صرع یک بیماری عصبی است که بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد. صرع باعث تشنج های مکرر می شود که اغلب به طور تصادفی و بدون هشدار کمی رخ می دهد. این بیماری می تواند در اثر عوامل زیادی از جمله ضربه به سر ، سکته مغزی ، عفونت ها یا اختلالات ژنتیکی ایجاد شود. برخی از این علل قابل پیشگیری هستند ، برخی دیگر اینطور نیستند. هنگامی که فرد مبتلا به صرع می شود ، می توان آن را به طور کلی ، هر چند نه همیشه ، به منظور حذف یا کاهش تعداد تشنج ها مدیریت کرد.
مراحل
روش 1 از 2: جلوگیری از شروع صرع
مرحله 1. مراقبت های مناسب قبل از زایمان را بدست آورید
مادران باردار می توانند با دریافت مراقبت های حرفه ای پیش از زایمان از ابتلا به صرع در فرزندان خود جلوگیری کنند. در مورد مکمل ها و رژیم غذایی مناسب با پزشک مشورت کنید. سیگار را ترک کنید و از نوشیدن الکل در دوران بارداری یا شیردهی خودداری کنید.
مرحله 2. با واکسیناسیون خود در جریان باشید
عفونت های مغزی یکی از شایع ترین علل ایجاد صرع در کودکان است. واکسیناسیون مناسب اغلب می تواند از انقباض بیماری هایی که باعث صرع می شوند جلوگیری کند.
مرحله 3. دستورالعمل های ایمنی غذا را دنبال کنید
در سطح جهان ، سیستیکرکوز شایع ترین علت صرع است. این عفونت در تخم های کرمهای روده منتقل می شود. برای جلوگیری از انقباض کرم های نواری ، گوشت خوک باید کاملاً پخته شود. برای جلوگیری از مصرف تخم مرغ ، فردی که ممکن است کرم نواری روده داشته باشد ، باید قبل از لمس غذا ، دست ها را کاملاً بشوید.
این یک علت بسیار کمتر شایع صرع در کشورهای توسعه یافته است
مرحله 4. از مسمومیت با سرب اجتناب کنید
مسمومیت با سرب اغلب می تواند تشنج ایجاد کند و می تواند بر رشد روانی کودک تأثیر منفی بگذارد. همه باید اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از تماس با محصولات حاوی سرب انجام دهند. مراقب باشید تا از کودکان خردسال در برابر رنگهای سربی محافظت کنید.
بیشتر خانه هایی که قبل از 1978 ساخته شده اند حاوی مقداری رنگ بر پایه سرب هستند. اگر خانه شما قبلاً ساخته شده است ، در مورد آزمایش رنگ با بخش بهداشت محلی خود تماس بگیرید. فرزندان خود را از لایه برداری رنگ دور کنید. اسباب بازی ها و دست های کودکان را به طور مکرر بشویید. برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض گرد و غبار سرب ، کفها را مرتب و مرتب پاک کنید
مرحله 5. جلوگیری از سکته مغزی و بیماری های قلبی
افراد مسن به ویژه مستعد سکته های مغزی هستند که می توانند باعث شروع صرع شوند. با این حال ، خطر سکته مغزی با عادات زندگی سالم تر ، به ویژه تغییرات رژیم غذایی ، قابل کنترل است.
- برای پایین نگه داشتن کلسترول ، میوه و سبزیجات بیشتری بخورید. مقدار نمک مصرفی خود را محدود کنید. مصرف چربی های اشباع شده و چربی های ترانس را محدود کنید. منابع اصلی چربی های اشباع شده شامل پنیر ، پیتزا ، دسرهای لبنی ، شیر ، گوشت ، کره و چیپس است.
- بزرگسالان باید حداقل دو ساعت و نیم ورزش متوسط مانند دوچرخه سواری یا دویدن در هفته انجام دهند.
- سیگار را ترک کنید و میزان مصرف الکل را محدود کنید. مردان نباید بیش از دو نوشیدنی الکلی در روز ، زنان یک نوشیدنی.
- از پزشک بخواهید کلسترول شما را به طور منظم بررسی کند و هر دارویی را که برای فشار خون بالا تجویز می کند مصرف کند.
مرحله 6. از کلاه ایمنی استفاده کنید
آسیب های سر یکی از عوامل اصلی صرع است. همیشه در فعالیت های پرخطر مانند دوچرخه سواری ، موتورسیکلت ، اتومبیل برفی یا ATV ، ورزش های تماسی ، اسکیت سواری و اسب سواری از کلاه ایمنی استفاده کنید.
مرحله 7. با خیال راحت رانندگی کنید
برای پیشگیری از صدمات سر نیز باید با رعایت قوانین ایمنی جاده ، رانندگی هوشیار و تلفن همراه خود هنگام رانندگی از تصادف جلوگیری کنید. کمربند ایمنی ببندید و کودک را روی صندلی ایمنی بگذارید.
مرحله 8. ایمنی خانه را افزایش دهید
همچنین باید عواملی را که ممکن است باعث صدمه به سر شوند از خانه خارج کنید. در کف وان و حمام از تشک های بدون لغزش استفاده کنید. میله های چنگال را در دوش یا وان نصب کنید. مطمئن شوید که نرده های راه پله دارید. روشنایی کافی را در سراسر خانه ایجاد کنید. برای جلوگیری از افتادن کودکان از پنجره های باز ، محافظ پنجره ها را نصب کنید. وقتی بچه های کوچک در خانه هستند از دروازه های ایمنی در بالا و پایین پله ها استفاده کنید.
مرحله 9. به یاد داشته باشید که گاهی اوقات هیچ کاری نمی توانید انجام دهید
بسیاری از کودکان با ساختار مغزی متولد می شوند که باعث تشنج می شود. حدود یک سوم افراد مبتلا به اوتیسم به طور طبیعی دچار تشنج می شوند. از برخی عوامل محرک صرع مانند تومورهای مغزی نمی توان جلوگیری کرد. در اکثر موارد ، حتی دلیل قابل مشاهده ای برای این بیماری وجود ندارد. به بیان ساده ، اغلب هیچ کاری نمی توانید برای جلوگیری از صرع انجام دهید.
افرادی که بستگان نزدیک صرع دارند ، از جمله والدین و خواهر و برادر ، بیشتر در معرض این بیماری هستند
روش 2 از 2: به حداقل رساندن وقوع تشنج در بین افراد مبتلا به صرع
مرحله 1. برای دریافت دارو به پزشک مراجعه کنید
حدود 47 درصد از بیماران صرعی بعد از تجویز داروی ضد صرع ، تشنج را از بین می برند. پس از انجام برخی آزمایشات برای تعیین اینکه کدام دارو برای فرد مناسب است ، این تعداد به 70 rises افزایش می یابد. به طور خلاصه ، مداخله پزشکی عموماً در طول زمان در توقف تشنج مثر است.
مرحله 2. داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید
معمولاً پس از مشخص شدن نوع اختلال تشنج ، داروی ضد صرع (AED) تجویز می شود. بیمارانی که فقط یک بار تشنج داشته اند معمولاً تحت نظر هستند اما با AED درمان نمی شوند. در کودکان ، استفاده از AED همیشه خودکار نیست. تصمیم برای شروع داروی AED پیچیده است و تحت تأثیر فراوانی و نوع تشنج قرار می گیرد. تصمیم درمانی همیشه باید توسط متخصص مغز و اعصاب کودکان انجام شود. کودکان به ندرت برای اولین بار تشنج درمان می شوند.
مرحله 3. از سوء مصرف مواد خودداری کنید
سوء مصرف مواد ، به ویژه اعتیاد به الکل ، عامل اصلی صرع است. بیش از 5000 نفر در سال از تشنج ناشی از الکل رنج می برند. این حوادث با سوء استفاده شدید و اعتیاد همراه است.
مرحله 4. برای تحریک عصب واگ به پزشک مراجعه کنید
در صورت عدم اثربخشی دارو ، تحریک عصب واگ می تواند تعداد تشنج ها را تا 50 درصد پس از دو سال درمان کاهش دهد. در این روش یک مولد پالس با جراحی در قفسه سینه کاشته می شود تا سیگنال هایی به مغز ارسال شود. به شما دستگاهی داده می شود که هنگام تمرین یا اجرای عمومی ، سیگنال ها را به طور موقت خاموش کنید.
مرحله 5. رژیم کتوژنیک را شروع کنید
پزشکان ممکن است رژیم کتوژنیک را برای کودکانی که به داروها پاسخ نمی دهند تجویز کنند. در این رژیم ، شما میزان کربوهیدراتهای مصرفی خود را به شدت محدود خواهید کرد. در عوض شما انرژی خود را از مصرف مقادیر زیاد چربی به دست خواهید آورد. در حالی که ثابت شده است که این روش مثر است ، اما رعایت رژیم برای بزرگسالان دشوار است.
مرحله 6. برای تشنجهای بعدی خود را آماده کنید
معمولاً ساعت ها قبل از تشنج بزرگ احساس ناراحتی یا سرخوشی می کنید. با تجربه ممکن است بتوانید "هاله" را قبل از شروع تشنج تشخیص دهید. وقتی علائم را احساس کردید بنشینید تا با افتادن به خود آسیب نرسانید. در برخی موارد ، می توانید با پاسخ به علائم خود ، تشنج را متوقف کنید.
- اگر بوی نامطبوعی بو یا طعم آن را تشخیص دادید ، ممکن است نشانه تشنج پیش رو باشد. این تشنج ها را گاهی اوقات می توان با بوی تند مانند سیر از بین برد.
- شروع ناگهانی افسردگی ، تحریک پذیری یا سردرد نیز می تواند نشانه تشنج قریب الوقوع باشد. در این مورد ، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید و بپرسید که آیا می توانید دوز اضافی دارو برای جلوگیری از تشنج مصرف کنید.
- انقباض غیرقابل کنترل نشانه قوی تشنج قریب الوقوع است. هنگامی که این اتفاق می افتد ، ماهیچه های اطراف انقباض را فشار دهید تا سعی کنید آن را مهار کنید. این امر گاهی از تشنج جلوگیری می کند.
مرحله 7. یک شیوه زندگی سالم را حفظ کنید
برخی از شیوه های زندگی برای از بین بردن تشنج یا به حداقل رساندن آثار آنها مهم است. شما باید از الکل و سایر مواد تفریحی خودداری کنید. برنامه خواب منظمی را رعایت کنید. مصرف ویتامین D و ورزش برای به حداقل رساندن خطر شکستگی استخوان در هنگام تشنج. کاهش و مدیریت استرس.
- در برخی موارد ممکن است بخواهید از کلاه ایمنی استفاده کنید تا از آسیب دیدگی سر جلوگیری کنید.
- شما می توانید با استفاده از یوگا یا مدیتیشن ، استرس را که اغلب عامل تشنج است ، محدود کنید. عواملی که باعث ایجاد استرس در زندگی می شوند را به حداقل برسانید.
- چراغ های چشمک زن می توانند باعث تشنج شوند. قرار گرفتن در معرض بازی های ویدئویی ، تلنگرهای اکشن روی صفحه نمایش بزرگ و چراغ های تعطیلات را محدود کنید.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- زمین بازی کودک خود را بررسی کنید. ایمن ترین سطح از یک ماده جاذب ضربه مانند لاستیک خرد شده ، تراشه های چوب یا ماسه ساخته می شود.
- هرگز کودک خردسال را بدون مراقبت در زمین بازی رها نکنید.
- هنگام خرید کلاه ایمنی ، مطمئن شوید که به درستی مناسب است و کلاه ایمنی مناسب برای مصارف خاص است. به عنوان مثال ، کلاه ایمنی موتورسیکلت و کلاه دوچرخه یکسان نیستند.
هشدارها
- زنان در سنین باروری یا افرادی که از قرص های ضد بارداری خوراکی استفاده می کنند باید توجه داشته باشند که داروهای ضد بارداری می توانند باعث نقایص مادرزادی و کاهش اثرات ضد بارداری خوراکی شوند.
- عدم رعایت رژیم دارویی به عنوان شایع ترین دلیل شکست درمان شناخته شده است.
- صرع می تواند کشنده باشد. هر سال یک نفر از هر 150 نفر مبتلا به صرع کنترل نشده بر اثر مرگ ناگهانی ناگهانی در صرع (SUDEP) می میرند.
