بنابراین آزمایشات به پایان رسیده است ، پزشک یا درمانگر با شما می نشیند و شما این خبر را دریافت می کنید: اوتیسم است. چگونه تشخیص را کنترل می کنید؟ این مقاله نکات مقابله ای را برای افراد مبتلا به اوتیسم و عزیزان آنها ارائه می دهد.
مراحل
روش 1 از 4: درک اوتیسم
مرحله 1. هر آنچه را که فکر می کردید در مورد اوتیسم می دانستید فراموش کنید
تلویزیون ، کتاب ، مستند و سایر رسانه ها به ندرت افراد مبتلا به اوتیسم را به درستی نشان می دهند. با این وجود ، افراد مبتلا به اوتیسم بسیار متفاوت هستند. هر فرد با اوتیسم به شیوه ای منحصر به فرد تحت تأثیر قرار می گیرد ، هدیه می گیرد یا دچار اختلال می شود. اگر با یک فرد در طیف اوتیسم ملاقات کرده اید ، فقط با یک فرد در طیف اوتیسم ملاقات کرده اید.
- کلیشه های بسیار منفی در مورد اوتیسم وجود دارد که می تواند ترسناک باشد ، به ویژه برای افرادی که اوتیسم را به خوبی درک نمی کنند. به یاد داشته باشید که بسیاری از چیزهایی که شنیده اید بدترین سناریوها هستند ، چیزهایی که می توان با گذشت زمان کمک کرد و آنها را بهبود بخشید ، یا دروغ های آشکار.
- از Autics Speaks و دیگر گروه هایی که از تاکتیک های ترساندن به عنوان تکنیک جمع آوری کمک استفاده می کنند ، دوری کنید. آنها تمایل دارند که موارد منفی را بزرگنمایی کنند و اغلب منافع شما را در دل ندارند.
مرحله 2. اکنون که هیچ چیز درباره اوتیسم نمی دانید ، درباره آن تحقیق کنید
کتابها و مقالات نوشته شده توسط افراد مبتلا به اوتیسم را بخوانید. با تفاوت آنها ، تصورات غلط مردم و درمان های مفید آشنا شوید. افراد مبتلا به اوتیسم می توانند تصاویر دقیقی از زندگی برای آنها ترسیم کنند.
- به صورت آنلاین به دنبال جوامع دوستدار اوتیسم باشید.
- به یاد داشته باشید ، افراد مبتلا به اوتیسم گروه بسیار متنوعی هستند (درست مانند افراد غیر اوتیستیک). شما از افراد با توانایی ها ، نیازها و ویژگی های مختلف می خوانید.
- فقط از توصیف افراد غیر اوتیسم درباره اوتیسم مطالعه نکنید. مستقیم به منبع مراجعه کنید. روی چیزهایی که توسط اوتیسم نوشته شده تمرکز کنید و از مطالبی که توسط عزیزان و متخصصان نوشته شده است به عنوان مواد تکمیلی استفاده کنید. (کتاب امید اما دارای لیستی از وبلاگ ها و کتابهایی است که توسط افراد مبتلا به اوتیسم نوشته شده است ، که نقطه شروع خوبی است.)
- سعی کنید مقاله های اوتیسم wikiHow را شروع کنید.
مرحله 3. از منفی بافی دوری کنید
برخی از گروههای سمی ضد اوتیسم وجود دارند که اوتیسم را نقص یا دیو می دانند و درباره افراد مبتلا به اوتیسم چیزهای وحشتناکی می گویند. این مورد مهربان نیست و در مورد شما یا معشوق شما صادق نیست. از دام های ترحم یا سرزنش بپرهیزید و از هر چیزی که با افراد مبتلا به اوتیسم مانند افراد پست تر رفتار می کند ، فاصله بگیرید.
جامعه فزاینده ای از مردم وجود دارد که معتقدند اوتیسم نوعی تنوع است نه یک اختلال
مرحله 4. به خاطر داشته باشید که افراد مبتلا به اوتیسم می توانند موفق باشند
افراد مبتلا به اوتیسم رمان می نویسند ، سازمان ها را اداره می کنند ، هنر ایجاد می کنند ، موسیقی می نویسند ، ورزشکار می شوند و در علوم و ریاضیات مشارکت می کنند. اوتیسم بودن به معنای ناتوانی نیست و بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم می توانند کمک های مثبتی به جهان کنند. بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم می توانند در حال حاضر یا روزی…
- بسیاری از مهارت های جدید را که هنوز ندارند یاد بگیرید
- مهارتهای شغلی را توسعه دهید
- بخشی یا کاملاً مستقل زندگی کنید
- دوست شدن
- از سرگرمی ها و علاقه ها لذت ببرید
- شیوه زندگی و روال مناسب خود را پیدا کنید
- زندگی شادی داشته باشید ، حتی اگر نتوانند همه یا هر یک از موارد فوق را انجام دهند
مرحله 5. به خاطر داشته باشید که هر فرد مبتلا به اوتیسم منحصر به فرد است
افراد مبتلا به اوتیسم ، به عنوان یک گروه ، بسیار متنوع هستند. داستان یک خانواده ممکن است متفاوت از داستان خانواده دیگر باشد. هیچ دو فرد مبتلا به اوتیسم از نظر توانایی ها ، نیازها یا شخصیت یکسان نیستند. این بسیار خوب است که از گروه های مختلف مردم یاد بگیرید ، بدون این که تصور کنید آینده شما یا خانواده شما دقیقاً مانند یک منبع خواهد بود.
- آنچه برای یک فرد مفید است ممکن است برای دیگری مفید نباشد. آنچه در مورد یک فرد اوتیسم صادق است ممکن است در مورد دیگری نادرست باشد. هیچ راهی برای کمک به خود یا عزیزان وجود ندارد. شما فقط باید چیزهایی را امتحان کنید ، از عقل سلیم استفاده کنید و بفهمید که چه کار می کند.
- از هر 59 نفر 1 نفر اوتیسم دارد. بنابراین ، شما احتمالاً با افراد مبتلا به اوتیسم ملاقات کرده اید ، بدون اینکه لزوماً آن را بدانید. احتمالاً همه آنها بسیار متفاوت از یکدیگر بودند.
روش 2 از 4: تنظیم نگرش خود
مرحله 1. به خود زمان دهید تا پردازش شود
به خصوص اگر تشخیص برای شما غافلگیر کننده باشد ، ممکن است کمی طول بکشد تا احساسات خود را مرتب کنید. انتظار نداشته باشید که همه چیز را فوراً درک کنید ، یا بدانید که در حال حاضر چگونه واکنش نشان دهید. اجازه دارید گیج شوید به خود زمان و مکان بدهید تا احساسات خود را برطرف کنید. پس از تشخیص ، افراد ممکن است احساس کنند…
- خیالم راحت شد بالاخره جوابی داشت
- به دلیل عدم آگاهی ، عدم حمایت یا کلیشه های منفی می ترسند
- غم انگیز است زیرا برخی از اهداف گذشته ممکن است غیر واقعی باشند
- خوشحالم که سرزنش خود را کنار گذاشتیم ، زیرا اوتیسم تقصیر هیچکس نیست
- از امکان دریافت سرانجام پشتیبانی بسیار هیجان زده است
- نگران آینده
- گیج شده است که این به چه معناست
- ترکیبی از برخی یا همه اینها
مرحله 2. از ایجاد یا باور پیش بینی های ترسناک در مورد آینده خودداری کنید
کلیشه ها و سوء تفاهم ها فراوان است. اگر شما یا معشوق خود را "کم کار" می دانید ، ممکن است به شما بگویند که آینده ای مبهم قطعی است. این فقط درست نیست هیچ کس نمی داند آینده چه خواهد بود و ممکن است اتفاقات خوبی بیفتد.
- افراد اوتیسم معمولاً دیر شکوفا می شوند. آنها در طول زندگی به یادگیری و رشد ادامه خواهند داد. آنها ممکن است قدم های بزرگی را بردارند ، به ویژه هنگامی که وسایل ارتباطی مناسب به آنها داده شود ، در محیطی راحت قرار گرفته و با افرادی که شایستگی خود را احاطه کرده اند احاطه شده باشند.
- حتی متخصصان ممکن است به بدترین سناریوها بپردازند. کلمات آنها را با یک دانه نمک بگیرید.
- کلاهبرداران تمایل دارند افراد ترسیده (به ویژه والدین) را مورد هدف قرار دهند و می گویند "از درمان من استفاده کنید وگرنه عزیز شما محکوم به فنا است." این واقع بینانه نیست تصمیمات مبتنی بر ترس اتخاذ نکنید و از هرگونه "رفتار" که ظالمانه به نظر می رسد یا از نظر علمی تأیید نشده فاصله بگیرید.
مرحله 3. چالش های مربوط به اوتیسم را جدی بگیرید
مردم سوءتفاهم خواهند کرد. چیزهایی که دیگران برایشان ساده می دانند ممکن است برای شما یا معشوق شما بسیار سخت باشد. زندگی شما مانند عکسهای "الهام بخش" کاملی از افراد معلول که کارهای استثنایی انجام می دهند ، نخواهد بود. گاهی اوقات اوتیسم سخت است. این خوب نیست که از تشخیص دچار سردرگمی یا نارضایتی شوید و تشخیص دهید که ناتوانی از جهاتی زندگی را سخت تر می کند.
شما یا معشوق به دلیل تشخیص ناگهان یک فرد جدید یا متفاوت نیستید. تصور می شود که اوتیسم مادرزادی است. تشخیص اوتیسم شخصیت فرد را تغییر نمی دهد. فرد همیشه اوتیسم داشت یک تشخیص فقط همه چیز را روشن می کند ، ویژگی ها را توضیح می دهد و ایده هایی در مورد چگونگی برآوردن نیازهای فرد ارائه می دهد
مرحله 4. از نقاط قوت همراه با اوتیسم قدردانی کنید
اوتیسم صد در صد منفی نیست یک فرد اوتیسم همچنین از نقاط قوت خاصی که می تواند زندگی آنها را بهبود بخشد ، برخوردار خواهد شد. مهم است که قدر این نقاط قوت را بدانیم و بسازیم. یک فرد مبتلا به اوتیسم احتمالاً بسیاری یا همه موارد زیر را تجربه خواهد کرد:
- علایق شدید و پرشور
- تفکر خارج از جعبه
- میل شدید به کمک به دیگران
- تفکر سیستمی
- مهارت های مشاهده ای
- احساس قوی اخلاق
- مهربانی با افراد متفاوت
مرحله 5. بپذیرید که متفاوت بودن اشکالی ندارد
تفاوت های عصبی شما یا شخص مورد علاقه شما را کمتر از یک فرد نمی کند. آنها قدرت ، مهارت ، فداکاری یا شفقت فرد را تغییر نمی دهند. افراد می توانند در عین حال فوق العاده و اوتیسم باشند.
- پذیرش یک فرایند است. تلاش و تمرین لازم است تا انتظارات خود را تعدیل کنید و به خاطر داشته باشید که روی چیزهای کوچک زیاد استرس نداشته باشید.
- پذیرش اوتیسم با استرس کمتری در افراد مبتلا به اوتیسم و والدین آنها ارتباط دارد.
روش 3 از 4: رسیدن به هدف
برخی از افراد راحت تر از دیگران با تشخیص اوتیسم زندگی می کنند. به خصوص اگر برای درک یا کنار آمدن با این اخبار مشکل دارید ، تماس با دیگران خوب است.
مرحله 1. با افراد حامی در زندگی خود صحبت کنید
ممکن است احساسات متفاوتی را تجربه کنید ، و گیج شدن یا غرق شدن طبیعی است ، به خصوص اگر با اوتیسم آشنایی چندانی ندارید. با شنونده خوب در مورد آنچه در حال گذراندن هستید صحبت کنید.
اگر در مورد یکی از عزیزان صحبت می کنید ، مراقب باشید که آیا شخص مورد نظر گوش می کند یا خیر. شما نمی خواهید تاریک ترین احساسات خود را فقط برای فرد اوتیسم در اتاق مجاور بشنوید تا همه چیز را بشنود. سعی کنید از خانه خارج شوید تا خصوصی صحبت کنید
مرحله 2. دوستان اوتیستیک پیدا کنید
دوستان اوتیستیک ، در کنار افراد باحال و سرگرم کننده به طور کلی ، برای مهارت های مقابله ای شما بسیار مهم هستند. شما می توانید آنها را شخصاً ، از طریق گروه های حامی اوتیسم یا فضاهای آنلاین اوتیسم پیدا کنید. در اینجا چند راه وجود دارد که دوستان اوتیستیک به آنها کمک می کند.
-
اگر اوتیستیک هستید ، درک آنها آسان است.
افراد مبتلا به اوتیسم ارتباط با یکدیگر را راحت تر از افراد غیر اوتیستیک می دانند. داشتن دوستان همفکر خوب است.
-
آنها می توانند مهارت های مقابله ای و استراتژی های اجتماعی را به اشتراک بگذارند.
افراد مبتلا به اوتیسم تجربه ی دست اول را در مورد کارکردن و عدم کارکرد دارند. اگر نمی دانید چه مشکلی پیش می آید ، ممکن است بینش خوبی داشته باشند.
-
آنها با هم با چالش هایی روبرو می شوند.
مقابله با مشکلات در یک دنیای عصبی هنگامی که شخص دیگری را می شناسید که می داند چگونه است ، بسیار سخت تر به نظر می رسد.
-
آنها از خود نشان می دهند که ممکن است عالی و اوتیستیک باشید.
با همه گفتارهای منفی درباره اوتیسم ، فراموش کردن این موضوع آسان است.
-
آنها شما یا معشوق شما را به طور کامل قبول می کنند.
هیچ قضاوتی وجود ندارد
مرحله 3. انجمن اوتیسم را بصورت آنلاین بررسی کنید
جامعه اوتیسم یک مکان استقبال است که فضای مثبتی را برای بحث در مورد اوتیسم فراهم می کند. بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم تحت هشتگ های #askanautistic و #actuallyautistic گردهم می آیند (از آنجا که اعضای خانواده canist بیشتر برچسب اوتیسم را تصاحب کرده اند).
- اگر روزهای سختی را سپری می کنید یا از مشکلات مربوط به اوتیسم ناراحت هستید ، به انجمن اوتیسم مراجعه کنید. آنها چیزهای زیادی می نویسند که به آنها کمک می کند.
- مشارکت در گروه های حمایتی را در نظر بگیرید. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم و سایر معلولان وقت خود را به مبارزه با انگ و شرم اختصاص می دهند. گروهی را پیدا کنید که به طور جزئی یا کامل توسط افراد مبتلا به اوتیسم اداره می شود.
- افراد غیر اوتیستیک می توانند سوالات خود را تحت عنوان #askanautistic بپرسند و از #actuallyautistic بخوانند (اگرچه اگر واقعاً اوتیستیک نیستید پست کردن در آن بی ادبی است).
مرحله 4. اگر برای مقابله با مشکل تلاش می کنید ، مشاوره را در نظر بگیرید
اگر تمام تلاش خود را می کنید اما هنوز نمی توانید آنچه در حال رخ دادن است را مدیریت کنید ، یا با افراد منفی زیادی سر و کار دارید و برای مدیریت آن تلاش می کنید ، ممکن است به کمی راهنمایی اضافی نیاز داشته باشید. به دنبال فردی باشید که درک کند و اوتیسم دوست باشد.
- اگر نسبت به تشخیص یکی از عزیزان خود احساس منفی زیادی می کنید و فکر می کنید که مشکلات شما ممکن است بر روی دوست شما تأثیر بگذارد ، همین حالا از او کمک بگیرید. شما آن را مدیون خود و معشوق خود هستید.
- متأسفانه ، همه مشاوران در مورد اوتیسم درک نمی کنند. برخی روایت ترحم را خریداری می کنند و طوری رفتار می کنند که خانواده ها قربانی فرد مبتلا به اوتیسم هستند. از هر مشاوری که با شما یا عزیزانتان مانند یک بار سنگین رفتار می کند دوری کنید.
روش 4 از 4: رسیدگی به تشخیص اعضای خانواده
این بخش با در نظر گرفتن والدین ، مراقبین و اعضای خانواده افراد مبتلا به اوتیسم تازه تشخیص داده شده نوشته شده است.
مرحله 1. یک نفس عمیق بکشید
طبیعی است که نگران ، گیج و مبهم باشید. تشخیص یک خبر مهم است. به خاطر داشته باشید که بسیاری از موارد منفی که درباره اوتیسم شنیده اید تنها یک قطعه از تصویر است و گروه های بزرگ تمایل دارند تا از تاکتیک های ترساندن برای جمع آوری پول استفاده کنند. ممکن است بعضی اوقات سخت باشد ، اما خوب می شود. فرزند شما می تواند زندگی شادی داشته باشد.
- کودکان اوتیستیک ، در عین تفاوت ، هنوز کودکانی هستند که استعدادها و مهارت های خاص خود را دارند. اینها با بزرگ شدن واضح تر و روشن تر می شوند. فرزند شما چیزهای زیادی برای ارائه دارد.
- به یاد داشته باشید که اکثر چیزهای بدی که درباره اوتیسم شنیده اید کلیشه های منفی هستند. اینها از تصورات منفی گذشته ، زمانی که افراد مبتلا به اوتیسم نهادینه شده ، شکنجه می شدند ، مورد آزار و اذیت و رفتار وحشتناک قرار می گرفتند ، ناشی می شود. در حالی که برخی از این موارد ادامه دارد ، جامعه راه زیادی را طی کرده است و دانش و درک زندگی افراد مبتلا به اوتیسم را بسیار بهبود بخشیده است.
مرحله 2. منابع کمی برای والدین و مراقبین کودکان اوتیسم تازه تشخیص داده شده پیدا کنید
درباره سازگاری با اخبار و انجام اولین قدمها پس از آن مطالب زیادی نوشته شده است.
- به Holland خوش آمدید و Fido's New Kitten دو قطعه کوتاه برای والدین در مورد تشخیص های غیر منتظره هستند. هر دو را بخوانید.
- افراد و سازمانهای متعددی فهرست منابع را برای والدین کودکان تازه تشخیص داده شده تهیه کرده اند. سعی کنید با راهنمای شخص متفکر در مورد اوتیسم "13 گام بعدی ضروری برای والدین" یا لیست منابع اوتیسم خانم لونا رز شروع کنید.
مرحله 3. به خاطر داشته باشید که عزیز شما می تواند واکنش شما را ببیند
اگر طوری رفتار کنید که تشخیص پایان جهان است ، آنها این را خواهند دید و خود را سرزنش خواهند کرد. آسیب پذیرترین لحظات خود را برای زمانی که عزیزتان در آنجا نیست ذخیره کنید و به او بگویید که او را دوست دارید و قدر او را می دانید (اوتیسم و همه). نگاه منفی به اوتیسم را به شخص مورد علاقه خود منتقل نکنید.
- افراد مبتلا به اوتیسم با محیط های پذیرش تر ، نتایج بهداشت روانی بهتری دارند.
- وظیفه یک مراقب این است که به آنها کمک کند تا بهترین باشند. این بدان معناست که شما باید بیاموزید که چگونه از مشکلات عاطفی گذشته بگذرید ، انتظارات خود را تعدیل کنید ، خود را درباره اوتیسم آموزش دهید و از فرزند خود دفاع کنید.
مرحله 4. از عزیز خود حمایت کنید
آنها همچنین ممکن است احساس گم شدن و گیجی کنند ، و کمی حمایت بیشتر به آنها کمک می کند بفهمند که عشق شما به آنها تغییر نکرده است. نحوه تصمیم گیری شما برای انجام این کار بستگی به فرد دارد: بغل کردن او ، گفتن اینکه چقدر او را دوست دارید ، صحبت در مورد علایق خاص او با هم ، لذت بردن از زمان با کیفیت یا چیزهای دیگر.
مرحله 5. به دنبال کمک باشید و آن را بپذیرید
والدین در حال حاضر یک کار طاقت فرسا است ، و هنگامی که می خواهید منابع لازم را برای یک کودک معلول پیدا کنید ، بسیار دشوار است. نیازی نیست این کار را به تنهایی انجام دهید. منابع مناسب را در اسرع وقت پیدا کنید تا به فرزند خود کمک کنید تا نحوه برقراری ارتباط خوب و داشتن زندگی کامل را بیاموزد. داشتن حمایت ها در اجتماع ، توانایی های فرزند شما و همچنین رفاه و خوشبختی شما را تا حد زیادی افزایش می دهد.
- به دنبال درمان هایی باشید که توانایی های مقابله ای فرزند شما را افزایش دهد و مهارت های جدیدی به او بدهد. از درمان های مبتنی بر انطباق و "درمان" های عجیب و غریب اجتناب کنید ، زیرا اینها می توانند به فرزند شما آسیب برساند.
- نیازهای خود را فراموش نکنید! ببینید آیا گروهی برای والدین وجود دارد که می توانید به آنها بپیوندید یا گروهی که مشاوره والدین را برای نیازهای خاص ارائه می دهد. سلامت روحی و روانی شما هم برای فرزندتان و هم برای خودتان مهم است.
مرحله 6. گروه های حمایتی را با دقت انتخاب کنید
برخی از گروه های حمایتی به دنبال کمک به عزیزان افراد مبتلا به اوتیسم و آموزش اوتیسم به آنها هستند. با این حال ، دیگران جوامعی سمی هستند که پر از شکایت ، منفی بافی و سرزنش است. از گروه هایی که ممکن است مارپیچ رو به پایین را تشویق کنند ، دوری کنید و چیزی را با تمرکز مثبت پیدا کنید. در اینجا چند چیز قابل توجه است:
- آیا بزرگسالان اوتیسم (مانند والدین اوتیستیک کودکان اوتیستیک) در آن شرکت می کنند؟ آیا آنها از بودن در اینجا خوشحال و راحت به نظر می رسند؟
- آیا اعضای گروه معمولاً خود یا عزیزان خود را سرزنش می کنند و شرمنده می شوند؟
- آیا اعضای گروه به کمک به فرزندان خود علاقه دارند یا فقط می خواهند نقش قربانی را بازی کنند؟
- آیا نظریه های توطئه در مورد واکسن ها ، داروهای مدرن یا موارد دیگر رواج پیدا می کند؟
- آیا تمرکز بر مبارزه با اوتیسم است یا در حالی که به دنبال کمک هستند با اوتیسم صلح می کنند؟
- آیا از اوتیسم متنفرند؟
- آیا با افرادی که اینگونه در مورد کودکان غیر اوتیسم صحبت می کنند ، مشکلی ندارید؟
مرحله 7. برای مشاوره و پشتیبانی با بزرگسالان اوتیستیک صحبت کنید
بزرگسالان اوتیستیک در کنار دوستان خوب ، می توانند به شما کمک کنند تصور کنید که آینده یک کودک اوتیسم چگونه می تواند باشد. آنها همچنین با نشان دادن اینکه افراد بزرگسال اوتیسم وجود دارند و افراد خوبی هستند ، به عزت نفس کودک شما کمک می کنند. آنها همچنین ممکن است بتوانند بینش هایی را در مورد اوتیسم ارائه دهند که هیچ درمانگر غیر اوتیستی نمی تواند از آن استفاده کند.
مرحله 8. بپذیرید که دوست عزیز شما متفاوت خواهد بود
آنها ممکن است دست خود را در فروشگاه های مواد غذایی بکوبند. آنها ممکن است به جای صحبت کردن از زبان اشاره استفاده کنند. آنها ممکن است به شیوه ای خاص صحبت کنند ، و ممکن است مجبور باشید برای درک آنها بیشتر تلاش کنید. با این حال ، این بدان معنا نیست که آنها نمی توانند شما را دوست داشته باشند ، رضایت پیدا کنند و سهم معناداری در جهان داشته باشند. تشخیص دهید که "متفاوت" کمتر از "عادی" نیست و اگر عزیز شما منحصر به فرد باشد اشکالی ندارد.
افراد مبتلا به اوتیسم که ویژگی های اوتیسم خود را پنهان نمی کنند از سلامت روانی بهتری برخوردارند
مرحله 9 به معشوق خود بیاموزید در مورد اوتیسم
توضیح دهید که چگونه اوتیسم برخی چیزها را برای آنها سخت تر می کند و جنبه های مثبت اوتیسم را نیز به آنها بگویید. به دنبال کتابهایی باشید که توسط افراد مبتلا به اوتیسم نوشته شده است.
- اگر فرد مورد علاقه شما نسبت به اوتیسم احساس مثبتی دارد ، این نشانه عزت نفس سالم است.
- قبل از ورود به مدرسه به کودک بگویید اوتیسم دارد. بچه های اوتیسم ممکن است سریع تشخیص دهند که متفاوت هستند. اگر ابتدا این موضوع را به آنها بگویید ، می توانید لحن را تعیین کنید و به آنها کمک کنید بفهمند که هیچ مشکلی در آنها وجود ندارد.
- از آنجا که یافتن رسانه های دقیق و پذیرش درباره اوتیسم دشوار است ، می توانید به شخصیت هایی نیز اشاره کنید که به نظر می رسد برخی ویژگی ها را نشان می دهند (بدون تشخیص رسمی). به عنوان مثال ، "آیا می بینید که او چگونه کامپیوتر را دوست دارد و از دوستانش می خواهد بفهمند احساس دیگران چگونه است؟ من فکر می کنم او نیز مانند شما اوتیسم است!" این را با لحن مثبت بگویید ، بنابراین فرزند شما می داند که اوتیسم اشکالی ندارد. چند الگوی اوتیسم (رسمی یا غیر رسمی) ممکن است اعتماد به نفس فرزند شما را تا حد زیادی بهبود بخشد.
- کودکان بزرگتر ، نوجوانان و بزرگسالان ممکن است از خواندن مقاله در مورد اوتیسم سود ببرند. می توانید آنها را به مقالاتی مانند نحوه پذیرش اوتیسم یا به صورت آنلاین به سمت انجمن اوتیسم هدایت کنید.
مرحله 10. برای سهولت در زندگی با عزیزان خود همکاری کنید
با آنها در مورد اینکه چه چیزهایی برای آنها سخت است و چرا صحبت کنید. راه حل های طوفان فکری با هم. بگذارید آنها یک شرکت کننده فعال در این فرایند باشند ، نه هدف یک پروژه. می توانید با هم همکاری کنید تا زندگی بهتر شود.
راهکارهای مقابله با طوفان مغزی با هم
مرحله 11. به خود و دوست عزیز خود استراحت دهید
نیازی نیست که آنها را 40 ساعت در هفته تحت درمان قرار دهید. نیازی نیست که هر دقیقه را روی آنها بچرخانید یا کارهایی را که انجام می دهند به صورت ریز مدیریت کنید. اگر چند نقطه عطف را دیر انجام دهند ، هیچکس نمی میرد. افراد مبتلا به اوتیسم به زمان نیاز دارند تا استراحت کنند ، کارهایی را که دوست دارند انجام دهند و از آن لذت ببرند بدون اینکه یک بزرگسال به آنها راهنمایی دهد. به خود زمان دهید تا استراحت کنید ، استراحت کنید و وسواس خود را در مورد زمانبندی های رشد و "باید" ها و "نباید ها" متوقف کنید. این برای فرزند شما خوب نیست و مطمئناً برای شما خوب نیست.
- نیازی به معلق زدن ندارید. این اشکالی ندارد که بی سر و صدا بنشینید یا در اتاق بعدی مشغول کار باشید ، در حالی که شخص مورد علاقه شما اشیاء را در این نزدیکی قرار داده است.
- اشکالی ندارد اگر به آنها اجازه دهید کمی تلویزیون مورد تأیید والدین تماشا كنند.
- از زمان با کیفیتی که بر درس متمرکز نیست لذت ببرید. فقط مایل به کاوش ، گپ زدن ، معاشرت و سرگرمی باشید.
- در صورت خستگی زیاد استراحت کنید. طوری رفتار کنید که دوست دارید دوست داشتنی شما رفتار کند: بگویید به استراحت نیاز دارید ، بیرون بروید ، نفس عمیق بکشید و یک یا دو تمرین آرامش بخش انجام دهید.
- سعی نکنید انتظارات غیرواقعی را برآورده کنید. طبیعی است که کودکان اوتیستیک به طور متوسط به نقاط عطف خود نرسند. برخی از نقاط عطف ممکن است زود برسند و برخی ممکن است دیر پیش آیند. تقویم استاندارد شده را کنار بگذارید و در عوض بر آنچه کودک می تواند انجام دهد و آنچه که او آماده یادگیری است تمرکز کنید. نگران کار بچه همسایه همسایه نباشید.
مرحله 12. با بهترین شیوه های تربیت کودک اوتیسم آشنا شوید
اگر فرد مورد علاقه شما هنوز بچه است ، اکنون زمان مناسبی است که در مورد بهترین تکنیک های فرزندپروری برای کودکان اوتیسم یاد بگیرید. به طور کلی ، کودکان اوتیسم در محیطی ساختار یافته ، همدل و ملایم بهترین عملکرد را از خود نشان می دهند. سبک فرزندپروری خود را با نیازهای منحصر به فرد آنها مطابقت دهید. شما همیشه یک مراقب کامل نخواهید بود ، اما نشان دادن این که به شما اهمیت می دهد تا حد زیادی پیش می رود.
- تا جایی که ممکن است استرس را برای فرزند خود کاهش دهید.
- یک روال پایدار ایجاد کنید. پیش بینی می تواند اضطراب را کاهش دهد.
- صلاحیت فرض کنید فرض کنید آنها توانایی دارند و بر درخشش توانایی های خود تمرکز می کنند.
- با دقت به آنها گوش دهید. مغز اوتیسم متفاوت عمل می کند ، بنابراین اگر غیر اوتیسم هستید ، باید بیشتر تلاش کنید تا درک کنید. تلاش کردن مهم است.
- بر همدلی تمرکز کنید نه کنترل. اگر آنها رفتار ناقصی دارند ، سعی کنید بفهمید که چه چیزی آنها را ناراحت می کند یا آنها را متوقف می کند ، به جای تلاش برای ایجاد رفتار آنها.
- برای نظم مثبت بر بازخورد مثبت تمرکز کنید.
- بخشنده باشید. وقتی اشتباهی مرتکب می شوند ، در مورد نحوه رسیدگی به آن (اکنون یا دفعه بعد) با آنها صحبت کنید.
- آنها را به بیان خواسته ها و نیازها تشویق کنید ، از "من می ترسم" تا "من به استراحت نیاز دارم" تا "من می خواهم این کار را بیشتر با شما انجام دهم".
مرحله 13. شادی دوست داشتنی خود را در درجه اول قرار دهید
مهم نیست که فرزند شما در مکان های عمومی بچرخد. مهم نیست که فرزند شما صحبت نمی کند. مهم نیست که فرزند شما تمایل مسخره ای به پل ها دارد. آنچه ما را انسان می کند فقط چیزی نیست که "عادی" است. این مهربانی و عشق ماست که بیش از همه اهمیت دارد.
