همه گاه و بیگاه احساس استرس یا ناراحتی می کنند ، اما چگونه می دانید که چه زمانی باید نگران باشید؟ با اختلالات خلقی ، مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی ، مانند بیماری های جسمی برخورد کنید. سرماخوردگی ممکن است به خودی خود برطرف شود ، اما برای تشخیص ذات الریه باید به پزشک مراجعه کنید. به همین ترتیب ، ممکن است احساسات از بین بروند ، اما علائم شدید و طولانی مدت ممکن است نیاز به مراقبت پزشکی داشته باشند. اگر شما یا یکی از عزیزانتان علائم اختلال خلقی را دارید ، برای دریافت تشخیص و درمان دقیق به پزشک مراجعه کنید.
مراحل
روش 1 از 3: تشخیص علائم در خود
مرحله 1. اگر افکار خودکشی را تجربه کردید ، فوراً کمک بگیرید
اگر به فکر آسیب رساندن به خودتان هستید ، با یکی از بستگان ، دوستان یا پزشک متخصص تماس بگیرید. این احساسات ممکن است به نظر برسد که هرگز از بین نمی رود ، و شما ممکن است احساس ناراحتی یا خجالت کنید. با این حال ، آنها بخشی از یک بیماری درمانی قابل درمان هستند و هیچ چیز در مورد دریافت کمک شرم آور نیست.
- بلافاصله اقدام کنید و با یک عزیز مورد اعتماد ، پزشک یا خدمات اورژانس تماس بگیرید.
- در ایالات متحده ، با خط تلفن 24 ساعته ملی پیشگیری از خودکشی با شماره 1-800-273-8255 (1-800-273-TALK) تماس بگیرید.
مرحله 2. به احساسات غم انگیز یا خالی خود توجه کنید
علائم افسردگی شامل از دست دادن علاقه به همه یا بیشتر فعالیت ها ، غم ، ناامیدی ، احساس گناه ، احساس بی ارزشی و مشکل در تمرکز یا تصمیم گیری است. تا حدودی ، همه اینها را به طور گذرا تجربه می کنند. برای افراد مبتلا به افسردگی ، این احساسات شدید است ، بیشتر روز به مدت 2 هفته یا بیشتر طول می کشد و ممکن است جنبه های مختلف زندگی روزمره شما را مختل کند (به عنوان مثال ، کار ، مدرسه ، زندگی اجتماعی یا مراقبت اولیه از خود).
- اختلال افسردگی اساسی یا افسردگی بالینی ، شایع ترین اختلال خلقی است. علائم دیگر شامل خستگی مفرط ، تغییر عادات خواب ، کاهش یا افزایش وزن قابل توجه و افکار خودکشی است.
- سعی کنید در مجله بنویسید تا علائم یا علائم دیگر را پیگیری کنید.
- علائم ممکن است بدون دلیل مشخص ظاهر شوند ، یا ممکن است در اثر حوادث زندگی ، مانند از دست دادن یک معشوق یا مشکلات مالی ایجاد شود.
مرحله 3. از خود بپرسید که آیا بالا و پایین های غیر معمول را تجربه می کنید؟
به هر زمانی فکر کنید که احساس انرژی ، اعتماد به نفس بیش از حد کرده اید یا احساس می کنید نیازی به خواب ندارید. در این دوره ها ، ممکن است افکار شما خارج از کنترل باشند ، ممکن است رفتارهای خطرناکی داشته باشید و خانواده یا دوستان ممکن است به این موضوع اشاره کنند که شما شبیه خودتان نیستید. هنگامی که این اوج ها کاهش می یابد ، ممکن است علائم افسردگی مانند ناامیدی یا خستگی بیش از حد را احساس کنید.
اختلالات دوقطبی با چرخه های متناوب اوج ، یا شیدایی ، و پایین یا افسردگی مشخص می شوند. بسته به نوع اختلال دوقطبی ، دوره های بالا و پایین ممکن است حداقل 1 یا 2 هفته طول بکشد ، یا ممکن است در مدت زمان چند ساعت یا چند روز سریعتر دوچرخه سواری کنند
مرحله 4. به تغییرات در سطح انرژی و عادات خواب خود توجه کنید
این یک چیز است که بعد از یک روز طولانی احساس خستگی کنید یا وقتی خبر خوبی دریافت می کنید پر انرژی باشید. با این حال ، احساس این که نمی توانید از رختخواب بیرون بیایید یا مانند این که انرژی زیادی دارید و می توانید منفجر شوید ممکن است نشانه های اختلال خلقی باشد. علاوه بر این ، ممکن است خیلی بیشتر از حد معمول بخوابید یا فقط بعد از 2 یا 3 ساعت خواب احساس آرامش کنید.
- تغییر در سطح انرژی و عادات خواب ممکن است نشان دهنده افسردگی ، اختلال دوقطبی یا اختلال خلقی دیگر باشد. همچنین ممکن است به تعدادی از بیماری های دیگر مربوط باشد ، بنابراین برای تشخیص دقیق به پزشک مراجعه کنید.
- هرچه علائم شما شدیدتر و بیشتر طول بکشد ، مهمتر است که با یک ارائه دهنده خدمات درمانی صحبت کنید.
مرحله 5. به این فکر کنید که علائم شما چگونه بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد
هر موقعیتی را که یکی از عزیزان به شما گفته است نگران شما هستند به خاطر بیاورید. از خود بپرسید آیا احساسات یا رفتارهای شما به روابط آسیب رسانده ، مشکلی در محل کار یا مدرسه ایجاد کرده است یا بر توانایی شما در عملکرد به هر نحوی تأثیر گذاشته است.
- اگر روابط و مسئولیت های شما تحت تأثیر قرار گرفته است اقدام کنید. از دریافت کمک خجالت نکشید یا شرمنده نشوید. هیچ تفاوتی بین حفظ سلامت روانی و سلامت جسمی شما وجود ندارد.
- اگر مطمئن نیستید ، سعی کنید از یک دوست یا اقوام بپرسید که آیا آنها چیز متفاوتی را در مورد شما متوجه شده اند.
روش 2 از 3: کمک به عزیزان
مرحله 1. نگرانی های خود را در یک مکان راحت مطرح کنید
اگر مشکوک هستید که ممکن است اختلال خلقی داشته باشد ، با آن دوست خود صحبت کنید. یک فضای خصوصی و راحت مانند خانه آنها یا یک پارک آرام انتخاب کنید. هر دوی شما باید عاری از حواس پرتی باشید ، بنابراین در روزی که هر دو از کار یا مدرسه مرخص شده اید با آنها صحبت کنید.
اگر شما یا عزیزانتان بچه دارید ، ببینید آیا دوست یا بستگان مورد اعتماد می توانند بچه ها را در حین صحبت کردن تماشا کنند
مرحله 2. به عزیز خود بگویید که اهمیت می دهید و می خواهید به آن گوش دهید
مکالمه را با بیان میزان اهمیت معشوق برای شما آغاز کنید. از آنها دعوت کنید به جای اینکه بیرون بیایند و بگویند: "فکر می کنم مشکلی در شما وجود دارد" به شما اعتماد کنند.
بگویید: "به نظر می رسد دوران سختی را پشت سر می گذارید. تو تنها نیستی. من به شما اهمیت می دهم و می خواهم به هر طریقی که بتوانم کمک کنم."
مرحله 3. با مقایسه بیماری روانی با بیماری جسمی ، انگ را کاهش دهید
انگ سلامت روان این نگرش است که بیماری روانی شرم آور یا ترسناک است. هنگامی که با معشوق خود صحبت می کنید ، تأکید کنید که هیچ چیز شرم آوری در مورد کمک گرفتن برای اختلال خلقی یا سایر مسائل مربوط به سلامت روان وجود ندارد. به آنها بگویید که بیماری روانی ممکن است ترسناک به نظر برسد ، اما ترسناکتر از داشتن یک بیماری جسمی نیست.
- به آنها بگویید: "هیچ دلیلی وجود ندارد که از مراقبت از سلامت روان خود خجالت بکشید. از مراجعه به پزشک برای درمان آنفولانزا یا التیام شکستگی پا خجالت نمی کشید. این هیچ تفاوتی ندارد.”
- علاوه بر این ، ذکر کنید که درجات مختلفی از بیماری وجود دارد. بگویید: "گاهی اوقات ، سرماخوردگی خود به خود برطرف می شود. در موارد دیگر ، افراد مبتلا به آنفولانزا می شوند و به دارو نیاز دارند. گاهی اوقات احساسات به خودی خود از بین می روند و گاهی اوقات شدیدتر هستند ، بیشتر طول می کشند و نیاز به درمان پزشک دارند."
مرحله 4. به آنها پیشنهاد دهید تا به پزشک متخصص مراجعه کنند
پیشنهاد کنید که آنها قبل از مراجعه به درمانگر راحت تر از پزشک معمولی خود دیدن کنند. به آنها اطلاع دهید که متوجه شده اید ممکن است از مراجعه به پزشک اصلی ، روانپزشک یا سایر ارائه دهندگان خدمات بهداشتی خود بترسند. به آنها یادآوری کنید که تنها نیستند و در هر مرحله از راه در کنار آنها هستید.
- مگر اینکه آنها فرزند شما ، یک کودک خردسال تحت مراقبت شما یا در معرض آسیب رساندن به خود یا دیگران باشند ، در صورت امتناع از مراجعه به پزشک ، نمی توانید کار زیادی انجام دهید.
- اگر آنها بی اعتنا هستند ، تمام تلاش خود را برای حمایت از آنها بکنید ، به آنها یادآوری کنید که نباید شرمنده یا بترسند و آنها را تشویق کنید تا از سلامت کلی خود مراقبت کنند.
مرحله 5. برای حمایت از جلسات گروهی با آنها داوطلب شوید
هنگامی که معشوق شما مبتلا به اختلال خلقی تشخیص داده شد ، می توانید با پیشنهاد رفتن به همراه او برای گروه درمانی به حمایت خود ادامه دهید. ملاقات با دیگران که با اختلال خلقی یکسان دست و پنجه نرم می کنند ، می تواند به آنها کمک کند درک بهتری از آنچه که در حال گذراندن هستند داشته باشند و کمتر احساس تنهایی می کنند. پیشنهاد همراهی با آنها ممکن است به آنها کمک کند احساس راحتی و امنیت بیشتری کنند.
ممکن است ارائه دهنده یا مشاور مراقبت های بهداشتی مورد علاقه شما بتواند گروه های حمایتی خوبی را در منطقه شما توصیه کند
مرحله 6. اگر فکر می کنید به خود یا دیگران آسیب می رسانند ، با اورژانس تماس بگیرید
اگر فکر می کنید عزیزتان در خطر است فوراً کمک بگیرید. وقتی با اورژانس تماس می گیرید ، توضیح دهید که عزیز شما دچار بحران سلامت روانی است و شما نگران امنیت آنها هستید. به طور خاص از اولین پاسخ دهنده ای که برای حل بحران سلامت روان آموزش دیده است ، درخواست کنید.
- قبل از برقراری تماس ، به عزیز خود اطلاع دهید که با چه کسی تماس می گیرید و چرا. به عنوان مثال ، ممکن است بگویید: "لیزا ، به دلیل نحوه صحبت کردنت در حال حاضر ، من واقعاً می ترسم که بخواهی به خودت صدمه بزنی. من با 911 تماس می گیرم تا بتوانیم از شما کمک بگیریم."
- عزیز شما ممکن است از اینکه از طرف او با اورژانس تماس گرفته اید عصبانی یا ناراحت شود. با این حال ، اگر واقعاً احساس می کنید که آنها در خطر هستند یا ممکن است برای دیگران خطرناک باشد ، تماس گرفتن کار درستی است.
- اگر می توانید ، با معشوق خود بمانید تا بتوانید هنگام رسیدن خدمات اضطراری ، پشتیبانی کنید.
روش 3 از 3: ملاقات با یک متخصص بهداشت روان
مرحله 1. با پزشک اصلی خود قرار ملاقات بگذارید
بسیاری از مردم هنگام مراجعه به پزشک معالج خود برای اولین بار برای درمان بیماری روانی راحت تر هستند. گاهی اوقات ، شرایط پزشکی غیر از بیماری روانی علائم مشابهی را ایجاد می کند ، بنابراین پزشک همچنین می تواند سایر مسائل را رد کند.
در صورت لزوم ، پزشک شما همچنین می تواند یک متخصص بهداشت روانی را در منطقه شما توصیه کند
مرحله 2: به یک متخصص سلامت روان مراجعه کنید یا به صورت آنلاین مراجعه کنید
در حالی که ممکن است در ابتدا با مراجعه به پزشک معمولی خود راحت تر باشید ، در نهایت باید یک متخصص بهداشت روانی پیدا کنید. آنها می توانند تشخیص دقیقی انجام دهند و با شما همکاری کنند تا بهترین برنامه درمانی را تدوین کنید.
- اگر در ایالات متحده هستید ، در صفحه جستجوی انجمن روانشناسی آمریکا به آدرس https://locator.apa.org به دنبال ارائه دهنده خدمات بهداشت روان محلی باشید.
- همچنین می توانید از ابزار "Find a Therapist" Psychology Today برای جستجو بر اساس منطقه جغرافیایی و تخصص استفاده کنید:
- برای یافتن ارائه دهنده خدمات درمانی در شبکه خود ، دایرکتوری بیمه گر خود را بررسی کنید.
- اگر با یک درمانگر بالقوه ملاقات کردید و احساس کردید که رابطه خوبی با او ندارید ، از امتحان شخص دیگر نترسید. یافتن شخصی که به او اعتماد دارید و احساس راحتی می کنید بسیار مهم است ، بنابراین در صورت نیاز با چند درمانگر ملاقات کنید.
مرحله 3. برای تشخیص دقیق باز و صادق باشید
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما در مورد علائم ، زمان شروع ، شدت و نحوه تأثیر آنها بر زندگی روزمره س questionsالاتی از شما می پرسد. شما ممکن است در مورد زندگی شخصی خود با یک غریبه تردید داشته باشید ، اما به یاد داشته باشید که سلامتی شما اولویت آنها است.
گاهی اوقات اختلالات خلقی با مواد مخدر و الکل همراه است. در صورت نوشیدن یا استفاده از داروهای تفریحی صادق باشید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما برای کمک است ، نه این که شما را قضاوت کند یا شما را دچار مشکل کند
مرحله 4. گزینه های درمانی را با ارائه دهنده خدمات درمانی خود در میان بگذارید
اختلالات خلقی اغلب با ترکیبی از دارو و درمان درمان می شوند. داروی مناسب و شکل مناسب درمان به تشخیص بستگی دارد.
- از پزشک خود در مورد مزایا ، معایب و عوارض جانبی هر دارویی سوال کنید. ممکن است مجبور شوید قبل از اینکه م whatثرترین روش را برای خود بیابید ، داروها را تغییر دهید یا مقدار آن را تغییر دهید.
- پس از شروع مصرف دارو ، در مورد علائم جدید یا غیر معمول ، مانند بدتر شدن افسردگی یا افکار خودکشی ، به پزشک خود اطلاع دهید.
مرحله 5. طبق توصیه های ارائه دهنده خدمات درمانی ، در درمان شرکت کنید
درمان اختلال خلقی یک شبه اتفاق نمی افتد. بسیاری از افراد از جلسات درمانی منظم در یک دوره طولانی مدت سود می برند. شما نباید بدون مشورت با پزشک خود از مراجعه به پزشک خود دست بردارید.
- درمانگر شما بهترین روش درمانی را برای شرایط شما مورد بحث قرار می دهد. به عنوان مثال ، گفتاردرمانی یا روانکاوی با هدف یافتن احساسات ، خاطرات یا افکار ناخودآگاه در ریشه اختلال خلقی انجام می شود.
- درمان رفتاری شناختی معمولاً برای اختلالات خلقی توصیه می شود. در این شکل از درمان ، درمانگر شما به شما کمک می کند تا افکار و رفتارهای مربوط به اختلال خلقی را تشخیص دهید. آنها همچنین به شما کمک می کنند تا مهارت های مقابله مانند تکنیک های مثبت گفتگو و آرامش را برای کنترل علائم مرتبط با خود توسعه دهید.
