افتالموسکوپ (همچنین به عنوان فوندوسکوپ نیز شناخته می شود) ابزاری است که در پزشکی برای بررسی قسمت داخلی چشم شامل شبکیه ، حفره ، کوروئید ، ماکولا ، دیسک بینایی و رگ های خونی استفاده می شود. اپتومتریست ها و پزشکان عمومی می توانند از چشم پزشکی برای تشخیص یا نظارت بر بیماری های چشم و همچنین شرایطی مانند فشار خون بالا و دیابت استفاده کنند. افتالموسکوپ یک ابزار نسبتاً ساده است که در صورت درک صحیح و تمرین کافی می توان بر آن مسلط شد.
مراحل
قسمت 1 از 3: آماده سازی ابزار خود
مرحله 1. تعیین کنید که آیا چشم پزشکی به درستی کار می کند یا خیر
کلید برق را روی وضعیت روشن قرار دهید تا بررسی کنید که چراغ کار می کند یا خیر. در غیر این صورت ، باتری ها را تعویض کرده و دوباره امتحان کنید. برای اطمینان از وضوح ، از طریق دیافراگم (چشمی) نگاه کنید. در صورت وجود ، جلد دیافراگم را بردارید یا بکشید.
مرحله 2. تنظیمات مناسب را انتخاب کنید
چندین گزینه دیافراگم و فیلتر وجود دارد که می تواند برای اهداف خاصی در معاینه چشم استفاده شود. رایج ترین حالت مورد استفاده منبع نور متوسط است ، زیرا بیشتر معاینات در اتاق تاریک انجام می شود ، در صورتی که بیمار با قطره چشم میدریاتیک (اتساع کننده) درمان نشده باشد. ممکن است در تنظیمات موجود ، چشم پزشکی متفاوت باشد ، اما برخی از موارد عبارتند از:
- نور کوچک - برای زمانی که مردمک بسیار منقبض است ، مانند در یک اتاق روشن
- نور زیاد - برای مردمک های بسیار متسع ، مانند زمانی که با قطره های میدریاتیک درمان می شود
- نیمه نور - وقتی قسمتی از قرنیه مانند آب مروارید مبهم می شود تا نور را به قسمت شفاف چشم هدایت کند
- نور آزاد قرمز - برای تجسم بهتر رگ های خونی و هر گونه مشکل در عروق
- شکاف - برای بررسی بی نظمی در کانتور
- نور آبی - برای بررسی بعد از رنگ آمیزی فلورسئین برای بررسی ساییدگی
- شبکه - برای اندازه گیری فاصله
مرحله 3. ابزار را با استفاده از چرخ فوکوس متمرکز کنید
به طور کلی ، شما باید چشم پزشک خود را روی تنظیم "0" متمرکز کنید ، که خط پایه است. توجه داشته باشید که تمرکز بر روی اعداد مثبت - که گاهی اوقات روی ابزار با رنگ سبز مشخص می شود - بر روی چیزهای نزدیک به شما تمرکز می کند و تمرکز بر روی اعداد منفی - گاهی با رنگ قرمز - بر چیزهای دورتر از شما متمرکز می شود.
برای افتالموسکوپ PanOptic ، با استفاده از چرخ فوکوس روی نقطه ای در فاصله 10-15 فوت از شما تمرکز کنید
قسمت 2 از 3: آماده سازی خود و بیمار
مرحله 1. روش کار را برای بیمار توضیح دهید
از آزمودنی خود بخواهید روی صندلی یا روی میز معاینه بنشیند. به آنها بگویید که در صورت استفاده از عینک ، عینک یا مخاط خود را بردارند. چشمی را توضیح دهید و به بیمار در مورد روشنایی نور ساطع شده هشدار دهید. اگر می خواهید مردمک چشم را با قطره های میدریاتیک گشاد کنید ، روش و عوارض آن را توضیح دهید ، از جمله این که باید از کسی بخواهید بعد از آن او را به خانه ببرد.
لازم نیست جزئیات زیادی در مورد معاینه چشم وارد کنید. چیزی شبیه این بگویید: "من از این ابزار برای نگاه کردن به پشت چشم شما استفاده می کنم. این یک نور روشن خواهد بود ، اما نباید ناراحت کننده باشد."
مرحله 2. دستان خود را بشویید
برای این روش دستکش ضروری نیست ، اما شستن کامل دست ها با آب و صابون قبل و بعد از هر نوع معاینه بدنی یک روش معمول است.
مرحله 3. در صورت لزوم قطره های میدریاتیک را بمالید
اتساع مردمک تجسم آسان تر و کاملتری از ساختار چشم را فراهم می کند و اغلب در مطب های بینایی سنج استفاده می شود. از بیمار بخواهید سرش را به عقب خم کند. درپوش پایینی آنها را به آرامی بیرون آورده و تعداد مناسب قطره را داخل چشم بریزید. از بیمار بخواهید حدود 2 دقیقه چشم خود را ببندد و گوشه چشم خود را در جایی که با بینی برخورد می کند فشار دهید. این کار را در هر دو چشم انجام دهید.
- تروپیکامید 0.5 most بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد و حدود 1-2 دقیقه قبل از آزمایش 1-2 قطره استفاده می شود. سایر عوامل مورد استفاده عبارتند از Cyclopentolate 1٪ ، Atropine 1٪ محلول ، Homatropine 2٪ و Phenylephrine 2.5٪ یا 10٪ محلول. همه این قطره ها در بیماران مبتلا به آسیب سر که تحت نظارت است منع مصرف دارد.
- لیستی از داروهای بیمار خود را مرور کنید تا مطمئن شوید هیچ تداخلی با قطره چشم ندارند.
- چشمان تیره ممکن است نسبت به قطره ها حساسیت کمتری داشته باشند و بیشتر از چشمهای روشن تر نیاز دارند.
مرحله 4. اتاق را تاریک کنید
نورها را به میزان قابل توجهی کم کنید. روشن بودن چراغ های اضافی مانع وضوح بزرگنمایی چشم می شود.
به یاد داشته باشید ، اگر نمی توانید اتاق را تیره تر کنید ، تنظیم نور را در چشم پزشک خود متناسب با آن تنظیم کنید
مرحله 5. موقعیت خود را در ارتباط با بیمار خود قرار دهید
شما می خواهید با بیمار خود هم سطح باشید ، بنابراین صاف بایستید ، به جلو خم شوید یا روی یک صندلی بنشینید تا در سطح مناسب باشید. خود را در کنار بیمار قرار دهید و تقریباً از زاویه 45 درجه به او نزدیک شوید.
مرحله 6. محدوده و رویکرد خود را به درستی با بیمار مشخص کنید
فرض کنید ما ابتدا می خواهیم چشم راست بیمار را ارزیابی کنیم. چشم را با دست راست خود روی گونه راست خود بچسبانید - وقتی حرکت می کنید ، سر ، دست و دور بدن شما باید به صورت یکسان حرکت کند. پاشنه دست چپ خود را محکم روی پیشانی بیمار بگذارید و انگشتان خود را به سمت بیرون باز کرده و ثبات ایجاد کنید. انگشت شست چپ خود را به آرامی روی چشم راست آنها قرار دهید و پلک راست را باز کنید.
- از دست راست و چشم راست خود برای مشاهده چشم راست بیمار خود استفاده کنید و بالعکس.
- هنگام استفاده از PanOptic ، سر بیمار را طبق معمول ثابت کنید و از فاصله 6 اینچی با زاویه 15-20 درجه به او نزدیک شوید.
- نگران نزدیک شدن زیاد به بیمار در این معاینه نباشید. برای انجام معاینه دقیق باید تا حد ممکن نزدیک باشید.
مرحله 7. به بیمار خود بگویید کجا را نگاه کند
به بیمار خود آموزش دهید که مستقیم به جلو نگاه کند و از شما بگذرد. در اختیار گذاشتن نقطه مشخصی برای بیمار جهت ثابت نگه داشتن نگاه ، باعث آرامش بیمار می شود و از حرکت سریع چشم جلوگیری می کند که معاینه شما را مختل می کند.
مرحله 8. به دنبال بازتاب قرمز باشید
افتالموسکوپ را تا چشم نگه دارید ، در فاصله بازو از بیمار. نور را در چشم راست بیمار در حدود 15 درجه از مرکز چشم قرار دهید و مراقب کوچک شدن مردمک چشم باشید. سپس بررسی کنید که آیا رفلکس قرمز وجود دارد یا خیر.
- رفلکس قرمز ، نور مایل به قرمز در مردمک چشم است که در اثر انعکاس نور از شبکیه ایجاد می شود ، مانند آنچه در چشم گربه در تاریکی مشاهده می کنید. عدم وجود رفلکس قرمز می تواند به معنی وجود مشکل در چشم باشد.
- همانطور که محدوده بازتاب قرمز را بررسی می کنید ، ممکن است بسته به بینایی خود ، تمرکز را کمی تنظیم کنید.
قسمت 3 از 3: انجام امتحان
مرحله 1. از رفلکس قرمز به عنوان راهنما برای شروع معاینه شبکیه چشم خود استفاده کنید
سر ، دست و دور بدن خود را به عنوان یک واحد حرکت دهید ، به آرامی رفلکس قرمز را در نزدیکی چشم راست بیمار دنبال کنید. وقتی پیشانی شما با انگشت شست چپ شما تماس پیدا کرد ، حرکت به جلو را متوقف کنید. پیروی از رفلکس قرمز شما را مجبور به تجسم شبکیه می کند.
ممکن است لازم باشد محدوده خود را متمرکز کنید تا ویژگی های چشم را متمرکز کنید. در صورت نیاز از انگشت سبابه خود برای چرخاندن صفحه عدسی استفاده کنید
مرحله 2. دیسک نوری را مشاهده کنید
از یک حرکت "محوری" برای زاویه چشم چپ و راست و بالا و پایین استفاده کنید. دیسک را از نظر رنگ ، شکل ، کانتور ، وضوح حاشیه ، نسبت فنجان به دیسک و وضعیت عروق خونی مشاهده کنید.
- اگر در یافتن دیسک بینایی مشکل دارید ، رگ خونی را پیدا کرده و آن را دنبال کنید. رگ های خونی شما را به دیسک بینایی هدایت می کنند.
- به دنبال حجامت یا تورم (ادم) دیسک بینایی باشید.
مرحله 3. رگ های خونی و فوندوس را از نظر آسیب شناسی بررسی کنید
برای بررسی چهار ربع چشم: سوپوره زمانی (بالا و خارج) ، فوق بینی (بالا و داخل) ، اینفرومتپورال (پایین و بیرون) و اینفروزونال (پایین و داخل). به آرامی و با دقت به دنبال علائم بیماری باشید. این به هیچ وجه یک فهرست کامل نیست ، و شما باید از قضاوت و دانش بالینی در طول امتحان خود استفاده کنید ، اما مراقب موارد زیر باشید:
- AV nicking
- خونریزی یا ترشحات
- لکه های پشم پنبه
- نقطه راث
- انسداد شبکیه یا وریدی
- آمبولی
مرحله 4. ماکولا و حفره آخر را ارزیابی کنید
به بیمار خود دستور دهید مستقیماً به نور نگاه کند. این می تواند ناراحت کننده باشد ، به همین دلیل برای پایان امتحان ذخیره می شود. لکه زرد مسئول دید مرکزی و متمرکز است ، بنابراین آزمایشات بینایی بینایی اغلب نشان می دهد که ماکولا سالم یا ناکارآمد است. ماکولا به عنوان یک دیسک تیره تر تقریباً در مرکز شبکیه ظاهر می شود و حفره یک نقطه روشن در وسط ماکولا است.
مرحله 5. چشم دیگر را ارزیابی کنید
این روش را روی چشم دیگر نیز تکرار کنید و به یاد داشته باشید که از کدام دست و چشم برای معاینه استفاده می کنید. اگرچه برخی از بیماری ها باعث تغییر در هر دو چشم می شوند ، مشکلات دیگر ممکن است فقط در یک چشم ظاهر شوند. مهم است که هر دو را با دقت مشاهده کنید
مرحله 6. به بیمار خود آموزش دهید
هرگونه ناهنجاری را که متوجه شده اید برای بیمار توضیح دهید ، چه چیزی ممکن است به معنای آن باشد و اقدامات بعدی که باید انجام دهند. در صورت استفاده از قطره های میدریاتیک ، به بیمار خود اطلاع دهید که ممکن است برای چند ساعت حساسیت به نور و تاری دید را تجربه کند. به آنها یادآوری کنید که باید کسی آنها را به خانه براند. در صورت نداشتن عینک آفتابی یکبار مصرف به آنها بدهید.
مرحله 7. یافته های خود را مستند کنید
همه مواردی را که در معاینه خود مشاهده کرده اید ، از جمله یادداشت های خاص در مورد هر گونه ناهنجاری ، مستند کنید. غالباً مفید است که تصاویر را به عنوان نشانه های بصری برای به خاطر سپردن آنچه دیده اید ، و مقایسه با معاینات بعدی آن بیمار برای مشاهده نحوه تغییر شرایط ، مفید باشد.
