مبارزه با وضعیت سلامت روان می تواند ناراحتی زیادی ایجاد کند. حتی پس از کنترل علائم ، ممکن است دائماً مراقب باشید که عوارض جانبی داروهای شما یا علائم دیگر ممکن است شما را برای عموم مردم متمایز کند. در نتیجه ، بسیاری از افرادی که با بیماری های روانی سروکار دارند از ارتباطات اجتماعی کنار می روند و برای خود باقی می مانند. تنهایی و انزوا به وضعیت شما کمک نمی کند. تنها ماندن طولانی مدت تنها باعث بدتر شدن حال شما می شود. با جستجوی حمایت ، یافتن راههای پیشگیرانه برای مقابله با انزوای و انگ و یافتن اطمینان از خود برای معاشرت مجدد ، بر انزوای ناشی از بیماری روانی خود غلبه کنید.
مراحل
روش 1 از 3: پیدا کردن پشتیبانی
مرحله 1. انزوای اجتماعی و عاطفی را بشناسید
انزوا به طور کلی تجربه جدا شدن از دیگران است. وقت گذاشتن برای تنهایی اشکالی ندارد و می تواند برای برخی افراد یک انتخاب سالم برای درمان باشد. با این حال ، انزوای بیش از حد می شود ، فرد ممکن است احساس تنهایی ، اضطراب اجتماعی ، درماندگی ، افسردگی و موارد دیگر را تجربه کند. دو نوع رفتار منزوی وجود دارد:
- انزوای اجتماعی شامل فقدان روابط اجتماعی است. فردی که از نظر اجتماعی منزوی است می تواند روزها را در خانه بدون دیدن یا صحبت با دوستان یا آشنایان بگذراند.
- انزوای عاطفی نتیجه انزوای اجتماعی است. کسی که دچار انزوای عاطفی شده است ، معمولاً احساسات و افکار خود را برای خود نگه می دارد و از دریافت هر نوع حمایت عاطفی از دیگران محروم است.
مرحله 2. با درمانگر خود صحبت کنید
در بهبود سلامت روانی ، درمانگر یا مشاور شما به عنوان یکی از بزرگترین منابع پشتیبانی شما عمل می کند. از نقش این حرفه ای استفاده کنید و احساسات انزوا خود را به آنها اعتماد کنید.
- ممکن است بگویید: "من با افسردگی خود پیشرفت زیادی کرده ام ، اما نمی توانم در این مورد احساس تنهایی کنم. نگران هستم اگر زیاد در مورد اتفاقات صحبت کنم ، دوستان و خانواده من را از خود دور خواهند کرد."
- درمانگر شما می تواند به شما در مقابله با مشکلات عاطفی و روانی زمینه ای که شما را به انزوا می کشاند ، کمک کند. آنها همچنین می توانند به شما در توسعه و یادگیری استفاده از مهارت های مقابله سالم برای مدیریت موثر علائم کمک کنند.
مرحله 3. در یک گروه پشتیبانی مربوطه شرکت کنید
گروه های حمایتی می توانند به شما کمک کنند تا احساس مشارکت کنید زیرا همه در آنجا با وضعیت شما همدل هستند. اکثر گروههای حمایتی به شدت اعضای خود را که با بیماری روانی مشابه یا مشابه شما روبرو هستند ، شامل می شود. برخی از گروه ها همچنین برای اعضای خانواده و همسالان افراد آسیب دیده باز هستند.
از درمانگر خود در مورد گروه حمایتی در منطقه خود سوال کنید. حتی ممکن است از خانواده و دوستان بخواهید که به شما ملحق شوند ، یا در یک گروه پشتیبانی ویژه برای عزیزان شرکت کنید. به این ترتیب ، همه شما می توانید برای بهبودی خود از پشتیبانی مورد نیاز برخوردار شوید
مرحله 4. به خانواده و دوستان خود تکیه کنید
خانواده و دوستان شما سیستم پشتیبانی طبیعی شما هستند. این افراد شما را دوست دارند و از شما مراقبت می کنند و می خواهند پیشرفت شما را ببینند. نگران نباشید وقتی به کسی نیاز دارید که با او صحبت کنید یا به سادگی شرکت را بخواهید ، با او تماس بگیرید. به احتمال زیاد ، همه آنها مایلند به شما کمک کنند ، اما نمی دانند چگونه.
با خواهر یا برادر خود تماس بگیرید و بگویید: "سلام ، من واقعاً می توانم از یک روز دور از همه چیز استفاده کنم. آیا می خواهید به دیدن فیلم بروید یا از آبگرم دیدن کنید؟"
مرحله 5. وبلاگ ها و انجمن های آنلاین را بخوانید
منابع آنلاین زیادی برای افراد مبتلا به بیماری های روانی و خانواده های آنها وجود دارد. یک وبلاگ را بررسی کنید یا یک انجمن آنلاین اختصاص داده شده به وضعیت خود را پیدا کنید. این امر به ویژه هنگام ناراحتی در شب یا هنگامی که سایر اعضای سیستم پشتیبانی شما در دسترس نیستند مفید است. می توانید به سیستم وارد شوید و توصیفات افرادی را که در حال گذراندن شرایط مشابه شما هستند بخوانید.
مراقب انجمن های آنلاین باشید. در حالی که بسیاری از آنها برای بالا بردن طراحی شده اند ، برخی ممکن است دارای رنگ های منفی باشند. از انجمن هایی که باعث ناراحتی شما می شوند یا علائم شما را بدتر می کنند ، خارج شوید. همچنین ، هرگز بدون مشورت با پزشک یا درمانگر خود از شخص آنلاین در مورد درمان خود مشاوره نگیرید
روش 2 از 3: مقابله با انزوا و انگ
مرحله 1. از یک سازمان بهداشت روانی حمایت کنید
سازمان های حمایتی محلی مانند اتحاد ملی بیماری های روانی یا NAMI ، راهی را برای آگاهی افراد مبتلا به بیماری های روانی و خانواده های آنها فراهم می کنند. شما می توانید با سازمان در رویدادهای خدمات اجتماعی شرکت کنید و حتی آموزش تخصصی برای رهبری گروه های پشتیبانی همسالان را دریافت کنید.
- در مورد سایر گروه های حمایتی از سلامت روان در منطقه خود تحقیق کنید تا بدانید چگونه می توانید مشارکت کنید.
- در این سازمان ها می توانید با همسالان و متخصصانی که شرایط شما را درک می کنند ارتباط برقرار کنید.
مرحله 2. شهادت خود را به دیگران ارائه دهید
اگر از داستان کسی که با بیماری روانی مبارزه می کرد متاثر شده اید ، قدرت این کار را نیز دارید. هنگامی که علائم شما پایدار می شوند ، ممکن است احساس قدرتمندی داشته باشید که سفر خود را در یک وبلاگ شخصی یا با گروه های محلی صحبت کنید.
- در این مورد ابتدا با درمانگر خود مشورت کنید تا مطمئن شوید در مرحله خوبی از درمان هستید. درمانگر شما همچنین ممکن است به مطالعه یا مشاهده شهادت شما برای بررسی پیشرفت شما علاقه مند باشد.
- هرچه تعداد افرادی که داستان های خود را به اشتراک می گذارند ، تعداد انگ ها کاهش می یابد. شجاع باشید و خود را با خانواده یا افراد جامعه خود به اشتراک بگذارید.
مرحله 3. داوطلب شوید
حتی اگر یک سازمان بهداشت روانی نباشد ، داوطلب شدن می تواند به شما کمک کند تا با دیگران در منطقه خود ارتباط بیشتری داشته باشید و به شما کمک کند از وقت و انرژی خود برای خدمت به یک هدف بزرگ استفاده کنید. در عین حال ، انجام برخی کارهای خوب برای جامعه محلی می تواند به کاهش بیشتر انگ های مرتبط با بیماری های روانی کمک کند.
مکانی نیازمند پیدا کنید که بتواند از خدمات شما استفاده کند. پناهگاه های حیوانات محلی ، پناهگاه های بی خانمان ، امکانات بازنشستگی یا زندگی با کمک ، بیمارستان ها ، پارک ها و مدارس را امتحان کنید
مرحله 4. تصورات غلط سلامت روان را تصحیح کنید
یک راه عالی برای کاهش حجاب بیماری های روانی این است که یک مربی فعال در مورد وضعیت خود باشید. اطلاعات زیادی در مورد وضعیت سلامت روان وجود دارد ، اما بسیاری از مردم هنوز به داستانهای قدیمی اعتقاد دارند که از دقت کمی برخوردارند. هنگامی که می شنوید فردی شرایطی را به اشتباه توصیف می کند ، او را اصلاح کنید.
- به عنوان مثال ، فردی در جامعه شما جان خود را از دست می دهد. شما فردی را می شنوید که می گوید: "فقط دیوانه ها با خودکشی می میرند." ممکن است پاسخ دهید: "در واقع این درست نیست. اکثر افرادی که با خودکشی می میرند از افسردگی شدید رنج می برند. آنها دیوانه نیستند ؛ آنها فقط به اشتباه معتقدند که خودکشی تنها راهی است که می تواند درد آنها را متوقف کند."
- توجه داشته باشید که ممکن است همیشه مایل به افشای اطلاعات حساس به دیگران نباشید. قضاوت کنید که اولویت داشتن اطلاعات درست برای فرد چقدر مهم است. آیا این دوست ، همکار ، همکلاسی یا یکی از اعضای خانواده است که تصور غلطی دارد؟ شاید بهتر باشد با این ارتباطات شروع کنید.
روش 3 از 3: جسارت برای معاشرت
مرحله 1. در کلاسهای مهارتهای زندگی شرکت کنید
اگر از نظر اجتماعی احساس ناراحتی می کنید یا از قرار گرفتن در گروه های اجتماعی نامناسب هستید ، می توانید در برخی از کلاس های مهارت های زندگی ثبت نام کنید. بسته به محل زندگی شما ، ممکن است کلاسهایی برای کمک به شما در یادگیری نحوه دوست یابی و برقراری مکالمه وجود داشته باشد. حتی کسانی هستند که مهارت های اولیه را به شما آموزش می دهند مانند آشپزی ، رانندگی یا نظافت خانه.
از درمانگر خود بخواهید هرگونه کلاس مهارتهای زندگی را در منطقه شما که ممکن است با نیازهای شما مطابقت داشته باشد ، توصیه کند
مرحله 2. الگوهای فکری منفی را که شما را منزوی نگه می دارد به چالش بکشید
احساس منزوی بودن با شرایط سلامت روانی یک اتفاق شایع است. با این حال ، بسیاری اوقات مشخص می شود که فردی است که خود را منزوی می کند. شاید همه اطرافیان مشتاق کمک و ارتباط باشند ، اما شما به دلایلی آنها را کنار می زنید. اغلب اوقات ، این دلیل در ذهن شما نهفته است.
- افکاری که در طول روز در ذهن شما می گذرد تا حد زیادی بر احساسات و رفتار شما تأثیر می گذارد. اگر دائماً به خود می گویید: "هیچ کس نمی خواهد در کنار من باشد" ، می توانید متوجه تمام افرادی شوید که به شما انگ می زنند ، اما متوجه همه کسانی که واقعاً شرکت شما را می خواهند ، نمی شوید.
- یاد بگیرید که افکاری را که باعث احساس بد شما می شوند شناسایی کنید. سپس ، این افکار منفی را به یک عبارت مثبت تبدیل کنید ، مانند "برخی از مردم دوست دارند با من وقت بگذرانند. من روی آنها تمرکز می کنم و به دیگران که توجه نمی کنند توجه نمی کنم."
مرحله 3. برنامه درمانی خود را دنبال کنید
بهترین کاری که می توانید برای غلبه بر انزوا با بیماری روانی انجام دهید این است که بهتر شوید. هنگامی که احساس می کنید تحت کنترل علائم روانشناختی قرار گرفته اید ، مشارکت یا جستجوی شرکت دیگران دشوار است. با گذراندن دوره درمانی و مصرف داروهای خود (در صورت داشتن آنها) ، احساس بهتری نسبت به خود پیدا کرده و اعتماد به نفس خود را برای معاشرت دوباره به دست خواهید آورد.
