سندرم تونل مچ دست از ناحیه مچ دست است که می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود ، از جمله: ضربه یا آسیب مچ دست ، غده هیپوفیز بیش از حد فعال ، کم کاری تیروئید ، آرتریت روماتوئید ، استفاده مکرر از ابزارهای ارتعاشی دست و موارد دیگر. درد ، سوزن سوزن شدن و بی حسی ناشی از سندرم تونل مچ دست به این دلیل اتفاق می افتد که عصب میانی که در دست و بازوی شما قرار دارد در مچ دست شما فشار می یابد. عصب میانی در داخل تونل کارپال مچ دست شما قرار دارد ، جایی که این نام از آنجا گرفته شده است.
مراحل
روش 1 از 3: بسته بندی با نوار سینسیولوژی
مرحله 1. اولین قطعه نوار را اندازه بگیرید
اولین تکه نوار را به اندازه طول بین وسط انگشتان (با کف دست رو به بالا) تا خمیدگی آرنج خود اندازه بگیرید. در یک سر قطعه ، قسمتی به طول حدود 1 اینچ را تا کنید. از قیچی خود برای بریدن دو مثلث کوچک از انتهای نوار ، روی تاشو استفاده کنید. این بدان معناست که وقتی قطعه 1 اینچی را در انتها باز می کنید ، دو سوراخ الماسی شکل در نوار وجود دارد.
- این دو سوراخ الماس شکل باید در کنار یکدیگر و شاید 1 سانتیمتر (0.39 اینچ) عرض در وسط داشته باشند.
- انتهای دو سوراخ قطعه "لنگر" در نظر گرفته می شود.
مرحله 2. نوار را به انگشتان خود وصل کنید
پشت را از نوار فقط در انتهای "لنگر" که دو سوراخ در آن قرار دارد بردارید. بازوی خود را جلوی خود گرفته و کف دست خود را به سمت بالا نگه دارید ، دو انگشت وسط خود را از طریق دو سوراخ نوار بکشید. مطمئن شوید که قسمت چسبنده نوار رو به سمت کف دست شما است.
انتهای لنگر نوار را روی پوست خود ، در اطراف انگشتان خود فشار دهید
مرحله 3. نوار را روی مچ و بازوی خود بچسبانید
احتمالاً به شخص دیگری احتیاج دارید که به شما کمک کند نوار را روی بازوی خود قرار دهید ، زیرا هنگام استفاده از نوار باید دست و مچ خود را کاملاً کشیده نگه دارید. هنگامی که مچ دست شما کاملاً کشیده شد ، پشت را از بقیه نوار بردارید و آن را به پوست خود بچسبانید.
- برای کشیدن کامل مچ دست ، بازوی خود را مستقیماً روبروی خود نگه دارید ، کف دست را به سمت بالا بگیرید. سپس با دست دیگر خود دست خود را به سمت پایین بکشید تا مچ دست شما خم شود. دست شما باید با بازوی شما زاویه 90 درجه داشته باشد.
- هنگام کشیدن نوار روی پوست خود ، کشش یا اعمال فشار نکنید ، فقط پشت را برداشته و آن را روی پوست فشار دهید.
- وقتی مچ دست و دست خود را صاف می کنید ، باید توجه داشته باشید که نوار دارای چین یا موج طبیعی در مفصل مچ است. این امر برای اطمینان از این است که هنوز حرکت کامل دست و مچ خود را در حالی که نوار در دست است ، دارید.
مرحله 4. قطعه دوم نوار را برش دهید
قطعه دوم نوار باید دقیقاً برابر قطعه اول نوار باشد ، شامل دو سوراخ در انتهای انگشتان شما. همان دو انگشت وسط دوباره از سوراخ های کوچک عبور می کنند ، اما این بار قسمت چسبنده از پشت دست و بازوی شما عبور می کند - بنابراین بازوی شما باید کف دست پایین باشد.
- مانند اولین تکه نوار ، پشت را فقط از قطعه لنگر جدا کرده و روی انگشتان خود بکشید.
- انتهای لنگر نوار را روی پوست خود ، در اطراف انگشتان خود فشار دهید.
مرحله 5. نوار دوم را به بازوی خود وصل کنید
دوباره مچ خود را کاملاً باز کنید ، اما این بار می خواهید کف دست خود را به سمت پایین نگاه کنید و دست شما به سمت داخل بازوی شما جمع شود. در حالی که در این حالت به پوست می چسبید ، به آرامی پشت نوار را بردارید.
وقتی نوار را به پوست می چسبانید آن را کشیده یا وارد نکنید
مرحله 6. سومین نوار را تهیه کنید
قطعه سوم نوار باید طول قطعه اول و دوم را داشته باشد ، با این تفاوت که نیازی به سوراخ برای انگشتان شما نیست. در عوض ، پس از برش به طول مناسب ، پشت نوار را دقیقاً در وسط بشکنید تا بتوانید به قسمت چسب دسترسی پیدا کنید.
مرحله 7. قسمت سوم نوار را بچسبانید
بازوی خود را دوباره روبروی خود نگه دارید ، کف دست خود را به سمت بالا گرفته و مچ خود را کاملاً دراز کنید. قسمت وسط نوار را روی مچ دست داخلی خود ، درست در پایین کف دست خود قرار دهید. به دلیل عرض نوار ، احتمالاً قسمتی از کف دست شما را نیز می پوشاند. پشت را به آرامی از یک طرف برداشته و به بازوی خود وصل کنید. همین کار را برای طرف دوم انجام دهید.
- هنگام برداشتن پشتی و چسباندن آن به پوست بازو ، هیچگونه کششی روی نوار وارد نکنید.
- به دلیل زاویه دست ، انتهای نوار ممکن است در پشت بازوی شما از یکدیگر عبور کند.
مرحله 8. بررسی کنید که هنوز حرکت کامل دست و مچ خود را دارید
هدف از نوار باز کردن تونل کارپال و کاهش فشار بر عصب میانی است. هدف این است که هیچ فشار اضافی اعمال نکنید (به همین دلیل است که هنگام چسباندن نوار به پوست خود فشاری وارد نکرده اید). به این ترتیب هنوز باید بتوانید دست و مچ خود را به طور کامل هنگامی که نوار چسبیده است حرکت دهید. اگر نمی توانید ، باید نوار را دوباره انجام دهید.
روش 2 از 3: استفاده از نوار ورزشی سخت
مرحله 1. نوع مناسب نوار را پیدا کنید
برای این نوع چسباندن باید نوار ورزشی چسبی و غیر کششی (سفت و سخت) تهیه کنید که عرض آن حدود 38 میلی متر است. هنگامی که از این نوع نوار استفاده می شود ، پیشنهاد می شود که از یک نوار زیر حساسیت زا نیز استفاده شود. این نوار زیرین به جلوگیری از تحریک پوست از نوار ورزشی کمک می کند.
- به منظور جلوگیری از درد بعداً ، ممکن است بخواهید موهای ناحیه مچ دست و پشت دست خود را در نظر بگیرید. این کار را حداقل 12 ساعت قبل از چسباندن نوار انجام دهید.
- دلیل استفاده از نوار سفت این است که از حرکت مچ دست در حین نوار استفاده نکنید.
- قبل از چسباندن نوار ، دست و مچ خود را بشویید و خشک کنید.
مرحله 2. قطعات لنگر نوار را بچسبانید
اولین قطعه نوار باید تا دور مچ دست شما مانند یک دستبند باشد. نوار دوم باید دور کف و پشت دست شما ، درست بالای انگشت شست شما قرار گیرد. خوب مالش دهید ، اما خیلی محکم نیست. شما نمی خواهید با این قطعات نوار ، گردش خود را قطع کنید.
به سادگی طول نوار مورد نیاز برای هر قسمت لنگر را تخمین بزنید ، زیرا اگر انتهای آنها با یکدیگر همپوشانی داشته باشند اشکالی ندارد
مرحله 3. صلیب های پشتی نوار را روی مچ دست خود قرار دهید
ابتدا مچ دست خود را در حالت خنثی قرار دهید. سپس دو تکه نوار را روی دست و مچ دست خود قرار دهید تا نتیجه نهایی مانند یک X در پشت دست شما به نظر برسد. یک قطعه باید از ناحیه عمومی انگشت شست تا قسمت بیرونی مچ دست اجرا شود. قطعه دوم باید درست از زیر انگشت صورتی شما به قسمت داخلی مچ دست شما برسد.
برای قرار دادن مچ دست در حالت خنثی ، دست خود را مستقیماً از بازوی خود بیرون آورده و سپس آن را حدود 30 درجه به سمت بالا خم کنید (همانطور که کف دست شما رو به پایین است)
مرحله 4. نوار را بعد از حداکثر 48 ساعت بردارید
نوار سفت و محکم را بیش از 48 ساعت روی دست و مچ خود نگذارید ، اما اگر گردش خون را قطع می کند یا درد ایجاد می کند ، قطعاً آن را زودتر بردارید. می توانید از قیچی نوار بینی تیز برای کمک به قطع قطعات نوار استفاده کنید ، یا می توانید آن را از انتهای آن بیرون بکشید.
- نوار را در جهت مخالف نحوه پوشیدن آن بردارید.
- همچنین ممکن است به کشیدن کمی پوست در جهت مخالف محل کشیدن نوار کمک کند.
روش 3 از 3: بررسی درمان های جایگزین
مرحله 1. استراحت های منظم را برنامه ریزی کنید
در حالی که هیچ شواهدی مستقیم وجود ندارد که نشان دهد سندرم تونل کارپ با استفاده از صفحه کلید و ماوس شما ایجاد می شود ، اما اگر قبلاً سندرم تونل کارپال دارید مچ دست شما دردناک تر می شود. بنابراین ، اگر روی صفحه کلید یا ماوس کار می کنید یا با وسایلی دیگر که مچ دست شما را کار می کند کار می کنید ، استراحت های مکرر داشته باشید.
- از استراحت های منظم می توان در کنار بسیاری از گزینه های درمانی دیگر استفاده کرد.
- هنگام استراحت ، مچ دست خود را بچرخانید و کف دست و انگشت خود را بکشید تا به انعطاف پذیری و شل شدن ناحیه کمک کند.
- هنگام تایپ کردن روی صفحه کلید سعی کنید مچ دست خود را صاف نگه دارید و از خم شدن دست ها به سمت بالا از مچ خود برای تایپ کردن خودداری کنید.
مرحله 2. از بسته های سرد یا یخ استفاده کنید
سرما به طور کلی به کاهش التهاب کمک می کند. قرار دادن کیسه سرد یا کیسه یخ بر روی مچ دست ممکن است به طور موقت از درد سندرم تونل کارپال شما بکاهد. بسته های سرد را به مدت 10 تا 15 دقیقه قرار دهید و از قرار دادن این اقلام مستقیم بر روی پوست خود اجتناب کنید. ابتدا بسته ها را در یک حوله بپیچید.
روش دیگر این است که تا جایی که ممکن است دستان خود را گرم نگه دارید. کار در اتاق سرد اغلب می تواند باعث ایجاد درد و سفتی بیشتر شود. هنگام کار روی صفحه کلید ، دستکش بدون انگشت را در نظر بگیرید
مرحله 3. آتل را روی مچ خود قرار دهید
سندرم تونل کارپ در واقع می تواند با نحوه خواب شما بدتر شود. اکثر مردم به گونه ای مچ دست خود را می خوابند که هرگونه مشکل مچ دست را تشدید می کند. پوشیدن آتل در هنگام خواب یکی از گزینه های کاهش فشار بر عصب میانی در هنگام خواب است.
- آتل ها طوری طراحی شده اند که مچ دست شما را در موقعیت مناسب و صاف خود نگه می دارد.
- همچنین سعی کنید شب ها روی دستان خود نخوابید ، زیرا این فشار اضافی ممکن است بر درد مچ دست و دست شما بیفزاید.
مرحله 4. یوگا انجام دهید
در واقع ثابت شده است که یوگا باعث کاهش درد مچ دست و بهبود قدرت گرفتن در افرادی می شود که از سندرم تونل کارپ رنج می برند. حرکات یوگا که بر تقویت ، کشش و ایجاد تعادل در مفاصل بالای بدن تمرکز می کنند مفیدترین هستند.
مرحله 5. ماساژ درمانی را امتحان کنید
ماساژ درمانی ارائه شده توسط یک درمانگر ثبت شده ممکن است به تسکین هرگونه درد مرتبط با اختلال عملکرد ماهیچه ها کمک کند. ماساژ در افزایش جریان خون و حذف مایع تجمع یافته در مچ دست و ماهیچه های اطراف موثر است. با 30 دقیقه ماساژ شروع کنید. لطفاً توجه داشته باشید که برای مشاهده مزایا ممکن است به سه تا پنج درمان نیاز داشته باشید.
مرحله 6. نقاط ماشه ای را درمان کنید
در برخی موارد ، علائم تونل مچ دست را می توان از نقاط ماشه ای یا بیشتر به عنوان گره های ماهیچه ای نام برد. این گره ها می توانند در ناحیه مچ دست ، ساعد و حتی گردن و شانه ها ظاهر شوند. می توانید خودتان فشار بیاورید و به دنبال نقاط حساس باشید که علائم تونل کارپ را بازسازی می کند. اعمال فشار به مدت 30 ثانیه منجر به کاهش تدریجی درد و ناراحتی می شود. بسیار مهم است که تا آنجا که می توانید نقاط حساس را پیدا کرده و به آنها رسیدگی کنید. این کار را یک بار در روز انجام دهید تا درد کاهش یابد.
مرحله 7. سونوگرافی یا دست درمانی را در نظر بگیرید
درمان فیزیکی و شغلی ، که با کمک یک متخصص فیزیوتراپی یا کاردرمانی انجام می شود ، می تواند به طور بالقوه به کاهش فشار بر عصب مدیان و کاهش میزان درد شما کمک کند. از سونوگرافی نیز می توان برای افزایش دما در ناحیه تونل کارپ استفاده کرد که به نوبه خود به کاهش درد کمک می کند.
هر دو نوع درمان باید حداقل طی چند هفته انجام شود ، حداقل قبل از اینکه بهبودی مشاهده شود
مرحله 8. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مصرف کنید
NSAID ها شامل داروهایی مانند ایبوپروفن (به عنوان مثال Advil ، Motrin IB و غیره) هستند و ممکن است به طور موقت درد ناشی از سندرم تونل کارپ را کاهش دهند. NSAID ها بدون نسخه در تمام داروخانه ها موجود هستند و نسخه های عمومی ارزان هستند.
قبل از مصرف هرگونه داروی جدید حتما با پزشک خود مشورت کنید
مرحله 9. در مورد کورتیکواستروئیدها از پزشک خود بپرسید
کورتیکواستروئیدها داروهایی هستند که پزشک می تواند مستقیماً به مچ دست شما تزریق کند. شناخته شده است که کورتیکواستروئیدها التهاب و تورم را کاهش می دهند ، که ممکن است به نوبه خود فشار بر عصب میانی را کاهش داده و مچ دست شما را کمتر احساس درد کند.
در حالی که کورتیکواستروئیدها در نسخه های خوراکی (قرص) وجود دارند ، اما برای سندرم تونل کارپال به اندازه نسخه های تزریقی موثر نیستند
مرحله 10. با پزشک خود در مورد جراحی صحبت کنید
برای افرادی که سندرم تونل کارپ شدید و مزمن دارند ، یک گزینه بالقوه ممکن است در نظر گرفتن جراحی باشد. جراحی می تواند به پزشکان اجازه دهد تا فشار بر عصب میانی را با بریدن رباطی که در کنار آن قرار دارد ، کاهش دهند. پزشکان می توانند دو نوع جراحی انجام دهند: جراحی آندوسکوپی و جراحی باز.
- جراحی آندوسکوپی جایی است که پزشک از دوربین کوچکی که می توان داخل مچ دست شما قرار داد استفاده می کند و سپس از ابزارهای جراحی کوچک برای بریدن رباط شما استفاده می کند. جراحی آندوسکوپی به اندازه جراحی باز فرار نمی کند و بهبود آن آسان تر است. به علاوه زخم های قابل توجهی بر جای نمی گذارد.
- جراحی باز جایی است که پزشک برشی در مچ دست و کف شما ایجاد می کند تا تونل کارپال و عصب مدیان دیده شود. یکی از مچ دست و کف دست شما باز شده است ، پزشک می تواند رباط را برداشته تا فشار بر عصب را کاهش دهد. به دلیل برش بزرگتر ، بهبود طول می کشد و جای زخم ایجاد می شود.
- سایر عوارض جانبی جراحی عبارتند از: آزادسازی ناقص عصب از رباط ، به این معنی که درد به طور کامل تسکین نمی یابد. عفونت در زخم ؛ زخم ؛ و آسیب عصبی قبل از تصمیم گیری در مورد جراحی ، اطمینان حاصل کنید که همه عوارض جانبی احتمالی را با پزشک خود در میان بگذارید.
نکات
- ممکن است بخواهید از یک فیزیوتراپیست یا کاردرمانی بخواهید که مچ دست خود را برای اولین بار بچسباند تا بتوانید نحوه عملکرد آن را مشاهده کنید و نتیجه نهایی باید چگونه باشد.
- شما می توانید نوار کینزیولوژی را از داروخانه ها و برخی از فروشگاه های ورزشی و همچنین در بسیاری از خرده فروشان آنلاین از جمله آمازون خریداری کنید.
