صرع یک اختلال عصبی است که باعث اختلال در سلول های عصبی در مغز می شود که منجر به تشنج یا دوره های رفتار غیرمعمول و همچنین احساسات و از دست دادن گاهگاهی هوشیاری می شود. بیماری صرع زمانی تشخیص داده می شود که فرد دارای هر یک از موارد زیر باشد: حداقل دو مورد تشنج بدون علت (ناشی از تب ، مصرف مواد مخدر ، ضربه به سر و غیره) با فاصله بیش از 24 ساعت ؛ یا تشخیص سندرم صرع ، مانند یک اختلال ژنتیکی یا سایر اختلالات عصبی که به عنوان جزء صرع شناخته شده است. اگرچه اختلالات تشنجی مانند صرع در ایالات متحده رایج است ، اما برای افرادی که از آن رنج می برند و حتی برای اعضای خانواده آنها می تواند ترسناک باشد. اگر تشنج بیش از چند دقیقه بدون توقف طول بکشد ، می تواند بسیار خطرناک باشد. اگر فردی با افرادی که در مورد صرع آگاهی ندارند در ملاء عام دچار تشنج شود ، همچنین ممکن است در فرد احساس خودآگاهی کند. اما با ایجاد اعتماد به نفس و دریافت حمایت ، می توانید با صرع خود کنار بیایید.
مراحل
قسمت 1 از 2: مقابله با صرع
مرحله 1. با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید
در صورت بروز تشنج یا علائم مشابه صرع ، مراجعه به پزشک برای درمان مهم است. علائم صرع می تواند خطرناک باشد و مراجعه به پزشک ممکن است به شما در کاهش علائم کمک کند. علاوه بر این ، خود تشنج می تواند خطرناک باشد و باید با دارو کنترل شود. درمان همچنین ممکن است به شما در مقابله موثرتر با این اختلال کمک کند.
- پزشک ممکن است آزمایش خون را برای تعیین اینکه آیا عفونت ها ، شرایط ژنتیکی یا سایر بیماری های زمینه ای باعث صرع شما شده اند ، تجویز کند. گاهی اوقات تشنج نشانه یک مشکل زمینه ای در مغز ، مانند تومور است ، و بنابراین نیاز به ارزیابی توسط پزشک دارد.
- پزشک شما ممکن است یک معاینه عصبی انجام دهد که رفتار ، مهارت های حرکتی و عملکرد ذهنی را آزمایش می کند.
- همچنین ممکن است پزشک آزمایش های تخیلی مانند الکتروانسفالوگرام ، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) ، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) ، توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) یا توموگرافی کامپیوتری با تابش تک فوتون (SPECT) را سفارش دهد. اینها می تواند به پزشک شما کمک کند تا مغز شما را با جزئیات بیشتری بررسی کند.
- اطمینان حاصل کنید که پزشکی را که دوست دارید و با او احساس راحتی می کنید ، پیدا کنید. او می تواند به شما در مقابله موثرتر و راحت تر با صرع کمک کند.
مرحله 2. بی نظمی خود را بپذیرید
در بسیاری از موارد ، ممکن است شما همیشه صرع داشته باشید و حتی تا آنجا که می توانید آن را کنترل کنید ، بخشی از زندگی شما باقی خواهد ماند. یادگیری پذیرش جایگاه این اختلال در زندگی شما می تواند به شما کمک کند تا به طور م withثرتری با آن کنار بیایید.
- اگرچه ممکن است صرع در برخی مواقع بسیار طاقت فرسا باشد ، اما شما همچنان می توانید یک زندگی کامل ، فعال و با ارزش داشته باشید.
- تصورات مثبت روزانه را برای کمک به خود در مقابله با صرع در نظر بگیرید. ممکن است بخواهید چیزی مانند "من قوی هستم و می توانم این کار را انجام دهم" را بیان کنید. این ممکن است اعتماد به نفس شما را بالا ببرد و همچنین به شما کمک کند تا به راحتی صرع خود را بپذیرید.
- بخشی از پذیرش اختلال شما این است که یاد بگیرید که دائماً نگران تشنج نباشید. شما به احتمال زیاد همه اقدامات را برای کنترل تشنج انجام داده اید و اجتناب از نگرانی مداوم ممکن است به کنترل دفعات ابتلا به آنها کمک کند.
مرحله 3. یک شیوه زندگی مستقل را حفظ کنید
تا آنجا که ممکن است ، تا آنجا که می توانید مستقل بمانید. این می تواند به شما کمک کند با این اختلال کنار بیایید و احساس نکنید که تحت نظر دیگران هستید.
- اگر می توانید به کار خود ادامه دهید. اگر نه ، فعالیتهای دیگری را در نظر بگیرید که می تواند شما را مشغول و مشغول دیگران کند.
- اگر نمی توانید رانندگی کنید ، از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنید. شما حتی ممکن است برای کمک به حفظ استقلال خود به یک شهر شهری با زیرساخت های بهتر فکر کنید.
- هر زمان که می خواهید یا می توانید فعالیت های اجتماعی را برنامه ریزی کنید. این می تواند به شما در تعامل با دیگران کمک کند و حتی ممکن است به شما کمک کند تا اختلال خود را به طور لحظه ای فراموش کنید.
مرحله 4. خودتان و عزیزان را آموزش دهید
این باور قدیمی که دانش قدرت است می تواند راه مهمی برای مقابله با صرع باشد. آموزش خود و همچنین اعضای خانواده و دوستان در مورد این اختلال ممکن است به همه کمک کند تا بفهمند چه چیزی را پشت سر می گذارید ، حمایت لازم را به شما ارائه دهد و به طور م moreثرتری با آن کنار بیایید.
- می توانید از منابع آنلاین برای آموزش بیشتر به شما و عزیزان خود در مورد صرع استفاده کنید و ایده هایی را در مورد بهترین روش مقابله با این اختلال به شما ارائه دهید. به عنوان مثال ، بنیاد صرع دوره ها و منابع متعددی را در مورد صرع و راه هایی برای بهترین برخورد با مسائل مربوط به عزت نفس مربوط به آن ارائه می دهد.
- انجمن های آنلاین از بنیاد صرع و کلینیک مایو وجود دارد که ابزارها و برنامه های آموزشی را برای اطلاع هر کسی که با او در ارتباط با صرع هستید ، ارائه می دهد. بسیاری از این موارد مخصوص گروه هایی مانند کودکان ، افراد مسن ، حمل و نقل و عزاداری است.
مرحله 5. با مردم ارتباط برقرار کنید
صحبت با مردم در مورد صرع شما می تواند بخش مهمی از برخورد با این اختلال باشد. صراحت در مورد صرع ممکن است خطر موقعیت های ناراحت کننده ، س questionsالات یا ظاهر را به حداقل برساند. این به نوبه خود ممکن است شما را راحت تر کند.
صراحت در مورد صرع یک روش عالی برای مقابله است تا اینکه در مورد آن دلسرد نشوید. اگر دیگران متوجه شوند که شما با اختلال خود خوب نیستید ، احتمالاً آنها نیز خواهند بود
مرحله 6. ننگ های اجتماعی را نادیده بگیرید
اکثر مردم اجتماعی هستند ، اما هنوز انگ های اجتماعی طولانی مدت به صرع پیوسته است. این انگ ها ، که اغلب به دلیل کمبود اطلاعات بوجود می آیند ، ممکن است احساس شرم ، استرس ، اضطراب یا افسردگی را در شما ایجاد کنند. یادگیری نادیده گرفتن انگ های اجتماعی و واکنش های منفی می تواند به شما کمک کند تا به پیش بروید و یک زندگی کامل و فعال داشته باشید.
- افراد مبتلا به صرع اغلب هنگام تشنج در مکان های عمومی احساس شرم و خجالت می کنند. با این حال ، مگر اینکه به طور کلی از بیرون رفتن اجتناب کنید ، احتمالاً در ملاء عام دچار تشنج می شوید. نگرانی از نحوه واکنش دیگران و نادیده گرفتن هرگونه واکنش منفی می تواند به شما کمک کند تا با این اختلال راحت تر کنار بیایید. حتی ممکن است متوجه شوید که افراد واقعاً مفید ، نگران و مشتاق هستند تا در مورد وضعیت شما بیشتر بدانند.
- ریشه نگرانی در مورد آنچه مردم فکر می کنند این است که شما خود را به نتیجه ای وصل می کنید که نمی توانید آن را کنترل کنید. تکرار این جمله "آنچه دیگران درباره من فکر می کنند کار من نیست" ممکن است به شما کمک کند تا به تدریج از انگ های اجتماعی جدا شوید.
- انتقال مجدد انرژی منفی نیز ممکن است کمک کند. به سادگی نفس عمیق بکشید ، مانتای خود را تکرار کنید و به چیز مثبتی مانند انجام فعالیتی که دوست دارید فکر کنید.
- عشق ورزیدن به خود و پذیرش خود را تمرین کنید. به عنوان مثال ، به خود بگویید "من ممکن است صرع داشته باشم ، اما این من را ندارد. من می توانم بیرون بروم و راه بروم و با دیگران بخندم."
- دیدن مشاور ، پزشک و یا حتی صحبت با یک دوست نزدیک نیز می تواند به شما در رفع احساسات شما کمک کند.
مرحله 7. به گروه پشتیبانی صرع بپیوندید
پیوستن به گروه حمایتی برای افراد مبتلا به صرع می تواند حمایت بی قید و شرط سایر افراد را به شما ارائه دهد که واقعاً می توانند آنچه را که شما تجربه می کنید درک کنند. یک گروه حمایتی همچنین ممکن است به شما کمک کند تا با جنبه های مختلف این اختلال م effectivelyثرتر کنار بیایید.
- افراد مبتلا به صرع ممکن است به افزایش اعتماد به نفس و پذیرش اختلال شما کمک کنند.
- گروه های حمایتی برای گروه های مختلف که از صرع رنج می برند وجود دارد. این شامل افراد مسن در کودکان می شود. به عنوان مثال ، بنیاد صرع برای کودکان مبتلا به صرع اردوهای شبانه ارائه می دهد.
- بنیاد صرع منابع مختلفی را برای یافتن گروه های پشتیبانی وابسته در https://www.epilepsy.com/affiliates ارائه می دهد. همچنین می توانید بیست و چهار ساعت در روز ، هفت روز در هفته با شماره 1-800-332-1000 با دفتر ملی آنها تماس بگیرید.
قسمت 2 از 2: مدیریت صرع خود
مرحله 1. داروهای خود را به درستی مصرف کنید
عدم مصرف داروهای خود طبق دستور پزشک می تواند باعث تشنج بیشتر شما شود یا حتی شما را به خطر بیندازد. در صورت بروز هرگونه مشکل در مورد داروی خود با پزشک خود مشورت کنید.
- تا زمانی که با پزشک خود صحبت نکنید ، دوز دارو را تنظیم نکنید یا آن را حذف نکنید.
- اگر س questionsال یا نگرانی در مورد عوارض جانبی یا احساس خود دارید ، در اسرع وقت با پزشک خود صحبت کنید.
- در برخی موارد ، یک داروساز ممکن است بتواند به هر گونه س questionsال یا نگرانی شما پاسخ دهد.
مرحله 2. دستبند هشداردهنده پزشکی بپوشید
ممکن است بخواهید یک دستبند بپوشید که به پرسنل فوریت های پزشکی یا حتی سامری های خوب در مورد وضعیت شما هشدار دهد. این می تواند به دیگران کمک کند که در صورت داشتن تشنج با شما چگونه رفتار کنند.
می توانید از بسیاری از داروخانه ها ، فروشگاه های لوازم پزشکی و حتی برخی خرده فروشان آنلاین دستبندهای هشدار دهنده پزشکی تهیه کنید
مرحله 3. استرس را مدیریت کنید
استرس ممکن است صرع را تشدید کند و احساس اضطراب و افسردگی را افزایش دهد. تا جایی که می توانید از موقعیت های استرس زا دوری کنید و این می تواند به شما آرامش دهد و قسمت های صرع شما را به حداقل برساند.
- سازماندهی روز با برنامه ای انعطاف پذیر که شامل زمان استراحت باشد می تواند استرس شما را کاهش دهد.
- در صورت امکان از شرایط استرس زا دوری کنید. اگر نمی توانید ، نفس عمیق بکشید و عکس العمل نشان ندهید ، که ممکن است اضطراب و علائم صرع شما را تشدید کند.
مرحله 4. به خود اجازه دهید استراحت کند
کمبود خواب یا خستگی می تواند باعث تشنج شود. خوابیدن 7-9 ساعت هر شب و چرت زدن در صورت نیاز ممکن است به کاهش تعداد تشنج های شما کمک کند.
- نداشتن خواب کافی نیز می تواند باعث تنش و استرس و درد شود.
- چرت های کوتاه 20 تا 30 دقیقه ای به شما کمک می کند تا شاداب بمانید و خستگی را از بین ببرید.
- برخیزید و هر روز در همان ساعت بخوابید تا الگویی برای بدن خود ایجاد کنید.
مرحله 5. به طور منظم ورزش کنید
ورزش منظم می تواند شما را سالم نگه دارد و علائم افسردگی مرتبط با صرع را به حداقل برساند. روزانه ورزش هایی انجام دهید که ممکن است تشنج شما را به حداقل برساند.
- سعی کنید هر روز حداقل 30 دقیقه ورزش کنید.
- ورزش باعث آزاد شدن مواد شیمیایی به نام اندورفین می شود. اینها ممکن است روحیه شما را بهبود بخشد و به خوابیدن شما کمک کند.
مرحله 6. غذاهای سالم مصرف کنید
خوردن غذاهای ناسالم ممکن است استرس و اضطراب را افزایش دهد و تشنج شما را بدتر کند. مصرف غذاهای سالم می تواند سلامت شما را بهبود بخشد و ممکن است به شما در مدیریت موثرتر صرع کمک کند.
- وعده های غذایی سالم ، متعادل و منظم بخورید.
- بسته به سطح فعالیت شما بین 1 ، 800-2 ، 200 کالری در روز مصرف کنید. از غلات کامل ، میوه ها و سبزیجات ، لبنیات و پروتئین های بدون چربی غنی از مواد مغذی استفاده کنید.
- علاوه بر این ، برخی غذاها حاوی مواد مغذی هستند که می توانند خلق و خوی شما را تقویت کرده و استرس را نیز از بین ببرند. اینها شامل مارچوبه ، آووکادو و لوبیا هستند.
- هیدراته ماندن برای سلامتی شما نیز مهم است. زنان باید حداقل 9 فنجان آب در روز بنوشند. مردان باید حداقل 13 فنجان داشته باشند. اگر بسیار فعال هستید یا باردار هستید ، ممکن است به 16 فنجان آب در روز نیاز داشته باشید.
مرحله 7. کافئین ، الکل و دخانیات را محدود کنید
مصرف کافئین و الکل خود را کاهش داده و مصرف دخانیات را ترک یا محدود کنید. این مواد نه تنها می توانند استرس و اضطراب را افزایش دهند ، بلکه ممکن است تشنج های شما را بیشتر یا بدتر کنند.
- اکثر مردم می توانند روزانه 400 میلی گرم کافئین مصرف کنند. این معادل حدود چهار فنجان قهوه یا ده قوطی نوشابه است.
- زنان نباید بیش از 2-3 واحد الکل در روز و مردان بیش از 3-4 واحد الکل بنوشند. به عنوان مثال ، یک بطری شراب دارای 9-10 واحد الکل است.
نکات
اگر داروی اضطراری دارید ، مطمئن شوید که همیشه آن را همراه خود دارید
هشدارها
- اگر فکر می کنید در تشنج هستید ، در صورت امکان از او کمک بگیرید. اگرچه به ندرت تهدید کننده زندگی است ، اما در برخی موارد تشنج می تواند منجر به آسیب شود. اگر تشنج های شما باعث از دست دادن هوشیاری عادی شما می شود ، داشتن فردی در نزدیکی که به آن نزدیک می شوید ممکن است در صورت عدم تمرکز مفید باشد.
- اگر احساس می کنید تشنج در حال وقوع است ، به مکانی امن دور از مبلمان یا اشیاء دیگر که می تواند به شما صدمه برساند ، بروید و دراز بکشید تا از افتادن خود جلوگیری کنید ، در حالت ایده آل با چیزی نرم زیر سر خود. همچنین در صورت بروز تشنجی که خود به خود متوقف نمی شود ، به کسی در این نزدیکی هشدار دهید تا بتواند با EMS تماس بگیرد.
