بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) یک بیماری طولانی مدت است که می توان با دارو و تغییر شیوه زندگی آن را مدیریت کرد. برای تدوین برنامه درمانی متناسب با نیازهای خود ، به پزشک متخصص مراجعه کنید. علاوه بر تمرکز بر سلامت جسمانی خود ، یک سیستم حمایتی ایجاد کنید تا به شما کمک کند تمام احساسات ناشی از زندگی با بیماری مزمن را کنترل کنید.
مراحل
روش 1 از 4: تغییر شیوه زندگی
مرحله 1. احساسات خود را مدیریت کنید
هنگام زندگی با COPD ممکن است احساسات زیادی مانند افسردگی ، ناراحتی و عصبانیت را تجربه کنید. کنترل احساسات شما به اندازه مراقبت از سلامت جسمانی شما اهمیت دارد. برای دریافت پشتیبانی هر اقدامی را که لازم دارید انجام دهید.
- با یک دوست یا یکی از اعضای خانواده در مورد احساس خود صحبت کنید.
- درخواست کمک در زمانی که شما به آن نیاز دارید.
- به پزشک خود اطلاع دهید که چه احساسی دارید.
- به یک متخصص بهداشت روانی مانند مشاور یا روانشناس مراجعه کنید.
- نگه داشتن یک مجله.
مرحله 2. به یک گروه پشتیبانی بپیوندید
داشتن COPD همه جنبه های زندگی شما را تغییر می دهد. پیوستن به یک گروه پشتیبانی می تواند به یافتن افراد دیگری که شرایط مشابهی را تجربه می کنند ، کمک کند. شما احساس حمایت خواهید کرد و خواهید آموخت که چگونه افراد دیگر COPD خود را مدیریت می کنند.
- برای یافتن گروه پشتیبانی در نزدیکی خود می توانید با 1-866-316-2673 1-866 تماس بگیرید.
- همچنین از پزشک خود بپرسید که آیا گروه های حمایتی را می شناسد.
مرحله 3. به طور منظم ورزش کنید
حتی اگر تنگی نفس دارید ، ورزش ماهیچه های تنفسی شما را تقویت می کند و به گردش اکسیژن در بدن شما کمک می کند. قبل از شروع برنامه ورزشی ، با پزشک خود مشورت کنید. به طور کلی ، حرکات کششی ، پیاده روی ، دوچرخه سواری ، شنا و تمرینات قدرتی بی خطر هستند.
اگر تب یا عفونت دارید ، حالت تهوع دارید ، درد قفسه سینه دارید یا اکسیژن ندارید ورزش نکنید
مرحله 4. به توانبخشی ریوی بروید
توانبخشی ریوی به شما کمک می کند تا با COPD زندگی کنید و آن را مدیریت کنید. دوره توانبخشی شما ممکن است شامل یک برنامه ورزشی ، مدیریت و آموزش بیماری ، مشاوره سلامت روان و مشاوره تغذیه باشد. هدف از دوره توانبخشی این است که به شما در ادامه فعالیت های روزانه و داشتن کیفیت خوب زندگی کمک کند.
- توانبخشی ریوی توسط تیمی از متخصصان مانند پرستاران ، پزشکان ، فیزیوتراپ ها ، مددکاران اجتماعی ، روانشناسان و درمانگران تنفسی انجام می شود.
- با پزشک خود صحبت کنید یا با شماره 1-800-586-4872 تماس بگیرید تا برنامه توانبخشی ریوی را در منطقه خود بیابید.
مرحله 5. کربوهیدرات کمتری بخورید
هنگام تنفس ، اکسیژن را استنشاق می کنید و دی اکسید کربن را بازدم می کنید. کربوهیدرات ها دی اکسید کربن بیشتری نسبت به چربی ها تولید می کنند. اگر میزان کربوهیدرات ها را در رژیم غذایی خود کاهش دهید و چربی های بیشتری بخورید ممکن است تنفس بهتری داشته باشید. قبل از ایجاد تغییر در رژیم غذایی خود با پزشک یا متخصص تغذیه متخصص تغذیه مشورت کنید.
با مراجعه به وب سایت آکادمی تغذیه و رژیم درمانی می توانید متخصص تغذیه متخصص COPD را پیدا کنید
مرحله 6. وعده های غذایی کم حجم بخورید
سعی کنید چهار تا شش وعده غذایی کوچک در روز بخورید. وعده های غذایی بزرگ فضا را اشغال می کند و حرکت دیافراگم را دشوارتر می کند. همچنین برای ریه های شما راحت تر است که هوا را پر کنید و خالی کنید.
در صورت امکان قبل از غذا استراحت کنید
مرحله 7. مقدار زیادی آب بنوشید
آب به نازک بودن مخاط شما کمک می کند بنابراین حذف آن آسان است. سعی کنید روزانه شش تا هشت لیوان 8 اونسی آب بنوشید. برای جلوگیری از احساس سیری بیش از حد ، می توانید هنگام خوردن غذا از نوشیدن مایعات اجتناب کنید. سعی کنید یک ساعت پس از اتمام غذا خوردن بنوشید.
ممکن است لازم باشد میزان آب مصرفی خود را بر اساس موقعیت خاص خود تنظیم کنید. در مورد میزان مصرف آب با پزشک خود مشورت کنید
روش 2 از 4: استفاده از تکنیک های تنفس
مرحله 1. تنفس لب های فشرده را انجام دهید
به مدت دو ثانیه از طریق بینی خود نفس بکشید و لب های خود را محکم ببندید ، انگار که می خواهید شمع را فوت کنید. به آرامی از طریق لب های جمع شده خود بیرون دهید. باید دو یا سه برابر بیشتر از دم خود بازدم کنید.
این تکنیک تنفس شما را کند کرده و مجاری تنفسی شما را برای مدت بیشتری باز نگه می دارد
مرحله 2. از دیافراگم خود نفس بکشید
شانه های خود را شل کنید و یک دست را روی سینه و یک دست را روی شکم خود قرار دهید. دو ثانیه از طریق بینی نفس بکشید. هنگام استنشاق باید شکم خود را در حال افزایش احساس کنید. هنگام بازدم ، شکم خود را به آرامی فشار دهید. فشار دادن به دیافراگم شما فشار می آورد و به شما کمک می کند هوا را خارج کنید.
- هنگامی که COPD دارید دیافراگم شما به خوبی کار نمی کند.
- این تکنیک دشوارتر از تنفس با لب های فشرده است. هنگام استفاده از این تکنیک از یک درمانگر تنفسی یا فیزیوتراپی کمک بگیرید.
مرحله 3. زمانی که تنگی نفس دارید استراحت کنید
هر زمان که احساس تنگی نفس می کنید ، کار خود را متوقف کنید. بنشینید ، شانه های خود را شل کنید و تا زمانی که می توانید نفس خود را بکشید ، تنفس لب های فشرده را شروع کنید. می توانید به محض نفس کشیدن فعالیت خود را از سر بگیرید.
وقتی فعالیتهای خود را از سر گرفتید ، تنفس لب های فشرده را ادامه دهید
روش 3 از 4: درمان COPD شما
مرحله 1. به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید
یک متخصص مراقبت های بهداشتی به شما کمک می کند تا COPD خود را مدیریت کرده و یک برنامه درمانی که برای شما مفید است تهیه کنید. همه افراد مبتلا به COPD داروهای یکسانی مصرف نمی کنند. با پزشک خود در مورد علائم ، احساسات و تأثیر COPD بر زندگی شما صحبت کنید.
نحوه اطمینان از استفاده صحیح از داروهای خود را به پزشک خود نشان دهید
مرحله 2. از داروهای کنترل کننده استفاده کنید
میانجیگری کنترل کننده دارویی است که روزانه از آن استفاده می کنید. برونکودیلاتورهای طولانی مدت به عنوان داروهای کنترل کننده استفاده می شوند. شما معمولاً از یک دستگاه استنشاقی برای مصرف این دارو استفاده می کنید. آنها برای باز نگه داشتن ریه های شما کار می کنند و از تشدید آنها جلوگیری می کنند. با مصرف داروهای کنترل کننده هیچگونه اثر فوری را احساس نخواهید کرد.
- این دارو را صرف نظر از احساسی که دارید مصرف کنید.
- نحوه مصرف دارو را از پزشک خود بپرسید و همیشه دستورالعمل ها را دنبال کنید. همه دستگاه های استنشاق یکسان عمل نمی کنند.
مرحله 3. داروی امداد و نجات داشته باشید
برونکودیلاتورهای کوتاه اثر به عنوان داروهای نجات استفاده می شوند. در صورت نیاز به تسکین فوری از داروهای نجات خود استفاده کنید. شما باید در یک دقیقه یا کمتر احساس بهتری داشته باشید. اگر داروهای کنترل کننده شما خوب کار می کند ، فقط باید هفته ای دو بار از داروهای نجات خود استفاده کنید.
اثرات داروهای نجات شما فقط چهار تا شش ساعت طول می کشد
مرحله 4. اکسیژن درمانی را امتحان کنید
اگر COPD شما دریافت اکسیژن کافی در جریان خون را مشکل می کند ، پزشک می تواند اکسیژن درمانی را تجویز کند. پزشک شما تصمیم می گیرد که آیا شما برای استراحت ، ورزش و/ یا خواب ، نوع سیستم اکسیژن مورد نیاز و اکثراً باید از اکسیژن خود استفاده کنید یا خیر.
- پزشک نمونه خون را برای تعیین اینکه آیا به اکسیژن درمانی نیاز دارید یا خیر ، می گیرد. آنها همچنین می توانند یک ارزیابی خانگی برای نظارت بر اکسیژن در طول فعالیت و هنگام خواب انجام دهند ، و همچنین ارزیابی در کلینیک که سطح اکسیژن را در حالت استراحت ، با فعالیت و پاسخ به اکسیژن مکمل ارزیابی می کند.
- اگر پزشک شما فکر می کند این گزینه مناسبی برای شما است ، گواهی ضرورت پزشکی دریافت خواهید کرد.
- همچنین برای جلوگیری از عوارضی مانند هایپرکاپنیا (دی اکسید کربن بیش از حد در جریان خون) استفاده از اکسیژن طبق دستور تجویز شده بسیار مهم است.
روش 4 از 4: جلوگیری از شعله ور شدن
مرحله 1. از عوامل محرک اجتناب کنید
تحریک کننده های ریه می توانند باعث شعله ور شدن COPD شما شوند. محرک های رایج شامل دود سیگار ، آلودگی هوا ، گرد و غبار و بوی شیمیایی است. سیگار کشیدن عامل اصلی COPD است. اگر قبلاً این کار را نکرده اید ، سیگار را ترک کنید.
- با پزشک خود در مورد کلاسها و برنامه هایی که به شما در ترک سیگار کمک می کند صحبت کنید.
- همچنین می توانید با شماره 1-800-586-4872 یا 1-800-QUIT-NOW تماس بگیرید تا با مشاور ترک سیگار صحبت کنید.
مرحله 2. نظارت بر کیفیت هوا
قبل از خروج ، شاخص آلودگی هوا و کیفیت هوا را بررسی کنید. اگر هوا بد است سعی کنید تا جایی که می توانید در خانه بمانید. می توانید گزارشات کیفیت هوا را در رادیو ، اخبار محلی یا مراجعه به وب سایت آژانس حفاظت از محیط زیست پیدا کنید.
اگر خانه شما رنگ آمیزی شده است یا برای حشرات اسپری شده است ، این کار را در حالی انجام دهید که مدت زمان طولانی در آنجا نبودید
مرحله 3. واکسینه شوید
هر سال واکسن آنفولانزا بزنید. به دلیل COPD احتمال بیشتری وجود دارد که عوارض آنفولانزا داشته باشید. ویروس آنفولانزا هر سال تغییر می کند بنابراین شما باید سالانه واکسن بزنید. همچنین ممکن است نیاز به دریافت واکسن ذات الریه داشته باشید.
در حال حاضر دو واکسن ذات الریه وجود دارد و اگر قبل از 65 سالگی به دلیل خطر بالا (مانند COPD) تزریق شود ، تقویت کننده ها پس از 65 سالگی ، زمانی که برای همه توصیه می شود ، تزریق می شوند
مرحله 4. علائم هشدار دهنده را بشناسید
COPD شما ممکن است شعله ور شود. اگر علائم هشدار دهنده را زود تشخیص دهید ، مدیریت آن بسیار آسان تر است. ممکن است بتوانید علائم خود را به تنهایی مدیریت کنید یا ممکن است لازم باشد با پزشک خود تماس بگیرید. با پزشک خود در مورد زمان مناسب تماس بگیرید یا به دنبال مراقبت پزشکی باشید. علائم هشداردهنده اولیه شامل موارد زیر است:
- خس خس سینه ، یا خس خس سینه بیشتر از حد معمول
- سرفه و/یا تنگی نفس که بدتر از حد معمول است
- افزایش میزان مخاط یا تغییر رنگ مخاط (مانند زرد ، سبز ، برنزه یا خونی)
- تورم در پا یا مچ پا
- گیجی یا احساس خواب آلودگی شدید
- تب
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
هشدارها
- در صورت ابتلا به سرماخوردگی ، آنفولانزا یا عفونت ریه با پزشک خود تماس بگیرید.
- در صورت بروز مشکلات تنفسی شدید ، فوراً به دنبال کمک پزشکی باشید.
- این توصیه پزشکی نیست برنامه درمانی یا توصیه های ارائه دهنده پزشکی خود را دنبال کنید.
