رفلاکس اسید ، که به آن بیماری ریفلاکس معده (GERD) نیز می گویند ، یک مشکل شایع معده است که می تواند برای هر فردی و در هر سنی اتفاق بیفتد. مری شما لوله ای است که دهان و گلو را به معده شما متصل می کند. غذاها و نوشیدنی هایی که مصرف می کنید از مری عبور کرده و وارد معده می شوند و سپس به کار خود در دستگاه گوارش ادامه می دهند. گاهی اوقات ، ماهیچه در پایین مری شما به درستی کار نمی کند ، که به اسید معده و ذرات غذا اجازه می دهد راه خود را به سمت مری و ناحیه گلو بازگردانند. این باعث علائم مرتبط با ریفلاکس اسید یا GERD می شود. تنها راه اطمینان از رفلاکس اسید ، مراجعه به پزشک برای ارزیابی و تشخیص است.
مراحل
قسمت 1 از 3: شناخت مشکل
مرحله 1. علائم بیماری رفلاکس اسید را شناسایی کنید
علائم رایج بیماری ریفلاکس اسید معده عبارتند از: سوزش سر دل ، درد قفسه سینه ، مشکل در بلع ، سرفه خشک یا گرفتگی صدا ، گلودرد ، مزه ترش در دهان ، برگشت غذا یا آب معده با مزه ترش و احساس توده در معده. گلو.
- "سوزش سر دل" اصطلاحی است که معمولاً برای توصیف برخی از این علائم گروه بندی شده استفاده می شود. تعریف پذیرفته شده از سوزش سر دل ، سوء هاضمه است که شامل احساس سوزش در ناحیه وسط قفسه سینه است که می تواند در گلو گسترش یابد و اغلب با طعم تلخ همراه است.
- علائم رایج رفلاکس اسید شامل تهوع ، استفراغ ، خس خس سینه ، درد گوش ، حنجره ، نیاز مداوم به پاکسازی گلو و فرسایش مینای دندان و سایر مشکلات دندانی است.
- رفلاکس اسید مسئول بیش از 50 درصد موارد درد قفسه سینه غیر قلبی است. بسیاری از مردم به دلیل درد قفسه سینه به اورژانس یا مرکز مراقبت های فوری مراجعه می کنند و فکر می کنند ممکن است دچار حمله قلبی شوند.
- همیشه در صورت بروز علائم ناگهانی یا بالقوه تهدید کننده زندگی به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. اگر شواهدی از مشکلات قلبی یافت نشد ، با پزشک عادی خود مشورت کنید تا ببینید آیا ممکن است دچار رفلاکس اسید شوید یا خیر.
مرحله 2. پزشک خود را از سابقه پزشکی خود مطلع کنید
تا حد امکان جزئیات بیشتری در مورد سابقه پزشکی خود ارائه دهید. درمان مluثر رفلاکس اسید ممکن است به دانش پزشک شما در مورد سایر بیماریها یا مشکلات بستگی داشته باشد.
- این شامل یک تاریخچه کامل از مشکلات گوارشی است که در گذشته داشته اید ، گلو درد مداوم ، سرفه ، گرفتگی صدا یا حنجره ، درد معده و هرگونه سابقه زخم معده یا سایر اختلالات دستگاه گوارش.
- پزشک خود را در مورد هرگونه حساسیت که ممکن است داشته باشید ، اطلاع دهید ، به ویژه اینکه ممکن است لازم باشد با روش های آزمایش که از داروهای غیر معمول و مواد حاجب استفاده می کنید ، پیگیری کنید.
- تمام اطلاعات پزشکی را در اطلاعاتی که به پزشک خود ارائه می دهید ، و همچنین سایر پزشکان مانند رادیولوژیست و بیهوشی که ممکن است بخشی از تیم مراقبت های بهداشتی شما باشند ، درج کنید. اگر فکر می کنید ممکن است باردار باشید ، حتماً آنها را مطلع کنید.
مرحله 3. لیست کاملی از داروهای خود را ارائه دهید
این لیست باید شامل تمام داروهای تجویزی که مصرف می کنید ، به علاوه محصولات بدون نسخه ، ویتامین ها و مکمل های گیاهی باشد. همیشه به هر یک از پزشکان خود اطلاع دهید که داروی جدیدی به آن اضافه شود ، شما چیز جدیدی را شروع کنید که بدون نسخه و یا داروی موجود تغییر کرده یا قطع شده است.
- گاهی اوقات داروهای بدون نسخه ، مکمل های گیاهی و ویتامین هایی که فکر می کنید بی ضرر هستند ، می توانند علت اصلی مشکل معده شما باشند.
- دستورالعمل های پزشک خود را در مورد چگونگی قطع و شروع مجدد داروها در حین انجام مراحل آزمایش ، دنبال کنید.
مرحله 4. با خصوصیات مختلف رفلاکس اسید آشنا شوید
رفلاکس اسید به طور کلی به سه دسته تقسیم می شود. درک این دسته ها بسیار مهم است زیرا آنها پزشک شما را در تعیین مرحله بعدی در تأیید تشخیص بیماری رفلاکس اسید راهنمایی می کنند.
- دسته اول GERD عملکردی یا فیزیولوژیکی نامیده می شود.
- این گروه شامل افرادی است که فاکتورهای خطر برای ریفلاکس اسید یا هرگونه بیماری پزشکی که ممکن است در ایجاد علائم موثر باشد ، ندارند.
- افراد این گروه اغلب با تغییر شیوه زندگی یا انواع ملایم داروها درمان می شوند. تا زمانی که هیچ شرایط پزشکی دیگر یا عوامل خطر وجود نداشته باشد ، ممکن است برای شروع درمان نیاز به آزمایش تشخیصی نباشد. بستگی به پزشک شما دارد.
- دسته دوم بیماری رفلاکس پاتولوژیک نامیده می شود. افراد این گروه به دلیل علائم شدیدتر و طولانی مدت علائم رفلاکس اسید و عوارض احتمالی را تجربه می کنند و گاهی اوقات شرایط پزشکی همزمان دارند که رفلاکس اسید آنها را بدتر می کند.
- رفلاکس اسید دائمی که به مدت طولانی درمان نشده است در این دسته قرار می گیرد.
- دسته سوم GERD ثانویه نامیده می شود. این بدان معناست که یک بیماری پزشکی زمینه ای دیگر ممکن است باعث ایجاد یا رفلاکس اسید شود.
- به عنوان مثال ، افرادی که دارای اختلالات گوارشی هستند و باعث تخلیه معده می شود ، ممکن است به دلیل آن دچار رفلاکس اسید شوند.
مرحله 5. علائم خود را جدی بگیرید
هنگامی که می دانید ریفلاکس اسید دارید ، توصیه های درمانی ارائه شده توسط پزشک را دنبال کنید. اگر به نظر می رسد گزینه های درمانی ارائه شده م workingثر واقع نشده است ، پزشک خود را مطلع کنید. عوارض جدی بیماری رفلاکس اسید ممکن است.
- شایع ترین عارضه رفلاکس اسید ، ازوفاژیت نامیده می شود. این بدان معناست که مری ملتهب ، تحریک شده یا دارای نواحی زخم می شود.
- اگر رفلاکس اسید در درمان مثر نباشد ، این وضعیت با گذشت زمان بسیار بدتر می شود.
- تنگ شدن یک عارضه است که اغلب در اشکال پیشرفته مری ایجاد می شود. منقبض شدن معمولاً در اثر تماس مداوم مری با اسید معده ایجاد می شود. التهاب موضعی ، بافت اسکار یا آسیب بافتی دیگر به مری ، باعث سفت شدن و/یا سفت شدن آن می شود که عبور غذا را سخت می کند و بلع آن را مشکل می کند.
- افرادی که دچار بیماری شدید رفلاکس اسید هستند ، اغلب با استفراغ غذاهای هضم نشده یا بلع غذای جامد مشکل دارند. در بسیاری از موارد ، این نیاز به جراحی برای ترمیم دارد.
- عارضه دیگری که ممکن است ایجاد شود ، مری بارت نامیده می شود و تقریباً در هشت تا 15 درصد افراد مبتلا به ریفلاکس اسید رخ می دهد. قرار گرفتن طولانی مدت مری در برابر اسید معده باعث تغییراتی در سطح سلولی می شود که منجر به دیسپلازی می شود.
- دیسپلازی تغییری است که در مراحل اولیه رشد سرطان در بافت ها مشاهده می شود.
- توسعه مری بارت می تواند منجر به نوعی سرطان به نام آدنوکارسینوما شود که شایع ترین نوع سرطان مری است. این جدی ترین عارضه مرتبط با GERD است.
قسمت 2 از 3: شرکت در آزمایش تشخیصی
مرحله 1. از روشهای متداول برای تشخیص رفلاکس اسید مطلع باشید
پزشکان به شدت به علائم و پاسخ به درمان برای تشخیص تکیه می کنند. پزشک باید تشخیص های جایگزین را که ممکن است به صورت GERD شناخته شوند ، رد کند: سوزش سر دل عملکردی ، موارد غیرمعمول آشالازی یا اسپاسم دیستال مری. بر اساس علائم شما ، به احتمال زیاد برای شما مهار کننده پمپ پروتون (PPI) تجویز می شود. اینها مانع از تولید اسید در معده می شوند. در صورت عدم پاسخ به این داروها ، پزشک ممکن است آزمایش های اضافی را انجام دهد. آزمایشات خاصی که در زیر پیشنهاد شده است معمولاً فقط در صورت تشخیص نامشخص GERD یا علائم شدیدتر استفاده می شود.
- برخی از آزمایشها ، مانند مانومتری مری ، برای ارزیابی قبل از عمل توصیه می شود.
- اندوسکوپی در صورت وجود علائم هشداردهنده و برای غربالگری بیماران در معرض خطر بالای عوارض توصیه می شود.
مرحله 2. اندوسکوپی GI فوقانی انجام دهید
یک روش آندوسکوپی GI فوقانی به ارزیابی آناتومی کلی و شناسایی مشکلات ساختاری یا عوارض ناشی از بیماری کمک می کند. این آزمایش وجود بیماری رفلاکس اسید را تأیید می کند و برای تعیین میزان آسیب به مری مفید است. سایر شرایط GI فوقانی نیز با این روش تشخیص داده می شود.
- نمونه هایی از سایر بیماریهایی که با انجام آندوسکوپی GI فوقانی تشخیص داده می شوند شامل کم خونی ، حالت تهوع و استفراغ بدون دلیل ، زخم ، خونریزی و ناهنجاری های پیش سرطانی هستند.
- یک دستگاه گوارش فوقانی با قرار دادن یک آندوسکوپ ، که یک لوله بلند و انعطاف پذیر است با یک دوربین در انتها ، پایین گلو و داخل مری ، انجام می شود. این به معاینه کننده اجازه می دهد تا پوشش داخلی GI فوقانی شما از جمله مری را ببیند.
مرحله 3. برای آندوسکوپی GI فوقانی آماده شوید
پزشک دستورات واضحی را به شما می دهد که باید قبل از عمل رعایت کنید. دستورالعمل های ارائه شده توسط پزشک را دنبال کنید. موارد ذکر شده در اینجا فقط برای اطلاعات ارائه شده است و ممکن است با موارد ارائه شده توسط پزشک متفاوت باشد.
- حداقل هشت ساعت قبل از عمل چیزی نخورید و نخورید. برای اینکه پزشک لایه داخلی مری و ناحیه معده شما را به وضوح ببیند ، باید معده شما خالی باشد.
- این شامل سیگار کشیدن ، خوردن هرگونه غذا ، نوشیدن هرگونه نوشیدنی از جمله آب و آدامس می شود.
- آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی معمولاً در بیمارستان یا مرکز جراحی سرپایی انجام می شود ، زیرا آرام بخش خفیف ارائه می شود.
- مطمئن باشید که سوار خانه شده اید. یک نوع بیهوشی خفیف به شما داده می شود بنابراین بلافاصله بعد از آن اجازه رانندگی نخواهید داشت.
- برخی از پزشکان این روش را بدون استفاده از آرام بخش انجام می دهند ، اما این معمولاً انجام نمی شود.
مرحله 4. بدانید که در طول عمل و بلافاصله پس از آن چه انتظاری دارید
ممکن است از شما خواسته شود با یک داروی بی حسی مایع در پشت گلو غرغره کنید یا اسپری کنید. این امر به متوقف کردن رفلکس گاز در هنگام ورود لوله کمک می کند.
- در حین عمل به پهلو روی میز امتحان می خوابید. IV در بازو یا دست شما شروع می شود تا بتوانید داروهای آرام بخش را به شما تجویز کند. پرستاران یا پزشکان دیگر در کنار شما خواهند بود تا علائم حیاتی شما را در طول عمل کنترل کنند.
- معاینه کننده لوله ای بلند و نازک با دوربین در انتهای آن را وارد دهان شما می کند و آن را به آرامی از طریق مری و به ناحیه معده شما فشار می دهد. این به معاینه کننده اجازه می دهد تا بافت ها را در دستگاه گوارش فوقانی و ناحیه معده شما دقیق بررسی کند.
- در صورت لزوم ، پزشک ممکن است بیوپسی بافت ها را در طول معاینه انجام دهد. این کار با استفاده از وسیله ای که با دقت از طریق لوله ای که به ناحیه GI فوقانی شما منتقل شده است ، وارد شده است ، انجام می شود. از بیوپسی هیچ دردی را احساس نخواهید کرد.
- گاهی اوقات هوا به داخل معده و اثنی عشر که بالاترین قسمت روده است پمپ می شود. این به معاینه کننده کمک می کند تا همه بافت ها و لایه های داخلی را ببیند تا علت مشکل بهتر مشخص شود.
- کل روش معمولاً بین 15 تا 30 دقیقه طول می کشد. در بسیاری از موارد ، پزشک می تواند بازخورد فوری را در مورد آنچه پیدا شده است به شما ارائه دهد. بیوپسی بافت چند روز طول می کشد تا به نتیجه برسد.
- شما چند ساعت پس از عمل در بیمارستان یا مرکز خواهید ماند تا زمان بیدار شدن شما از داروهای آرامبخش استفاده شود و مطمئن شوید که هیچ مشکلی در نتیجه این عمل وجود ندارد.
- بسیاری از مردم برای چند ساعت احساس نفخ و حالت تهوع می کنند و یک تا دو روز بعد از عمل دچار گلودرد می شوند. می توانید انتظار داشته باشید که بقیه روز و احتمالاً روز بعد در خانه استراحت کنید. هنگامی که گلودرد شما فروکش کرد و در بلع مشکل نداشتید رژیم عادی خود را از سر بگیرید.
مرحله 5. یک مطالعه مانومتری انجام دهید
مطالعات مانومتری برای ارائه اطلاعات دقیق در مورد افرادی که ممکن است کاندید جراحی باشند انجام می شود. این روش به پزشک اجازه می دهد تا میزان عملکرد مری و وجود مشکلاتی را که می توان با جراحی اصلاح کرد ، ارزیابی کند.
- مانومتری روشی است که اطلاعات مهمی در مورد عملکرد کلی مری و اسفنکتر در قسمت پایین که معمولاً پس از عبور غذا سفت یا بسته می شود ، ارائه می دهد.
- در طول مانومتری ، پزشک قادر خواهد بود فشار اسفنکتر تحتانی مری را اندازه گیری کند ، مشکلات حرکتی را بررسی کند ، انقباض و شل شدن مری را ارزیابی کرده و سایر مشکلات احتمالی مربوط به بلع را مشخص کند.
مرحله 6. برای مطالعه مانومتری آماده شوید
پزشک دستورالعمل های خاصی را برای شما تهیه می کند تا برای مطالعه مانومتری آماده شوید. دستورالعمل ها را دقیقاً همانطور که پزشک معاینه کرده است ، دنبال کنید.
به احتمال زیاد به شما گفته می شود که حداقل هشت ساعت قبل از انجام آزمایش چیزی نخورید و نخورید. اگر برای اولین بار صبح برنامه ریزی شده است ، پس از نیمه شب شب قبل نباید چیزی بخورید یا بنوشید
مرحله 7. بدانید که قبل و بلافاصله بعد از عمل چه انتظاری دارید
در طول آزمایش آرام نمی گیرید ، اما برای راحت تر شدن عمل از دارو استفاده می شود.
- داروهایی که ناحیه گلو و بینی شما را بی حس می کنند درست قبل از شروع عمل استفاده می شود. این دارو باعث می شود لوله راحت تر وارد شود.
- این روش شامل عبور یک لوله نازک و حساس به فشار از طریق بینی ، پایین حلق و مری و داخل معده است. به احتمال زیاد وقتی لوله داخل لوله قرار می گیرد ، راست می نشینید.
- وقتی لوله از بینی و گلو عبور می کند ، ممکن است احساس گاز گرفتگی و ناراحتی کنید.
- هنگامی که لوله به معده می رسد کمی عقب کشیده می شود تا مطمئن شوید در مری شما قرار دارد. ممکن است در حالت نشسته باقی بمانید یا از شما خواسته شود که تا پایان عمل به پشت بخوابید.
- هنگامی که لوله در محل مناسب قرار گرفت ، از شما خواسته می شود که جرعه های کوچک آب را ببلعید. کاتتر یا لوله به رایانه متصل است و هنگام بلع می تواند قرائت های مهمی را انجام دهد.
- به آرامی و به طور منظم نفس بکشید ، تا جایی که ممکن است بی حرکت بمانید و فقط در صورت درخواست آن را قورت دهید.
- قرائت رایانه می تواند تعیین کند که ماهیچه های اسفنکتر در مری شما طبیعی هستند. این روش همچنین عملکرد کلی مری را از نظر انقباض ، آرامش و تحرک مناسب بررسی می کند.
- در حین و بعد از عمل ممکن است کمی خونریزی بینی ، آبریزش چشم و گلو درد داشته باشید. این امکان وجود دارد ، اما بسیار نادر است که مری شما در حین عمل آسیب ببیند.
- پزشک شما به شما توصیه می کند که آیا می توانید خوردن و آشامیدن معمولی را از سر بگیرید ، که معمولاً بلافاصله پس از اتمام عمل است.
- کل روش حدود 30 دقیقه تا یک ساعت طول می کشد. معمولاً در بیمارستان یا مرکز جراحی انجام می شود.
- چندین روز منتظر بمانید تا نتایج نهایی آزمایش در دسترس باشد.
قسمت 3 از 3: تحت سایر روشهای آزمایش
مرحله 1. روشهای اختیاری را در نظر بگیرید
پزشک شما ممکن است برای درمان صحیح رفلاکس اسید به اطلاعات بیشتری در مورد وضعیت شما نیاز داشته باشد. گاهی اوقات آزمایش های دیگری برای ارزیابی افراد مبتلا به رفلاکس اسید و مشکلات مربوط به آن ، علاوه بر آزمایش تشخیصی اجباری انجام می شود.
- دو آزمایش رایج برای تأیید تشخیص رفلاکس اسید یا بررسی مشکلات با علائم مشابه ، شامل آزمایش پروب pH 24 ساعته و سری GI فوقانی است.
- این روشها در تشخیص بیماریهای مرتبط مانند بیماری زخم معده و نظارت بر پیشرفت مداخلات درمانی مفید هستند.
- پس از شروع درمان رفلاکس اسید ، ارزیابی اثربخشی درمان بسیار مهم است. اغلب این کار را می توان با نظارت بر علائم انجام داد ، اما گاهی اوقات تکرار روشی برای مقایسه نتایج م effectiveثرترین روش است.
مرحله 2. یک آزمایش کاوشگر pH 24 ساعته انجام دهید
از آزمایش کاوشگر pH 24 ساعته برای تأیید تشخیص بیماری ریفلاکس اسید در افرادی که علائم ریفلاکس اسید دارند که شایع ترین علائم نیستند و اگر نتایج آندوسکوپی قطعی نبود ، استفاده می شود.
- همچنین برای تعیین اثربخشی برخی درمانها و یافتن علت مشکلات دیگر مانند سرفه شبانه یا گرفتگی صدا استفاده می شود.
- این آزمایش pH مری را در یک دوره 24 ساعته اندازه گیری می کند. این به پزشک شما کمک می کند تا بداند که اسید در مری وجود دارد در حالی که نباید باشد.
- پزشک دستورالعمل های کاملی در مورد نحوه آماده شدن برای آزمایش به شما ارائه می دهد. معمولاً دستورالعمل ها به مدت 2 ساعت قبل از عمل ، غذا و آب توصیه نمی کنند.
- در حین عمل ، داروی بی حسی در مجاری بینی شما قرار داده می شود تا وارد شدن لوله راحت تر شود. هنگامی که لوله در جای خود قرار گرفت ، به صورت و بینی شما چسب می خورد تا در جای خود ثابت بماند.
- یک کیف کوچک/کوله پشتی حاوی یک واحد ضبط به لوله وصل شده است. همچنین به شما یک دفتر خاطرات داده می شود تا جزئیات خاصی از علائم ، هنگام غذا خوردن یا نوشیدن ، و سایر اطلاعاتی را که پزشک باید بداند ، ثبت کند.
- واحد ضبط اطلاعات را به مدت 24 ساعت جمع آوری می کند. این اطلاعات با نوشته های روزانه شما در ارتباط است تا مشخص شود آیا در سطح غیر طبیعی اسید در مری شما مشکل وجود دارد یا خیر. بعد از 18 تا 24 ساعت به بیمارستان یا درمانگاه برمی گردید و لوله برداشته می شود.
- تا جایی که ممکن است روال عادی خود را حفظ کنید تا اطلاعات دقیق و خواندنی ارائه شود.
مرحله 3. یک سری GI فوقانی انجام دهید
یک سری GI بالا از فلوروسکوپی یا اشعه ایکس ثابت و زمان واقعی برای ایجاد تصاویری از مری ، معده و روده کوچک استفاده می کند. این روش غیر تهاجمی است و از مواد حاجب باریم برای یافتن مشکلات در دستگاه گوارش فوقانی شما استفاده می کند. بسیاری از بیماریهای احتمالی از جمله رفلاکس اسید را می توان با استفاده از یک سری GI بالا تشخیص یا تأیید کرد.
- پزشک دستورالعمل های مفصلی را در مورد نحوه آماده شدن برای این عمل به شما ارائه می دهد. در بیشتر مواقع ، از شما خواسته می شود که چند ساعت قبل از عمل آدامس نجوید ، یا چیزی نخورید ، از جمله داروهای معمول خود.
- این روش در بیمارستان ، کلینیک یا مرکز جراحی انجام می شود. از آنجا که فلوروسکوپی درگیر است ، شما توسط رادیولوژیست تحت نظر خواهید بود. فلوروسکوپی نوعی اشعه ایکس است.
- قبل از شروع عمل جواهرات ، برخی از وسایل دندانپزشکی ، عینک چشم و سایر اشیاء فلزی باید برداشته شوند. از شما خواسته می شود که برای این عمل لباس بیمارستانی بپوشید.
- از شما خواسته می شود که از نوعی ماده حاجب مانند باریم بنوشید. در مرحله بعد از شما خواسته می شود که روی میز مخصوصی که بخشی از تجهیزات فلوروسکوپی است دراز بکشید. این امر باعث می شود اندام های شما برای تجهیزات قابل مشاهده باشند تا رادیولوژیست بتواند نحوه عملکرد آنها را در زمان واقعی مشاهده کند.
- عکسها در حین عبور ماده حاجب از دستگاه گوارش فوقانی شما گرفته می شوند. ممکن است جدول در حین عمل کج یا جابجا شود تا تصاویر تا حد امکان کامل باشند. کل آزمون حدود 20 تا 30 دقیقه طول می کشد.
- در طول و بعد از امتحان ، ممکن است در صورت استفاده از انواع خاصی از مواد تولید کننده گاز احساس نفخ کنید.
- در بیشتر موارد ، می توانید بلافاصله پس از معاینه رژیم عادی و داروهای معمولی خود را از سر بگیرید. باریم ممکن است باعث خاکستری یا سفید شدن مدفوع شما شود و بعد از عمل ممکن است دو تا سه روز احساس یبوست کنید. در صورت لزوم مایعات اضافی بنوشید تا بدن شما بتواند برنامه منظم خود را از سر بگیرد.
- رادیولوژیست نتایج مطالعه شما را بررسی کرده و گزارش کاملی را برای پزشک شما ارسال می کند. پزشک شما در مورد نتایج عمل با شما صحبت می کند.
