بسیاری از مردم می دانند که شنوایی آنها بدتر شده است اما تمایلی به درخواست کمک ندارند. علائم گوناگون بسیاری از افت شنوایی وجود دارد که برخی از آنها آشکارتر از بقیه است. در همه موارد ، با این حال ، درخواست کمک برای علائم اولیه می تواند بسیار کمک کند. پیشرفت های بزرگی در زمینه فناوری مانند سمعک ها انجام شده است ، اما حتی در مواقعی که به فناوری نیاز نیست ، مهم است که بدانید چه زمانی برای مشکوک شدن به کم شنوایی به دنبال کمک است.
مراحل
روش 1 از 5: تشخیص علائم کاهش شنوایی در خودتان
مرحله 1. کاهش شنوایی مربوط به سن را در نظر بگیرید
کاهش شنوایی که به تدریج با افزایش سن اتفاق می افتد presbycusis نامیده می شود. کاهش شنوایی مرتبط با سن بسیار رایج است و تقریبا نیمی از افراد بالای 75 سال را تحت تأثیر قرار می دهد. این شکل از کم شنوایی نتیجه چندین تغییر در گوش است که در طول زندگی رخ می دهد.
- شرایط مزمن بهداشتی مانند فشار خون بالا و دیابت می تواند سلول های حسی در گوش را که رشد نمی کنند از بین ببرد.
- قرار گرفتن در معرض صداهای بلند که منجر به مرگ سلول های حسی شده است با گذشت زمان افزایش می یابد.
- تغییرات مربوط به سن در ساختارهای گوش ، مانند پرده گوش و استخوان ، بر عملکرد مطلوب گوش تأثیر می گذارد.
- کم شنوایی مربوط به سن معمولاً صداهای با فرکانس بالا را تحت تأثیر قرار می دهد. معمولاً به عنوان "کاهش شنوایی حسی عصبی" نامگذاری می شود.
مرحله 2. کاهش شنوایی ناشی از ضربه را رد کنید
افراد در هر سنی می توانند به دلیل آسیب های ناشی از ضربه ، کم شنوایی را تجربه کنند. اگر به تازگی یک ضربه جسمی را تجربه کرده اید که ممکن است کم شنوایی شما را توضیح دهد ، این ممکن است مقصر باشد.
- صداهای بسیار بلند می توانند به پرده گوش شما آسیب برسانند و همچنین قرار گرفتن طولانی مدت در معرض سر و صدا. صدا با واحدهایی به نام دسی بل اندازه گیری می شود. صداهای زیر 75 دسی بل معمولاً حتی پس از طولانی مدت قرار گرفتن در معرض آسیب شنوایی قرار نمی گیرند. صداهایی با اندازه 85 دسی بل یا بیشتر با از دست دادن شنوایی پس از تماس طولانی مدت همراه است. نمونه هایی از این صداهای بالقوه مخرب از موتورسیکلت ها (95 دسی بل) ، آژیرها (120 دسی بل) و ترقه ها (150 دسی بل) می آید.
- برای کاهش خطر کم شنوایی ناشی از ضربه ، تعامل خود را با چیزهایی که به اندازه کافی بلند هستند و باعث آسیب شنوایی می شود محدود کنید. اینها می توانند شامل موتور هواپیما ، ماشین چمن زن ، موتور سیکلت ، اره برقی ، قایق برقی و پخش کننده MP3 باشند. اگر با این موارد تماس پیدا کردید ، سعی کنید از نوعی محافظ گوش مانند سر گوش یا هدفون استفاده کنید. پخش کننده MP3 خود را با صدای کم نگه دارید.
- آسیب ناشی از پرواز یا غواصی (باروتروما) می تواند باعث کاهش شنوایی در نتیجه فشار نابرابر بین قسمتهای داخلی گوش و محیط خارجی شود.
- اگر هر یک از این موارد را تجربه کرده اید ، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.
- اگر به تازگی بیمار شده اید ، کاهش شنوایی را می توان با احتقان یا عفونت که به گوش شما آسیب رسانده توضیح داد. در برخی موارد ، می توان از آنتی بیوتیک ها برای کمک استفاده کرد و آسیب به ندرت دائمی است.
مرحله 3. برای کاهش شنوایی یک خودآزمایی انجام دهید
از دست دادن شنوایی اغلب می تواند به تدریج ایجاد شود ، اما ممکن است نشانه هایی ظاهر شود که نشان می دهد شما دارای یک مشکل هستید. با پی بردن به موقع مشکل ، اغلب می توانید برای به تاخیر انداختن کم شنوایی به دنبال درمان باشید. صادقانه شنوایی خود را ارزیابی کنید. بیش از حد مغرور نشوید و نترسید که بپذیرید در شنوایی مشکل دارید.
- تعیین کنید که آیا در گوش شما زنگ می زند یا خیر. این ممکن است یکی از علائم کم شنوایی باشد. همچنین می تواند یکی از علائم وزوز گوش باشد.
- توجه کنید که همه چیز برای شما چگونه به نظر می رسد. آیا برای شنیدن افراد ، موسیقی یا تلویزیون با مشکل روبرو هستید؟ ممکن است متوجه شوید که صدا را در دستگاه ها افزایش می دهید یا نیاز به استفاده بیشتر از زیرنویس ها دارید.
- آیا از مردم می خواهید که خود را تکرار کنند؟
- به مدت یک هفته به شنوایی خود توجه زیادی داشته باشید.
مرحله 4. تعیین کنید که با مکالمات فردی روبرو هستید
اگر کم شنوایی دارید ، ممکن است متوجه مکالمات عادی شوید. اگر با فردی به صورت فردی صحبت می کنید ، ممکن است چیزهایی را که طرف مقابل گفته است از دست بدهید یا نیاز داشته باشید که شخص بلندتر صحبت کند. ممکن است در پی گفتگوهایی که بیش از دو نفر را درگیر کرده اند ، مشکل اساسی داشته باشید. این امر به ویژه در افرادی که کم شنوایی حسی عصبی دارند شایع است.
- هنگامی که با مردم صحبت می کنید ، ممکن است مجبور شوید از دیگران بخواهید که اغلب خود را تکرار کنند.
- وقتی با مردم در حال گفتگو هستید ، ممکن است تصور کنید که دیگران بی صدا به نظر می رسند. همچنین ممکن است احساس کنید مردم هنگام صحبت کردن زیر لب غر می زنند.
- وقتی در حال مکالمه با دیگران هستید ، ممکن است خود را موافق یا سر تکان دهید ، حتی اگر از آنچه گفته شده مطمئن نیستید.
مرحله 5. توجه کنید که آیا در شرایط پر سر و صدا می توانید واضح بشنوید
یکی دیگر از نشانه هایی که ممکن است با کم شنوایی مواجه شوید این است که در محیط های پر سر و صدا مشکل شنوایی دارید. هنگامی که سر و صدای پس زمینه در اطراف شما وجود دارد ، در شنیدن مکالمات ، موسیقی یا تلویزیون مشکل دارید. همچنین ممکن است در شنیدن برخی از صداهای محیطی مانند صدای جیر جیر پرندگان دچار مشکل شوید.
- ممکن است در شرایط پر سر و صدا ، مانند کنفرانس ها ، رستوران ها ، مراکز خرید یا اتاق های شلوغ شلوغ ، در شنیدن مشکل داشته باشید.
- ممکن است در مکالمات بیش از یک نفر مشكل داشته باشید زیرا صداهای بسیار زیادی برای شنیدن یا تمایز بین شما وجود دارد.
مرحله 6. در مورد تغییر رفتار خود فکر کنید
یکی از عوارض جانبی کاهش شنوایی که ممکن است حتی متوجه آن نشوید ، تغییر رفتار به دلیل شنوایی است. تصمیم بگیرید که آیا از موقعیت های اجتماعی که قبلاً به دلیل مشکل شنوایی از آن لذت می بردید کنار می روید یا خیر. به عنوان مثال ، شما ممکن است دیگر در کارهایی که قبلاً از آنها لذت می بردید ، مانند نمایش ، کنسرت یا فیلم ، متوقف شوید ، زیرا نمی توانید بشنوید.
- به این فکر کنید که آیا عادات خود را در خانه تغییر داده اید. آیا صدای تلویزیون را بیشتر از قبل بلند می کنید؟ آیا موسیقی خود را با صدای بلندتر از قبل گوش می دهید؟
- مشخص کنید که آیا از تماس های تلفنی اجتناب می کنید زیرا نمی توانید صدای طرف مقابل را بشنوید.
- تعیین کنید که آیا در حال حاضر لب ها را در فیلم ها یا تلویزیون می خوانید ، یا هنگام تماشای دهان شخص در حال صحبت کردن ، او را با دقت تماشا می کنید. همچنین ممکن است تماشای تلویزیون را با زیرنویس روشن شروع کرده باشید زیرا نمی توانید آنچه مردم می گویند را درک کنید.
مرحله 7. توجه کنید که آیا دیگران درباره شنوایی شما اظهار نظر می کنند
شاید شما هیچ تغییری در شنوایی خود مشاهده نکرده اید زیرا این حالت تدریجی بوده است. با این حال ، سایر افراد ممکن است درباره کم شنوایی شما اظهار نظر کنند. به این فکر کنید که آیا دیگران گفته اند که مشکل شنوایی شما نگران کننده است یا نه. همچنین ممکن است متوجه شوید که مردم تعجب می کنند یا دچار سردرگمی می شوند زیرا شما اشتباه می فهمید که چه می گویند.
- آیا به نظر می رسد افرادی که با آنها صحبت می کنید اذیت شده اند که نیاز به تکرار خود دارند؟ توجه کنید که آیا دیگران هنگام صحبت با شما اذیت می شوند زیرا در درک آنها مشکل دارید.
- آیا دیگران شکایت دارند که صدای تلویزیون یا رادیو را خیلی زیاد می کنید؟
- آیا مردم نظر داده اند که شما بیش از حد بلند یا آرام صحبت می کنید؟ در حالی که بسیاری از افراد مبتلا به کم شنوایی صدای خود را به عنوان احساس می کنند که بسیار آرام است ، تصور می کنند ، اما می تواند تأثیر معکوس نیز داشته باشد. فرد مبتلا به کم شنوایی رسانا ممکن است صداهای پس زمینه را بیشتر خفه کند ، اما صدای خود را به طور عادی می شنود و بنابراین بدون توجه متوجه می شود که آرام تر صحبت می کند.
- آیا افراد هنگام تکرار خود ، الگوی گفتاری خود را تغییر می دهند تا به درک آنها کمک کند؟ نمونه هایی از این موارد عبارتند از بلندتر صحبت کردن ، روبرو شدن مستقیم با شما هنگام صحبت کردن ، یا کند کردن گفتار آنها و اغراق در حرکات لب آنها. این ممکن است نشان دهد که فرد فکر می کرد قبلاً در سطح شنیداری صحبت می کرد و مشکوک است که شما کم شنوایی دارید.
روش 2 از 5: آزمایش از دست دادن شنوایی
مرحله 1. به پزشک گوش ، حلق و بینی مراجعه کنید
اگر مشکوک به کم شنوایی هستید ، باید برای معاینه فیزیکی به متخصص گوش ، حلق و بینی مراجعه کنید. ممکن است از شما خواسته شود که سابقه پزشکی بدهید و برخی رفتارها یا عادات مربوط به شنوایی خود را توضیح دهید. این پزشک هرگونه بیماری زمینه ای زمینه ای را که ممکن است باعث کم شنوایی شما شود رد می کند.
- پزشک شما گوش را از نظر فیزیکی معاینه می کند تا ببیند آیا آب یا موم اضافی در گوش باعث مشکلات شنوایی می شود یا خیر.
- اگر مطمئن نیستید که کم شنوایی دارید مطمئن شوید ابتدا باید به پزشک عمومی خود مراجعه کنید.
مرحله 2. به متخصص شنوایی شناسی مراجعه کنید
شما می توانید برای معاینه شنوایی به شنوایی شناس مراجعه کنید. اگر ابتدا به پزشک عمومی یا متخصص گوش ، حلق و بینی مراجعه کنید ، ممکن است در صورت تشخیص هرگونه آسیب شنوایی شما را به متخصص شنوایی شناسی ارجاع دهند. اگر می دانید که آسیب شنوایی دارید ، می توانید ابتدا به متخصص شنوایی شناسی مراجعه کنید ، اما ممکن است مجبور شوید معافیت را امضا کنید زیرا FDA از بیمار می خواهد ابتدا به پزشک عمومی قبل از شنوایی شناس مراجعه کند.
- متخصص شنوایی سنجی شما می تواند به شما در تعیین میزان و نوع کم شنوایی کمک کند. آنها همچنین ممکن است شنوایی سنجی کم شنوایی شما را تولید کنند.
- یک متخصص شنوایی شناسی نیز به شما کمک می کند تا تشخیص دهید که چه گزینه های درمانی برای شما مناسب است ، مانند سمعک.
مرحله 3. برای یک تست خالص بخواهید
ممکن است برای تعیین میزان کم شنوایی خود از یک تست لحن خالص استفاده کنید. یک تست شنوایی با صدای خالص ، صداهایی را که می توانید بشنوید تعیین می کند. هنگام گوش دادن به نواحی مختلف کم و زیاد ، باید از هدفون استفاده کنید. این آزمایش به شما کمک می کند تعیین کنید چه فرکانس هایی را می توانید و نمی توانید بشنوید و با چه شدت.
همچنین در هر گوش به شما زمین های متفاوتی داده می شود. گوش های شما ممکن است انواع یا شدت کم شنوایی داشته باشد ، بنابراین این آزمایش به تعیین کم شنوایی خاص برای هر گوش کمک می کند
مرحله 4. آزمایش گوش میانی را انجام دهید
متخصص شنوایی شناسی ممکن است بخواهد آزمایشاتی را انجام دهد که نحوه عملکرد گوش میانی شما را ارزیابی کند. این آزمایشها در صورت وجود مشكل در پرده گوش ، یا اگر موم مسدود كننده مجرای گوش است ، به دنبال یافتن هرگونه مایع در گوش میانی است. پزشک همچنین ممکن است مقدار هوا در مجرای گوش را بررسی کند ، که می تواند اطلاعات حیاتی در مورد پرده گوش بدهد.
- اقدامات رفلکس صوتی می تواند به متخصص شنوایی شناسی کمک کند تا تشخیص دهد که کم شنوایی کجاست و چه نوع کم شنوایی دارید. سه نوع کم شنوایی رسانا ، حسی عصبی و مختلط (هر دو رسانا و حسی عصبی) هستند.
- آزمایشات گوش میانی بیشتر در کودکان خردسال رایج است ، اما در بزرگسالان انجام می شود.
مرحله 5. آزمایش های بیشتری را انجام دهید
تست های دیگری نیز وجود دارد که متخصص شنوایی شناسی می تواند برای بررسی کم شنوایی انجام دهد. ممکن است در آزمایش گفتار مورد آزمایش قرار بگیرید ، جایی که مجدداً سخنرانی را که گوش می دهید تکرار کنید. همچنین ممکن است تحت پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR) قرار بگیرید ، جایی که الکترودها گوش داخلی شما و مسیرهای مغزی مورد استفاده برای شنوایی را کنترل می کنند.
این آزمایشات ممکن است برای تعیین کم شنوایی یا نوع کم شنوایی ای که تجربه می کنید ضروری نباشد
روش 3 از 5: تشخیص علائم کم شنوایی در کودکان
مرحله 1. علائم و نشانه های کم شنوایی نوزادان را بشناسید
بسیاری اوقات کاهش شنوایی با افزایش سن یا عفونت همراه است ، اما می تواند از ابتدای زندگی کودک نیز وجود داشته باشد. اندازه گیری نوزادان دشوارتر است زیرا نمی توانند علائم خود را مانند بزرگسالان یا حتی کودکان بزرگتر به طور مستقیم بیان کنند. در صورت مشاهده هر یک از این علائم در نوزاد ، ممکن است مشکلات شنوایی داشته باشند:
- کودک شما در سه تا چهار ماهگی به منبع صدا روی نمی آورد. در چهار ماهگی کودک شما باید بیدار شود یا از صداهای بلند بیدار شود ، با صدای صداهای آشنا آرام شود و گهگاه با لبخند یا صدای خنده به صداهای آشنا پاسخ دهد.
- کودک شما به صداهای ارتعاشی یا صداهایی توجه می کند که بیشتر از آنکه بشنوند ، احساس می شوند.
- فرزند شما وقتی شما را می بیند سرش را برمی گرداند ، اما نه تنها اگر نام او را صدا کنید. این امر معمولاً با عدم توجه یا اینکه کودک شما را نادیده می گیرد اشتباه گرفته می شود ، اما این می تواند نتیجه کاهش شنوایی جزئی باشد.
مرحله 2. به دنبال علائم مشکل شنوایی در کودکان نوپا باشید
کودکان نوپا نیز ممکن است مشکلات شنوایی را تجربه کنند. این یک مرحله مهم برای توسعه است زیرا مهارت های مهم گفتاری از طریق گوش دادن و تقلید به دست می آید. توجه به توسعه زبان یک راه خوب برای تشخیص مشکلات شنوایی است.
- در 24 ماهگی ، کودکان نوپا باید بتوانند به اشیاء آشنا اشاره کنند ، به داستانها و آهنگها گوش دهند و دستورات اولیه را دنبال کنند. اگر کودک بالای دو سال نتواند نیازهای اولیه خود را بیان کند یا فقط صداهای خاصی را ایجاد کند ، ممکن است در شنوایی دچار مشکل شود.
- توضیحات دیگر در مورد مشکلات زبان را رد کنید. بسیاری از کودکان ممکن است مشکلات حرکتی دهانی داشته باشند که بخشی از تاخیرهای عصبی یا شناختی هستند. همچنین می تواند یک مشکل فیزیکی در دهان یا زبان باشد. متخصص آسیب شناسی گفتار می تواند ارزیابی کند که آیا این مشکل جسمی در دهان یا گوش است یا توضیحات دیگری نیز وجود دارد.
مرحله 3. کاهش شنوایی را در کودکان مدرسه ای تشخیص دهید
کودکانی که در مدرسه شرکت می کنند ممکن است مشکلات مربوط به عملکرد را مشاهده کنند. اگر فرزند شما نزدیک معلم نشسته است تا او را بفهمد ، درخواست تکرار موضوعات را می کند یا به صداها پاسخ نمی دهد ، ممکن است کم شنوایی داشته باشد.
- اگر عملکرد تحصیلی فرزند شما رنج می برد ، ممکن است نشانه مشکلات شنوایی باشد. کودکان ممکن است در پیروی از دستورالعمل ها یا گوش دادن به اطلاعات دچار مشکل شوند. می توانید از فرزند خود در مورد شنوایی خود سوال کنید ، اما برخی از کودکان ممکن است خجالت بکشند یا متوجه نشوند که شنوایی آنها با سایر افراد متفاوت است.
- فرزند شما ممکن است به دلیل کم شنوایی در تعامل با کودکان دیگر مشکل داشته باشد یا از نظر اجتماعی مانند آنها رشد نکند.
- اکثر مدارس دارای متخصصان شنوایی هستند که می توانند آزمایشات بیشتری را روی فرزند شما انجام دهند.
روش 4 از 5: به دنبال علائم کم شنوایی در بزرگسالان دیگر باشید
مرحله 1. مشاهده کنید که بزرگسالان در صورت نزدیک شدن چگونه واکنش نشان می دهند
اگر شما یک فرد بالغ ، به ویژه یک فرد مسن دارید ، که به نظر می رسد وقتی کسی به او نزدیک می شود به راحتی شوکه می شود ، ممکن است دچار کم شنوایی شود. به عنوان مثال ، اگر شما در را بکوبید و وارد اتاقی شوید و وقتی با شما روبرو می شوند حیرت زده عمل کنند ، ممکن است در شنیدن آنچه در محیط آنها اتفاق می افتد دچار مشکل شوند.
- همچنین ممکن است فرد بالغ متوجه نشود که فردی وارد خانه یا اتاق او شده است.
- فرد بالغ ممکن است متوجه نشود که کسی با او صحبت می کند تا زمانی که بدن او را لمس نکند یا به طرف شخص صحبت کننده روی نیاورد.
- این امر می تواند دشوار و خسته کننده باشد ، به ویژه برای افراد مسن. برای جلوگیری از هرگونه واکنش آسیب زا ، اقدامات اضافی را انجام دهید تا مطمئن شوید آنها را نگران نمی کنید.
مرحله 2. به تغییرات در تعاملات اساسی توجه کنید
تشخیص کم شنوایی در شخص دیگر ممکن است مشکل باشد زیرا علائم را تجربه نمی کنید. به دنبال علائمی مانند افزایش صدای تلویزیون بیش از حد ، مدام درخواست تکرار خود یا عدم آگاهی عمومی از صداهای اطراف آنها باشید.
هر یک از مشکلاتی که در بالا در تشخیص کم شنوایی در خود ذکر شد نیز می تواند کاربرد داشته باشد
مرحله 3. برای کمک به آنها در کنار آمدن با تغییرات شنوایی ، تدابیری اتخاذ کنید
اگر فردی را می شناسید که کم شنوایی را تجربه کرده است ، می توانید به او کمک کنید تا با تغییرات کنار بیاید و خود را با آن وفق دهد. این می تواند شامل تهیه دستگاه هایی برای تقویت رادیو یا تلویزیون ، سمعک یا حتی هشدارهای بلندتر برای نیازهای اساسی مانند ساعت های زنگ دار و تلفن باشد. همچنین می توانید با صحبت واضح در مقابل آنها و اجتناب از محیط های بلند که می تواند افراد اطراف خود را غرق کرده و باعث ناامیدی شود ، کمک کنید.
ممکن است بخواهید آنها را نزد متخصص شنوایی شناسی یا پزشک ببرید تا بتواند آنها را ارزیابی کرده و درمان هایی را توصیه کند
روش 5 از 5: مقابله با کاهش شنوایی
مرحله 1. از رفتارهای تطبیقی استفاده کنید
یکی از سخت ترین بخش های کم شنوایی می تواند یادگیری تنظیم سبک زندگی باشد. وقتی کسی در حال صحبت کردن است سعی کنید مستقیماً در مقابل او بایستید تا حرکات دهان شما را از آنچه می گویند پی ببرید.
- اگر در یک مکان شلوغ هستید ، نزدیک بنشینید تا تماس دهان به چشم آسان و بدون توجه گروه بزرگتر باشد. در صورت امکان سعی کنید از مکان های پر سر و صدا پرهیز کنید.
- از یک دستگاه تقویت کننده تلفن یا تلویزیون برای سهولت زندگی روزمره خود استفاده کنید.
مرحله 2. برای بهبود شنوایی از فناوری استفاده کنید
فناوری پزشکی برای کمک به کاهش شنوایی در سالهای اخیر بسیار پیشرفت کرده است. در ابتدایی ترین سطح ، یک سمعک صداهای اطراف شما را می گیرد و آنها را در گوش شما تقویت می کند. بسته به میزان از دست دادن و موقعیت شخصی شما ، سمعک های مختلفی وجود دارد.
- یک نوع سمعک سمعک مجرای گوش است. اینها وارد مجرای گوش شما می شوند. آنها چندان قابل توجه نیستند ، بنابراین ممکن است انتخاب خوبی برای تشخیص باشند. اینها برای کارکردن نیاز به قدرت زیادی ندارند ، بنابراین نیازی نیست که اغلب باتری ها را تعویض کنید. سمعک مجرای گوش می تواند باعث تجمع موم در مجرای گوش شود.
- نوع دیگر سمعک سمعک داخل گوش است. این قسمت ها در قسمت پایین یا بالای گوش شما قرار دارند. آنها اغلب برای افرادی که کم شنوایی خفیف دارند استفاده می شود. این نوع سمعک دارای باتری بزرگ است ، بنابراین طول عمر بیشتری نسبت به برخی از انواع دیگر دارد. همچنین ممکن است باعث تجمع موم در گوش شوند.
- سومین نوع سمعک سمعک پشت گوش (BTE) است. اینها قلابی دارند که روی گوش شما می رود و درست پشت گوش شما می نشیند. این قطعه به قسمتی متصل می شود که داخل مجرای گوش شما قرار می گیرد. این نوع سمعک بزرگتر و معمولاً بیشتر قابل توجه است. با این حال ، قدرت بیشتری برای برداشتن صداهای سخت به گوش می رساند.
- آخرین نوع سمعک ، سمعک باز مناسب است. این یک نوع مدل BTE است ، اما هیچ قطعه ای در داخل مجرای گوش وجود ندارد. این باعث می شود صداها با فرکانس پایین به طور طبیعی وارد گوش شوند ، در حالی که سمعک فرکانس های بیشتری را که ممکن است شنیدن آنها سخت باشد ، تقویت می کند. این نوع سمعک با قطعات بیشتر پیچیده تر است ، بنابراین استفاده از آن دشوارتر است.
- اگر سمعک م effectiveثر واقع نشد ، در مورد گزینه های دیگر مانند کاشت حلزون گوش با پزشک خود صحبت کنید. عملکرد این نوع دستگاه متفاوت از سمعک است. این دستگاه با عمل جراحی وارد می شود و به طور مستقیم اعصاب موجود در گوش داخلی را تحریک می کند که سیگنال هایی را برای شنیدن به مغز ارسال می کند.
مرحله 3. منفی را به مثبت تبدیل کنید
ممکن است متوجه شوید که کم شنوایی شما چگونه بر تعاملات شما با دوستان و خانواده تأثیر منفی می گذارد. همچنین ممکن است بر کار شما تأثیر بگذارد. با این حال ، از دست دادن شنوایی شما نیازی به املای عذاب ندارد. بسیاری اوقات از دست دادن شنوایی می تواند به افراد کمک کند زندگی درونی غنی داشته باشند تا اینکه دائماً درگیر اتفاقات اطراف خود شوند.
- نیازهای متغیر خود را به اطرافیان خود آموزش دهید. اگر خانواده یا دوستان شما تعاملات خود را با شما تغییر ندهند ، می تواند ناامید کننده باشد ، اما آنها نمی توانند آنچه را که شما به آنها نمی گویید بدانند. مدافع خودتان باشید و به آنها بگویید چه چیزی زندگی را برای شما آسان می کند. این امر تنش های زیادی را که ممکن است ایجاد شود از بین می برد و ارتباطات باز را مجبور می کند.
- فرهنگ ناشنوایان را بررسی کنید. فرهنگ ناشنوایی با فرهنگ شنیدن متفاوت است و شامل یادگیری زبان اشاره و پذیرش ناشنوایی شما می شود.
- کم شنوایی پایان جهان نیست ، اگر ترجیح می دهید نیازی به پوشیدن سمعک یا کاشت حلزون ندارید. از تملک کم شنوایی خود نترسید. زندگی شما با کم شنوایی ناقص نیست. صرف نظر از میزان کم شنوایی شما ، هنوز هم می توانید زندگی رضایت بخشی داشته باشید.
نکات
- حداقل سالی یکبار تست شنوایی انجام دهید. آزمایش در مراکز سمعک معمولاً رایگان است و دردناک نیست ، بلکه سرگرم کننده است.
- در اتومبیل ، صدای موتور ، جاده یا باد می تواند شنیدن مکالمه ، رادیو یا صداهای مهم ترافیک را دشوار کند.
- کاهش شنوایی در صورت عدم درمان بهتر نمی شود.
- گذاشتن دست در پشت گوش می تواند کمی کمک کند ، اما نمی تواند جایگزین یک دستگاه شنوایی مناسب باشد. و به یاد داشته باشید - کاهش شنوایی بیشتر از سمعک قابل توجه است!
- اگر کسی می گوید شما با صدای بلند یا خیلی آرام صحبت می کنید ، این را در نظر بگیرید زیرا این می تواند یکی از علائم کم شنوایی باشد.
- توجه کنید اگر از طریق یک گوش بهتر از گوش دیگر می شنوید. می توانید این کار را با استفاده از یک هدفون در یک زمان انجام دهید. همچنین اگر به نظر می رسد وقتی دستگاه شما به جای فراگیر از صدای تک صدا استفاده می کند ، راحت تر با هدفون بشنوید.
- یادگیری زبان اشاره می تواند مفید و راهی عالی برای پذیرش کم شنوایی شما باشد. زبان اشاره ، مانند زبان گفتاری ، از کشوری به کشور دیگر متفاوت است ، اما می تواند یک مهارت عالی باشد.
- علت را در نظر بگیرید. دلایل زیادی برای از دست دادن شنوایی وجود دارد مانند عفونت گوش ، اتوسکلروز ، افزایش سن یا ضربه سر و صدا.
- افراد مسن بیشتر دچار کم شنوایی با فرکانس بالا می شوند.
- یک تصور اشتباه رایج در مورد کم شنوایی این است که فقط بر فرکانس های بالا تأثیر می گذارد. واقعیت این است که هرکسی به طور متفاوتی کم شنوایی را تجربه می کند. برخی از افراد برای شنیدن صداهای با فرکانس پایین ، برخی بالاتر و برخی دیگر برای شنیدن هر دو حالت افراطی مشکل دارند.
هشدارها
- اگر یک ناتوانی جسمی باعث می شود که شما به درستی نشنوید ، نادیده گرفتن علائم می تواند بسته به علائم شما باعث ناشنوایی کامل شما شود.
- اجازه ندهید که امور مالی مانع انجام تست شنوایی شود ، حتی اگر سمعک نمی خواهید.
