فشار عصبی زمانی اتفاق می افتد که مسیر اطراف یکی از اعصاب شما فشرده می شود و منجر به درد تابشی ، سوزن سوزن شدن ، بی حسی و ضعف عضلانی می شود. این می تواند در هر مکانی رخ دهد ، اما بیشتر در پشت ، گردن و مچ دست مشاهده می شود. با این حال ، این علائم می تواند دلایل دیگری نیز داشته باشد. چگونه می توانید بفهمید که واقعاً عصب فشرده ای دارید؟ ترکیبی از علائم و عوامل خطر اصلی ترین سرنخ است که می توانید از آن استفاده کنید. با این وجود ، تا زمانی که پزشک شما را معاینه نکند ، به طور قطعی نمی دانید ، بنابراین اگر علائم در عرض چند روز برطرف نشد ، برای تشخیص حرفه ای به پزشک خود مراجعه کنید.
مراحل
روش 1 از 3: علائم
مرحله 1. ضعف عضلانی:
این یکی از علائم رایج فشار عصبی در ناحیه است. هرگونه ضعف ناگهانی عضلانی می تواند نشانه ای از فشار عصبی شما باشد ، بنابراین اگر برطرف نشد آن را نادیده نگیرید. به هرگونه تغییر در قدرت خود توجه کنید تا علامت آن باشد که ممکن است عصبی فشرده داشته باشید.
فشار عصب روی ماهیچه های اطراف آن تأثیر می گذارد. به عنوان مثال ، اگر عصبی در مچ دست خود فشار داده اید ، ممکن است دست ها و انگشتان دست شما ضعیف شده یا چسبندگی شما شل شود
مرحله 2. احساس "سوزن سوزن شدن" در منطقه آسیب دیده:
این احساس سوزن سوزن شدن معمولاً به عنوان خارش یا خارش روی پوست شما در ناحیه آسیب دیده توصیف می شود. اگر متوجه هر گونه احساس سوزن سوزن شدن یا درد خفیف و خاردار بر روی پوست خود شدید که برطرف نمی شود ، ممکن است دچار عصبی شده باشید.
- معمول است که مردم احساسی را توصیف می کنند که آن منطقه "به خواب رفته است".
- احساس سوزن سوزن شدن بیشتر در بازوها و پاهای شما مشاهده می شود ، زیرا اعصاب به سمت این اندام ها حرکت می کنند.
مرحله 3. دردهای شدید ، سوزش یا درد:
ممکن است متوجه درد در یک ناحیه از بدن خود شوید یا دردی که از نقطه خاصی منتشر می شود ، جایی که عصب در آن فشار داده شده است. این یک علامت رایج است که عصب در یک نقطه فشرده شده و باعث ایجاد درد در بقیه نقاط می شود.
- به عنوان مثال ، اگر یک عصب در گردن خود فشار داده اید ، ممکن است متوجه یک درد شدید فقط در این ناحیه یا درد ناشی از این ناحیه شوید.
- درد شدید در ناحیه کمر ممکن است به باسن و پاهای شما سرایت کند. برعکس ، درد در قسمت بالای کمر می تواند از طریق شانه ها و حتی به بازوها سرایت کند. خم شدن ، فشار آوردن و بلند کردن درد را بدتر می کند.
مرحله 4. بی حسی در یک نقطه خاص:
هنگامی که عصبی فشرده شده اید ، ناحیه ای که توسط عصب تامین می شود ممکن است بی حس شود. این منطقه همچنین ممکن است ملتهب باشد. این یکی دیگر از نشانه های فشرده شدن عصب است.
- بی حسی همچنین می تواند از محل گیر کرده خارج شود. به عنوان مثال ، فشار عصب در شانه ممکن است منجر به بی حسی در قسمتی از بازوی شما شود.
- این ممکن است مانند سوزش ، بی حسی یا سوزن سوزن شدن در ناحیه باشد.
مرحله 5. تشدید علائم در شب:
معمول است که همه علائم فشار عصب در شب بدتر می شود. اگر در هنگام تلاش برای خوابیدن متوجه افزایش سوزن سوزن شدن ، بی حسی یا درد شدید ، این نشانه بزرگی است که نشان می دهد عصب شما فشرده شده است. همچنین ممکن است به دلیل درد در یافتن یک موقعیت راحت خوابیدن دچار مشکل شوید.
برخی از موقعیت های خواب ممکن است فشار عصب را برداشته و خواب را آسان تر کند. اگر درد در موقعیت خاصی برطرف شود ، این نشانه دیگری از فشار عصب است
روش 2 از 3: عوامل خطر و علل
مرحله 1. چاقی:
اضافه وزن می تواند باعث تورم مسیرهای عصبی شما شود. این به اعصاب شما فشار می آورد و می تواند آنها را از بین ببرد.
- حتی اگر اضافه وزن علت اصلی گرفتگی عصب نبود ، می تواند با فشار بیشتر بر عصب فشرده را بدتر کند.
- خوشبختانه کاهش وزن معمولاً به درمان گرفتگی عصب کمک می کند.
مرحله 2. جنسیت و جنسیت:
زنان بیشتر در معرض ابتلا به فشار اعصاب ، به ویژه سندرم تونل کارپل در مچ دست خود هستند. این احتمالاً به این دلیل است که برخی از مسیرهای عصبی کوچکتر هستند و بیشتر به هم فشار می آورند.
- سندرم تونل کارپل به طور خاص باعث بی حسی و سوزن سوزن شدن در انگشت شست ، وسط و انگشت اشاره می شود.
- همچنین زنان در دوران بارداری بیشتر در معرض فشار عصبی قرار دارند.
مرحله 3. فعالیتهای مکرر یا شدید:
عصب ها به راحتی پس از حرکات مکرر یا استفاده بیش از حد ساده فشرده می شوند. به عنوان مثال ، تایپ کردن روی صفحه کلید یا بافتن فشار مکرر بر اعصاب شما وارد می کند. اگر سرگرمی یا شغلی دارید که به این نوع حرکات نیاز دارد ، شما در معرض خطر بیشتری برای فشار آوردن اعصاب هستید.
- اگر مجروح یا معلول هستید ، استراحت طولانی مدت در تختخواب نیز می تواند باعث فشار بر اعصاب شما شود.
- شما می توانید با انجام استراحت های منظم ، حرکت در اطراف و کشش برای حفظ انعطاف پذیری ، خطر ابتلا به فشار روی اعصاب را در حین فعالیت های مکرر کاهش دهید.
مرحله 4. آرتریت روماتوئید:
التهاب و تورم مفاصل در اثر آرتریت روماتوئید یک علت شایع برای فشار روی اعصاب است. در صورت ابتلا به آرتریت ، به علائم احتمالی توجه کافی داشته باشید تا زودتر اعصاب خود را گرفتار کنید.
در صورت ابتلا به آرتریت ، بهترین راه برای کاهش خطر ابتلا به فشار روی اعصاب ، رعایت رژیم درمانی و مصرف همه داروهای تجویز شده برای بهبود وضعیت شما است
مرحله 5. خار استخوان:
اینها رویش ها یا نقاط ضخیم روی استخوان ها هستند که ممکن است پس از جراحت یا دلایل متعدد دیگر رخ دهد. توده ها می توانند مجاری عصبی را منقبض کرده و باعث سوزن سوزن شدن ، درد و بی حسی شوند.
- خار استخوان در پشت شما علت خاصی برای فشار بر اعصاب اطراف نخاع است.
- استئوآرتریت باعث ضخیم شدن استخوان می شود که می تواند باعث فشار به اعصاب نیز شود.
مرحله 6. وضعیت بد:
قوز کردن یا خم شدن می تواند فشار زیادی به اعصاب شما وارد کند ، به ویژه در پشت یا گردن. اگر این یک عادت شماست ، می تواند دلیل فشار بر اعصاب شما باشد.
- همچنین از نشستن پاها در حالت نشسته خودداری کنید. این نیز وضعیت بدی است.
- خوشبختانه وضعیت شما قابل تصحیح است. اگر فکر می کنید وضعیت بدن شما ممکن است مقصر باشد ، برای بهبود وضعیت خود گام هایی بردارید.
مرحله 7. دیابت:
کمتر رایج است ، اما قند خون بالا ناشی از دیابت می تواند باعث از بین رفتن اعصاب و فشرده شدن آن ها در طول زمان شود.
اگر مبتلا به دیابت هستید ، حتماً تمام توصیه های پزشک خود را رعایت کنید تا وضعیت تحت کنترل باشد. این بهترین راه برای محافظت از اعصاب شما است
روش 3 از 3: تشخیص پزشکی
مرحله 1. اگر علائم شما به مدت یک هفته ادامه یافت ، به پزشک خود مراجعه کنید
گاهی اوقات ، اعصاب فشرده به خودی خود بهبود می یابند و نیازی به درمان بیشتری ندارند. با این حال ، اگر علائم یک هفته طول کشید و با روش های مراقبت از منزل برطرف نشد ، وقت آن است که به پزشک مراجعه کنید. به این ترتیب ، می توانید یک تشخیص حرفه ای دریافت کنید و مطمئن باشید که دچار عصبی شده اید.
- درمانهای رایج در خانه برای یک عصب فشرده شامل یخ و گرما ، استراحت و مسکن های NSAID است. اگر اینها علائم شما را کاهش نمی دهند ، حتماً به پزشک خود مراجعه کنید.
- در صورت داشتن درد شدید نیشگون گرفتن همراه با درد تیراندازی ، همیشه باید به پزشک مراجعه کنید.
مرحله 2. اجازه دهید پزشک یک معاینه فیزیکی انجام دهد
پزشک بدن شما را از نظر وجود هرگونه مشکل بررسی می کند. حتماً به مناطقی اشاره کنید که در آنها علائم و زمان شروع آنها وجود داشته است. به عنوان مثال ، اگر در قسمتی از ساق پا دچار بی حسی و سوزن سوزن شدن شده اید ، ناحیه پای خود را در جایی که این علائم را دارید مشخص کنید. پزشک به این ناحیه نگاهی می اندازد و از توصیفات شما برای تعیین اینکه آیا عصب فشرده شده است استفاده می کند.
- همچنین اطلاعات مربوطه مانند داشتن یک کار مکرر یا نشستن طولانی مدت را درج کنید. این عوامل خطرساز احتمال عصب کشی را بیشتر می کند.
- با گذشت زمان ، یک فشار عصبی ممکن است باعث تورم ، فشار و زخم شود ، بنابراین پزشک شما ممکن است این مورد را بررسی کند. در صورت مشاهده هر یک از این علائم به پزشک خود اطلاع دهید.
مرحله 3. برخی آزمایشات تصویربرداری را برای تأیید تشخیص انجام دهید
پزشک شما ممکن است نتواند بر اساس علائم شما و معاینه فیزیکی به تنهایی تشخیص دهد. برخی از آزمایشاتی که ممکن است پزشک شما تجویز کند عبارتند از:
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): MRI از آهنرباهای قوی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر از داخل بدن شما استفاده می کند.
- مطالعه هدایت عصبی. برای این آزمایش ، یک سری الکترود روی پوست شما قرار داده می شود تا نحوه واکنش اعصاب شما را هنگام عبور جریان الکتریکی کوچک از آنها اندازه گیری کند.
- الکترومیوگرافی (EMG): برای این آزمایش ، پزشک شما باید یک سوزن را وارد ماهیچه های محل علائم شما کند تا واکنش آنها را آزمایش کرده و مشخص کند که آیا آسیب عصبی وجود داشته است یا خیر.
- اشعه ایکس: در درجه اول بررسی خار استخوان یا ضخیم شدن آن انجام می شود.
مرحله 4. برای درمان گرفتگی عصب ، توصیه های پزشک خود را دنبال کنید
درمان عصب فشرده معمولاً ساده است ، اما بستگی به جایی دارد که عصب در آن فشرده شده است. درمان های رایج شامل استراحت ، فیزیوتراپی ، تزریق استروئید و مسکن های NSAID است. دستورالعمل های پزشک خود را برای موثرترین درمان دنبال کنید و بر عصب چروکیده غلبه کنید.
- در موارد نادر ، ممکن است برای فشرده سازی عصب نیاز به جراحی داشته باشید. این مورد بیشتر در سندرم تونل کارپل ، خار استخوانی و فتق دیسک ها مشاهده می شود.
- ممکن است لازم باشد تغییراتی در شیوه زندگی مانند کاهش وزن یا ورزش بیشتر ایجاد کنید. این تغییرات معمولاً به جلوگیری از فشار عصبی در آینده کمک می کند.
