تحقیقات نشان می دهد که فیبروم رحمی بسیار شایع است و اغلب هیچ علامتی ندارد. با این حال ، برخی از فیبروم های رحمی باعث دوره های طولانی و سنگین ، درد لگن ، تکرر ادرار و یبوست می شوند ، بنابراین احتمالاً می خواهید از آنها جلوگیری کنید. فیبرومهای رحمی (لیومیوم یا میوم) نیز تومورهای غیر سرطانی هستند که معمولاً در دوران باروری در رحم شما رشد می کنند. متخصصان مطمئن نیستند چه چیزی باعث فیبروم می شود ، اما ممکن است هورمون های پروژسترون و استروژن در رشد آنها نقش داشته باشند. در حالی که هیچ تضمینی وجود ندارد که آنها کار کنند ، برخی از شیوه های زندگی ممکن است به شما در کاهش خطر ابتلا به فیبروم کمک کند.
مراحل
روش 1 از 2: محافظت از خود در برابر فیبروم
مرحله 1. به طور منظم ورزش کنید
فیبروئیدهای رحمی با واسطه هورمون ها شبیه به تومورهای ناشی از سرطان سینه هستند (اگرچه فیبروم ها سرطانی نیستند). مطالعات نشان داده است که زنانی که به طور منظم ورزش می کنند کمتر دچار فیبروم می شوند.
- مطالعات همچنین نشان می دهد که هرچه فعالیت بدنی شما بیشتر باشد ، ورزش بیشتر به شما در پیشگیری از فیبروم کمک می کند. زنانی که 7 ساعت یا بیشتر در هفته ورزش می کردند در مقایسه با زنانی که دو ساعت یا کمتر در هفته ورزش می کردند به طور قابل توجهی کمتر در طول چند سال دچار فیبروم می شدند.
- تحقیقات نشان می دهد که ورزش شدید در کاهش خطر شما بسیار مفیدتر از ورزش سبک یا متوسط است. ورزش شدید به مدت 3 ساعت یا بیشتر در هفته ممکن است خطر ابتلا به فیبروم را 30 تا 40 درصد کاهش دهد. (با این حال ، حتی ورزش سبک بهتر از ورزش نکردن است!)
مرحله 2. وزن خود را مدیریت کنید
تحقیقات نشان می دهد که فیبروم در زنان دارای اضافه وزن یا چاق (به عنوان مثال ، در افرادی که BMI آنها بیشتر از محدوده طبیعی است) رخ می دهد. این ممکن است به دلیل سطوح بالای استروژن در زنان چاق باشد.
- اضافه وزن خطر ابتلا به فیبروم را حدود 10 تا 20 درصد افزایش می دهد.
- زنان بسیار چاق دو تا سه برابر بیشتر از زنان در محدوده BMI طبیعی دچار فیبروم می شوند.
- می توانید BMI خود را با استفاده از وب سایت مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری در اینجا محاسبه کنید. یا می توانید از فرمول های زیر استفاده کنید: وزن (کیلوگرم) / [ارتفاع (متر)] 2 یا وزن (پوند) / [ارتفاع (این)] 2 * 703.
مرحله 3. چای سبز بنوشید یا از عصاره چای سبز استفاده کنید
برخی تحقیقات نشان داده است که چای سبز ممکن است از ایجاد فیبروم در موش ها جلوگیری کند. در حالی که هنوز در انسان تأیید نشده است ، چای سبز فواید بیشمار دیگری برای سلامتی دارد ، بنابراین نمی تواند آسیبی برساند.
- نشان داده شده است که چای سبز شدت علائم فیبروم را در زنانی که قبلاً فیبروم دارند ، کاهش می دهد.
- اگر به کافئین حساس هستید ، از مصرف زیاد چای سبز خودداری کنید. این کافئین نسبت به برخی چای های دیگر بیشتر است و می تواند در برخی از افراد باعث حالت تهوع ، عصبانیت یا تحریک پذیری شود.
مرحله 4. تغییر رژیم غذایی خود را در نظر بگیرید
مطالعات متعدد نشان می دهد که مصرف گوشت قرمز با افزایش خطر ابتلا به فیبروم ارتباط دارد. خوردن سبزیجات سبز با کاهش خطر ارتباط دارد.
- در حال حاضر هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد تغییر رژیم غذایی شما از "فیبروم" جلوگیری می کند. با این حال ، مزایای سلامتی کاهش مصرف گوشت قرمز و خوردن سبزیجات سبز قابل توجه است. مصرف گوشت قرمز با بسیاری از مسائل بهداشتی مانند بیماری های قلبی عروقی ، سرطان و مرگ زودرس ارتباط دارد. سبزیجات سبز منابع عالی ویتامین ها ، مواد معدنی ، فیبر و آنتی اکسیدان ها هستند.
- غذاهای سرشار از ویتامین D مانند ماهی های چرب (ماهی آزاد ، ماهی تن ، ماهی خال مخالی) بخورید. ویتامین D ممکن است خطر ابتلا به فیبروم را تا 30 درصد کاهش دهد. ویتامین D همچنین می تواند اندازه فیبرومهای موجود را کوچک کند.
- برخی تحقیقات نشان می دهد که افزایش مصرف لبنیات - شیر ، پنیر ، بستنی و غیره - ممکن است خطر ابتلا به فیبروم را در زنان آمریکایی آفریقایی تبار کاهش دهد.
مرحله 5. داروهای ساختگی را بشناسید
برخی از وب سایت ها و منابع بهداشتی "جایگزین" نشان می دهند که دارویی وجود دارد که می تواند از فیبروم ها جلوگیری یا "درمان" کند. داروهای رایج شامل آنزیم ها ، تغییرات رژیم غذایی ، کرم های هورمونی و هومیوپاتی است. هیچ شواهد علمی برای حمایت از هر یک از این درمان ها وجود ندارد.
مرحله 6. درک کنید که بارداری و زایمان ممکن است اثرات محافظتی در برابر ایجاد فیبروم رحمی داشته باشد
اگرچه محققان به طور کامل مطمئن نیستند که چرا چنین است ، اما زنانی که باردار بوده اند کمتر در معرض ابتلا به فیبروم هستند.
- حاملگی همچنین ممکن است در برخی موارد اندازه فیبرومهای موجود را کاهش دهد. با این حال ، برخی از فیبروم ها در دوران بارداری بزرگتر می شوند. از آنجا که فیبروئیدها درک ضعیفی دارند ، راهی برای دانستن اینکه آیا فیبروم شما در دوران بارداری رشد می کند یا نه وجود ندارد.
- برخی تحقیقات نشان می دهد که اثر محافظتی حاملگی در دوران بارداری و بلافاصله بعد از آن بسیار بیشتر از زنانی است که بارداری آنها در گذشته بیشتر بوده است.
روش 2 از 2: درک فیبروم ها
مرحله 1. عوامل خطر ایجاد فیبروم رحمی را بشناسید
فیبروم ها بسیار شایع هستند ، به ویژه در زنانی که به سن باروری رسیده اند. زنانی که بچه دار نشده اند ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به فیبروم باشند.
- با افزایش سن خطر ابتلا به فیبروم در شما افزایش می یابد. زنان بین 30 سالگی و یائسگی بیشتر شایع هستند.
- داشتن یکی از اعضای خانواده ، مانند خواهر ، مادر یا پسر عمو ، با فیبروم رحمی خطر ابتلا به آنها را افزایش می دهد.
- به نظر می رسد زنان آفریقایی تبار بیشتر در معرض ابتلا به فیبروم هستند ، مخصوصاً با افزایش سن. برخی از مطالعات نشان می دهد که زنان آفریقایی آمریکایی دو تا سه برابر بیشتر از زنان سفید پوست در معرض ابتلا به فیبروم هستند. 80 درصد از زنان آمریکایی آفریقایی تبار در سن 50 سالگی دچار فیبروم می شوند در حالی که 70 درصد از زنان سفید پوست. (گرچه ، باز هم به خاطر داشته باشید که درصد زیادی از زنانی که فیبروم دارند ، هیچ گونه علائم یا مشکلی در رابطه با وجود فیبروم ها ندارند.)
- زنان با BMI (شاخص توده بدنی) بالاتر از محدوده "طبیعی" بیشتر در معرض ابتلا به فیبروم هستند.
- زنانی که در سنین پایین (یعنی قبل از 14 سالگی) شروع به قاعدگی کرده اند ، بیشتر در معرض ابتلا به فیبروم هستند.
مرحله 2. علائم فیبروم رحمی را بشناسید
بسیاری از زنانی که فیبروم دارند ، نمی دانند که به آن مبتلا هستند. در بسیاری از زنان ، فیبروم مشکلات سلامتی قابل توجهی ایجاد نمی کند. اما اگر علائم زیر را مشاهده کردید ، به پزشک خود مراجعه کنید:
- خونریزی شدید یا طولانی مدت قاعدگی
- تغییرات قابل توجه در الگوهای قاعدگی (به عنوان مثال ، افزایش شدید درد ، خونریزی بسیار شدیدتر)
- درد لگن یا احساس "سنگینی" یا "پری" در ناحیه لگن
- درد هنگام مقاربت جنسی
- ادرار مکرر و/یا مشکل
- یبوست
- كمر درد
- ناباروری یا سقط مکرر
مرحله 3. گزینه های درمان را با پزشک خود در میان بگذارید
اگر فیبروم دارید ، گزینه های درمان را با پزشک خود در میان بگذارید. در بسیاری از موارد ، درمان ضروری نیست. با این حال ، در برخی موارد ، ممکن است درمان دارویی یا جراحی ضروری باشد. درمانی که پزشک شما توصیه می کند بسته به عوامل مختلفی متفاوت است ، مانند این که آیا می خواهید در آینده باردار شوید ، سن شما و شدت فیبروم ها.
- درمان دارویی ، مانند پیشگیری از بارداری هورمونی ، ممکن است خونریزی و درد شدید را کاهش دهد. با این حال ، ممکن است مانع از فیبرومهای جدید نشود یا از رشد فیبرومها جلوگیری کند.
- آگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRHa) ممکن است برای کوچک کردن فیبروم ها تجویز شود. فیبروئیدها پس از قطع این داروها به سرعت رشد می کنند ، بنابراین عمدتا قبل از عمل برای کوچک کردن فیبروم ها در آماده سازی هیسترکتومی استفاده می شوند. آنها ممکن است عوارض جانبی از جمله افسردگی ، کاهش میل جنسی ، بی خوابی و درد مفاصل را داشته باشند ، اما بسیاری از زنان این داروها را به خوبی تحمل می کنند.
- میومکتومی (برداشتن فیبروئیدها با جراحی) ممکن است به شما این امکان را بدهد که بعد از عمل بچه دار شوید. خطرات به شدت فیبروم بستگی دارد. همچنین ممکن است بعد از انجام عمل سونوگرافی تحت هدایت MRI بتوانید باردار شوید ، اگرچه این روش به طور گسترده در دسترس نیست.
-
درمان های دیگر برای فیبروئیدهای شدیدتر ممکن است شامل برداشتن آندومتر (تخریب جراحی پوشش داخلی رحم) ، آمبولیزه شدن فیبروم رحم (تزریق ذرات پلاستیک یا ژل به رگ های خونی اطراف فیبروم) یا هیسترکتومی (برداشتن رحم) باشد. هیسترکتومی آخرین راه حل در صورتی است که سایر روشها و روشها مثر واقع نشده باشند. زنان نمی توانند پس از برخی از این روش ها بچه دار شوند.
زنانی که پس از آمبولیزاسیون باردار می شوند ممکن است عوارضی در بارداری خود تجربه کنند ، بنابراین این روش برای زنانی که ممکن است در آینده باردار شوند توصیه نمی شود
نکات
- اندازه فیبروم بعد از یائسگی کاهش می یابد.
- فیبروئیدها خطر ابتلا به سرطان را افزایش نمی دهند.
- تغذیه خوب و ورزش ممکن است احتمال ابتلا به فیبروم را کاهش دهد. حتی اگر اینطور نباشد ، اما تأثیرات مثبتی بر سلامت کلی شما خواهند داشت.
هشدارها
- فیبروئیدهای در حال رشد سریع می تواند در واقع نشانه ای از سرطان نادر رحم (لیومیوسارکوم) باشد و باید توسط پزشک مورد بررسی قرار گیرد.
- ممکن است راهی برای جلوگیری از فیبروم وجود نداشته باشد. پیروی از توصیه هایی برای جلوگیری از فیبروئیدها ممکن است شانس ابتلا به آنها را کاهش دهد ، اما تضمین کننده عدم توسعه آنها نیست.
- در صورت ایجاد مشکل ، فیبروئیدها ممکن است با جراحی برداشته شوند. با این حال ، آنها تمایل به رشد مجدد دارند. تنها راه اطمینان از رشد مجدد فیبروم ها انجام هیسترکتومی است. هیسترکتومی همچنین عوارض و اثرات طولانی مدت خود را دارد. این روش باید کاملاً با پزشک مشورت شود.
