همه گاهی اوقات احساس اضطراب می کنند. ممکن است قبل از مصاحبه شغلی ، قبل از امتحان یا پس از مشاجره با شخصی احساس اضطراب کنید. با این حال ، اگر افکار و رفتارهای مضطربانه فعالیتهای عادی شما را مختل کنند ، مانند رفتن به مکان های عمومی ، ملاقات با مردم یا مسافرت ، ممکن است یک اختلال اضطرابی فراگیر وجود داشته باشد. اختلالات اضطرابی با دلهره شدید ، علائم جسمی شدید و احساس اضطراب مشخص می شود که به مدت طولانی و بدون منبع قابل تشخیص ادامه دارد. با تشخیص علائم اختلالات اضطرابی و اضطراب طبیعی ، می توانید تفاوت بین این دو وضعیت را دریابید.
مراحل
روش 1 از 3: شناسایی تفاوت بین اضطراب طبیعی و اختلال اضطرابی
مرحله 1. زمان اضطراب را مشخص کنید
سطوح طبیعی اضطراب ممکن است درست قبل یا در طول یک رویداد رخ دهد. ممکن است به دلیل شرایط موجود دچار استرس یا اضطراب شوید و این اغلب طبیعی است. با این حال ، اگر اختلال اضطرابی دارید ، ممکن است روزها یا هفته ها منتهی به یک رویداد مضطرب باشید. زمانی که با احساس اضطراب می گذرانید ممکن است بسیار بیشتر از شرایطی باشد که شرایط می طلبد.
به عنوان مثال ، اگر نگران مصاحبه شغلی هستید ، طبیعی است اگر اضطراب در حدود زمان مصاحبه رخ دهد. با این حال ، اگر شما دارای اختلال اضطرابی هستید ، اضطراب ممکن است یک هفته قبل از مصاحبه شروع شود و همچنین ممکن است پس از پایان مصاحبه ادامه یابد
مرحله 2. مدت اضطراب را ارزیابی کنید
اضطراب طبیعی زمانی اتفاق می افتد که یک عامل استرس زا در اطراف شما ایجاد می شود. از آنجا که تهدید از بین می رود یا بدن شما به موقعیت عادت می کند ، در نهایت اضطراب از بین می رود. اگر از اختلال اضطرابی رنج می برید ، ممکن است به دلیل استرس زا دچار اضطراب شوید ، اما ممکن است احساس کنید که هرگز از بین نمی رود.
- به عنوان مثال ، اگر امتحان دارید ، ممکن است شب قبل از امتحان مضطرب باشید ، سپس در حین امتحان. حتی ممکن است بعداً کمی عصبی شوید. اگر اختلال اضطرابی دارید ، احساسات اضطرابی ممکن است هفته ها قبل از امتحان و سپس آخرین راه بعد از پایان امتحان ایجاد شود.
- اضطراب ناشی از اختلال اضطرابی می تواند ماه ها طول بکشد.
مرحله 3. منبع اضطراب را بررسی کنید
اضطراب به دلایل مختلف ایجاد می شود. اضطراب طبیعی به دلیل شرایط روزمره رخ می دهد. اگر اختلال اضطرابی دارید ، ممکن است بدون هیچ دلیل مشخص یا به دلیل چیزی که برای دیگران اهمیت زیادی ندارد ، احساس اضطراب کنید.
ممکن است به دلیل امتحان ، مصاحبه شغلی ، اولین قرار ملاقات یا مشاجره اضطراب عادی داشته باشید. در صورت داشتن اختلال اضطرابی ، موارد کوچک ، مانند رفتن به خواربارفروشی یا پاسخگویی به تلفن ، ممکن است باعث اضطراب شدید شود
مرحله 4. تعیین کنید که آیا اضطراب با زندگی شما تداخل دارد یا خیر
اضطراب معمولی شما را از انجام هر کاری که می خواهید انجام دهید باز نمی دارد. اختلالات اضطرابی اغلب زندگی شما را مختل می کند. ممکن است برنامه ها را لغو کنید یا از موقعیت های اجتماعی اجتناب کنید. همچنین ممکن است به دلیل اضطراب خود از کار ، کلاس یا جلسات صرف نظر کنید.
- ممکن است از رفتن به مکان ها اجتناب کنید زیرا فکر می کنید مردم در مورد شما قضاوت می کنند. همچنین ممکن است از خجالت کشیدن یا تحقیر شدن بترسید.
- ممکن است از یک مکان یا شیء اجتناب کنید زیرا از آن ترس غیرمنطقی دارید.
مرحله 5. به این فکر کنید که هر چند وقت یکبار اضطراب رخ می دهد
اضطراب طبیعی به طور تصادفی اتفاق می افتد ، معمولاً در حوالی یک رویداد مهم در زندگی شما. اگر اختلال اضطرابی دارید ، ممکن است اغلب حتی هر روز اضطراب را تجربه کنید. وقتی هیچ اتفاقی نمی افتد ممکن است احساس اضطراب کنید. اضطراب یک رویداد مکرر است.
- ممکن است در مورد داشتن اضطراب احساس اضطراب کنید. ممکن است عصبی شوید که دچار حمله پانیک می شوید که باعث اضطراب می شود.
- شما ممکن است بدون هیچ دلیلی احساس ترس یا احساس مرگ کنید.
مرحله 6. برای انجام وظایف همراه نظارت کنید
در صورت داشتن اختلال اضطرابی ، ممکن است خود را در حال انجام وظایف یا مناسک یا مشاهده تصاویر مربوط به یک رویداد آسیب زا ببینید. برخی از اختلالات اضطرابی ممکن است شما را مجبور به انجام اقدامات تکراری کند. سایر اختلالات ممکن است باعث کابوس دیدن یا بازگشت به گذشته شود.
به عنوان مثال ، ممکن است دستان خود را بارها و بارها بشویید یا مجبور شوید چیزی را به دفعات مشخص چک کنید. ممکن است پس از تجربه یک رویداد آسیب زا ، کابوس های شدید یا بازگشت به گذشته داشته باشید
روش 2 از 3: تشخیص علائم اختلال اضطرابی
مرحله 1. مراقب علائم رایج اختلال اضطراب فراگیر باشید
اگر شک دارید که اضطراب شما فراتر از اضطراب معمولی است ، ممکن است ناشی از اختلال اضطراب عمومی باشد. این بیماری دارای برخی علائم رایج است که ممکن است به طور منظم در یک دوره طولانی (مانند چند ماه یا بیشتر) شما را تحت تأثیر قرار دهد. این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- احساس بیقراری ، لبه ، یا زخم شدن.
- به راحتی خسته یا خسته می شوید.
- داشتن ماهیچه های کشیده.
- ناتوانی در کنترل افکار نگران خود.
- تمرکز کردن برای شما سخت است یا احساس می کنید ذهن شما خالی شده است.
- احساس تحریک پذیری.
- مشکل در خوابیدن.
مرحله 2. تغییرات فیزیکی را رصد کنید
بسیاری از تغییرات جسمانی با یک اختلال اضطرابی همراه است. ممکن است احساس سرگیجه ، سبکی سر یا سردرد داشته باشید. ممکن است لرزید ، عرق کنید یا ضربان قلب را تجربه کنید. حتی ممکن است احساس تهوع کنید.
یکی دیگر از علائم مرتبط با اختلالات اضطرابی ، نیاز به تکرر ادرار است
مرحله 3. وضعیت روانی خود را بررسی کنید
اگر اختلال اضطرابی دارید ، ممکن است دچار تغییر وضعیت روانی شوید. ممکن است احساس کنید از موقعیت یا بدن خود جدا شده اید. همچنین ممکن است با واقعیت ارتباط نداشته باشید.
ممکن است افکاری در ذهن شما وجود داشته باشد که شما را بمباران می کند و شب ها شما را بیدار نگه می دارد یا وقتی که نخواهید به مغز شما حمله می کند
مرحله 4. به دنبال ناتوانی در انجام کارها باشید
اضطراب شما ممکن است باعث شود نتوانید کارهای خاصی را انجام دهید. ممکن است برای رفتن به یک رویداد یا خروج از خانه بسیار مضطرب باشید. همچنین ممکن است نتوانید به وضوح فکر کنید یا تمرکز کنید. نگرانی های شما ممکن است بیشتر وقت شما را بگیرد ، بنابراین ممکن است کارهای خود را انجام ندهید زیرا مشغول افکار مضطرب خود هستید.
- اختلال اضطرابی شما ممکن است باعث شود نتوانید کار ، کار مدرسه یا کارهای روزانه را کامل کنید. ممکن است فعالیت های عادی را به پایان نرسانید یا نتوانید انجام دهید.
- ممکن است متوجه شوید که شروع به مشارکت در رفتارهای اجتنابی می کنید.
مرحله 5. به هرگونه تغییر احساسی توجه کنید
اضطراب معمولی ممکن است باعث عصبی شدن شما یا افزایش ضربان قلب شود ، اما پس از آن اضطراب از بین می رود. اگر اختلال اضطرابی دارید ، اغلب احساس ترس ، ترس یا دلهره خواهید داشت. به دلیل اضطراب ممکن است احساس سرگیجه داشته باشید و یا به راحتی متحیر شوید.
همچنین ممکن است به دنبال خطر یا تهدیدات احتمالی در اطراف خود باشید. شاید انتظار داشته باشید که بدترین اتفاق برای شما رخ دهد
روش 3 از 3: تعیین اینکه آیا شما دارای اختلال اضطرابی هستید
مرحله 1. خودارزیابی کنید
برای کمک به تصمیم گیری در مورد داشتن اختلال اضطرابی یا اضطراب طبیعی ، می توانید از خود ارزیابی کنید. بسیاری از خودآزمایی های آنلاین وجود دارد که مجموعه ای از سالات را برای کمک به شما در نظر می گیرد که آیا ممکن است بیش از حد معمول اضطراب داشته باشید.
- به عنوان مثال ، در ارزیابی خود ممکن است بپرسید که چقدر احساس اضطراب می کنید یا اضطراب شما چقدر طول می کشد.
- ممکن است از شما بپرسد که آیا دچار وحشت یا حمله اضطرابی شده اید یا در بیشتر روزها احساس ترس و دلهره دارید.
- خودارزیابی تشخیص درستی نیست. خود ارزیابی یک ابزار مفید است که می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید که آیا به دلیل اضطراب خود باید به پزشک مراجعه کنید.
- اگر ارزیابی خود شما توصیه می کند که به یک درمانگر مراجعه کنید ، این کار را انجام دهید و به یاد داشته باشید که از خود دفاع کنید.
- اگر فکر می کنید این ایده خوبی برای شماست ، قبل از اولین قرار ملاقات با درمانگر خود ، سعی کنید انواع مختلف درمان و دارو را مورد تحقیق قرار دهید.
مرحله 2. اختلالات اضطرابی مختلف را بیاموزید
بسیاری از اختلالات اضطرابی مختلف وجود دارد. اختلالات اضطرابی به طرق مختلف خود را نشان می دهند و علائم خاصی نیز دارند. برخی از علائم ، مانند احساس عصبی یا نگرانی بیشتر اوقات ، در همه آنها ظاهر می شود. اما برخی علائم ، مانند اقدامات تکراری ، با اختلالات خاصی مرتبط هستند.
- اختلال اضطراب فراگیر (GAD) زمانی است که فرد دائماً نگران است و در زندگی روزمره او اختلال ایجاد می کند.
- اختلالات هراس یا حملات اضطرابی زمانی اتفاق می افتد که شما از موقعیت ها یا مکان های مختلف ترس شدید دارید. این اختلال منجر به حملات پانیک می شود.
- اختلال وسواس جبری (OCD) با افکار وسواسی یا اجبارهایی که زندگی روزانه شما را مختل می کند مشخص می شود.
- فوبیا زمانی اتفاق می افتد که شما نسبت به چیزی ترس شدید و غیر واقعی دارید. ممکن است یک مکان ، شی یا مفهوم باشد. افراد مبتلا به فوبیا به هر قیمتی از منبع فوبیا اجتناب می کنند.
- اختلال اضطراب اجتماعی زمانی است که از موقعیت های اجتماعی اجتناب می کنید زیرا از ترس تحقیر یا طرد شدن دارید. ممکن است از برقراری ارتباط با افراد اجتناب کنید یا در دوست یابی مشکل داشته باشید.
- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) پس از ضربه ، مانند جنگ یا تصادف رخ می دهد. در صورت ارائه یک ماشه ممکن است کابوس های مکرر یا فلاش بک ها را تجربه کنید.
مرحله 3. عوامل خطر را شناسایی کنید
عوامل خاصی ممکن است شما را در معرض خطر بیشتری برای ایجاد اختلال اضطرابی قرار دهند. عوامل خطر به اختلال خاص بستگی دارد. برخی از عوامل خطر رایج عبارتند از:
- جنسیت به جز OCD ، زنان دو برابر بیشتر در معرض اختلالات اضطرابی هستند.
- سن. کودکان ممکن است دچار فوبیا ، OCD و اضطراب جدایی شوند ، در حالی که نوجوانان ممکن است دچار اختلالات هراس و اضطراب اجتماعی شوند.
- حوادث آسیب زا کسانی که هر نوع رویداد آسیب زا را تجربه کرده اند در معرض خطر بیشتری برای PTSD هستند.
- شرایط پزشکی. برخی شرایط پزشکی مانند میگرن ، آپنه خواب ، IBS و سندرم خستگی مزمن ، ممکن است خطر ابتلا به اختلال اضطرابی را افزایش دهند.
- سابقه خانوادگی. اگر والدین ، خواهر و برادر یا سایر خویشاوندان نزدیک شما دارای اختلال اضطرابی هستند ، احتمال دارد که شما نیز به اختلال اضطرابی مبتلا باشید.
مرحله 4. با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید
اگر فکر می کنید اختلال اضطرابی دارید ، باید به پزشک متخصص مراجعه کنید. می توانید با مراجعه به پزشک عمومی خود شروع کنید. آنها می توانند شما را تشخیص دهند یا تشخیص دهند که یک اختلال اضطرابی مسئول رفتار شما است. سپس ممکن است شما را به روانشناس ارجاع دهند.
- وقتی به پزشک مراجعه می کنید ، تمام علائم خود را به آنها بگویید ، حتی اگر فکر نمی کنید که آنها مهم هستند. صادق بودن می تواند به شما در بدست آوردن توصیف دقیق کمک کند.
- با تشخیص و درمان مناسب ، می توانید اختلال اضطرابی را مدیریت کرده و زندگی سالم و لذت بخشی داشته باشید.
