اختلال هراس شرایطی است که با یک اضطراب خاص مشخص می شود: اضطراب در مورد زمان حمله پانیک بعدی شما. علاوه بر این ، ممکن است لازم باشد با اضطرابی که باعث ایجاد حملات اولیه وحشت شد مقابله کنید. مدیریت اختلال هراس با کمک متخصص سلامت روان امکان پذیر است - شما نباید سعی کنید به تنهایی با درمان برخورد کنید. مهم است که در اسرع وقت به دنبال کمک باشید ، زیرا اضطراب و اختلال هراس می تواند بر روابط ، شغل ، تحصیلات شما تأثیر بگذارد و حتی منجر به آگورافوبیا شود.
مراحل
روش 1 از 4: شناسایی اختلال هراس
مرحله 1. علائم اختلال هراس را بیاموزید
اختلال هراس تقریباً 6 میلیون بزرگسال را در ایالات متحده تحت تأثیر قرار می دهد و بیشتر توسط زنان مشاهده می شود. حملات مرتبط با اختلال هراس به طور کلی فقط چند دقیقه طول می کشد ، اما می تواند ساعت ها در یک زمان تکرار شود. برخی از علائم اختلال هراس عبارتند از:
- حملات ناگهانی و مکرر ترس.
- احساس عدم کنترل در هنگام حمله.
- تجربه ترس یا وحشتی که تقریباً فلج کننده است.
- ترس یا نگرانی در مورد زمان حمله بعدی.
- اجتناب از مکانهایی که حملات قبلی در آنها رخ داده است.
- احساس اینکه دارید دیوانه می شوید یا در شرف مرگ هستید.
- علائم جسمی در طول حمله ممکن است شامل ضربان قلب یا تپش قلب ، تعریق ، مشکل در تنفس ، ضعف یا سرگیجه ، احساس گرما یا سرماخوردگی ، گزگز یا بی حس شدن دست ها ، درد قفسه سینه ، خفگی یا درد معده باشد.
مرحله 2. بدانید چه چیزی اختلال هراس را متمایز می کند
تجربه احساسات عمومی اضطراب یا یک یا دو حمله پانیک ، در عین ترسناک بودن ، به این معنی نیست که شما دچار اختلال هراس هستید. ویژگی بارز این اختلال ترس مداوم از حملات پانیک در آینده است. اگر چهار بار یا بیشتر دچار حمله پانیک شده اید و می ترسید حمله بعدی شما چه موقع اتفاق بیفتد ، یک متخصص بهداشت روانی را که متخصص اختلالات هراس یا اضطراب است ، پیدا کنید.
- افراد مبتلا به اختلال هراس بیشتر از زمان و مکان حمله بعدی خود می ترسند تا از چیزها یا رویدادهای خاص.
- به یاد داشته باشید که همه اضطراب را تجربه می کنند - این یک واکنش طبیعی به استرس است. احساس اضطراب به این معنا نیست که اختلال دارید. اضطراب معمولی معمولاً به دلیل چیزی خاص ، مانند ارائه آینده یا یک بازی بزرگ رخ می دهد. برای افراد مبتلا به اختلال اضطراب ، اضطراب ثابت است و به نظر می رسد که هیچ منبعی ندارد.
مرحله 3. از عوارض جانبی اختلال هراس آگاه باشید
در صورت عدم درمان ، اختلال هراس می تواند عوارض جانبی جدی داشته باشد. یکی از شدیدترین پیامدهای اختلال هراس ایجاد فوبیا است. به عنوان مثال ، اگر هنگام سوار شدن در آسانسور دچار حمله شده اید ، ممکن است نگرانی جدی در مورد آسانسور داشته باشید. ممکن است از آنها اجتناب کنید و ممکن است دچار هراس شوید. ممکن است یک آپارتمان یا شغل عالی را رها کنید زیرا برای دسترسی به آن باید از آسانسور استفاده کنید ، یا از بیمارستان برای مراقبت خودداری کنید ، یا از یک مرکز خرید که معمولاً در آن خرید می کنید و فیلم می بینید ، و غیره ، همه زیرا شما از آسانسور اجتناب می کنید. کسانی که از اختلال هراس رنج می برند ممکن است در نهایت دچار آگورافوبیا یا ترس از بیرون رفتن شوند ، زیرا آنها از حمله پانیک دیگری در خارج از خانه خود بسیار می ترسند. سایر عوارض جانبی احتمالی عبارتند از:
- افزایش احتمال سوء مصرف الکل و مواد مخدر
- افزایش خطر خودکشی
- افسردگی
- وقت کمتری را صرف سرگرمی ، ورزش و سایر فعالیتهای رضایت بخش کنید
- ترس از سفر بیش از چند مایل از خانه
- اثرات اقتصادی (کنار گذاشتن مشاغل پردرآمد که مستلزم سفر است ، از دست دادن شغل ، وابستگی مالی به دیگران)
روش 2 از 4: درمان اختلال هراس
مرحله 1. یک متخصص بهداشت روان پیدا کنید که متخصص اختلالات اضطرابی است
کلید مدیریت اضطراب ناشی از اختلال هراس و داشتن یک زندگی عادی ، جستجوی درمان حرفه ای است. خبر خوب این است که این اختلال بسیار قابل درمان است. خبر ناگوار این است که اغلب می توان آن را اشتباه تشخیص داد. با پزشک خود در مورد آنچه در حال رخ دادن است صحبت کنید تا او بتواند مشکل جسمی دیگری را که ممکن است باعث حملات شما شود رد کند ، سپس از یک متخصص بهداشت روانی که به طور خاص با اضطراب و اختلالات هراس سر و کار دارد ، مراجعه کنید. انواع درمانی که ممکن است کمک کننده باشد عبارتند از:
- درمان شناختی رفتاری (CBT). این به ویژه در درمان اختلال هراس مفید است و روش ترجیحی درمان است. CBT به منظور شناسایی الگوهای فکری و رفتاری ریشه دار است که بر اضطراب شما تأثیر می گذارد و روشهای سازگارتر برای مشاهده جهان و مقابله با استرس را به شما آموزش می دهد.
- درمان از طریق مواجهه. درمانگر شما را در شناسایی منبع ترس های شما و تدوین برنامه تدریجی برای قرار گرفتن در معرض منبع راهنمایی می کند.
- درمان پذیرش و تعهد. این روش درمانی از روش های پذیرش و ذهن آگاهی برای غلبه بر اضطراب و مقابله با استرس استفاده می کند.
- رفتار درمانی دیالکتیکی این رویکرد درمانی برگرفته از اصول پزشکی شرقی است. از طریق ترکیبی از ذهن آگاهی ، تنظیم هیجان و راهبردهای تحمل پریشانی و همچنین آموزش مهارت های بین فردی ، بیماران برای کنترل اضطراب مجهزتر می شوند.
مرحله 2. در مورد داروها با پزشک خود مشورت کنید
در برخی موارد ، ممکن است دارو مناسب باشد ، به خصوص اگر با عوارضی مانند افسردگی روبرو هستید. داروهای ضدافسردگی و داروهای ضد اضطراب رایج ترین داروهای اختلال هراس هستند.
- عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی ممکن است شامل سردرد ، حالت تهوع یا مشکل در خواب باشد. در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی با پزشک خود مشورت کنید.
- اولین خط درمان برای اکثر مردم شامل مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) ، مهارکننده های بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین (SNRIs) یا ونلافاکسین است.
- داروهای ضد افسردگی گاهی اوقات می توانند باعث افکار خودکشی یا حتی اقدام به خودکشی شوند ، به ویژه در کودکان و نوجوانان. نظارت دقیق بر افرادی که از داروهای ضد افسردگی استفاده می کنند بسیار مهم است ، به ویژه هنگامی که برای اولین بار شروع به درمان می کنند.
- اگرچه غیر معمول است ، پزشک ممکن است مسدود کننده های بتا را تجویز کند ، که ممکن است به کنترل علائم فیزیکی کمک کند.
- صرف نظر از داروی تجویز شده ، روانپزشکان همچنان درمان دوگانه با مداخلات شناختی-رفتاری را پیشنهاد می کنند.
مرحله 3. عوامل محرک خود را مشخص کنید
حملات پانیک اغلب به طور ناگهانی و ظاهراً از هیچ جا اتفاق می افتند - حتی می توانند هنگام خواب رخ دهند. تجربه حملات پانیک ممکن است در نهایت منجر به ایجاد اختلال پانیک شود ، جایی که شما بیشتر از خود حمله می ترسید تا آنچه که در ابتدا باعث حملات پانیک شما شده است. اینها به عنوان محرک ها شناخته می شوند و عمل ساده شناسایی آنها و درک اینکه آنها مستقل از حمله پانیک هستند می تواند باعث از دست دادن قدرت آنها شود. درمانگر شما می تواند به شما در شناسایی عوامل محرک کمک کند.
-
مواردی که ممکن است حملات اضطرابی اولیه شما را تحریک کند عبارتند از:
- مشکلات مالی
- کار کنید
- ملاحظات بهداشتی
- روابط پر فراز و نشیب
- تصمیمات بزرگ
- خبر بد
- افکار یا خاطرات مضطرب
- تنهایی
- مکانها یا افرادی که نشان دهنده رویدادهای آسیب زا هستند
-
مواردی که ممکن است باعث حمله اضطرابی مربوط به اختلال هراس شود عبارتند از:
- استرس مزمن
- جدایی یا از دست دادن
- مکانهایی که قبلاً حمله کرده اید
- افزایش ضربان قلب یا سایر علائم که از نظر فیزیکی یادآور اتفاقاتی است که در طول حمله برای بدن شما رخ می دهد
مرحله 4. خودتان را در معرض ترس های خود قرار دهید
با کمک درمانگر خود می توانید محرک های خود را از جمله محرک های فیزیکی به چالش بکشید. انواع مختلفی از قرار گرفتن در معرض درمان وجود دارد که ممکن است درمانگر شما بخواهد آن را امتحان کند.
- با قرار گرفتن در معرض درک ، درمانگر شما می تواند علائم حمله را در یک محیط امن و کنترل شده راهنمایی کند. خواهید آموخت که این علائم (مانند افزایش ضربان قلب ، تعریق و غیره) به این معنی نیست که حمله قریب الوقوع یا اجتناب ناپذیر است. به عنوان مثال ، ممکن است به شما دستور داده شود که برای افزایش ضربان قلب در محل بدوید تا نشان دهید این یک احساس جسمی بی ضرر است که مستقل از حمله وحشت ایجاد می شود.
- قرار گرفتن در معرض in vivo موقعیت های ترسناک را به مراحل کوچک و قابل کنترل تقسیم می کند و با شروع با کمترین تهدید سناریو ، شما یکی یکی با آن موقعیت ها روبرو می شوید.
مرحله 5. تحریفات شناختی را بشناسید و به چالش بکشید
تفکر شما ممکن است ریشه اضطراب شما باشد. درمانگر شما به شما کمک می کند تا تحریف های شناختی را در تفکر روزمره خود تشخیص دهید. سپس بررسی کنید که چه شواهدی برای یا مخالف این طرز تفکر وجود دارد. وقتی یاد می گیرید که این افکار را دقیق مشخص کنید ، سعی کنید آنها را با شیوه های تفکر سالم تر و واقع بینانه جایگزین کنید. تحریفات شناختی مرتبط با اضطراب عبارتند از:
- تفکر سیاه و سفید (همچنین به عنوان تفکر همه یا هیچ) معروف است: "اگر فرزندم نمرات خوبی کسب نکند و در مدرسه پیشرفت نکند ، من به عنوان یک مادر شکست خورده هستم."
- کلی گویی بیش از حد: "پیتر از من ناراحت است زیرا من تماس او را بر ندادم. او دیگر هرگز با من صحبت نخواهد کرد."
- فاجعه بار: "اضطراب من در حال افزایش است. اوه ، نه! تمام اتاق قرار است به من خیره شود! من خیلی خجالت می کشم! دیگر هرگز نمی توانم چهره خود را اینجا نشان دهم!"
- با عجله به نتیجه می رسید: "جسیکا در رستوران با من صحبت نکرد. او باید از من متنفر باشد."
- استدلال احساسی: "من احساس می کنم یک بازنده هستم زیرا شغلی ندارم ، بنابراین باید یکی از آنها باشم."
مرحله 6. یک مانترا را در طول روز تکرار کنید
به گفته سانسکریت ، مانتراها اصوات یا عباراتی هستند که طنین مثبت را در روح شما ایجاد می کنند. این عبارت با صدای بلند در جهان گفته می شود و وقتی آن را می گویید ، هدف این است که تمرکز خود را بر روی کامل تبدیل شدن به آنچه کلمات دلالت دارند ، متمرکز کنید. برای جایگزینی موفقیت آمیز افکار منفی با تفکر مثبت ، ابتدا باید کار تفکر منفی را به چالش بکشید و محرک های خود را کشف کنید ، همانطور که در بالا توضیح داده شد. تصحیح افکار منفی شما می تواند این باورهای منفی را از بین ببرد و به شما فضا می دهد تا پیامهای مثبت خود را باور کنید.
- می توانید هر روز صبح از خواب بیدار شده و این عبارت را در حالی که برای روز آماده می شوید یا در آینه به خود نگاه می کنید تکرار کنید. هر زمان که احساس می کنید استرس در حال افزایش است ، روی آرامش خود حساب کنید تا شما را آرام کند و شما را متمرکز کند.
- موارد زیر را امتحان کنید: اضطراب خطرناک نیست. فقط ناراحت کننده است.
روش 3 از 4: مدیریت علائم و درمان خوب بدن
مرحله 1. تمرینات تنفس عمیق را بیاموزید
تنفس عمیق و دیافراگمی که روزانه تمرین می شود می تواند به شما در کاهش استرس و اضطراب کمک کند. به علاوه ، تنفس عمیق در هنگام حمله وحشت می تواند شما را متقاعد کرده و به شما کمک کند تا علائم را سریعتر برطرف کنید. بالا بردن هوا ، یا تنفس سریع و کوتاه ، در حمله پانیک شایع است. انجام تمرینات تنفسی دیافراگمی می تواند به شما کمک کند تا زمانی که هراس از بین نرود ، احساس را مدیریت کنید و حتی ممکن است از حملات آینده جلوگیری کنید.
- راست روی یک صندلی راحت بنشینید. دست خود را روی شکم خود قرار دهید. یک نفس بلند و آهسته به مدت چهار بار از طریق بینی خود بکشید. باید احساس کنید که شکم شما در حال بزرگ شدن است. دو بار نفس را حبس کنید. سپس ، چهار بار نفس را از طریق دهان خود رها کنید. توجه داشته باشید که شکم شما در زیر دست شما باد می شود.
- برای تسکین بیشتر استرس این تمرین را دو بار در روز به مدت پنج تا 10 دقیقه انجام دهید.
مرحله 2. تکنیک های ذهن آگاهی را امتحان کنید
ذهن آگاهی به اینجا و اکنون یا لحظه حال مربوط می شود. اغلب با اضطراب ، گرفتار گذشته یا آینده می شوید. ذهن آگاهی به شما امکان می دهد با تاکید بر آگاهی متمرکز بر زمان ، استرس را مدیریت کنید. برای مبارزه با اضطراب می توانید از مدیتیشن ، تنفس و سایر تمرینات آگاهانه استفاده کنید.
- مدیتیشن ذهن آگاهی شامل نشستن در یک اتاق آرام و تنفس عمیق است. در همین حال ، ممکن است همه احساسات را در لحظه حال در نظر بگیرید: بینایی ، صدا ، بو ، لمس و مزه. هرگاه متوجه شدید که اندیشه شما به گذشته یا آینده سرگردان است ، آنها را به زمان حال برگردانید.
- تنفس ذهن آگاهی شامل تلاش برای پاکسازی ذهن شما از هرگونه افکار است اما تمرکز بر نفس خود را حفظ می کنید. تنفس عمیق را تمرین کنید و وقتی افکار به ذهن شما می رسند ، تصدیق کنید ، سپس آنها را دفع کنید و همچنان بر نفس خود تمرکز کنید.
مرحله 3. فعال بمانید
ورزش علاوه بر اینکه برای سلامتی و رفاه طولانی مدت ضروری است ، در کاهش استرس از اهمیت بالایی برخوردار است. از آنجا که استرس می تواند شما را مستعد ابتلا به حمله پانیک کند ، کاهش استرس شما و دانستن نحوه برخورد سالم با آن ممکن است احتمال ابتلا به حمله را کاهش دهد. ورزش حالت خلقی مثبت ایجاد می کند و مسکن های طبیعی معروف به اندورفین را ارائه می دهد. فعالیت بدنی باعث افزایش عزت نفس و کیفیت خواب نیز شده است.
- قبل از انجام چند مورد از فعالیتهای مورد علاقه خود ، تعدادی فعالیت مختلف را امتحان کنید. به خاطر داشته باشید که احتمالاً به فعالیتهایی که به نظر شما طاقت فرسا یا خسته کننده است ، متعهد نخواهید شد. فعالیتی را که دوست دارید انتخاب کنید و راه هایی برای انجام آن با دیگران برای تقویت مدیریت استرس خود بیابید.
- یکی از مواردی که باید در نظر داشته باشید این است که برخی از افراد با مواردی مانند تعریق یا افزایش ضربان قلب تحریک می شوند - تغییرات فیزیکی که نشان دهنده اتفاقات بدن شما در هنگام حمله وحشت است. اگر این ممکن است یکی از عوامل محرک شما باشد ، قبل از شروع ورزش با درمانگر خود صحبت کنید.
مرحله 4. به طور منظم بخوابید
خواب و اضطراب در یک چرخه معیوب وجود دارد. عدم خواب می تواند باعث کاهش پاسخ به استرس شود و استرس بیشتر می تواند برای خواب مضر باشد. به نظر می رسد نگرانی های مزمن بیشتر از کمبود خواب متاثر می شوند. تحقیقات نشان داده است که افراد مبتلا به اضطراب و اختلال هراس در صورت احیای کیفیت خواب ممکن است علائم را کاهش دهند.
- هفت تا نه ساعت خواب در شب را در نظر بگیرید. یک روال رو به پایان ایجاد کنید که در آن شما در فعالیتهای آرامش بخش مانند خواندن ، انجام یک جدول کلمات متقاطع یا نوشیدن چای بدون کافئین شرکت کنید.
- سعی کنید هر روز در یک ساعت منظم بخوابید و از خواب بیدار شوید تا یک روال عادی ایجاد کنید.
- از نوشیدن الکل و کافئین خودداری کنید. مردم اغلب برای خوابیدن الکل می نوشند. در حالی که ممکن است در ابتدا باعث بیهوشی شما شود ، مصرف زیاد الکل مراحل بعدی خواب را مختل می کند. بنابراین ممکن است سریعتر بخوابید ، اما کیفیت خواب شما به شدت آسیب می بیند. کافئین می تواند علائم اضطراب را تشدید کند و در صورت مصرف زیاد در طول روز ، از خواب جلوگیری می کند.
مرحله 5. تصحیح رژیم غذایی خود را برای کاهش اضطراب در نظر بگیرید
مهم است که وعده های غذایی متعادل و سرشار از ویتامین ها و مواد مغذی بخورید. سعی کنید غذاهای واقعی و فرآوری نشده مانند گوشت بدون چربی و پروتئین ، کربوهیدراتهای پیچیده مانند میوه ها ، سبزیجات و غلات کامل و لبنیات بدون چربی یا کم چرب بخورید. دریابید که آیا حساسیت غذایی مانند گلوتن یا لبنیات دارید یا خیر ، و از این غذاها اجتناب کنید تا واکنش های منفی را که ممکن است اضطراب را بدتر کند ، به حداقل برسانید.
- کربوهیدرات های پیچیده ، مانند غلات کامل ، میوه ها و سبزیجات بخورید. خوردن آنها ممکن است بدن را برای ایجاد سروتونین تشویق کند ، که می تواند استرس را کاهش دهد.
- همچنین ، غذاهای سرشار از ویتامین C مانند مرکبات و غذاهای غنی از منیزیم مانند سبزیجات برگ دار و سویا را در آن قرار دهید. تصور می شود ویتامین C باعث کاهش کورتیزول ، هورمون استرس می شود.
- هیدراته بمانید و روزانه 8 لیوان آب یا بیشتر بنوشید.
روش 4 از 4: جستجوی راهنمای اضافی
مرحله 1. به یک دوست مراجعه کنید
به سادگی گفتن نگرانی ها یا نگرانی های ما با صدای بلند با شخص دیگری می تواند باعث ناراحتی و لذت شود. افکار مضطرب غالباً بر روی حلقه ای در سر ما می چرخند که ما معتقدیم آنها واقعیت دارند. صحبت با یک دوست نزدیک یا خویشاوندی که می تواند بی طرفانه به شما توصیه کند ممکن است کمک کننده باشد. ابراز نگرانی های خود با صدای بلند ممکن است به شما کمک کند که آنها را بعید یا احمقانه تلقی کنید ، یا دوست شما به شما کمک کند که متوجه شوید این نگرانی ها موجه نیستند.
مرحله 2. در گروه حمایت از اضطراب شرکت کنید
گروه های حمایتی را می توان به صورت محلی از طریق سازمان های بهداشت روانی و مذهبی یافت. همچنین می توانید بصورت آنلاین یا تلفنی به گروه های پشتیبانی بپیوندید. شرکت در چنین گروه هایی بار مدیریت اضطراب یا اختلال هراس را به تنهایی کاهش می دهد. شما می توانید استراتژی های مفیدی برای مقابله با علائم را از افرادی که در کفش شما بوده اند بیاموزید. علاوه بر این ، گروه های حمایتی تشویق ارزشمندی را ارائه می دهند و باعث توسعه دوستی های پایدار می شوند.
مطالعات نشان می دهد که مبتلایان به اضطراب از حمایت اجتماعی ارائه شده در محیط گروهی بهره مند می شوند. دوستان یا اعضای خانواده ممکن است نتوانند با شرایطی که شما در حال گذراندن هستند ارتباط برقرار کنند ، اما دیگران مانند شما می توانند با موقعیت شما همدردی کرده و امید را ارائه دهند
نکات
- جعبه ابزار خود را برای مدیریت اضطراب خود حفظ کنید. با گذشت زمان متوجه خواهید شد که مدیریت علائم شما آسان تر می شود.
- همچنین تعدادی داروی تجویز شده وجود دارد که می تواند دفعات و/یا شدت اضطراب و حملات پانیک را کاهش دهد. در گذشته ، برخی از این داروها به دلیل داشتن عوارض جانبی نامطلوب شهرت پیدا کردند ، اما به طور کلی ، دیگر این واقعیت ندارد. امروزه پرکاربردترین و م effectiveثرترین داروها از این نوع ، عوارض جانبی کمتری ، و حتی خفیف تر نیز دارند. همه اینها برای همه افراد به یک اندازه خوب عمل نمی کند ، بنابراین شما باید با یک متخصص بهداشت روانی واجد شرایط همکاری کنید تا بهترین مورد را برای خود بیابید.
هشدارها
- هیچ یک از پیشنهادات فوق نباید جایگزین توصیه های پزشک یا ارائه دهنده سلامت روان شود. در صورت داشتن برنامه درمانی تجویز شده خود را دنبال کنید.
- سعی نکنید به تنهایی از طریق اختلال هراس کار کنید. درمان های شما باید توسط روانشناس یا روانپزشک مشخص و تجویز شود.
- اگر فکر می کنید از اختلال هراس رنج می برید ، تصور نکنید که خود به خود برطرف می شود. خبر بد این است که اختلالات هراس را نمی توان درمان کرد ، زیرا غیرممکن است. این حتی در مورد هرکسی که هیچ علامتی را احساس نمی کند یا هرگز نداشته است ، صدق می کند ، زیرا حمله پانیک بخشی عادی از زندگی است ، مانند این است که آرزو می کنید دیگر هرگز گریه نکنید. اختلالات هراس می تواند تا حدی بهبود یابد که دیگر درمان نشوید و دیگر نیازی به درمان نداشته باشید ، اما اگر تصمیم بگیرید که درمان نشوید ، می تواند شما را به یک اختلال مزمن (دائمی) برساند. تا می توانید به دنبال کمک باشید ، می توانید خود را از مشکلات بسیار بزرگتر نجات دهید.
- انجام ندهید مصرف دارو را بدون مشورت با روانپزشک خود قطع کنید. بسیاری از مردم تصور می کنند که تا حدودی بهبود یافته اند و دیگر نیازی به کمک ندارند ، اما این امر به سادگی آنها را وادار می کند تا در سوراخی که در آن افتاده اند دوباره بیفتند. این به این دلیل است که روانشناسان به ما می گویند وقتی تصمیم به قطع مصرف دارو می گیرید ، بدن و بدن شما ذهن وارد فرایندی می شود که به آن معروف است سم زدایی که اصطلاح فانتزی تری برای خروج است. هنگامی که شروع به مصرف دارو کردید ، بدن و/یا ذهن شما به نسخه وابستگی پیدا می کند و هنگامی که مصرف آنها را متوقف می کنید ، بدن/ذهن شما شروع به فراموش کردن نسخه ای می کند که اغلب منجر به بروز علائم ترک می شود. اگر تصمیم بگیرید که مصرف زودهنگام دارو را متوقف کنید ، احتمال دارد که با موفقیت کنار نروید و دوباره دچار اضطراب شوید. فقط پزشک شما می داند که کی می توانید با خیال راحت ترک کنید.
