اگر شما یا فردی که تحت مراقبت شما است از آسیب مغزی (TBI) رنج برده اید ، مهم است که آسیب را بفهمید و برای اطمینان از بهبود بهینه چه اقداماتی باید انجام شود. بهبودی از TBI می تواند برای بیمار ، بلکه برای عزیزانش گیج کننده و دشوار باشد. پیش بینی طول و میزان بهبودی دشوار است ، اما اقدامات مشخصی وجود دارد که می توانید این روند را تا حد ممکن روان و موفق انجام دهید. بهبودی می تواند شامل کار با طیف وسیعی از درمانگران و ایجاد تغییرات طولانی مدت در شیوه زندگی باشد که بستگی به میزان آسیب دارد.
مراحل
قسمت 1 از 3: مدیریت بازیابی اولیه از TBI
مرحله 1. فوراً به پزشک مراجعه کنید
هر TBI متفاوت است. اگر مشکوک هستید که شما یا یکی از عزیزانتان دچار آسیب مغزی شده اید ، فوراً به پزشک مراجعه کنید. صدمات احتمالی مغزی نه تنها نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد ، بلکه ممکن است چندین آسیب دیدگی دیگر نیز وجود داشته باشد که باید برای آنها ارزیابی شود. اگر دلیلی برای نگرانی پزشک وجود داشته باشد ، مانند ضربه مغزی ، یا اگر آسیب شدید باشد (برای مثال در کما) ، بیمار به احتمال زیاد در بیمارستان بستری می شود. برخی از TBI ها منجر به جراحی می شوند ، اما بیشتر بهبودی در درمان های توانبخشی اتفاق می افتد.
- TBIs می تواند منجر به عوارض ثانویه شود که می تواند تهدید کننده زندگی باشد ، مانند ذات الریه. همیشه به پزشک مراجعه کنید تا مطمئن شوید هیچ خطری یا این وجود ندارد.
- برخی از TBI ها منجر به جراحی می شوند ، اما بیشتر بهبودی در درمان های توانبخشی اتفاق می افتد.
- اگر TBI بسیار جزئی باشد ، ممکن است بیمار در همان روز از بیمارستان مرخص شود. با این حال ، بیماران در کما یا حالت رویشی ممکن است به طور نامحدود در یک مرکز درمانی باشند.
مرحله 2. نوع TBI را تعیین کنید
انواع مختلفی از آسیب های مغزی مغزی و سطوح مختلف آن از خفیف تا شدید وجود دارد. پزشک می تواند نوع صدمه ای را که شما یا عزیزانتان تجربه کرده اید تعیین کند و با تیمی برای تسهیل توانبخشی و بهبودی همکاری کند. همچنین توجه داشته باشید که ممکن است فرد چندین نوع مختلف از آسیب ها را در مناطق مختلف مغز تجربه کند. TBI ها عبارتند از:
- ضربه مغزی - شایع ترین نوع آسیب مغزی ، ضربه مغزی ممکن است منجر به از دست دادن هوشیاری شود یا نشود و ممکن است در اثر بسیاری از عوامل ایجاد شود ، از ضربه به سر تا ضربه شلاق. فرد مبتلا به ضربه مغزی ممکن است احساس گیجی کند و ممکن است آسیب موقت یا دائمی داشته باشد. در برخی موارد ، ضربه مغزی ممکن است منجر به لخته شدن خون شود که ممکن است کشنده باشد.
- کوفتگی - معمولاً در نتیجه ضربه مستقیم به سر ، کوفتگی کبودی یا خونریزی در مغز است.
- Coup -contrecoup - این زمانی است که در محل ضربه به سر و همچنین در سمت مخالف مغز ، کوفتگی ایجاد می شود. این امر زمانی ایجاد می شود که ضربه آنقدر قوی باشد که باعث ضربه زدن مغز به طرف مقابل جمجمه شود.
- آکسون منتشر - این شامل سندرم کودک تکان خورده و صدمات ناشی از نیروی چرخشی قوی ، مانند تصادف رانندگی است. لرزش باعث پارگی مغز می شود که می تواند باعث ترشح مواد شیمیایی در مغز شود که باعث آسیب بیشتر می شود. این می تواند منجر به آسیب موقت یا دائمی ، کما یا حتی مرگ شود.
- نفوذ - این زمانی است که نیرویی مانند گلوله یا چاقو به جمجمه و مغز نفوذ می کند. این امر جسم را به مغز و موها ، پوست ، استخوان ها و احتمالاً بقایای دیگر را وارد مغز می کند.
مرحله 3. بدانید که در طول درمان اولیه چه انتظاری دارید
درمان بستگی به نوع و شدت TBI دارد ، اما معمولاً درمان حاد بر به حداقل رساندن هرگونه آسیب ثانویه و تثبیت بیمار متمرکز است. این کار ممکن است با استفاده از وسایلی که برای کنترل تورم و فشار استفاده می شود مانند تهویه مکانیکی انجام شود. داروها ممکن است برای آرام کردن بیمار ، کنترل هرگونه تشنج و گاهی اوقات برای ایجاد کما استفاده شوند.
مرحله 4. با تیم توانبخشی آشنا شوید
آسیب های مغزی پیچیده هستند و بهبود تقریباً همیشه چند وجهی است. این که آیا این ضربه یک ضربه مغزی ساده بود یا یک آسیب بسیار شدیدتر ، بیمار به احتمال زیاد تیمی از متخصصان را با هم کار خواهد کرد تا مطمئن شوند که بهبودی بدون مشکل پیش می رود. در صورت داشتن نام و شماره تلفن هر یک از اعضای تیم و همچنین محل دفاتر شخصی آنها ، آنها را دریافت کنید. این متخصصان ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- پزشک فیزیوتراپ ، پزشک متخصص توانبخشی
- یک روانپزشک عصبی ، که تغییرات رفتار بیمار را ردیابی می کند
- یک پرستار توانبخشی ، که از بیمار مراقبت می کند
- فیزیوتراپیست که به بیمار کمک می کند تا توانایی های فیزیکی مانند تعادل و حالت بدن را بازیابی کند
- یک کاردرمانگر ، که به ارزیابی توانایی بیمار در انجام وظایف روزانه مانند بودجه بندی و آشپزی کمک می کند
مرحله 5. آرامش خود را حفظ کنید
بیمارانی که تحت درمان TBI قرار می گیرند اغلب به آسانی و بدون اطلاع قبلی تحریک می شوند. اگر عضو خانواده یا مراقب هستید ، خود را برای این کار آماده کنید. به یاد داشته باشید که با فرد صبور باشید و هر زمان که به او خطاب می کنید به آرامی صحبت کنید.
- لمس گاهی اوقات می تواند آرامش بخش باشد ، اما همچنین می تواند برای فردی که از TBI بهبود می یابد بسیار آزاردهنده باشد. از پاسخ بیمار برای لمس به عنوان راهنمای خود استفاده کنید.
- اگر پاسخ بیمار برای شما گیج کننده یا ناراحت کننده است ، به طور خصوصی با پزشک مشورت کنید تا در مورد آنچه ممکن است در حال حاضر با بیمار اتفاق بیفتد ، بینشی داشته باشید.
مرحله 6. وقتی عصبانی هستید وقت بگذارید
این هم برای بیمار و هم برای عزیزانش مهم است. کسی که از TBI بهبود می یابد ممکن است در بیشتر مواقع گیج شده و با تغییرات و احساسات زیادی برخورد کند که مقابله با آنها دشوار است. اگر او عصبانی یا تحریک شده باشد ، یا یک عزیز در حین مراقبت از او ناامید شود ، باید آرام آرام به بیمار زمان داد تا آرام شود.
با بیمار واضح باشید که به او زمان و مکان اختصاص داده شده است. سعی کنید با او ارتباط برقرار کنید که او مجازات نمی شود یا اینکه دوستش از او عصبانی نیست
مرحله 7. با مددکار اجتماعی آسیب ، برنامه های بلندمدت تهیه کنید
یک مددکار اجتماعی تروما به خانواده کمک می کند تا برنامه ای برای رسیدگی به بهبود طولانی مدت تهیه کنند. او می تواند به خانواده کمک کند تا میزان مراقبت های مورد نیاز بیمار و مسئولیت آن را تشخیص دهند.
- مددکار اجتماعی آسیب می تواند به خانواده کمک کند تا جنبه مالی مربوط به بهبودی بیمار را درک کرده و برنامه ریزی کنند.
- مددکار اجتماعی تروما همچنین در برنامه ریزی برای ترخیص بیمار از مراکز درمانی و توانبخشی به خانواده کمک می کند.
قسمت 2 از 3: مدیریت شش ماه اول پس از TBI
مرحله 1. انتقال از مرکز درمانی
بسته به شدت TBI ، این ممکن است یک یا دو روز پس از آسیب ، یا هفته ها یا ماه ها پس از آن رخ دهد. ممکن است بیماران مستقیماً از بیمارستان به خانه فرستاده شوند یا ابتدا به یک مرکز توانبخشی منتقل شوند.
- پزشکان و تیم توانبخشی با توجه به وضعیت سلامتی و پیشرفت بیمار ، زمان آماده شدن بیمار برای خروج را تعیین می کنند.
- صبور باش. گذراندن زمان زیاد در بیمارستان می تواند تلاش کننده باشد ، اما مهم این است که بیمار تحت مراقبت و نظارت پزشکی بماند تا زمانی که بازگشت او به خانه قطعاً برای او امن باشد.
مرحله 2. پیشرفت ناسازگار را بپذیرید
بهبودی از TBI سریعترین و قابل مشاهده ترین در شش تا نه ماه اول پس از آسیب است. پس از آن ، پیشرفت می تواند بطور قابل توجهی کند شود ، کمتر آشکار شود یا حتی رکود کند. هر زمان که بیمار علائم پیشرفت را نشان داد ، می تواند هیجان انگیز و دلگرم کننده باشد ، اما اگر گاهی اوقات به عقب می رود ، تعجب نکنید.
- گاهی اوقات چیزهایی که به نظر می رسد علائم پیشرفت هستند ، می توانند به سادگی دچار تشنج شوند ، مانند انقباضات غیر ارادی ماهیچه ها.
- ممکن است بیمار برای بازیابی مهارت های حرکتی یا گفتار بسیار سخت کار کند. او ممکن است یک یا دو بار انرژی انجام کاری را داشته باشد ، اما به نظر می رسد وقتی از تلاش خود خسته می شود ، عقب می افتد.
- دلگرم و صبور باشید. احتمالاً بیمار از سرعت بهبودی خود ناامید می شود. عزیزان باید ملایم باشند و به او اطلاع دهند که حالش خوب است و سرعت بهبودی او طبیعی است. در صورت امکان ، بیمار باید با خود صبور باشد و قبول کند که راه بهبود ممکن است کند باشد.
مرحله 3. عادات خوب خواب را تمرین کنید
TBI می تواند چرخه طبیعی خواب فرد را بطور اساسی تغییر دهد. کسی که همیشه خواب سنگین داشت ممکن است ناگهان یک فرد بسیار سبک خواب باشد. بسیاری از بیماران TBI در نیمه های شب بیدار می شوند یا مشکلات دیگر خواب را تجربه می کنند.
- تمرین کنید هر شب همزمان در یک اتاق تاریک و آرام به رختخواب بروید. این ممکن است به خواب راحت تر کمک کند.
- به طور کلی هنگام بهبودی از TBI از مصرف قرص های خواب جلوگیری می شود. با این حال ، پزشک ممکن است داروهای ضدافسردگی خفیف یا داروهای دیگر را برای کمک به کاهش مشکلات شدید خواب تجویز کند.
مرحله 4. به یک گروه پشتیبانی بپیوندید
برای عزیزانی که در حال بهبودی طولانی مدت از کسی مراقبت می کنند ، یک گروه حمایتی می تواند منبع مهمی برای تسکین باشد. تنها مراقب یا مراقبت اولیه بودن کسی می تواند خسته کننده و بسیار استرس زا باشد. به همین ترتیب ، بهبودی و زندگی با آسیب مغزی می تواند برای کسانی که آن را تجربه نکرده اند ناامید کننده باشد و توصیف آن دشوار است. به دنبال گروه پشتیبانی محلی یا آنلاین باشید تا با دیگران در موقعیت خود ارتباط برقرار کنید.
- گروههای حمایتی خاصی برای مراقبین ، اعضای خانواده و مبتلایان به TBI وجود دارد.
- اگر در یافتن گروه مشکل دارید ، مرکز توانبخشی یا تیم شما احتمالاً می تواند شما را با یک گروه مرتبط کند.
مرحله 5. گفتار درمانی را برای ناهنجاری انجام دهید
بسته به شدت آسیب ، ممکن است بیمار در ایجاد کلمات یا به خاطر آوردن کلمات مناسب برای یک موقعیت دچار مشکل شود. این می تواند یکی از ناامیدکننده ترین بخش های بهبودی بیمار باشد ، زیرا توانایی او را در بیان نیازها و تجربیات خود محدود می کند.
- اگر گفتار برای بیمار مشکل ساز شده است ، مطمئن شوید که یک متخصص گفتار درمانی در تیم توانبخشی حضور دارد.
- گفتاردرمانی می تواند بسیار خسته کننده باشد ، حتی اگر از نظر جسمی خسته کننده نباشد. هرگز بیمار را تحت فشار قرار ندهید که بیش از ظرفیت او تمرین کند. ممکن است او را عصبانی یا دلسرد کند.
مرحله 6. کار درمانی انجام دهید
کاردرمانی به بیمار کمک می کند مهارت های مورد نیاز برای زندگی مستقل یا حداقل با حداقل مراقبت را بازیابد. این می تواند مواردی مانند آشپزی ، خرید و رسیدگی به سایر کارهای روزانه را پوشش دهد.
- در مورد آسیب مغزی متوسط تا شدید ، یک کاردرمانگر احتمالاً بخشی از تیم توانبخشی خواهد بود.
- بسته به شدت آسیب و چشم انداز بهبودی بیمار ، ممکن است نتواند ظرفیت های خاصی را بازیابی کند. به عنوان مثال ، او ممکن است به مراقبت 24 ساعته نیاز داشته باشد زیرا دیگر قادر به تغذیه خود ، رانندگی یا حمل و نقل عمومی ، پاسخ دادن به تلفن یا انجام کارهای دیگری نیست که به فرد اجازه می دهد به طور مستقل زندگی کند.
قسمت 3 از 3: مدیریت بازیابی طولانی مدت
مرحله 1. انتظارات را واقع بینانه نگه دارید
این می تواند سخت ترین بخش بهبودی از TBI باشد. البته ، هم بیمار و هم عزیزان او خواهان بهبودی کامل هستند و این امر به سرعت اتفاق می افتد. با این حال ، پس از نه ماه اولیه بهبودی ، زمان آن فرا رسیده است که از این پس به زندگی خود ادامه دهیم.
- اگر بیمار میزان قابل توجهی از ظرفیت یا استقلال خود را از دست داده باشد ، هم او و هم خانواده اش ممکن است آن را به عنوان یک فقدان دشوار احساس کنند و هفت مرحله غم و اندوه را تجربه کنند.
- پزشکان هنوز نمی توانند به طور قطعی طول یا دامنه بهبودی بیمار TBI را پیش بینی کنند. با این حال ، عواملی مانند سن ، ضریب هوشی ، عملکرد تحصیلی در مدرسه و محل و شدت آسیب اغلب شاخص های خوبی هستند.
- کودکان و نوجوانان اغلب چشم اندازهای بیشتری برای بهبود طولانی مدت دارند ، زیرا مغز آنها نسبت به بزرگسالان انعطاف پذیرتر و مقاوم تر است.
مرحله 2. برنامه هایی را برای مراقبت طولانی مدت اجرا کنید
به محض اینکه بیمار و خانواده اش میزان بهبودی بیمار را پذیرفتند ، باید استراتژی های طولانی مدت در نظر گرفته شود. این ممکن است به معنای مهاجرت بیمار با خانواده ، استخدام سرپرست تمام وقت یا یافتن خانه برای بیمار در یک مرکز زندگی با کمک باشد. در مواردی که بیمار به طور کامل یا تقریباً کامل بهبود یافته است ، ممکن است به سادگی نیاز به کمک های گاه به گاه داشته باشد اما بتواند به طور مستقل به زندگی خود ادامه دهد.
- هزینه ، جغرافیا و توانایی خانواده برای اختصاص زمان به بیمار ، همگی بر روی کارآمدترین استراتژی بلندمدت تأثیر می گذارد.
- در صورت امکان ، به بیمار اجازه دهید برنامه بلند مدت خود را تعیین کند. با پیدا کردن ترجیحات شخصی او شروع کنید و سعی کنید ببینید چگونه ممکن است.
مرحله 3. از فناوری های کمکی حداکثر استفاده را ببرید
بیمار ممکن است از فناوری هایی مانند ویلچر یا صفحه کلید تخصصی بهره مند شود. این موارد ممکن است کاملاً ضروری نباشند ، اما ممکن است زندگی را به میزان قابل توجهی برای بیمار آسان کنند. به عنوان مثال ، او ممکن است توانایی راه رفتن را بازیابی کند ، اما خستگی ناشی از او ممکن است ارزش تلاش را نداشته باشد.
از تیم توانبخشی خود بپرسید که چه فناوریهای کمکی ممکن است برای بهبود طولانی مدت مناسب باشد
نکات
- TBI می تواند زندگی بیمار و همچنین خانواده او را تغییر دهد. برای بهبودی طولانی مدت و غیرقابل پیش بینی آماده باشید.
- هر زمان که نیاز داشتید به تنهایی وقت بگذارید. این که آیا شما فردی هستید که TBI را تجربه می کنید یا یک مراقب ، ممکن است از روند بهبودی ناامید و خسته شوید. برای تنفس فضایی در نظر بگیرید و هر زمان که لازم بود تنها باشید.
هشدارها
- حتی برای کوچکترین TBI ها ، حتماً فوراً به پزشک مراجعه کنید. ممکن است عوارضی در مسیر ایجاد شود ، یا مشکلات داخلی که فوراً آشکار نمی شوند.
- TBI اغلب باعث کند شدن زمان واکنش می شود. کار با ماشین یا تجهیزات سنگین خیلی زود پس از TBI می تواند منجر به جراحت یا مرگ جدی شود.
