آنتی بیوتیک ها داروهایی هستند که برای درمان یا پیشگیری از عفونت ها از طریق مهار رشد یا از بین بردن باکتری ها ، نوعی میکروارگانیسم تک سلولی استفاده می شوند. عفونت های شایع باکتریایی شامل "اسهال مسافرتی" (اغلب ناشی از E. coli) ، عفونت های استاف (معمولاً ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس) و "گلودرد استرپتوکوکی" (ناشی از گروهی از باکتری های استرپتوکوکوس) است. در حالی که می توانید کرم های آنتی بیوتیک موضعی را در اکثر داروخانه ها و داروخانه ها بدون نسخه خریداری کنید ، آنتی بیوتیک های خوراکی نیاز به تجویز پزشک دارند. دستورالعمل های او در مورد نحوه مصرف آنتی بیوتیک را دنبال کنید تا بتوانید درمان مناسب را دریافت کرده و از عوارض جانبی احتمالی جلوگیری کنید.
مراحل
قسمت 1 از 4: برنامه ریزی برای مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی
مرحله 1. فقط آنتی بیوتیک هایی را که مخصوص شما تجویز شده است مصرف کنید
پزشک آنتی بیوتیک و دوز مصرفی را بر اساس وضعیت سلامتی ، وزن و میکروارگانیسم (های) عفونت شما انتخاب می کند. این امر خطر عوارض جانبی را به حداقل می رساند. از داروهایی که به طور خاص برای شما و شرایط پزشکی شما تجویز نشده است ، استفاده نکنید.
- اجازه دهید پزشک برنامه درمانی را تعیین کند. عفونت ها می توانند توسط انواع میکروارگانیسم ها مانند باکتری ها ، ویروس ها ، انگل ها و قارچ ها مانند مخمر ایجاد شوند. آنتی بیوتیک تجویز شده برای عفونت باکتریایی سایر انواع عفونت را درمان نمی کند.
- از آنتی بیوتیک تجویز شده برای شخص دیگر استفاده نکنید.
مرحله 2. در مورد سایر داروها و مکمل هایی که مصرف می کنید ، به پزشک و داروساز خود اطلاع دهید
هرگونه دارو ، نسخه ، بدون نسخه یا الکل می تواند با آنتی بیوتیک تداخل داشته باشد. این شامل مکمل ها ، داروهای طبیعی یا گیاهی و حتی مولتی ویتامین ها است. اگر به پزشک خود نگویید که چه چیز دیگری مصرف می کنید ، اثر آنتی بیوتیک یا سایر داروهای شما ممکن است به خطر بیفتد.
- همچنین باید به پزشک خود بگویید که آیا تا به حال حساسیت به دارو یا سایر مشکلات مربوط به دارو ، از جمله آنتی بیوتیک ها را تجربه کرده اید.
- برخی از آنتی بیوتیک ها می توانند باعث متابولیسم سایر داروهای شما کندتر یا سریعتر از حد معمول شوند. آنتی بیوتیک ممکن است باعث شود که یک دارو ضعیف در سیستم شما جذب شود. یکی از داروهای شما می تواند بر نحوه جذب آنتی بیوتیک تأثیر بگذارد. داروهای فعلی شما بر روی آنتی بیوتیک هایی که پزشک انتخاب می کند تأثیر می گذارد.
- برخی آنتی بیوتیک ها بر نحوه تجزیه یا متابولیسم الکل در بدن تأثیر می گذارند. این می تواند منجر به علائم ناراحت کننده ای مانند تهوع ، استفراغ و سردرد شود. هنگام استفاده از آنتی بیوتیک ها نباید الکل مصرف کنید.
مرحله 3. ابتدا بروشور بیمار همراه با آنتی بیوتیک را بخوانید
این شامل اطلاعات مهم دارو از جمله نحوه عملکرد دارو ، عوارض جانبی احتمالی آن و چگونگی تداخل آن با سایر داروها است. داروساز شما وقتی نسخه شما را پر کرد به شما می دهد.
در صورت داشتن هرگونه سوال در مورد آنچه خوانده اید ، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید. آنها خوشحال می شوند به س questionsالات شما پاسخ دهند. همیشه بهتر است بپرسید اگر مطمئن نیستید
مرحله 4. برچسب روی بطری دارو را بخوانید
با دوز تجویز شده (هر بار چه مقدار آنتی بیوتیک مصرف می کنید) و دفعات (چند بار در روز این دوز باید مصرف شود) آشنا شوید.
- آنتی بیوتیک ها انواع مختلفی دارند: کپسول ، قرص ، قرص جویدنی یا مایع. دومی بیشتر در اطفال برای نوزادان و کودکان تجویز می شود.
- دوز شما می تواند هر بار یک یا دو قرص/کپسول باشد ، یا دوز آن می تواند نامنظم باشد. به عنوان مثال ، Zithromax یک آنتی بیوتیک است که شما را ملزم می کند که در روز اول دوز مضاعف و در روزهای باقی مانده یک دوز مصرف کنید.
- در مورد فرکانس از نظر یک دوره 24 ساعته فکر کنید. هر 12 ساعت همان دو بار در روز و 4 بار در روز هر شش ساعت است.
قسمت 2 از 4: مصرف آنتی بیوتیک خوراکی
مرحله 1. زمان سررسید دوز بعدی خود را پیگیری کنید
زنگ هشدار را تنظیم کنید یا آن را در مجله یا تقویم بنویسید. دوزهای خود را طوری برنامه ریزی کنید که با فعالیت های عادی روزانه مانند مسواک زدن یا زمان خواب معمولی همراه باشد.
مرحله 2. دوزهای خود را در وعده های غذایی و میان وعده های خود برنامه ریزی کنید
بروشور بیمار به شما می گوید که آیا آنتی بیوتیک شما باید همراه غذا مصرف شود یا باید آن را با معده خالی مصرف کنید.
غذا مانع جذب برخی آنتی بیوتیک ها می شود. از سوی دیگر ، غذا ممکن است به جلوگیری از ناراحتی معده ناشی از سایر آنتی بیوتیک ها کمک کند. بروشور اطلاعات نحوه مصرف داروهای شما را مشخص می کند
مرحله 3. اگر در مصرف آنتی بیوتیک مشکل دارید ، به پزشک خود اطلاع دهید
در مصرف آنتی بیوتیک کوتاهی نکنید زیرا نمی توانید یک قرص بزرگ را ببلعید یا طعم مایع بسیار ناخوشایند است. آنتی بیوتیک بخش مهمی از درمان شما است.
پزشک می تواند آنتی بیوتیک را به شکل دیگری تجویز کند یا آنتی بیوتیک کاملاً متفاوتی را امتحان کند
مرحله 4. دوزهای آنتی بیوتیک را حذف نکنید
در صورت فراموش کردن مصرف ، به محض یادآوری دارو را مصرف کنید. اگر به دوز بعدی شما نزدیک است ، فقط صبر کنید. طبق برنامه معمول دوز مصرفی خود را ادامه دهید.
- در صورت از دست دادن چندین دوز یا ارزش بیش از یک روز ، با پزشک خود تماس بگیرید. او می تواند به شما راهنمایی کند که چگونه پیش بروید.
- حذف دوزها از حفظ سطوح درمانی آنتی بیوتیک در سیستم شما جلوگیری می کند. میکروارگانیسم ها به درستی مهار یا از بین نمی روند.
مرحله 5. دوزهای اضافی آنتی بیوتیک مصرف نکنید
هنگامی که مقدار زیادی آنتی بیوتیک در بدن شما به طور همزمان وجود داشته باشد ، شانس خود را برای تجربه عوارض جانبی افزایش می دهید. در صورت مصرف بیش از حد دوزهای زیاد ، با پزشک خود تماس بگیرید ، زیرا ممکن است نیاز به اقدامات پزشکی داشته باشید.
- با مصرف بیش از مقدار تجویز شده آنتی بیوتیک ، دوز حذف شده را جبران نکنید.
- در بیشتر موارد ، مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک علائم شدید ایجاد نمی کند ، اگرچه ممکن است باعث ناراحتی معده و اسهال شود.
مرحله 6. تمام دوزهای آنتی بیوتیک خود را مصرف کنید
حتی اگر احساس می کنید احساس بهتری دارید ، دوره دارویی ناقص می تواند منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی و/یا عود علائم شود. ممکن است در نهایت به دوره دوم آنتی بیوتیک نیاز داشته باشید.
دوره کامل آنتی بیوتیک ها به شما زمان کافی برای از بین بردن باکتری ها از سیستم شما را می دهد. هنگامی که مصرف آنتی بیوتیک را به طور زودرس متوقف می کنید ، ممکن است همه باکتری ها به طور کامل از سیستم شما پاکسازی نشوند. باکتری هایی که زنده می مانند قوی ترین هستند و از بین رفتن آنتی بیوتیک ها سخت تر است. این باکتری ها همچنین ممکن است تغییر کرده یا جهش پیدا کنند و آنتی بیوتیک را در برابر این سویه جدید کم اثر کند. مقاومت آنتی بیوتیکی یک مشکل جدی است ، اما استفاده عاقلانه از آنتی بیوتیک ها طبق تجویز می تواند از آن جلوگیری کند
قسمت 3 از 4: رسیدگی به هرگونه عوارض جانبی
مرحله 1. در صورت بروز علائم جدیدی در حین مصرف آنتی بیوتیک ، به پزشک خود اطلاع دهید
عوارض جانبی شایع آنتی بیوتیک ها ناراحتی معده ، استفراغ ، اسهال و عفونت های واژن است. برای اطلاع از عوارض جانبی خاص مربوط به آنتی بیوتیک خود ، بروشور بیمار را بخوانید. در مورد شدت علائم خود با پزشک مشورت کنید. او ممکن است تصمیم به تغییر آنتی بیوتیک بگیرد.
- ناراحتی معده ، اسهال ، عفونت های واژن و برفک (لکه های سفید مخمر در دهان) به این دلیل رخ می دهد که آنتی بیوتیک باکتری های خوب یا طبیعی را در کنار مضرات از بین می برد. این مسائل ممکن است نیاز به درمان با انواع دیگر آنتی بیوتیک ها یا داروهای دیگر داشته باشد. پزشک شما همچنین ممکن است پیشنهاد کند که از پروبیوتیک ، مانند آنهایی که در ماست یا مکمل های غذایی یافت می شوند ، استفاده کنید تا به بازسازی باکتری های "خوب" کمک کنید.
- آنتی بیوتیک ها می توانند کلیه ها ، گوش ها ، کبد یا اعصاب محیطی (اعصاب نه در مغز و ستون فقرات) را تحت تاثیر قرار دهند. در صورت داشتن شکم ، زنگ در گوش یا سوزن سوزن شدن به پزشک خود اطلاع دهید.
مرحله 2. در صورت حساسیت به نور خورشید با پزشک خود تماس بگیرید
و اگر آنتی بیوتیکی که مصرف می کنید ممکن است شما را در برابر آفتاب حساس تر کند ، مطمئن شوید که قرار گرفتن در معرض نور خورشید را محدود کرده یا در خارج از خانه حداقل 30 کرم ضد آفتاب با SPF استفاده کنید تا احتمال آفتاب سوختگی را کاهش دهید. برخی از آنتی بیوتیک ها ، به ویژه خانواده تتراسایکلین ها ، ممکن است باعث سمیت نوری شوند ، جایی که پوست شما نسبت به قرار گرفتن در معرض نور خورشید دچار عدم تحمل می شود. در صورت مشاهده علائم زیر در حین استفاده از آنتی بیوتیک با پزشک خود مشورت کنید:
- آفتاب سوختگی مبالغه آمیز
- احساس سوزش یا خارش روی پوست
- تاول زدن بعد از قرار گرفتن در معرض آفتاب
- تغییر رنگ پوست
- لایه برداری پوست
مرحله 3. در صورت بروز علائم حساسیت فوراً با پزشک خود تماس بگیرید
از علائم مانند خارش ، بثورات ، کهیر یا تنگی نفس آگاه باشید. در صورت مشکوک بودن به واکنش آنافیلاکتیک ، شدیدترین نوع حساسیت ، با 911 تماس بگیرید ، زیرا می تواند تهدید کننده زندگی باشد. علائم واکنش آنافیلاکتیک عبارتند از:
- سرگیجه
- از دست دادن هوشیاری
- تنفس سخت
- تورم زبان و مجاری تنفسی
- کبودی پوست.
- این واکنش می تواند در صورت کاهش فشار خون و نارسایی قلبی به شوک آنافیلاکتیک و مرگ منجر شود.
مرحله 4. در صورت عدم تغییر یا تشدید علائم ، پزشک خود را مطلع کنید
گاهی اوقات ، آنتی بیوتیک تجویز شده برای مبارزه با نوع (های) میکروارگانیسم های عفونی موجود در سیستم شما مناسب نیست.
- اگر علائمی که آنتی بیوتیک برای درمان آن استفاده می کند بهبود نیافت ، با پزشک خود مشورت کنید.
- علائم عفونت درمان نشده شامل تب ، لرز یا ضعف (احساس ضعف عمومی) است. زخم می تواند حساس ، متورم ، داغ و قرمز یا چرک تخلیه کننده باشد.
قسمت 4 از 4: استفاده از کرم آنتی بیوتیک
مرحله 1. قبل از استفاده از کرم ، زخم های جزئی را تمیز کنید
اگر دچار بریدگی ، خارش یا سوختگی سطحی شده اید ، همیشه قبل از استفاده از داروهای موضعی آن را تمیز کنید. کرم آنتی بیوتیک را روی پوست تمیز و خشک بمالید.
- برای بریدگی و خراشیدگی ، دستان خود را کاملاً بشویید. محل زخم را با آب روان شستشو دهید. می توانید ناحیه اطراف زخم را با آب و صابون بشویید ، اما از وارد شدن صابون به محل زخم خودداری کنید زیرا باعث تحریک پوست شما می شود. از موچین های نوک ریز برای از بین بردن باقی مانده ها استفاده کنید.
- برای سوختگی های سطحی ، آب خنک را روی محل سوختگی به مدت 10-15 دقیقه جاری کنید. ناحیه را با یک حوله تمیز خشک کنید ، اما مالش ندهید یا اسکراب نکنید ، زیرا ممکن است پوست را بشکنید یا باعث تحریک شوید.
مرحله 2. کرم یا پماد آنتی بیوتیک بدون نسخه (OTC) را روی بریدگی ها و خراش های جزئی بمالید
نشان داده نشده است که کرم های آنتی بیوتیکی به بهبود سریع زخم های جزئی کمک می کنند (علیرغم ادعای مخالف). با این حال ، آنها می توانند با ایجاد سدی بین زخم و محیط ، از عفونت جلوگیری کنند و ورود میکروب ها به محل برش یا تراشیدن را سخت تر کنند.
- فقط یک لایه نازک بمالید. کرم یا پماد همچنین به جلوگیری از چسباندن باند به برش یا خراش شما کمک می کند.
- کرمهای رایج آنتی بیوتیک OTC شامل پلی مکسین سولفات B (Polysporin) ، باسیتراسین و پماد آنتی بیوتیک سه گانه (Neosporin) است.
- اگر هنگام استفاده از کرم آنتی بیوتیک OTC دچار بثورات پوستی شدید ، استفاده از آن را متوقف کنید.
- از کرم آنتی بیوتیک OTC برای بریدگی های بسیار عمیق یا بزرگ ، زخم های سوراخ شده ، گزش حیوانات یا سوختگی های جدی استفاده نکنید. به دنبال کمک پزشکی باشید.
مرحله 3. کرم های آنتی بیوتیک را روی سوختگی های خفیف بمالید
سوختگی های سطحی و درجه یک را می توان با پماد آنتی بیوتیک درمان کرد. پماد می تواند به مرطوب نگه داشتن سوختگی و ایجاد مانع برای جلوگیری از عفونت کمک کند.
سولفادیازین نقره یک کرم آنتی بیوتیکی است که معمولاً برای سوختگی تجویز می شود. با این حال ، پزشک ممکن است کرم دیگری برای شما تجویز کند ، به خصوص اگر شما باردار هستید یا در دوران شیردهی هستید
مرحله 4. دستورالعمل های پزشک یا بسته بندی را دنبال کنید
از کرم آنتی بیوتیک بیشتر از دستورالعمل پزشک یا بسته بندی کرم استفاده نکنید. از استفاده بیش از سه بار در روز خودداری کنید.
مرحله 5. از استفاده از آنتی بیوتیک های موضعی بر روی زخم های جراحی خودداری کنید
مگر اینکه پزشک شما دستور دیگری داده باشد ، از آنتی بیوتیک های موضعی در زخم های جراحی استفاده نکنید. آنها در واقع می توانند در برخی موارد مانع روند بهبود شوند. آنها همچنین ممکن است باعث درماتیت تماسی شوند ، شرایطی که باعث قرمز شدن پوست ، زخم شدن و تحریک شدن آن می شود.
اگر پزشک به شما دستور می دهد آنتی بیوتیک موضعی را روی زخم جراحی اعمال کنید ، همیشه دستورالعمل های او را دنبال کنید
نکات
- در صورت بیماری کلیوی یا کبدی به پزشک خود اطلاع دهید. کلیه و کبد ارگانهای اصلی مسئول حذف یا پاکسازی آنتی بیوتیک ها از بدن هستند. دوز شما باید برای جبران هرگونه اختلال در عملکرد اندام تنظیم شود.
- در صورت بارداری یا شیردهی به پزشک خود اطلاع دهید. باید از مصرف برخی آنتی بیوتیک ها به طور کامل اجتناب کرد. سایر داروها را می توان در دوزهای خاص ، در زمان های خاص بارداری یا برای یک دوره زمانی خاص استفاده کرد. تقریباً همه داروهای موجود در جریان خون تا حدی به شیر مادر منتقل می شوند ، اما برخی از آنتی بیوتیک ها در شیر مادر متمرکز می شوند. پزشک یک آنتی بیوتیک بی خطر تجویز می کند. او ممکن است به شما توصیه کند که شیر مادر را در زمان های خاص ، بسته به زمان مصرف آنتی بیوتیک مصرف کنید.
