داشتن یک بیماری مزمن بر همه جنبه های زندگی شما ، حتی کار ، تأثیر می گذارد. مخصوصا کار. از آنجایی که اکثر مردم اکثر هفته را در محل کار خود می گذرانند ، مهم است که یک بیماری مزمن را به کارفرما توضیح دهید تا در شغل شما خوش نیت باشد. برای حفظ رابطه تجاری صادقانه با رئیس خود در مورد بیماری مزمن ، این مراحل را دنبال کنید.
مراحل
روش 1 از 3: افشای بیماری خود
مرحله 1. تصمیم بگیرید که آیا باید از قبل باشید
اگر بیماری مزمن شما در کار شما تداخل ایجاد نمی کند ، نیازی نیست که حتی در حین مصاحبه استخدام ، این موضوع را به رئیس خود بگویید. اما اگر در حین کار ایجاد شده باشد ، یا یک ناهنجاری ناتوان کننده رخ داده باشد که نمی دانستید این اتفاق می افتد ، باید با چند نفر صحبت کنید.
- با پزشک خود شروع کنید. پزشک شما می تواند به شما اطلاع دهد که به چه محل اقامتی نیاز دارید و چه مقدار باید در محل کار مشخص کنید.
- بررسی کنید که آیا شرکت شما نماینده بهداشتی دارد یا خیر. افراد در این موقعیت در کمک به کارکنان مبتلا به بیماریهای مزمن مجرب هستند و می توانند به شما بگویند که باید در مورد بیماری خود به چه افرادی اطلاع دهید.
- به منابع انسانی (HR) بگویید. شما فقط باید در صورت نیاز به بیماریهای مزمن به درمان خاص مانند استراحت اضافی ، برنامه کاری متفاوت و غیره مراجعه کنید.
- پس از اعلام نیازهای ویژه با منابع انسانی ، به کارمندانی که از نزدیک با شما کار می کنند ، از جمله سرپرست خود ، اطلاع دهید. نماینده منابع انسانی شما به شما می گوید که چگونه با این همکاران برخورد کنید ، چه بهتر است این کار را شخصاً انجام دهید یا از طریق ایمیل.
مرحله 2. تنها آنچه را که با آن احساس راحتی می کنید آشکار کنید
به یاد داشته باشید که شما فقط باید اطلاعاتی در مورد چگونگی تأثیر وضعیت شما بر شغل خود در هنگام مصاحبه استخدام یا بعد از استخدام در صورت ایجاد شرایط جدید به کارفرمای خود بدهید. لازم نیست که شما جزئیات مربوط به درمان یا داروهای خود را فاش کنید مگر اینکه بخواهید.
- هر چیزی که درباره بیماری مزمن خود به کارفرمای خود نشان دهید تحت قوانین فدرال محافظت می شود ، بنابراین ممکن است به شما در تعیین میزان یا مقدار کمی که می خواهید فاش کنید کمک کند.
- به کارفرمای خود اجازه دهید هرطور که می خواهد س questionsال بپرسد ، اما به خاطر داشته باشید که آنها فقط باید اطلاعاتی را که در کار تغییر ایجاد می کند ، بدانند.
مرحله 3. در صورت نیاز به تعطیلات درخواست کنید
برای سلامتی شما مهم است که فقط تا جایی که می توانید انجام دهید. اگر به دلیل بیماری خود نیاز دارید مدت زیادی بیرون از منزل باشید به کارفرمای خود اطلاع دهید.
- سلامتی شما در اولویت است و طبق قانون ، محل کار شما ملزم به همکاری با شما در زمینه اقامت مناسب برای بیماری شما است ، به ویژه اگر این امر با کیفیت کاری که برای آن استخدام شده اید تداخل نداشته باشد.
- اگر برای سلامتی شما بهتر است ، گزینه مرخصی طولانی مدت پزشکی (FMLA) را با کارفرمای خود در میان بگذارید.
- اگر روزهای زیادی را در محل کار از دست می دهید ، به پرونده FMLA مراجعه کنید. اگر روزهای زیادی را بدون توضیحی از دست بدهید ، ممکن است شرکت شما در مورد غیبت های زیاد خط مشی ای داشته باشد که آنها را از کمک به شما منع می کند. FMLA مخفف قانون خانواده و مرخصی پزشکی است.
روش 2 از 3: در حین کار از بیماری خود کمک بگیرید
مرحله 1. دریابید که آیا بیماری شما دارای معلولیت است یا خیر
قانون آمریکایی های دارای معلولیت (ADA) لیستی از ناتوانی های خاص ارائه نمی دهد. در عوض ، قانون می گوید که "افراد دارای معلولیت واجد شرایط" ممکن است توسط کارفرمایان مورد تبعیض قرار نگیرند.
ADA بیان می کند که "افراد دارای معلولیت واجد شرایط" افرادی هستند که می توانند وظایف اساسی موقعیت را انجام دهند ، نه لزوماً بخشهای حاشیه ای یا اتفاقی شغل
مرحله 2. کارفرمای خود را از نیازهای خود آگاه کنید
طبق قانون ADA ، کارفرمای شما موظف است تعدیلاتی را انجام دهد که به هر کارمند دارای معلولیت شناخته شده کمک کند. در صورت وجود هرگونه تغییر محیطی که می تواند باعث بهبود وضعیت و بهره وری شما در محل کار شود ، به کارفرمای خود اطلاع دهید.
- در صورت ابتلا به بیماری مزمن کمر یا مطب بسته ، اگر مستعد ابتلا به ویروس های هوابرد هستید ، ممکن است بتوانید صندلی دیگری تهیه کنید.
- در مورد کار با برنامه اصلاح شده نیز همین امر صادق است. اعلام کنید که آیا ساعات کاری کمتر در روز وضعیت شما را بهبود می بخشد ، یا شاید ساعات بیشتر کار در روزهای کمتر بهتر باشد.
- در مورد تمام امکانات با کارفرمای خود صحبت کنید.
مرحله 3. رئیس خود را با اطلاعات مجهز کنید
اطلاعاتی را که پزشک از شما می خواهد یا نه ، از پزشک خود ارائه دهید. آماده بودن با اسناد نه تنها درخواست های شما را برای اقامت تأیید می کند ، بلکه باعث می شود آماده و معتبر به نظر برسید.
- از پزشک خود بخواهید نامه ای به کارفرمای شما بنویسد یا چند جزوه ارسال کند که ممکن است به درک کامل بیماری شما کمک کند.
- اگر می توانید تحقیقی را پیدا کنید که توضیح دهد چگونه بیماری شما به عنوان یک ناتوانی شناخته می شود ، آن را چاپ کنید (یا کپی کنید) تا به رئیس خود تحویل دهید.
مرحله 4. مرخصی استعلاجی را با منابع انسانی بحث کنید
به دلایل مختلف ، از جمله شرایط مزمن ، کارکنان تا 12 هفته مرخصی پزشکی دارند. به محض اینکه متوجه شدید که به مرخصی نیاز دارید ، باید دو فرم مورد نیاز خود را جهت مشاهده پرونده FMLA مشاهده کنید.
- تا زمانی که 12 ماه و حداقل 1 ، 250 ساعت در شرکت خود کار نکرده باشند ، کارکنان نمی توانند برای FMLA پرونده کنند.
- FMLA ملزم به مرخصی با حقوق نیست ، بنابراین اگر کارفرما تصمیم بگیرد به شما مرخصی استعلاجی برای مدتی فراتر از حقوق شما اعطا نکند ، نمی توانید آن را مورد اعتراض قرار دهید.
- کارمندانی که برای کارفرمایان با کمتر از 50 کارمند کار می کنند واجد شرایط FMLA نیستند.
مرحله 5. هرگونه بدرفتاری را گزارش دهید
اگر احساس می کنید که کارفرمای شما با شما ناعادلانه رفتار می کند ، آن را به سرپرست خود گزارش دهید. اگر این کار نمی کند ، به منابع انسانی بروید. قوانینی مانند ADA برای محافظت از شما در این شرایط وجود دارد.
- ممکن است نیاز به مدرک بدرفتاری داشته باشید. قبل از ملاقات با کارفرما ، از خود بپرسید که آیا می توانید جلسه را در دستگاه ضبط کنید یا شاید از طریق ایمیل با رئیس خود گفتگو کنید تا تعامل به صورت مکتوب ثبت شود.
- به خاطر داشته باشید که به عنوان یک کارمند دارای معلولیت ، وظیفه شما این است که قسمت های اصلی کار خود را انجام دهید. اگر به دلیل افزایش بیماری مزمن خود نمی توانید این قسمت ها را انجام دهید ، درخواست مرخصی کنید تا این بیماری مانع محافظت شما از ADA نشود.
روش 3 از 3: بررسی جایگزین ها
مرحله 1. در محل کار خود به دنبال موقعیت هایی با استرس کمتر باشید
اگر زمانی که بیماری مزمن شما تحت کنترل است ، برای شغلی استخدام شده اید ، ممکن است متوجه نشوید که انجام برخی وظایف اساسی دشوار است. در این صورت ، با کارفرمای خود در مورد تغییر موقعیت در شرکت صحبت کنید.
- به عنوان مثال ، اگر برای یک موقعیت فعال استخدام شده اید که وضعیت مزمن شما را بدتر می کند ، مهارت های کاغذی خود را به رئیس خود ارائه دهید و درخواست انتقال به یک موقعیت اداری را کنید.
- می توان عکس آن را نیز امتحان کرد. به عنوان مثال ، اگر تونل کارپ دارید و تایپ کردن تمام روز پشت میز باعث افزایش درد می شود ، مهارت های خود را ارائه دهید و بخواهید به موقعیتی منتقل شوید که مچ دست را تحت فشار قرار ندهد.
مرحله 2. یک کار متفاوت پیدا کنید
اگر هیچ موقعیتی در شرکت شما وجود ندارد که ممکن است به آن منتقل شوید ، در نظر داشته باشید که ADA نمی تواند از شما محافظت کند ، هنگامی که توانایی انجام وظایف اصلی شغلی را که برای آن استخدام شده اید از دست می دهید-ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد. اشتغال متفاوت
- مطمئن شوید که در مورد مشاغلی که می توانید وظایف اساسی آنها را انجام دهید ، حتی زمانی که بیماری مزمن شما در حال شعله ور شدن است ، پرس و جو می کنید.
- هنگام مصاحبه با بیماری مزمن خود ، به کارفرما اطلاع دهید ، به خصوص اگر فکر می کنید این امر با قسمت های اصلی موقعیتی که در آگهی شغل ذکر شده است ، تداخل ایجاد می کند.
- از محدودیت های خود خجالت نکشید. در عوض ، به آنچه می توانید انجام دهید و در آن مهارت دارید اطمینان داشته باشید و کارفرمایان نیز به آنها اعتقاد خواهند داشت. به خاطر داشته باشید که اگر بتوانید وظایفی را که برای آنها تبلیغ شده است انجام دهید ، آنها مجاز به تخفیف به دلیل بیماری شما نیستند.
مرحله 3. با گروه حمایت از بیماری خود مشورت کنید
بسیاری از بیماریهای مزمن دارای سازمانهایی هستند که از افراد حمایت می کنند. و بسیاری از سازمانها برای کمک به افراد مبتلا به درد مزمن عمومی ، صرف نظر از منشاء وجود دارند.
به عنوان مثال ، انجمن معلولیت های نامرئی برای کمک به افراد در هنگام ابتلا به بیماری های مزمن وجود دارد و نمی دانند از کجا باید کمک بگیرند
مرحله 4. پرونده برای ناتوانی
اگر بیماری شما را از انجام کار به طور کامل باز می دارد ، می توانید برای بیمه از کار افتادگی تامین اجتماعی اقدام کنید. شما باید طیف وسیعی از اسناد و مدارک را اجرا کنید ، از جمله اثبات اینکه نمی توانید در هیچ شغلی استخدام شوید. اما سرانجام ، در صورت تأیید شدن ، بر اساس درآمد مادام العمر خود ، ماهانه حقوق دریافت خواهید کرد.
- دو سال در این بیمه از کار افتادگی به طور خودکار شما را برای مدیکر واجد شرایط می کند.
- اگر کار نمی کنید و درآمد شما از بیمه معلولیت کمتر از یک سطح مشخص است (برای هر ایالت متفاوت است) ، به احتمال زیاد واجد شرایط Medicaid خواهید بود ، که برای بیمه شدگان برابر با بیمه درمانی رایگان یا کم هزینه است.
