زندگی در شرایط سخت می تواند از نظر احساسی و روحی خسته کننده باشد. داشتن یک گروه حمایتی باعث می شود احساس تنهایی یا استرس کمتری داشته باشید و به شما حس کنترل موقعیت خود را می دهد. حتی اگر در حال حاضر کسی را نمی شناسید که تجربیات منحصر به فرد شما را تجربه کرده باشد ، می توانید از مشاوره دیگران کمک بگیرید و یک جامعه پشتیبانی ایجاد کنید.
مراحل
قسمت 1 از 3: یافتن راهنما
مرحله 1. به دنبال گروه های موجود باشید
به احتمال زیاد حداقل یک گروه ملی با تمرکز بر نگرانی خاص شما در حال حاضر وجود دارد. ممکن است بتوانید به یک گروه موجود بپیوندید ، یا اگر هیچ گروهی در منطقه شما وجود ندارد ، در صورتی که ارزشها و علایق مشترکی دارید ، می توانید "گروه ماهواره ای" تشکیل دهید.
- برای یافتن هر گروه ملی موجود ، شرایط یا شرایط مورد نظر خود را با کلمات "گروه پشتیبانی" جستجو کنید. همچنین می توانید جستجوی خود را در شهر یا شهرستان محلی خود محدود کنید.
- هرگونه راهنمای یا راهنمای راه اندازی گروهی ، که سازمان ملی ارائه می دهد ، دریافت کنید (بسیاری آنها را به صورت آنلاین رایگان ارائه می دهند). اگر هیچ گروه ملی وجود ندارد ، ببینید آیا نتایج جستجوی شما "گروه مدل" دیگری را در سایر نقاط جهان نشان داده است ، که می توانید با آنها تماس بگیرید و در منطقه خود تکرار کنید. سایت های گروه های اجتماعی و صفحات رسانه های اجتماعی را امتحان کنید تا ببینید آیا گروه های محلی وجود دارند یا خیر.
مرحله 2. از گروه های دیگر بپرسید که چگونه شروع به کار کرده اند
یادگیری از دیگران ، حتی اگر گروه آنها نیازهای متفاوتی را نسبت به گروهی که می خواهید شروع کنید برطرف کند ، می تواند به شما کمک کند تا همه چیز را از ابتدا برنامه ریزی کنید.
مرحله 3. قبل از شروع یک گروه پشتیبانی ، از متخصصان کمک بخواهید
به این ترتیب ، هنگامی که گروه خود را سازماندهی می کنید ، راهنمایی های لازم برای شروع را خواهید داشت. کارکنان خدمات اجتماعی ، روحانیون و پزشکان یا درمانگران ممکن است به طرق مختلف ، از ارائه مراجعات یا محل جلسه تا یافتن سایر منابع مورد نیاز ، کمک کننده باشند.
قسمت 2 از 3: برنامه ریزی گروه پشتیبانی خود
مرحله 1. انگیزه خود را برای شروع یک گروه پشتیبانی درک کنید
در حالی که نیاز به حمایت دیگران کاملاً قابل قبول است ، اما نباید فقط برای نیازهای خود گروه پشتیبانی ایجاد کنید. از تجربیات و درک خود در مورد آنچه برای حمایت متقابل نیاز دارید استفاده کنید و اطمینان حاصل کنید که همه افراد گروه شما از مشکلات مورد نیاز خود برخوردار خواهند بود.
مرحله 2. محدوده گروه خود را تعیین کنید
شما می خواهید تا آنجا که ممکن است به افراد بیشتری کمک کنید ، اما اگر تعداد گروه ها زیاد شود ، ممکن است برای همه زمان کافی برای صحبت کردن دشوار باشد. در عین حال ، شما نمی خواهید در مورد پارامترهای گروه خود بسیار باریک و محدود کننده عمل کنید. دانستن محدوده ایده آل گروه شما به شما کمک می کند که زمان آن فرا برسد که گروه خود را به روی دیگران باز کنید.
مرحله 3. تعیین کنید که گروه پشتیبانی شما کوتاه مدت است یا بلند مدت
این که بدانید تحت محدودیت های زمانی کار خواهید کرد یا خیر ، به شما کمک می کند تا برنامه گروه خود را برنامه ریزی کرده و تعیین کنید که چه کاری باید انجام شود و چه زمانی.
از خود بپرسید آیا مسائلی که امیدوارید به آنها بپردازید مسائل دائمی ، مادام العمر یا مسائلی موقت یا دوره ای هستند. حمایت از افرادی که با مشکلات مزمن سلامتی زندگی می کنند احتمالاً به یک گروه دائمی نیاز دارد ، اما برای مثال گروه حمایتی از دانش آموزانی که در مدرسه با مشکل روبرو هستند ، احتمالاً نیازی به ملاقات در تابستان ، زمانی که مدرسه خارج است ، ندارند
مرحله 4. در نظر بگیرید که چند وقت یکبار گروه شما باید ملاقات کند
آیا این مسائل آنقدر فشرده است که بتواند جلسات هفتگی یا حتی دو بار در هفته را تضمین کند؟ آیا شرکت کنندگان برای اجرای استراتژی ها و برنامه ریزی برای جلسات آینده به زمان نیاز خواهند داشت؟ آیا در مواقع اضطراری در فاصله زمانی بین جلسات ، سیستم پشتیبانی وجود دارد؟
مرحله 5. قالب گروه خود را تعیین کنید
سه فرمت رایج گروه پشتیبانی که باید مورد توجه قرار گیرد:
- بر اساس برنامه درسی - که در آن قرائت ها "اختصاص داده می شوند" و بحث ها پیرامون مسائل مربوط به خواندن معین است.
- مبتنی بر موضوع - که در آن موضوعات معرفی شده و مراکز بحث در مورد موضوع آن هفته مطرح می شوند.
- فروم باز - که در آن هیچ ساختار از پیش تعیین شده ای وجود ندارد و موضوعات بحث با مطرح کردن اعضا متفاوت است.
مرحله 6. مکان و زمان مناسب ملاقات را پیدا کنید
سعی کنید در جلسات کلیسا ، کتابخانه ، مرکز اجتماعی ، بیمارستان یا آژانس خدمات اجتماعی ، فضای جلسه رایگان یا بسیار کم هزینه تهیه کنید. صندلی ها باید در یک دایره چیده شوند و از ایجاد سخنرانی خودداری کنند.
به دنبال ظرفیت اتاق کمی بیشتر از اندازه جمعیت پیش بینی شده خود باشید. بیش از حد بزرگ بودن فضای جلسات ، غارنشین و خالی خواهد بود. بسیار کوچک احساس تنگ و ناراحت کننده می کند
مرحله 7. با افراد همفکر خود تماس بگیرید
چند نفر دیگر را پیدا کنید که با راه اندازی یک بروشور یا نامه ای که به طور خاص در مورد نحوه ارتباط با شما صحبت می کند ، علاقمندی شما را در ایجاد گروه مشترک می کند ، در صورتی که علاقمند به "پیوستن به دیگران برای کمک به شروع" چنین گروهی هستید. همچنین ممکن است بخواهید از افرادی که می شناسید بخواهید شما را به سایر افرادی که علاقه مند هستند ارجاع دهند.
- نام ، شماره تلفن و سایر اطلاعات مربوطه را درج کنید.
- نسخه ها را کپی کرده و در مکانهایی که احساس می کنید مناسب هستند ارسال کنید ، به عنوان مثال ، وب سایت محلی محلی ، کتابخانه ، مرکز اجتماعی ، کلینیک یا اداره پست.
- نسخه هایی را برای افراد کلیدی ارسال کنید که فکر می کنید دیگران مانند شما را می شناسند. اعلامیه خود را به روزنامه ها و بولتن های کلیسا ارسال کنید. همچنین ، بررسی کنید که آیا یک "مرکز تصفیه گروه خودیاری" محلی در خدمت منطقه شما است تا به شما در شروع کار کمک کند.
مرحله 8. جلسات گروه پشتیبانی خود را بصورت دورانداز تبلیغ کنید
چند هفته قبل (در صورت امکان) یک اعلان اولیه ارسال کنید ، سپس چند روز تا یک هفته قبل از رویداد یک اعلان پیگیری ارسال کنید. این به حداکثر رساندن نوردهی کمک می کند و به افراد علاقه مند یادآوری می کند که یک رویداد در حال نزدیک شدن است.
قسمت 3 از 3: راه اندازی گروه پشتیبانی خود
مرحله 1. جلسات را به طور موثر اجرا کنید
پس از تصمیم گیری در مورد فرمت و فرکانس گروه خود ، باید بر نحوه اجرای بهتر هر جلسه تمرکز کنید. گروه شما ممکن است از داشتن نوعی ساختار/برنامه بهره مند شود ، اما مهم این است که به نیازهای اعضای خود روان و روان باشید.
- اهداف گروه خود را واضح بیان کنید. اگر برنامه ای وجود دارد ، به آن پایبند باشید.
- وقت شناس باشید و از اعضای خود نیز وقت شناس باشید.
مرحله 2. بیانیه ماموریت یا بیانیه هدف را تهیه کنید
این کار باید با کمک و نظر گروه اصلی بنیانگذاران شما انجام شود ، به طوری که همه احساس کنند آنها بخشی از این روند هستند و می توانند بینش خود را در مورد آنچه که از جلسات به دست می آورند ، ارائه دهند. بیانیه مأموریت باید یک چارچوب ساختاری برای ارزشها ، اهداف و اهداف گروه ، و آنچه برای تحقق آن اهداف انجام می شود ، ارائه دهد.
- بیانیه ماموریت شما باید مختصر و دقیق باشد. حداکثر 2-3 جمله را هدف بگیرید.
- هنگام تهیه بیانیه ماموریت خود ، بر نتایج مورد نظر و نه روش ها تمرکز کنید.
- با کمک گروه اصلی بنیانگذاران خود ، بیانیه ماموریت خود را مورد بحث و تجدید نظر قرار دهید.
- انجام دادن نه در بیانیه ماموریت خود قول موفقیت یا دستاورد بدهید. در صورت عدم دستیابی به نتایج در بازه زمانی پیش بینی شده ، نتایج امیدوارکننده ممکن است مانع بازگشت آنها شود.
مرحله 3. مسئولیت ها را به اشتراک بگذارید و کارها را در گروه محول کنید
تصمیم بگیرید که چه کسی یا افراد اصلی تماس با گروه خواهد بود. نقشهای دیگری را که اعضا می توانند در کارکردن گروه ایفا کنند ، در نظر بگیرید.
- تصمیم بگیرید که کدام وظایف را می خواهید به دیگران در گروه اعتماد کنید. آن وظایف را با درک این نکته تعیین کنید که هر نقش مسئولیت های بزرگی را شامل می شود.
- در دادن دستورالعمل ها و بیان شرایط هر نقش واضح باشید.
- به همه کسانی که مشارکت دارند اعتبار دهید. به آنها اطلاع دهید که تلاش آنها قابل تقدیر است.
مرحله 4. نامی برای گروه خود انتخاب کنید
چند گزینه را در اولین جلسه خود برای بازخورد و ایده های بیشتر اعضا قبل از تصمیم گیری به اشتراک بگذارید. فرایند نامگذاری باید جنبه ای سرگرم کننده برای ایجاد یک گروه پشتیبانی داشته باشد و باید به همه اجازه دهد که ورودی برابر داشته باشند.
مرحله 5. اولین جلسه عمومی خود را منتشر و اجرا کنید
به اعضای گروه اصلی خود فرصت دهید تا علاقه و کار خود را توصیف کنند ، در حالی که به دیگران این فرصت را می دهید تا دیدگاه خود را در مورد آنچه دوست دارند گروه حمایتی انجام دهد به اشتراک بگذارند.
- شناسایی نیازهای مشترکی که گروه می تواند برطرف کند.
- تعیین کنید که آیا برای حفظ اطلاعات به اشتراک گذاشته شده در جلسات خود از خروج از گروه ، باید یک سیاست محرمانگی وضع کنید. این ممکن است اعضا را آسوده کرده و باعث شود کسانی که از به اشتراک گذاشتن تجربیات خود اکراه دارند در آینده راحت تر باشند.
مرحله 6. برای جلسه بعدی برنامه ریزی کنید
به همه اجازه دهید تا بعد از جلسه به طور غیررسمی معاشرت کنند تا احساس اجتماع و حمایت متقابل تقویت شود. همچنین برای به روز نگه داشتن اطلاعات تماس ، باید قبل یا بعد از هر جلسه یک نامه پستی/تماس ارسال کنید.
حریم خصوصی مهم است. درصورتی که افراد می خواهند اطلاعات خود را خصوصی نگه دارند ، علامت آن را اضافه کنید
نکات
-
تهیه لیستی از مراجع برای کسانی که به کمک بیشتری از آنچه گروه می تواند ارائه دهد ، نیاز دارند. نسخه ها را به آسانی در دسترس داشته باشید. لیست می تواند شامل موارد زیر باشد:
- روانپزشکان
- روانشناسان
- مددکاران اجتماعی بالینی دارای مجوز
- روحانیت
- خطوط بحران
