگر تغییر حالت شما تهاجمی باشد ، ممکن است قوانین اشتباه باشند.
- اگر احساس می کنید با خودتان ناامن هستید ، با یک فرد پشتیبانی ، درمانگر یا یک خط تلفن تماس بگیرید. ممکن است لازم باشد در بیمارستان بستری شوید تا خود را ایمن نگه دارید در حالی که ممکن است داروها یا درمان را تنظیم کنند.
