هنگامی که با یک اختلال اضطرابی زندگی می کنید ، این فکر که با گروهی از افراد غریبه روبرو شوید ، آخرین کاری است که می خواهید انجام دهید. با این حال ، به اشتراک گذاشتن تجربیات و احساسات خود با دیگران که واقعاً درک می کنند که در کفش شما چگونه است ، می تواند بسیار درمانی باشد. وقتی تصمیم گرفتید که زمان پیوستن به گروه حمایت از اختلالات اضطرابی است ، وقت بگذارید تا گزینه های خود را بسنجید و گروهی را که مناسب شماست پیدا کنید. اطمینان حاصل کنید که تلاشهای گروه پشتیبانی خود را با سایر روشهای درمانی نیز هماهنگ کرده اید.
مراحل
قسمت 1 از 3: شناسایی گروههای پشتیبانی احتمالی
مرحله 1. از منابع آگاه و قابل اعتماد درخواست راهنمایی کنید
اگر اختلال اضطرابی دارید ، امیدوارم تحت مراقبت یک تیم مراقبت بهداشتی هماهنگ و مشارکت داشته باشید. در مورد گروههای حمایتی توصیه شده در منطقه محلی یا آنلاین با پزشک (های) خود ، متخصص (های) سلامت روان و سایر اعضای این گروه صحبت کنید. پیوستن به یک گروه پشتیبانی تقریباً به عنوان یک افزودنی مثبت در برنامه درمانی شما مورد استقبال قرار خواهد گرفت.
- از دوستان ، عزیزان و همکاران ، به ویژه کسانی که با اختلال اضطرابی ارتباط دارند (فراتر از شما) ، از گروه های حمایتی بخواهید.
- اما به خاطر داشته باشید که این منابع فقط می توانند به شما توصیه کنند. شما باید کار را انجام دهید و گروهی را پیدا کنید که مناسب شرایط خاص شما باشد.
مرحله 2. به صورت آنلاین گروه هایی را که معیارهای شما را برآورده می کنند جستجو کنید
اینترنت برای حمایت از همه نوع گروه مفید بوده است. در حال حاضر هزاران گروه حمایتی از همه نوع وجود دارد که به طور مجازی وجود دارند و در سراسر کشور یا جهان قرار دارند. علاوه بر این ، منابع آنلاین حتی گروه های حمایتی "آجر و ملات" را که در منطقه شما ملاقات می کنند ، آسان تر می کند.
- جستجوی خود را با مشورت با سایتهای معتبر ، مشهور پزشکی ، غیرانتفاعی یا دولتی که با اختلالات اضطرابی یا بیماریهای روانی سروکار دارند ، آغاز کنید. به عنوان مثال ، وب سایت انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا (ADAA) شامل فهرست قابل جستجو از گروه های پشتیبانی واقع در سراسر ایالات متحده و بین المللی است.
- همانطور که لیست گروه های پشتیبانی و وب سایت ها را بررسی می کنید ، تمرکز خود را بر مواردی که به طور خاص با شرایط شما سروکار دارند محدود کنید. به عنوان مثال ، اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) یا اختلال اضطراب عمومی (GAD).
مرحله 3. با گروه تماس بگیرید و س askالات خود را مطرح کنید
هنگامی که لیست خود را به یک یا چند گروه بالقوه محدود کردید ، احساس نکنید که باید بلافاصله ثبت نام کنید یا در آنجا حاضر شوید. برای کسب اطلاعات در مورد اهداف گروه ، روش ها ، هزینه ها ، پشتوانه و غیره کمی بیشتر تحقیق کنید و مستقیماً با س leadershipالات با رهبری گروه تماس بگیرید. مواردی مانند:
- قالب جلسه چیست؟ آیا جریان آزاد دارد یا ساختار بیشتری دارد؟ آیا همه به مقدار مساوی صحبت می کنند (یا از آنها انتظار می رود)؟
- آیا از همسران یا سایر حامیان استقبال می شود؟ آیا می توانم بدون شرکت در اولین بار مشاهده کنم؟
- قیمت آن چند است؟ آن بودجه برای چه چیزی استفاده می شود؟
قسمت 2 از 3: پیوستن و ارزیابی گروه
مرحله 1. در جلسه ای شرکت کنید و ببینید آیا استقبال کننده و مفید است
تا زمانی که آن را امتحان نکنید ، هرگز به طور قطعی نمی دانید که آیا گروه پشتیبانی برای شما مناسب است یا خیر. همانطور که از نامش مشخص است ، اولین اولویت برای گروه حمایتی باید ایجاد فضای حمایتی باشد. این نباید قضاوت کننده باشد ، یا برنامه محور باشد ، یا خیلی جدی باشد یا خیلی متمرکز نباشد. شما باید فوراً خوش آمدید و آزاد باشید که به اشتراک بگذارید.
تعیین کنید که آیا اعضای گروه و نیازهای آنها تمرکز اصلی گروه است یا خیر. اگر اعضا از طریق گفتار و عمل از یکدیگر حمایت کنند ؛ در صورت محرمانه بودن محرمانه ؛ اگر مطالب آموزشی به روز و معتبر هستند ؛ و اگر هزینه ها محدود به آنچه برای اداره گروه مورد نیاز است ، باشد
مرحله 2. اطمینان حاصل کنید که گروه فقط یک "جلسه چنگ زدن" یا یک جلسه درمانی یا دارویی خاص نیست
همه گاهی نیاز به "تخلیه" دارند ، و انجام این کار در بین گروهی از افرادی که درک می کنند شما در چه شرایطی هستید بسیار آسان است. و نقشی برای بیان نارضایتی ها و شکایات در پویایی گروه پشتیبانی وجود دارد. با این اوصاف ، تمرکز گروه باید بر توسعه راه حل های مثبت و راهبردهای مقابله ای باشد ، نه ایجاد ناسازگاری از "وای بر من" (یا "وای بر ما").
همچنین ، بسیاری از گروه های حمایتی وابسته به سازمان های خاصی مانند نهادهای مذهبی ، مراکز درمانی ، سیستم های مراقبت های بهداشتی یا سازمان های دولتی هستند. در مورد چنین ارتباطاتی ذاتاً چیز بدی وجود ندارد ، اما اطمینان حاصل کنید که گروه (وابسته یا غیر وابسته) به هزینه مجموعه وسیع تری از جایگزین ها ، برنامه خاصی (مانند برنامه درمانی خاص یا دارو) را تبلیغ نمی کند. هرگز نباید احساس تمسخر یا کم شدن کنید زیرا از یک روش درمانی خاص و مشروع حمایت می کنید
مرحله 3. در ادامه به ارزیابی گروه ادامه دهید
افراد تغییر می کنند ، گروه ها تغییر می کنند و بیماری ها تغییر می کنند. گروهی که در ابتدا برای شما کاملاً مناسب بود ، ممکن است با پیشرفت زمان ، تغییر عضویت و غیره بسیار کمتر شود. هرگز احساس نکنید که در یک گروه خاص "حبس" شده اید و در صورت لزوم نمی توانید به دنبال جایگزین باشید. به پرسیدن س likeالات زیر ادامه دهید:
- آیا هنوز احساس می کنم که مورد استقبال و احترام هستم؟
- آیا این گروه هنوز راحت و مقرون به صرفه است؟
- آیا هنوز پویایی واقعی داد و بیداد در این گروه وجود دارد؟
- آیا من - و سایر اعضای گروه - پیشرفت می کنیم؟
قسمت 3 از 3: ایجاد یک گروه پشتیبانی بخشی از برنامه درمانی شما
مرحله 1. تنها به گروه های حامی تکیه نکنید
یک گروه حمایت کننده از اختلالات اضطرابی خوب باید سایر استراتژی های درمانی شما را تکمیل کند ، نه جایگزین آنها. اختلالات اضطرابی ، مانند بسیاری از بیماری ها ، نیاز به یک رویکرد جامع برای درمان دارد. گروه حمایتی را به درمان حرفه ای ، داروها و غیره اضافه کنید.
اگر گروه شما را تحت فشار قرار می دهد تا "از داروهای خود خارج شوید" یا "دیگر شاهد کاهش بیماری نیستید" ، در مورد ادامه آن بسیار محتاط باشید. گروه های حمایتی تنها یک تکه از معمای درمان هستند
مرحله 2. شرایط خود را به صورت حرفه ای تشخیص دهید
امیدوارم شما قبلاً این مرحله را برداشته اید ، اما اگر نه ، برای "تایید" بیماری خود به گروه پشتیبانی تکیه نکنید. تا زمانی که به طور حرفه ای تشخیص داده نشود ، نمی توانید مطمئن باشید که یک بیماری خاص دارید و تشخیص ممکن است نشان دهنده ارتباط با سایر بیماری های روانی یا جسمی باشد که بر اختلال اضطرابی شما نیز تأثیر می گذارد. به عنوان مثال ، ممکن است دچار اختلال اضطرابی باشید اما مطمئن نباشید (بدون تشخیص) یکی از این دو ، یا هیچ کدام از موارد زیر را دارید:
- اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) باعث ترس شدید از قضاوت شدید در موقعیت های اجتماعی یا عملکردی می شود و این ترس برای ایجاد اختلال در زندگی روزمره کافی است. حدود 15 میلیون نفر در ایالات متحده SAD دارند.
- اختلال اضطراب عمومی (GAD) باعث نگرانی مداوم و بیش از حد در مورد مسائل روزمره می شود. فرد در هر شرایطی بدترین حالت را می بیند ، حتی زمانی که هیچ دلیل موجهی برای این کار وجود ندارد. حدود 7 میلیون نفر در ایالات متحده با GAD مبارزه می کنند.
- اما باز هم ، اجازه ندهید گروه های پشتیبانی (یا مقاله های wikiHow) وضعیت شما را تشخیص دهند. به پزشک متخصص مراجعه کنید.
مرحله 3. برنامه درمان کلی خود را دنبال کنید
مانند بسیاری از بیماری های دیگر ، اختلالات اضطرابی واقعاً "قابل درمان" نیستند. با این حال ، اغلب می توان آنها را با ترکیب مناسب گزینه های درمانی با موفقیت مدیریت کرد. گروه های حمایتی تقریباً همیشه در این ترکیب قرار می گیرند ، اما مطمئن شوید که خود را وقف رعایت سایر عناصر برنامه درمانی خود نیز می کنید. علاوه بر گروه های حمایتی ، درمان اختلال اضطراب اغلب شامل موارد زیر است:
- داروها ، مانند داروهای ضد افسردگی خاص در کلاس های SSRI یا SNRI.
- درمان حرفه ای ، مانند درمان رفتاری شناختی (CBT) ، که به آموزش مهارت های خاص برای تشخیص و کنار آمدن با شرایط شما کمک می کند.
- تلاشهای قاطعانه شما برای تشخیص علل و عوامل ایجاد کننده شرایط شما و کنار گذاشتن مواردی که قبلاً اتفاق افتاده است و گذشتن از مواردی که نمی توانید آنها را کنترل کنید.
- از ورزش ، سرگرمی ، مدیتیشن یا سایر وسایل برای شکستن چرخه دوره های اضطراب و اضطراب در مورد دوره بعدی استفاده کنید.
- به دنبال تعاملات اجتماعی و روابط مراقبتی باشید که می تواند به غلبه بر انزوا و غم کمک کند.
