سندرم تونل کارپ (CTS) در اثر فشردگی و تحریک عصبی در مچ دست ایجاد می شود که منجر به درد ، بی حسی ، سوزن سوزن شدن و/یا ضعف در مچ دست و دست می شود. فشارهای مکرر / رگ به رگ شدن ، شکستگی ، آناتومی مچ دست غیر معمول ، آرتریت و سایر شرایط باعث کاهش فضای داخل تونل مچ پا و افزایش خطر CTS می شود. علائم را اغلب می توان در خانه با موفقیت درمان کرد ، اگرچه گاهی اوقات برای تسکین کامل آنها نیاز به درمان دارویی است.
مراحل
قسمت 1 از 2: برخورد با CTS در خانه
مرحله 1. از فشردن عصب میانی خود اجتناب کنید
تونل مچ در مچ دست یک گذرگاه باریک است که از استخوانهای کوچک مچ دست ساخته شده توسط رباط ها ساخته شده است. این تونل از اعصاب ، عروق خونی و تاندون ها محافظت می کند. عصب اصلی که اجازه حرکت و احساس در دست شما را می دهد عصب میانی است. بنابراین ، از فعالیتهایی که عصب میانی را فشرده و تحریک می کند ، مانند خم شدن مکرر مچ دست ، بلند کردن وزنه های سنگین ، خوابیدن با مچ های خمیده و مشت زدن اجسام جامد خودداری کنید.
- اطمینان حاصل کنید که ساعت مچی و هر دستبندی را در اطراف مچ دست خود باز نگه دارید - محکم نگه داشتن آنها ممکن است عصب میانی را تحریک کند.
- در بیشتر موارد CTS ، تشخیص یک علت دشوار است. CTS معمولاً توسط ترکیبی از عوامل ایجاد می شود ، مانند فشار مکرر مچ دست همراه با آرتریت یا دیابت.
- آناتومی مچ دست می تواند تفاوت ایجاد کند - برخی از افراد به طور طبیعی تونل های کوچکتر یا استخوان های مچ دست دارند.
مرحله 2. مچ دست خود را به طور منظم بکشید
کشش مچ دست روزانه می تواند برای کاهش یا به حداقل رساندن علائم CTS مفید باشد. به طور خاص ، کشیدن مچ دست به ایجاد فضای بیشتری برای عصب میانی در داخل تونل کارپ کمک می کند زیرا رباط های اطراف را کش می دهد. بهترین راه برای کشش / کشش همزمان هر دو مچ دست ، ایجاد "حالت نماز" است. کف دست های خود را در حدود 6 اینچ جلوی قفسه سینه خود قرار دهید و آرنج های خود را بالا بیاورید تا زمانی که در هر دو مچ احساس کشیدگی کنید. آن را به مدت 30 ثانیه نگه دارید و 3-5 بار در روز تکرار کنید.
- از طرف دیگر ، انگشتان دست آسیب دیده را بگیرید و به عقب بکشید تا زمانی که احساس کشیدگی در جلوی مچ خود کنید.
- کشش مچ دست ممکن است به طور موقت علائم CTS بیشتری مانند سوزن سوزن شدن دست را تحریک کند ، اما آنها را متوقف نکنید مگر اینکه در واقع احساس درد کنید. علائم با گذشت زمان کاهش می یابد.
- علاوه بر سوزن سوزن شدن دست ، علائم دیگری که معمولاً با CTS همراه هستند عبارتند از: بی حسی ، درد ضربان دار ، ضعف عضلانی و/یا تغییر رنگ (بیش از حد کم رنگ یا قرمز).
مرحله 3. دستان خود را بیرون دهید
اگر متوجه خوابیدن دست (دست) یا احساس درد در مچ / دست خود شدید ، یک راه حل سریع (هر چند موقت) این است که بین 10-15 ثانیه دستان خود را به خوبی تکان دهید - مثل اینکه سعی می کنید دستان خود را تکان دهید تا خشک شوند. تکان دادن می تواند به بهبود گردش خون و جریان عصبی در عصب میانی کمک کرده و علائم را به طور موقت از بین ببرد. بسته به شغل شما ، ممکن است مجبور شوید در طول روز بارها دست تکان دهید تا علائم CTS را از بین ببرید.
- علائم CTS اغلب در شست ، انگشت اشاره ، انگشت وسط و قسمتی از انگشت حلقه ظاهر می شود (و شروع می شود) ، به همین دلیل افرادی که به این بیماری مبتلا هستند اغلب چیزها را رها می کنند و احساس دست و پا چلفتی می کنند.
- انگشت کوچک تنها قسمتی از دست است که تحت تأثیر CTS قرار نگرفته است زیرا عصب میانی آن را عصبی نمی کند.
مرحله 4. از مچ دست مخصوص استفاده کنید
استفاده از پشت مچ ، بریس یا آتل نیمه سفت در طول روز می تواند به جلوگیری از علائم CTS کمک کند زیرا مچ را در حالت خنثی نگه داشته و از خم شدن آن جلوگیری می کند. آتل یا بریس مچ بند نیز باید در حین فعالیت های بالقوه تشدید کننده مانند تایپ روی صفحه کلید ، حمل مواد غذایی ، رانندگی و بولینگ استفاده شود. استفاده از مچ دست در هنگام خواب می تواند به تسکین علائم شبانه کمک کند ، به ویژه اگر عادت دارید دستان خود را به بدن خود بچسبانید.
- برای تسکین قابل توجه علائم CTS ، ممکن است لازم باشد چند هفته (روز و شب) از مچ دست استفاده کنید. با این حال ، برای برخی ، حمایت ها فقط سود ناچیزی را ارائه می دهند.
- اگر باردار هستید و CTS دارید ، استفاده از آتل مچ در شب ایده خوبی است زیرا بارداری تمایل به افزایش تورم در دست (و پاها) دارد.
- ساپورت مچ دست ، آتل و بریس را می توان در اکثر داروخانه ها و فروشگاه های لوازم پزشکی خریداری کرد.
مرحله 5. تغییر وضعیت خواب خود را در نظر بگیرید
برخی از حالت های خوابیدن می تواند علائم CTS را تشدید کند ، که منجر به کاهش مقدار و کیفیت خواب می شود. به طور خاص ، خوابیدن با مشت های محکم و/یا دست هایی که در بدن شما جمع شده اند (مچ های خمیده) بدترین موقعیت برای ایجاد علائم CTS است ، اگرچه کشیدن دست ها به بالای سر نیز موقعیت مناسبی نیست. درعوض ، به پشت (دراز کشیده) یا پهلوها را با بازوهای نزدیک بدن بخوابید و دستان خود را باز و مچ دست خود را در حالت خنثی نگه دارید. این باعث گردش طبیعی خون و جریان عصبی می شود.
- همانطور که در بالا ذکر شد ، پوشیدن تکیه گاه مچ هنگام خواب برای جلوگیری از وضعیت بدتر مفید است ، اما ممکن است کمی طول بکشد تا به آن عادت کنید.
- با شکم (مستعد) با مچ دست های فشرده زیر بالش نخوابید. افرادی که این عادت را دارند اغلب با بی حسی و سوزن سوزن شدن در دست از خواب بیدار می شوند.
- اکثر تکیه گاه های مچ دست از نایلون ساخته شده و با Velcro محکم می شوند که می تواند باعث تحریک پوست شما شود. بنابراین ، حمایت خود را با جوراب یا پارچه نازک بپوشانید تا سوزش پوست کاهش یابد.
مرحله 6. به محل کار خود از نزدیک نگاه کنید
علاوه بر موقعیت خواب ، علائم CTS شما نیز ممکن است به دلیل طراحی نامناسب محل کار ایجاد یا تشدید شوند. اگر صفحه کلید ، ماوس ، میز یا صندلی رایانه شما به گونه ای تنظیم نشده باشد که تناسب قد و تناسب اندام را داشته باشد ، می تواند مچ دست ، شانه ها ، گردن و وسط کمر را تحت فشار قرار دهد. بنابراین ، مطمئن شوید که صفحه کلید شما طوری قرار گرفته باشد که مچ های شما هنگام تایپ دائماً به عقب کشیده نشوند. یک صفحه کلید و موس ارگونومیک را در نظر بگیرید که برای کاهش فشار بر مچ دست و دست طراحی شده است. ممکن است کارفرمای شما هزینه ها را برای شما تامین کند.
- پدهای نازک با بالشتک را در زیر صفحه کلید و ماوس خود قرار دهید تا ضربه به دست و مچ دست شما کاهش یابد.
- از یک کاردرمانگر بخواهید محل کار خود را بررسی کند و تغییرات ارگونومیک متناسب با بدن شما را پیشنهاد دهد.
- افرادی که برای رایانه روی رایانه و ثبت نام (مانند صندوقدار) کار می کنند در معرض خطر CTS بسیار بالاتری هستند.
مرحله 7. داروهای بدون نسخه (OTC) مصرف کنید
علائم CTS غالباً مربوط به التهاب / تورم مچ دست است که به طور ثانویه عصب میانی و عروق خونی مجاور را تحریک می کند. بنابراین ، مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) ، مانند ایبوپروفن (Motrin ، Advil) یا ناپروکسن (Aleve) ، می تواند برای کاهش علائم CTS ، حداقل در کوتاه مدت بسیار مفید باشد. مسکن هایی مانند استامینوفن (تیلنول ، پاراستامول) نیز می توانند برای مبارزه با درد CTS استفاده شوند ، اما بر التهاب / تورم تأثیر نمی گذارند.
- NSAID ها و مسکن ها باید استراتژی های کوتاه مدت برای کنترل درد در نظر گرفته شوند. هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد این داروها CTS را در دراز مدت درمان یا بهبود می بخشد.
- مصرف طولانی مدت NSAID ها (یا بیش از حد در هر زمان) خطر تحریک معده ، زخم معده و نارسایی کلیه را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. همیشه برچسب ها را برای اطلاعات دوز بخوانید.
- مصرف زیاد استامینوفن یا مصرف بیش از حد آن می تواند باعث آسیب کبدی شود.
قسمت 2 از 2: درمان پزشکی برای CTS
مرحله 1. با پزشک خانوادگی خود قرار ملاقات بگذارید
اگر بیش از چند هفته علائم فوق را در مچ دست / دست خود تجربه می کنید ، پس با پزشک خود وقت بگیرید. پزشک شما را معاینه می کند و احتمالاً اشعه ایکس و آزمایش خون را برای رد مشکلاتی که می توانند CTS را تقلید کنند ، مانند آرتریت روماتوئید ، آرتروز ، دیابت ، شکستگی استرس در مچ دست یا مشکلات عروقی ، رد می کند.
- آزمایشات الکتروتشخیصی (EMG و هدایت عصبی) اغلب برای تأیید تشخیص CTS با اندازه گیری عملکرد عصب میانی انجام می شود.
- ممکن است از شما خواسته شود کارهای خاصی را که در CTS مشکل است انجام دهید ، مانند مشت محکم ، محکم نگه داشتن انگشت شست و سبابه خود و حرکت دادن اجسام کوچک با دقت.
- پزشک شما همچنین ممکن است در مورد شغل شما تحقیق کند زیرا برخی از آنها برای CTS بسیار خطرناک هستند ، مانند نجار ، صندوقدار ، کارگران خط مونتاژ ، موسیقیدانان ، مکانیک خودرو و افرادی که از رایانه زیاد استفاده می کنند.
مرحله 2. به یک متخصص بهداشت مانند فیزیوتراپیست یا ماساژور مراجعه کنید
- فیزیوتراپیست. در بیشتر اوقات علائم سندرم تونل مچ دست را می توان به صورت محافظه کارانه درمان کرد. متخصص فیزیوتراپی مفاصل ، ماهیچه ها و رباط های شما را بررسی می کند تا علت اصلی علائم تونل مچ دست شما را ببیند. درمانها ممکن است شامل روشهایی مانند سونوگرافی برای کاهش التهاب و ترویج بهبودی ، تمریناتی برای افزایش انعطاف پذیری و تقویت عضلات مربوطه ، و آموزش ارگونومیک برای ارزیابی محل کار یا فعالیتهای روزانه شما و در عین حال اصلاحاتی جهت کاهش هرگونه استرس باشد.
- ماساژور. در برخی موارد ، علائم سندرم تونل مچ دست می تواند با سندرم درد مایوفاشیال ، وضعیتی که با وجود نقاط ماشه ای همراه است یا بیشتر به عنوان گره های عضلانی شناخته می شود ، مرتبط باشد. تحقیقات نشان داده است که نقاط ماشه ای در کسانی که علائم تونل کارپال دارند رایج است. علاوه بر این ، یک مطالعه نشان داد که درمان روی این گره ها منجر به بهبود شده است.
مرحله 3. تزریق کورتیکواستروئید را امتحان کنید
ممکن است پزشک برای تسکین درد ، التهاب و سایر علائم CTS تزریق داروی کورتیکواستروئید (مانند کورتیزون) را به مچ دست یا پایین دست توصیه کند. کورتیکواستروئیدها داروهای قوی و سریع اثر هستند که می توانند تورم مچ دست را کاهش داده و فشار بر عصب (های) میانی را کاهش دهند. مصرف استروئیدهای خوراکی از طریق دهان گزینه دیگری است ، اما تقریباً به اندازه تزریق م effectiveثر نیست ، به علاوه عوارض جانبی آن بیشتر مشهود است.
- سایر داروهای رایج استروئیدی که برای CTS استفاده می شوند عبارتند از پردنیزولون ، دگزامتازون و تریامسینولون.
- عوارض احتمالی مرتبط با تزریق کورتیکواستروئید شامل عفونت موضعی ، خونریزی زیاد ، ضعیف شدن تاندون ، آتروفی عضلات و آسیب عصبی است. بنابراین ، تزریق معمولاً به دو مورد در سال محدود می شود.
- اگر تزریق استروئید علائم CTS شما را به میزان قابل توجهی کاهش نمی دهد ، باید جراحی در نظر گرفته شود.
مرحله 4. جراحی تونل مچ دست را به عنوان آخرین راه حل در نظر بگیرید
اگر سایر درمان ها و درمان های خانگی نتوانند علائم CTS شما را از بین ببرند ، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. به دلیل خطرات ایجاد آسیب بیشتر ، جراحی باید به عنوان آخرین راه حل در نظر گرفته شود ، اگرچه می تواند علائم قابل توجهی را در بخش نسبتاً خوبی از بیماران تسکین دهد. هدف از جراحی CTS کاهش فشار بر عصب مدیان با قطع رباط اولیه بر روی آن است. جراحی CTS را می توان به دو روش مختلف انجام داد: جراحی آندوسکوپی یا جراحی باز.
- جراحی آندوسکوپی شامل استفاده از یک دستگاه نازک شبیه تلسکوپ با یک دوربین کوچک در انتها (آندوسکوپ) است که از طریق برش در مچ دست یا داخل تونل کارپال شما وارد می شود. آندوسکوپ به جراح اجازه می دهد تا داخل تونل را ببیند و رباط مشکل ساز را قطع کند.
- جراحی آندوسکوپی معمولاً کمترین میزان درد و عوارض جانبی و همچنین سریعترین بهبود را در پی دارد.
- در مقابل ، جراحی باز شامل یک برش بزرگتر در کف دست و روی مچ دست است تا رباط را بریده و عصب مدیان را آزاد کند.
- خطرات جراحی عبارتند از: آسیب عصبی ، عفونت و تشکیل بافت اسکار - همه آنها به طور بالقوه می توانند CTS را بدتر کنند.
مرحله 5. در دوران بهبودی صبور باشید
پس از عمل جراحی سرپایی CTS ، از شما خواسته می شود که مرتباً دست خود را بالای قلب خود ببرید و انگشتان خود را تکان دهید ، که به کاهش تورم و جلوگیری از سفتی کمک می کند. درد خفیف ، التهاب و سفتی دست / مچ را می توان پس از جراحی تا 6 ماه انتظار داشت و بهبود کامل ممکن است یک سال کامل طول بکشد. در 2-4 هفته اولیه بعد از عمل ، ممکن است از شما خواسته شود که از مچ دست استفاده کنید ، اگرچه استفاده از دست تشویق می شود.
- علائم CTS اکثر افراد پس از جراحی بهتر می شود ، اما بهبودی اغلب کند و تدریجی است. قدرت دست معمولاً حدود 2 ماه پس از عمل به حالت عادی برمی گردد.
- CTS حدود 10 of از زمان بعد از عمل را تکرار می کند و ممکن است ماه ها یا چند سال بعد نیاز به عمل جراحی داشته باشد.
نکات
- اکثر افرادی که CTS دارند روی رایانه کار نمی کنند یا کارهای دستی تکراری انجام نمی دهند. علل و عوامل خطر دیگری نیز وجود دارد.
- اگر از تجهیزات ارتعاشی استفاده می کنید ، بیشتر در معرض CTS هستید ، بنابراین بیشتر استراحت کنید.
- شما بیشتر در معرض علائم دست / مچ دست در محیط سرد هستید ، بنابراین تا جایی که ممکن است دستان خود را گرم نگه دارید.
- مکمل های ویتامین B6 برای تسکین علائم CTS در برخی افراد گزارش شده است ، اگرچه پزشک علت آن را مطمئن نیست. مصرف بیش از حد B6 می تواند باعث بی حسی و سوزن سوزن شدن اندام ها شود.
- بعد از جراحی تونل مچ دست ، ممکن است تا 3 ماه همچنان در حال بهبودی بی حسی داشته باشید.
