اگر یکی از عزیزان شما یا شما مبتلا به اوتیسم هستید ، ممکن است متوجه شوید که باید گاهی اوقات این ناتوانی را برای افراد دیگر توضیح دهید. قبل از اینکه بتوانید اوتیسم را به درستی توضیح دهید ، یادگیری هرچه بیشتر در مورد آن مفید است. سپس ، می توانید مواردی مانند تأثیر اوتیسم بر رفتارهای اجتماعی فرد ، ابراز همدلی ، مسائل حسی و رفتارهای جسمانی را توضیح دهید.
مراحل
روش 1 از 5: درک اوتیسم تا بتوانید به دیگران آموزش دهید
مرحله 1. بدانید تعریف کلی اوتیسم چیست
اوتیسم یک ناتوانی تکاملی عصبی است که به طور کلی منجر به تفاوت در مهارت های ارتباطی و اجتماعی ، الگوهای منحصر به فرد تفکر و رفتار و تجربیات حسی متفاوت می شود. این یک تفاوت عصبی است که می تواند مشکلات ، اما مزایایی را نیز به همراه داشته باشد.
مرحله 2. بدانید که افراد اوتیسم در مورد اوتیسم چه می گویند
افراد مبتلا به اوتیسم ، با تجربه تفاوت ها و تشویق خود ، می توانند بیشترین بینش را در مورد نحوه عملکرد اوتیسم ارائه دهند. آنها همچنین دیدگاه جامع تری نسبت به بسیاری از سازمان های تحت مدیریت والدین ارائه می دهند.
از منابع بیش از حد منفی مانند اوتیسم صحبت می کند
مرحله 3. درک کنید که هر فرد مبتلا به اوتیسم منحصر به فرد است
افراد مبتلا به اوتیسم بسیار متنوع هستند ، بنابراین هر دو فرد مبتلا به اوتیسم می توانند بسیار متفاوت از یکدیگر باشند. یک فرد ممکن است مشکلات حسی شدید با مهارت های اجتماعی قوی و عملکرد اجرایی قوی داشته باشد ، در حالی که شخص دیگر ممکن است مشکلات حسی کمی داشته باشد در حالی که با تعامل اجتماعی اساسی دست و پنجه نرم می کند. هر فرد مبتلا به اوتیسم دست های خود را تکان نمی دهد یا به روش های قابل توجهی لمس نمی کند. بنابراین ، تعمیم یا پیش فرض ها دشوار است.
- هنگام توضیح اوتیسم به شخص دیگر ، این واقعیت را در نظر داشته باشید. بیان این نکته ضروری است که همه افراد مبتلا به اوتیسم یکسان عمل نمی کنند ، همانطور که همه افراد عصبی به یک شکل عمل نمی کنند.
- هنگام توصیف یک فرد اوتیسم ، بر نیازها ، نقاط قوت و تفاوت های منحصر به فرد آنها تأکید کنید.
مرحله 4. از تفاوت های ارتباطی آگاه باشید
برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ارتباط با دیگران را بسیار مشکل می دانند. تشخیص برخی از این مشکلات ممکن است آسان باشد ، در حالی که برخی دیگر بسیار ظریف تر هستند. افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:
- به طور غیرمعمول صدای صافی را می خواند و ریتم ها و لحن های عجیب و غریبی ایجاد می کند
- تکرار س questionsالات یا عبارات (اکوالیا)
- مشکل در بیان نیازها و خواسته ها
- زمان بیشتری برای پردازش کلمات گفتاری ، پاسخ ندادن سریع به دستورالعمل ها ، یا گیج شدن با تعداد زیادی از کلمات به سرعت بیان شده
- تفسیر تحت اللفظی زبان (در مورد طعنه ، کنایه و شکل گفتار گیج شده است)
مرحله 5. درک کنید که افراد مبتلا به اوتیسم با جهان اطراف خود تعامل متفاوتی دارند
هنگام صحبت با یک فرد مبتلا به اوتیسم ، ممکن است دچار این سال شوید که آیا آنها واقعاً به شما توجه می کنند یا حتی مراقب هستند که شما آنجا هستید. اجازه ندهید این شما را اذیت کند. به خاطر داشته باشید که:
- به نظر می رسد برخی از افراد اوتیسم وقتی در افکار خود گرفتار می شوند "در دنیای خود گم شده اند".
- یک فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است به طور متفاوتی گوش دهد. طبیعی است که افراد مبتلا به اوتیسم هنگام توجه از تماس مستقیم چشمی و بی حوصلگی اجتناب کنند. این به تمرکز آنها کمک می کند. آنچه به نظر می رسد بی توجهی است ، در واقع آنها اصلاحاتی را انجام می دهند تا بتوانند بهتر گوش دهند.
- افراد مبتلا به اوتیسم می توانند در مکالمات غرق شده و بی توجه به نظر برسند. ممکن است حواسشان پرت شود ، یا شاید مکالمه خیلی سریع پیش می رود. پیشنهاد دهید که به مکان آرام تری بروید و در مکالمه مکث کنید تا به فرد اوتیسم فکر کند.
- کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است بازی با دیگران را دشوار بدانند ، زیرا شامل قوانین اجتماعی دشوار و/یا تجربیات حسی فراوان است. بازی به تنهایی ممکن است راحت تر باشد.
مرحله 6. متوجه شوید که افراد اوتیسم عموماً از ساختار لذت می برند
آنها می توانند روالهای بسیار ساختار یافته ای برای روز خود ایجاد کنند. این به این دلیل است که افراد مبتلا به اوتیسم می توانند به راحتی تحت محرک های ناشناخته قرار بگیرند و اطمینان از یک برنامه راحت تر است. افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است:
- یک روال سخت را دنبال کنید.
- تغییرات غیر منتظره را بسیار ناراحت کننده بیابید (به عنوان مثال تغییر در محیط مدرسه).
- از یک وسیله راحت برای مقابله با استرس استفاده کنید.
- وسایل را به ترتیب قرار دهید (به عنوان مثال ردیف اسباب بازی ها از نظر رنگ و اندازه).
- اگر می خواهید اوتیسم فرزند خود را برای یک دوست توضیح دهید ، نحوه آماده شدن فرزندش برای مدرسه را مقایسه کنید. هنگام آماده شدن برای مدرسه یک روال اساسی وجود دارد: خوردن صبحانه ، مسواک زدن دندان ها ، لباس پوشیدن ، بستن کیف مدرسه و غیره. یک کودک عصبی اگر صبحگاهی قبل از صبحانه لباس بپوشد که خارج از روال عادی است ، اهمیتی نمی دهد. برای یک کودک مبتلا به اوتیسم ، این تغییرات می تواند بسیار گمراه کننده باشد. اگر آنها به روال خاصی عادت کرده اند ، بهتر است به آن پایبند باشید.
روش 2 از 5: توضیح تفاوتهای اجتماعی اوتیسم
مرحله 1. توضیح دهید که افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است کمی متفاوت عمل کنند ، و این اشکالی ندارد
افراد مبتلا به اوتیسم با موانع و عوامل استرس زایی روبرو هستند که افراد عصبی هرگز با آنها روبرو نیستند ، بنابراین ممکن است به طور غیرمعمول عمل کرده یا مهارت های اجتماعی متفاوتی از خود نشان دهند. این بستگی به نیازها و نقاط قوت فرد دارد.
- افرادی که مهارت های اجتماعی قوی تری دارند ممکن است ساده و بی دست و پا به نظر برسند. آنها ممکن است در درک آنچه از آنها انتظار می رود مشکل داشته باشند ، بنابراین ممکن است کارهایی را که برای شما شگفت آور است بگویند یا انجام دهند.
- برخی از افراد مبتلا به اوتیسم با چالش های بزرگ مکالمه روبرو هستند و ممکن است نتوانند یک مکالمه معمولی را انجام دهند.
مرحله 2. ذکر کنید که فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است تماس چشمی برقرار نکند
تماس چشمی می تواند به طرز باورنکردنی قریب به اتفاق باشد ، و فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است نتواند چشم های کسی را ملاقات کرده و به طور همزمان به سخنان او گوش دهد. توضیح دهید که برای افراد مبتلا به اوتیسم ، نگاه به دور با گوش ندادن متفاوت است.
- هرگز تماس چشمی را مجبور نکنید. این می تواند آنها را بترساند یا ناراحت کند ، مهارت های مکالمه ای آنها کاهش می یابد و می تواند باعث اضافه بار حسی شود.
- برخی از افراد مبتلا به اوتیسم قادر به برقراری یا تقلب در تماس چشمی هستند بدون اینکه آنها را بیش از حد آزار دهد. بستگی به فرد و مناطق راحتی او دارد.
مرحله 3. توضیح دهید که افراد مبتلا به اوتیسم متفاوت هستند ، لزوما بی علاقه نیستند
به فرد بیاموزید که افراد مبتلا به اوتیسم برای تمرکز ممکن است نیاز به بی قراری یا اجتناب از تماس چشمی داشته باشند. فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است به دهان ، دستها یا پاهای طرف مقابل خود یا حتی در جهت مخالف نگاه کند. عصبانی شدن فرد مبتلا به اوتیسم فقط باعث می شود فرد مبتلا به اوتیسم از آنها اجتناب کند.
- با توجه به تفاوت حسی و توجه ، تمرکز بر مکالمه برای برخی از افراد اوتیسمی دشوار است. فرد مبتلا به اوتیسم افراد دیگر را نادیده نمی گیرد. آنها ممکن است اصلاً در مشارکت در تعامل مشکل داشته باشند.
- به دیگران بیاموزید که وقتی می خواهند با فرد مبتلا به اوتیسم صحبت کنند ، شفاف سازی کنند. فرد باید از نظر جسمی نزدیک باشد ، از نام فرد مبتلا به اوتیسم استفاده کند و ترجیحاً در معرض دید افراد مبتلا به اوتیسم باشد. اگر فرد مبتلا به اوتیسم هنگام پاسخگویی واکنش نشان نمی دهد ، دوباره امتحان کنید ، زیرا ممکن است متوجه نشده باشد.
مرحله 4. روشن کنید که برخی از افراد مبتلا به اوتیسم صحبت نمی کنند
آنها ممکن است از طریق زبان اشاره ، نمودارهای تصویری ، تایپ ، زبان بدن یا رفتار ارتباط برقرار کنند. توضیح دهید که فقط به این دلیل که کسی صحبت نمی کند ، به این معنی نیست که او نمی تواند گفتار را درک کند یا چیزی برای گفتن ندارد.
- برخی از افراد در مورد یک فرد مبتلا به اوتیسم مانند اینکه در اتاق نیستند صحبت خواهند کرد. اما به احتمال زیاد فرد مبتلا به اوتیسم می تواند آنها را بشنود و آنچه را که گفته می شود به خاطر بسپارد.
- به آنها یادآوری کنید که "پایین صحبت کردن" همیشه تحقیر آمیز تلقی می شود. با افراد مبتلا به اوتیسم باید مانند همسالان هم سن و سال خود رفتار کرد.
- مقاله هایی را از افراد بزرگ و بی زبان مانند امی سکنزیا ، ایدو قیدار و اما زورچر-لونگ به آنها نشان دهید.
مرحله 1. به فرد کمک کنید تا بفهمد که افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است همدلی خود را به شکل متفاوتی نشان دهند
این بدان معنا نیست که آنها همدلی یا مهربانی ندارند. افراد اوتیسم معمولاً افرادی بسیار دلسوز هستند که فقط با ذهن خوانی دست و پنجه نرم می کنند. به کسی که اوتیسم را برای او توضیح می دهید یادآوری کنید که بسیاری از افراد اوتیستیک همدلی متفاوتی از خود نشان می دهند و باعث می شود در حالی که واقعاً احساسی را که تجربه می کنید درک نکرده باشند ، بی احساس به نظر برسد.
توضیح دهید که بهتر است احساسات خود را واضح بیان کنید. به عنوان مثال ، یک فرد اوتیسم نمی تواند بفهمد چرا شما به پایین نگاه می کنید ، اما اگر به او بگویید که ناراحت هستید زیرا پدر شما از شما ناراحت است ، آنها ایده بهتری در مورد نحوه پاسخ به شما خواهند داشت
مرحله 2. در مورد علاقه های شدید همراه با اوتیسم به فرد بگویید
بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم به چند موضوع خاص علاقه زیادی دارند و می توانند برای مدت طولانی در مورد آنها صحبت کنند.
- صحبت در مورد علایق خاص فرد مبتلا به اوتیسم می تواند راهی عالی برای ارتباط با آنها باشد.
- برخی از افراد ممکن است فکر کنند این بی ادبی است ، اما از آنجا که افراد مبتلا به اوتیسم می توانند در تشخیص آنچه دیگران فکر می کنند مشکل داشته باشند ، همیشه نمی دانند که چه کسی بی علاقه است.
- برخی از افراد مبتلا به اوتیسم از ترس بی ادبی در مورد علایق خاص خود بیش از حد محتاط هستند. اگر این مورد در مورد این شخص صادق است ، باید مطمئن بود که هر چند وقت یکبار در مورد احساسات خود صحبت می کند ، به خصوص اگر طرف مقابل در مورد آنها س questionsال می کند ، اشکالی ندارد.
مرحله 3. به فرد بگویید که اگر کسی در گفتگو بی علاقه باشد ، متوجه آن نمی شود
اگر می خواهید موضوع را تغییر دهید یا می خواهید مکالمه را به پایان برسانید ، ممکن است متوجه نشوند که شما نکاتی را رد می کنید. بهتر است مستقیم باشد.
- گفتن "من از صحبت کردن در مورد الگوهای آب و هوا خسته شده ام. آیا می توانیم در مورد _ صحبت کنیم" یا "من باید بروم. بعداً می بینمت!"
- اگر می دانید که شخص می تواند چسبیده باشد ، ممکن است دلیل واضحی برای ترک او وجود داشته باشد ، مانند "من باید بروم تا دیر نشوم" یا "من خیلی غرق شده ام و به آرامش نیاز دارم" (چیزی که بسیاری از افراد اوتیسم می توانند آن را درک کنند).
مرحله 1. توضیح دهید که برخی از افراد مبتلا به اوتیسم نمی توانند تماس فیزیکی را کنترل کنند
این به دلیل مسائل حسی است. افراد مختلف اوتیسم حساسیت های متفاوتی دارند. برای جلوگیری از ناراحتی کسی ، ساده ترین راه این است که فقط بپرسید.
- برخی از افراد مبتلا به اوتیسم از لمس فیزیکی لذت می برند. بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم با خوشحالی دوستان نزدیک و اعضای خانواده را در آغوش می گیرند.
- وقتی شک دارید ، بپرسید. بگویید "آیا دوست دارید بغل کنید؟" یا به آرامی حرکت کنید ، جایی که فرد مبتلا به اوتیسم می تواند شما را ببیند و این فرصت را دارد که از شما بخواهد توقف کنید. هرگز برای لمس آنها از پشت بلند نشوید ، زیرا ممکن است آنها را تا حدی وحشت زده کنید.
- تصور نکنید که آنها همیشه همین احساس را خواهند داشت. به عنوان مثال ، ممکن است دوست شما در یک روز خوب بغل کردن را دوست داشته باشد ، اما اگر بیش از حد مشغول است یا مشغول است ، آنها را دوست ندارد. فقط بپرسید.
مرحله 2. توضیح دهید که بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم با حساسیت های حسی و گاهی دردناک دست و پنجه نرم می کنند
یک فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است در اثر نورهای شدید دچار سردرد شود ، یا اگر ظرفی را روی زمین بیندازید بپرد و گریه کند. حساسیت های فرد اوتیستیک را به فرد یادآوری کنید ، تا بتواند کمک کند.
- توضیح دهید که پرسیدن نیازهای فرد مبتلا به اوتیسم به منظور برآوردن او اشکالی ندارد. به عنوان مثال ، "آیا این اتاق برای شما خیلی بلند است؟ آیا باید به جای دیگری برویم؟"
- این است هرگز خوب ، کسی را در مورد حساسیت هایش مسخره کنید (به عنوان مثال ، کابینت را بکوبید تا شاهد پرش اوتیسم باشید). این می تواند باعث درد شدید ، ترس یا حتی حملات وحشت شود و قلدری محسوب می شود.
نکته متخصص
Luna Rose
Community Expert Luna Rose is an autistic community member who specializes in writing and autism. She holds a degree in Informatics and has spoken at college events to improve understanding about disabilities. Luna Rose leads wikiHow's Autism Project.
لونا رز کارشناس جامعه < /p>
خارج شدن از چشم انداز شما دشوار است.
لونا رز ، عضو انجمن اوتیسم ، به اشتراک می گذارد:"
مرحله 3. به شخص نشان دهید که وقتی افراد مبتلا به اوتیسم هشدار می دهند که آماده شوند ، کنترل محرک ها آسان تر است
به طور کلی ، افراد مبتلا به اوتیسم وقتی می دانند که چه انتظاری دارند ، شرایط را بهتر اداره می کنند ، بنابراین به شخص بگویید که قبل از انجام کاری که ممکن است فرد اوتیک را به وحشت بیاندازد ، ابتدا از او بپرسد.
مثال: "من در حال حاضر درب گاراژ را می بندم. اگر می خواهید از اتاق خارج شوید یا گوش های خود را بپوشانید ، جلو بروید."
Luna Rose
Community Expert Luna Rose is an autistic community member who specializes in writing and autism. She holds a degree in Informatics and has spoken at college events to improve understanding about disabilities. Luna Rose leads wikiHow's Autism Project.
لونا رز کارشناس جامعه < /p>
برانگیختن را به رفتار استاندارد فیجتینگ مرتبط کنید.
متخصص جامعه ، لونا رز ، می افزاید:"
تحریک در واقع آنقدرها هم غیر معمول نیست. همه کمی عصبی می شوند.
افراد غیر اوتیسم عموماً کمتر این کار را انجام می دهند و به طور کلی کمتر به آن نیاز دارند ، اما اگر کسی در تلاش برای بدست آوردن آن باشد ، می تواند برای درک آن مفید باشد.
مرحله 1. اطمینان حاصل کنید که فرزند شما آماده بحث است
این مهم است که با فرزند خود صادق باشید ، به ویژه اگر اوتیستیک است یا در مورد یک دوست اوتیستیک فکر می کند. با این حال ، همچنین مهم است که اطمینان حاصل کنید که فرزند شما به اندازه کافی بزرگ شده است تا آنچه را که به او می گویید بفهمد ، و گیج یا تحت تاثیر قرار نگیرد. هر کودکی متفاوت است ، بنابراین سن مشخصی برای صحبت با او وجود ندارد. زمان مکالمه با شماست.
اگر فرزند شما مبتلا به اوتیسم است ، اشتباه کنید که خیلی زود در مورد آن صحبت کنید. احساس متفاوت بودن می تواند استرس زا باشد ، اما هیچ کس دلیل آن را به شما نمی گوید. کودکان خردسال می توانند به سادگی چیزی را بشنوند مانند "شما دارای معلولیت به نام اوتیسم هستید ، به این معنی که مغز شما کمی متفاوت کار می کند ، و به همین دلیل است که شما از درمانگران برای کمک به شما استفاده می کنید."
مرحله 2. به فرزند خود توضیح دهید که اوتیسم چیزی نیست که از آن ناراحت باشید
به آنها اطلاع دهید که اوتیسم یک ناتوانی است ، نه یک بیماری یا یک بار ، و اوتیسم خوب نیست. کودکان بزرگتر ممکن است از آشنایی با مفهوم تنوع عصبی و جنبش حقوق معلولان سود ببرند.
- یک کودک را تشویق کنید تا در دوست ، خواهر یا برادر یا همکلاسی اوتیستیک چیزهای خوب را ببیند. به عنوان مثال ، "بله ، لولا گاهی اوقات در صحبت کردن و برخورد با احساسات بزرگ مشکل دارد. من متوجه شده ام که او شیرین است و در هنر خوب است. به نظر شما لولا در چه کاری خوب است؟"
- به کودک اوتیستیک خود کمک کنید تا بفهمد تفاوت های آنها او را منحصر به فرد و خاص می کند. نقاط قوت اوتیسم را توضیح دهید: حس قوی منطق و اخلاق ، شفقت ، اشتیاق عمیق ، تمرکز ، وفاداری و تمایل به کمک (مسئولیت اجتماعی).
نکته متخصص
Luna Rose
Community Expert Luna Rose is an autistic community member who specializes in writing and autism. She holds a degree in Informatics and has spoken at college events to improve understanding about disabilities. Luna Rose leads wikiHow's Autism Project.
لونا رز کارشناس جامعه < /p>
از استعاره ها برای توضیح تفاوتها و انتقال منحصر به فرد استفاده کنید.
لونا رز ، عضو انجمن اوتیسم ، می افزاید:"
مرحله 3. فرزند خود را تشویق کنید
مطمئن شوید که کودک خود را تشویق می کنید و به او می گویید که اوتیسم او را متفاوت می کند اما نه کمتر. فرزند شما هنوز می تواند به راحتی در فعالیت های مدرسه و خانه شرکت کند و زندگی شادی داشته باشد.
مرحله 4. مطمئن شوید که عشق خود را به کودک اوتیسم خود ابراز می کنید
همیشه به فرزند خود بگویید که چقدر او را دوست دارید و به او اهمیت می دهید. داشتن حمایت مناسب ، به ویژه در مواجهه با زندگی با معلولیت ، مهم است و با کمک فرزند شما می توانید یک زندگی شاد و پربار داشته باشید.
نکات
- اگر به نظر می رسد فردی که برای اوتیسم توضیح می دهید "به آن مبتلا نشده است" ناامید نشوید. آرامش خود را حفظ کنید و سعی کنید به سوالات فرد پاسخ دهید در حالی که به او کمک می کنید تا وضوح بیشتری را درک کند.
- پیشنهاد دهید شنونده را به برخی از وب سایت های مربوط به اوتیسم ارجاع دهید. برای پیشنهادات به منابع این مقاله مراجعه کنید.
هشدارها
- هرگز از تحریک فرد اوتیسم جلوگیری نکنید.
-
در مورد ارجاع دیگران به وب سایت های مربوط به اوتیسم بسیار محتاط باشید. برخی از سازمانها (به ویژه سازمانهایی که توسط والدین اداره می شوند) اوتیسم را شیطانی می کنند و به جای احترام و شمول ، بر شهادت تمرکز می کنند. دیگران از شبه علم و کلاهبرداری برای بدست آوردن پول یا اعتبار استفاده می کنند. تمرکز بر سازمانهای مثبتی که به طور کامل یا جزئی توسط افراد مبتلا به اوتیسم اداره می شوند.
وب سایت هایی که در مورد تنوع عصبی بحث می کنند ، از زبان اول هویت استفاده می کنند ، پذیرش را ارتقا می دهند و به جای درمان درباره محل اقامت بحث می کنند ، معمولاً وب سایت های خوبی هستند
