کنار آمدن با آسیب مغزی می تواند بسیار سخت باشد ، هم برای فردی که آسیب دیده و هم برای کسانی که به آنها اهمیت می دهند. اگر از آسیب مغزی رنج برده اید ، ممکن است چالش های جسمی و روحی داشته باشید ، که هر دو به مراقبت طولانی مدت و کوتاه مدت نیاز دارند. یک تیم هماهنگ از متخصصان-از جمله متخصص مغز و اعصاب ، روانپزشک ، فیزیوتراپ و کاردرمانگر-می توانند به شما در هر مرحله بهبودی که در حال حاضر در آن هستید کمک کنند.
مراحل
قسمت 1 از 4: بهبود مهارت های بدنی
مرحله 1. در مورد توانبخشی در اسرع وقت با پزشک صحبت کنید
3 ماه اول برای بهبودی از آسیب مغزی ضروری ترین است. با شروع زودهنگام ، می توانید موفقیت خود را به حداکثر برسانید. علاوه بر این ، یک پزشک و یک فیزیوتراپ با هم می توانند به ایجاد یک برنامه شخصی بر اساس نیازهای خاص شما کمک کنند.
سه مرحله بهبودی از آسیب مغزی وجود دارد: حاد ، توانبخشی و مزمن. هر مرحله ممکن است به شکل متفاوتی از درمان نیاز داشته باشد. در مورد اینکه در چه مرحله ای هستید با پزشک خود مشورت کنید تا مشخص شود کدام فعالیتها و درمانها ممکن است برای شما م effectiveثرتر باشند
مرحله 2. فیزیوتراپی انجام دهید
افرادی که دچار آسیب های مغزی شده اند ، اغلب ضعف ، سفتی و کاهش هماهنگی بعد از آن دارند. فیزیوتراپی با استفاده از درمان دستی و وسایل کمکی مانند عصا ، قدرت ، انعطاف پذیری ، استقامت ، تعادل و هماهنگی شما را بهبود می بخشد. بسته به نیاز شما ، فیزیوتراپیست ممکن است موارد زیر را تجویز کند:
- تمرینات این به شما کمک می کند تا حرکت و قدرت خود را بازیابی کنید.
- درمان دستی. در طی این تکنیک ، درمانگر قسمت هایی از بدن شما را حرکت می دهد تا به جریان خون ، انعطاف پذیری و کاهش تنش کمک کند.
- آب درمانی این شامل انجام تمرینات در آب است. این می تواند گردش خون را بهبود بخشد ، ناراحتی را کاهش دهد و به شما کمک کند تا حرکت خود را از طریق حرکاتی که ممکن است نتوانید در خارج از آب انجام دهید ، بازیابی کنید.
مرحله 3. برای درمان مستقل زندگی به یک کاردرمانگر مراجعه کنید
هدف از کاردرمانی کمک به شما برای یافتن راه حل هایی برای مشکلاتی است که باعث ایجاد مشکل می شوند. بسته به میزان آسیب دیدگی شما ، یک کاردرمانگر می تواند در غذا خوردن ، بلع ، نظافت ، حمام ، پیاده روی یا مدیریت امور مالی به شما کمک کند. درمانگر ممکن است در موارد زیر کمک کند:
- یافتن راه حل های جایگزین مانند خرید آنلاین هنگام رسیدن به فروشگاه دشوار است.
- شکستن فعالیتهای بدنی دشوار و کمک به تمرین تا تسلط بر آنها.
- در صورت عدم توانایی صحبت کردن ، از فناوری کمکی برای برقراری ارتباط استفاده کنید.
- بهبود عملکرد ماهیچه های صورت ، گلو و دهان برای کمک به بلع و سایر مسائل.
- به شما در ایجاد تغییراتی در خانه مانند رمپ ویلچر کمک می کند.
- ارائه مشاوره در مورد تجهیزات ویژه ای که می تواند به شما کمک کند ، مانند چوب های مخصوص پیاده روی.
مرحله 4. مهارتهای ارتباطی خود را با گفتاردرمانی/زبان بازیابی کنید
این می تواند به افراد در افزایش توانایی استفاده و درک زبان کمک کند. درمانها می توانند شامل موارد زیر باشند:
- کمک به مردم در ایجاد صدا و تولید گفتار
- بهبود خواندن و نوشتن
- آموزش روشهای ارتباطی غیر از زبان گفتاری ، مانند زبان اشاره
قسمت 2 از 4: مقابله با مبارزات احساسی
مرحله 1. روان درمانی را امتحان کنید
روان درمانی شامل برقراری ارتباط با یک پزشک متخصص آموزش دیده است که می تواند به شما در درک مشکلات ، نگرانی ها و مقابله با احساساتی که ایجاد می کند کمک کند. می توانید از طریق توصیه پزشک یا با استفاده از مکان یاب روانشناس APA ، یک درمانگر را در نزدیک خود پیدا کنید. درمان می تواند به صورت تک نفره یا با شریک یا سایر اعضای خانواده انجام شود. اغلب با وجود صحبت کردن انجام می شود ، اما اگر این کار دشوار باشد ، گاهی اوقات بیماران از طریق موارد زیر ارتباط برقرار می کنند.
- هنر
- موسیقی
- جنبش
مرحله 2. از رفتار درمانی شناختی برای تغییر طرز فکر و واکنش به موقعیت ها استفاده کنید
افرادی که با آسیب مغزی مقابله می کنند ، اغلب در کنترل احساسات ، نوسانات خلقی و مشکلات مربوط به عصبانیت دچار مشکل هستند. شما می توانید پایگاه های داده آنلاین مانند روانشناس APA را جستجو کنید تا یک درمانگر در نزدیکی خود پیدا کنید. درمان شناختی رفتاری ممکن است به شما کمک کند:
- چرخه افکار منفی و خودزنی را متوقف کنید.
- مشکلات بزرگ را به قسمتهای کوچکتر و قابل مدیریت تقسیم کنید.
- عادات جدیدی برای پرداختن مثبت و فعالانه به مسائل ایجاد کنید.
مرحله 3. در صورت لزوم تحت درمان روانپزشکی قرار بگیرید
صدمات مغزی و استرس مقابله با آنها اغلب باعث ایجاد افسردگی و اضطراب شدید می شود. روانپزشک می تواند داروها را تجویز کند و سایر درمان های مکمل مانند درمان را توصیه کند. ممکن است پزشک شما بتواند یک روانپزشک متخصص در نوع آسیب شما را توصیه کند. اگر این علائم را دارید ، به روانپزشک مراجعه کنید:
- افسردگی: احساس ناراحتی یا بی ارزشی ، اختلال در خواب یا اشتها ، عدم تمرکز ، کنار گذاشتن از روابط اجتماعی ، بی تفاوتی ، خستگی ، یا افکار مرگ و خودکشی
- اضطراب: ترس یا عصبی بودن بیش از آنچه شرایط نیاز دارد ، نگرانی غیرقابل کنترل ، حملات پانیک یا اختلال استرس پس از سانحه
مرحله 4. به یک گروه پشتیبانی بپیوندید
آنلاین جستجو کنید یا از پزشک خود بخواهید گروهی را در نزدیکی شما توصیه کند. یک گروه پشتیبانی می تواند:
- برای مواردی که در حال گذراندن آنها هستید از لحاظ احساسی حمایت کنید
- استراتژی های مقابله ای جدید را از دیگران که نیز تجربه مشابهی دارند یاد بگیرید
قسمت 3 از 4: شکل گیری عادات جدید
مرحله 1. با پزشکان خود برای ایجاد اهداف توانبخشی کار کنید
اینها اهدافی هستند که شما باید بتوانید با حمایت آنها تلاش کنید. اهداف ممکن است شامل بهبود تحرک یا بازگشت به کار باشد. متخصص مغز و اعصاب و روان پزشک به شما کمک می کند تا تعیین کنید که اهداف شما چگونه باید باشد و چگونه می توانید به آنها برسید.
یک متخصص مغز و اعصاب می تواند با روانپزشک شما همکاری کند تا به شما در بهبود تمرکز ، حافظه ، واکنش ها و نوسانات خلقی کمک کند. برای مراجعه به متخصص مغز و اعصاب با پزشک یا روانپزشک اصلی خود صحبت کنید
مرحله 2. غذای سالم و مغذی بخورید
هر مرحله بهبودی با آسیب مغزی به مواد مغذی و غذاهای متفاوتی نیاز دارد. با پزشک خود مشورت کنید تا بدانید کدام غذاها می توانند در مرحله بهبودی فعلی شما مفید باشند. به طور کلی ، شما باید غذاها بخورید یا مکمل های زیر را مصرف کنید:
- روغن ماهی
- اسیدهای چرب امگا 3 (ماهی ، تخم مرغ)
- ویتامین D3 (ماهی ، تخم مرغ ، شیر غنی شده)
- کلسیم (شیر ، پنیر ، کلم بروکلی ، پرتقال)
- ویتامین های گروه B (گوشت ، تخم مرغ ، شیر ، غلات غنی شده)
- پروبیوتیک ها (ماست ، کامبوچا ، شکلات تلخ)
- اگر در بلع مشکل دارید ، با پزشک خود مشورت کنید تا بدانید کدام غذاها بی خطر هستند.
مرحله 3. با نوشتن مطالب با مشکلات حافظه کنار بیایید
افراد مبتلا به آسیب مغزی ممکن است در دسترسی به خاطرات قبل از آسیب و / یا یادگیری چیزهای جدید دچار مشکل شوند. با نوشتن مطالب ، پرونده ای خواهید داشت که می توانید مرتباً به آن مراجعه کنید:
- قرارهای خود را در تقویم پیگیری کنید.
- لیستی از داروهای خود بنویسید و آنها را در مکانهایی قرار دهید که هر روز آنها را خواهید دید ، مانند یخچال یا آینه حمام.
- کابینت های خانه خود را برچسب گذاری کنید تا به شما کمک کند زمانی که به دنبال وسایل هستید آنها را در کجا قرار دهید و در کجا قرار دهید.
- هنگام خروج از خانه همیشه آدرس و شماره تلفن های اضطراری خود را همراه داشته باشید.
- اگر مستعد گم شدن هستید ، از یکی از دوستان یا عزیزان خود بخواهید نقشه ای از نحوه رسیدن به مقاصد مهم مانند ایستگاه اتوبوس یا فروشگاه را برای شما ترسیم کند. کسی را همراه خود بیاورید تا مطمئن شوید که می توانید به تنهایی این کار را انجام دهید.
مرحله 4. با ایجاد یک برنامه معمول ، مهارت های اساسی را یاد بگیرید
این به شما کمک می کند تا سردرگمی را به حداقل برسانید و به شما احساس عادی و کنترل زندگی خود را می دهد. این می تواند شامل موارد زیر باشد:
- رعایت برنامه منظم خواب.
- برنامه ای از فعالیت های روزانه خود تهیه کنید که وقتی مطمئن نیستید در آینده چه کار می کنید ، می توانید به آن مراجعه کنید. آن را در محلی قرار دهید که هر روز صبح آن را خواهید دید.
- حرکت یکسان در مسیر رفت و برگشت به محل کار یا مدرسه.
مرحله 5. با به حداقل رساندن حواس پرتی و کاهش استرس ، تمرکز خود را افزایش دهید
افراد مبتلا به آسیب مغزی اغلب در تمرکز طولانی مدت دچار مشکل می شوند. این می تواند استرس زا باشد ، که ممکن است به نوبه خود تمرکز شما را بدتر کند.
- یک کار را همزمان انجام دهید. این به شما کمک می کند تا تمرکز خود را حفظ کرده و سردرگمی را به حداقل برسانید.
- حواس پرتی مانند سر و صدای پس زمینه را کاهش دهید. این به شما کمک می کند تا تمرکز کرده و به طور م workثرتری کار کنید.
- در صورت نیاز به استراحت بپردازید. این به جلوگیری از خستگی و ناامیدی شما کمک می کند.
مرحله 6. یاد بگیرید که چگونه کار می کنید
شما می توانید خودآزمایی ها را ایجاد کنید ، س questionsالاتی که از خود می پرسید که آیا با چالش های اطراف خود کنار می آیید یا خیر. یاد بگیرید از خود بپرسید:
- اگر در یک مکالمه مهم همه چیز را درک کرده اید.
- اگر جزئیاتی را یادداشت کرده اید که باید به خاطر سپرده شوند.
- اگر کاری را انجام می دهید که قرار است انجام دهید. اگر مطمئن نیستید ، به خودتان زمان دهید تا برنامه خود را بررسی کرده و وضعیت را اصلاح کنید.
مرحله 7. در کار و زندگی شخصی خود با افراد باز باشید
با اطلاع دادن به دوستان و همکاران خود که در حال بهبودی از یک آسیب مغزی هستید ، به احتمال زیاد آنها زمان راحت تری برای حمایت و کمک به شما خواهند داشت. ممکن است در کنترل احساسات خود مشکل داشته باشید ، و مستعد واکنشهای احساسی شدید باشید که متناسب با موقعیت نیست ، پرخاشگری ، کمبود احساسات را نشان می دهد یا در تشخیص احساسات دیگران مشکل دارد ، علاقه به رابطه جنسی را کاهش می دهد یا رفتارهای نامناسب انجام می دهد. ممکن است لازم باشد نحوه کنترل احساسات خود را با تلاش مجدد یاد بگیرید:
- علائم فیزیکی احساس احساسی (مانند گریه ، لرزش ، احساس سفتی در قفسه سینه) را بشناسید. در صورت نیاز ، خود را منزوی کنید تا کنترل را به دست آورید.
- بیاموزید که عصبانیت و سرخوردگی خود را به شیوه های قابل قبول بیان کنید ، مانند نوشتن آن ، صحبت کردن در مورد آن یا استفاده از یک کیسه مشت.
- مشاهده کنید که چگونه دیگران با یکدیگر صحبت می کنند و وقتی دیگران به شما یادآوری می کنند مودب باشید توجه داشته باشید.
- تشخیص دهید که دیگران وقتی احساساتی مانند گریه کردن نشان می دهند ، چه احساسی دارند. اگر مطمئن نیستید ، ممکن است با دقت از آنها بپرسید.
- در مورد هرگونه ناامنی که ممکن است در رابطه جنسی به دلیل آسیب دیدگی داشته باشید ، بحث کنید. اگر علاقه بیشتری به رابطه جنسی دارید ، مراقب باشید که به همسرتان فشار نیاورید. حضور در یک گروه پشتیبانی ممکن است به شما در یادگیری مجدد آنچه مناسب است کمک کند.
مرحله 8. همکاری خود را با پزشکان خود تا پایان درمان ادامه دهید
سعی کنید هنگام بهبودی با خود صبور باشید. بهبودی از آسیب مغزی تا 2 سال طول می کشد. اگر به کار با پزشکان و خانواده خود ادامه دهید ، ممکن است بتوانید فعالیت های عادی خود را از سر بگیرید.
قسمت 4 از 4: مراقب خودتان باشید اگر مراقب هستید
مرحله 1. سلامت خود را حفظ کنید
استرس مراقبت می تواند با گذشت زمان افزایش یابد. با مراقبت از خود ، مطمئن می شوید که می توانید به طور م ofثرتری از معشوق خود مراقبت کنید. اگر از نظر جسمی و روانی سالم باشید ، می توانید مراقبت های بهتری انجام دهید. چندین راه برای محافظت از سلامت خود وجود دارد:
- برای معاینات منظم پزشک وقت بگذارید. اگر از قرار ملاقات پزشک صرف نظر کردید ، احتمالاً هرگونه وضعیت سلامتی که داشته باشید ، هنگامی که بالاخره کشف شد ، پیچیده تر می شود.
- از رژیم غذایی متعادل و سالم استفاده کنید. گاهی اوقات وقتی برای مراقبت مراقبت می کنید ، وقت گذاشتن برای تهیه و خوردن غذای سالم دشوار است. اما تغذیه سالم بسیار مهم است بنابراین شما قدرت ادامه مراقبت را دارید. بزرگسالان باید 4-5 وعده میوه و سبزیجات در روز بخورند ، منابع پروتئینی کم چرب مانند گوشت بدون چربی ، شیر ، ماهی ، تخم مرغ ، سویا ، لوبیا ، حبوبات و آجیل بخورند و کربوهیدراتهای پیچیده و دارای فیبر بالا بخورند. مانند نان های سبوس دار اگرچه غذاهای از پیش فرآوری شده و بسته بندی شده اغلب سریع و آسان هستند ، اما در طولانی مدت برای سلامتی شما مضر هستند زیرا به طور کلی سرشار از چربی ، نمک و شکر هستند.
- سعی کنید هر شب حداقل 7 - 8 ساعت بخوابید. محرومیت از خواب شما را در برابر استرس های روحی و روانی مراقبت کننده آسیب پذیرتر می کند.
مرحله 2. مهارتهای خوب مدیریت استرس را توسعه دهید
مراقبین اغلب احساس اضطراب و غرق شدن می کنند. تلاش فعالانه برای مدیریت استرس به شما کمک می کند تا با آن کنار بیایید.
- با یک شبکه اجتماعی حمایتی ، خود را از استرس مراقبت مراقبت کنید. برای حفظ روابط نزدیک با دوستان و خانواده وقت بگذارید. در صورت امکان اجازه دهید آنها به شما کمک کنند.
- به طور منظم تمرین کن. سعی کنید حداقل 75-150 دقیقه فعالیت بدنی در هفته انجام دهید. هنگامی که ورزش می کنید ، بدن شما اندورفین ترشح می کند که باعث افزایش روحیه و آرامش شما می شود. بسیاری از افراد راه می روند ، می دوند ، شنا می کنند یا به تیم های ورزشی می پیوندند.
- زمانی را برای استراحت اختصاص دهید. بسیاری از تکنیک های مختلف آرامش مانند یوگا ، مدیتیشن ، تنفس عمیق و تجسم تصاویر آرامش بخش وجود دارد. می توانید انواع مختلف را امتحان کنید تا زمانی که مورد علاقه خود را پیدا نکردید.
مرحله 3. به یک گروه پشتیبانی بپیوندید یا به یک مشاور مراجعه کنید
این به شما این امکان را می دهد که از افرادی که درک می کنند چه چیزی را پشت سر می گذارید ، پشتیبانی و مشاوره بگیرید. برای یافتن یک مشاور یا گروه پشتیبانی می توانید:
- توصیه هایی را از پزشک خود یا پزشک مصدوم بخواهید.
- جستجوی آنلاین زیر نظر سازمان های مراقبان مانند اتحاد مراقبین خانواده
- بخش دولتی دفترچه تلفن محلی خود را بررسی کنید تا ببینید چه منابعی در منطقه شما موجود است
