بی حسی در پاها اغلب نشانه مشکل دیگری است. برای تعیین علت بی حسی پای خود ، برای ملاقات با پزشک وقت بگذارید و علائم دیگری را که مشاهده کرده اید به او بگویید. سپس ، با پزشک خود برای شناسایی درمانهای احتمالی که ممکن است کمک کننده باشد ، همکاری کنید. همچنین ممکن است با ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی مانند حرکت بیشتر ، ترک سیگار و کاهش وزن ، متوجه کاهش بی حسی پا شوید.
مراحل
روش 1 از 3: تشخیص بیماری
مرحله 1. اگر بی حسی مداوم یا مزمن است برای تشخیص به پزشک مراجعه کنید
بی حسی مداوم در پای شما علامت یک مشکل دیگر است نه یک بیماری. بی حسی در پاهای شما علل بالقوه زیادی دارد ، بنابراین پزشک شما باید یک ارزیابی کامل انجام دهد تا بفهمد چه چیزی باعث ایجاد آن شده است. هرگونه علائم دیگری را که همراه با بی حسی در پا داشته اید به آنها بگویید تا به آنها در تعیین محتمل ترین علت کمک کند. برخی از شرایطی که ممکن است باعث بی حسی پا شود عبارتند از:
- دیسک فتق
- آسیب عصبی
- تنگی کانال نخاعی
- بیماری عروق محیطی
- اسکلروز چندگانه
مرحله 2. در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید
برخی از داروها می توانند بی حسی پا را به عنوان یک عارضه جانبی ایجاد کنند ، بنابراین تغییر به یک داروی دیگر ممکن است کمک کند. پزشک خود را در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید ، از جمله داروهای بدون نسخه یا مکمل ها ، مطلع کنید. برخی از داروهایی که ممکن است باعث بی حسی پا شوند عبارتند از:
- ضد تشنج ها
- داروهای ضد الکل
- داروهای سرطان
- داروهای فشار خون و فشار خون
- داروهای مبارزه با عفونت
- وینکریستین
- هیدرالازین
- پرکسیلین
- نیتروفورانتوئین
- تالیدومید
مرحله 3. در صورت مشاهده علائم تنگی نخاع ، آزمایشات تصویربرداری را انجام دهید
تنگی کانال نخاعی زمانی است که کانال نخاعی باریک می شود و فشار روی نخاع شما می تواند باعث بی حسی شود. گرفتن اشعه ایکس ، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) می تواند به پزشک شما کمک کند تا تشخیص دهد آیا این ممکن است علت بی حسی شما باشد. پزشک شما حتی ممکن است یکی از این آزمایش های تصویربرداری را برای رد تنگی نخاع سفارش دهد.
علائم تنگی نخاع شامل درد در اندام های شما است که از راه رفتن ، ایستادن یا قرار گرفتن در موقعیت های خاص بدتر می شود اما با نشستن یا ایستادن برطرف می شود ، همچنین ضعف یا کاهش احساس در اندام تحتانی شما
نکته: برخی شرایط ممکن است خطر تنگی نخاعی را افزایش دهد ، مانند بیماری پاژه ، اسکولیوز ، آرتریت و فلوروز مزمن. در صورت تشخیص یکی از این شرایط حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.
مرحله 4. در صورت مشاهده علائم جدی فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید
در برخی موارد ، بی حسی پا ممکن است نشانه یک فوریت پزشکی باشد. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید یا به اورژانس نزدیکترین بیمارستان خود مراجعه کنید:
- از دست دادن کنترل مثانه یا روده
- بی حسی بین پاها ، رانهای داخلی یا پشت ساق پا که بدتر می شود یا شدید است
- ضعف و درد شدید که به یک یا هر دو پا گسترش یافته و بلند شدن از صندلی یا راه رفتن را دشوار می کند.
روش 2 از 3: بحث در مورد گزینه های درمانی
مرحله 1. در مورد داروهایی که ممکن است به بیماری شما کمک کنند س Askال کنید
بسته به تشخیص شما ، ممکن است دارویی وجود داشته باشد که به درمان آنچه باعث بی حسی پا می شود کمک کند. پس از تشخیص بیماری ، از پزشک خود در مورد داروهایی که ممکن است کمک کنند س askال کنید. قبل از تصمیم گیری ، همه گزینه ها را همراه با خطرات و مزایای احتمالی هر دارو با آنها بحث کنید.
- داروهایی که پزشک توصیه می کند بستگی به شرایط شما دارد. به عنوان مثال ، اگر دچار تنگی نخاعی هستید ، تزریق کورتیزون و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) ، مانند ایبوپروفن و ناپروکسن ، ممکن است کمک کننده باشد.
- اگر مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس هستید ، کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون ممکن است مفید باشد.
مرحله 2. به فیزیوتراپی نگاه کنید
مراجعه به جلسات فیزیوتراپی منظم ممکن است برای انواع بیماری هایی که باعث بی حسی پا می شوند مفید باشد. یک فیزیوتراپیست می تواند تمرینات و حرکاتی را به شما آموزش دهد که ممکن است به کاهش بی حسی پا کمک کند. انجام منظم این کارها ممکن است به بهبود وضعیت شما کمک کند.
اگر می خواهید این روش درمانی را برای بی حسی پا امتحان کنید ، از پزشک خود بخواهید به فیزیوتراپیست مراجعه کند
نکته: چندین هفته طول می کشد تا بهبودی در جلسات فیزیوتراپی مشاهده شود. پشتکار داشته باشید و از دستورالعمل های فیزیوتراپیست برای انجام هر چند وقت یکبار تمرینات و حرکات کششی پیروی کنید.
مرحله 3. دریابید که آیا کاردرمانی می تواند تحرک شما را بهبود بخشد یا خیر
اگر بی حسی پای شما رفت و آمد را برای شما دشوارتر کرده است ، مراجعه به کاردرمانگر نیز ممکن است مفید باشد. آنها می توانند استراتژی هایی را برای حرکت راحت تر در محیط خود به شما آموزش دهند ، مانند استفاده از واکر یا عصا. این ممکن است مخصوصاً برای بیماریهایی مانند مولتیپل اسکلروزیس مفید باشد که باعث ضعف پا همراه با بی حسی می شود.
اگر در راه رفتن به دلیل بی حسی پا مشکل دارید ، از پزشک خود بخواهید تا به متخصص کار مراجعه کند
مرحله 4. گزینه های جراحی را با پزشک خود در میان بگذارید
در صورتی که بی حسی پای شما بهبود نیابد یا بدتر شود ، ممکن است جراحی باشد. اگر سایر گزینه های درمانی را امتحان کرده اید و هنوز بی حسی پا را تجربه می کنید ، از پزشک خود در مورد گزینه های جراحی سوال کنید.
- نوع جراحی مورد نیاز شما بستگی به شرایط شما دارد. به عنوان مثال ، اگر تنگی کانال نخاعی دارید ، لامینکتومی چند سطحی با فشار کم یا بدون فیوژن کمری ممکن است برای باز شدن کانال نخاعی و کاهش فشار بر نخاع مفید باشد. به طور معمول ، فیوژن کمری تنها در صورت انجام اسپوندیلولیستزیس انجام می شود ، به این معنی که مهره ها در مقایسه با اطراف آن پیچ خورده است. لامینکتومی فشاری بدون فیوژن کمری خطرات کمتری دارد ، بنابراین معمولاً اولین انتخاب است.
- اگر شما بیماری شریان محیطی دارید ، قرار دادن استنت برای باز نگه داشتن شریان و بهبود جریان خون ممکن است به شما کمک کند.
روش 3 از 3: ایجاد تغییر در شیوه زندگی
مرحله 1. اگر کم تحرک هستید موقعیت خود را بیشتر تغییر دهید
گاهی اوقات وقتی به مدت طولانی در یک وضعیت می مانید ، ممکن است پای شما "به خواب رود" یا احساس بی حسی کنید. هنگامی که این اتفاق می افتد ، سعی کنید موقعیت خود را تغییر دهید ، مانند ایستادن در صورت نشسته. اگر پای شما به خواب رفته است ، باید در عرض چند دقیقه احساس کنید که در آن احساس می کنید.
اگر پای شما به خواب رفت و برای احیای احساس نیاز به ایستادن یا راه رفتن دارید ، چیزی را برای حمایت نگه دارید. ممکن است کمی تزلزل داشته باشید تا زمانی که بی حسی برطرف شود
نکته: سعی کنید ایستاده و راه بروید یا هر یک ساعت یکبار کشش داشته باشید. این ممکن است در ابتدا از بی حس شدن پاهای شما جلوگیری کند.
مرحله 2. به طور منظم ورزش کنید تا گردش خون خوب ایجاد شود
ورزش منظم قلبی عروقی برای سلامت کلی شما مفید است. همچنین ممکن است برای کاهش بی حسی پا مفید باشد. آهسته را با یک تمرین ملایم مانند پیاده روی یا شنا شروع کنید. سپس ، تا 30 دقیقه تمرینات قلبی عروقی متوسط را در 5 روز از هفته انجام دهید.
- کاری را انجام دهید که از آن لذت می برید تا شانس پایبندی به آن را افزایش دهید. انواع مختلف ورزش را امتحان کنید تا زمانی که چیزی را که دوست دارید پیدا کنید.
- حتی افزودن فعالیتهای کوچک در طول روز ممکن است مفید باشد. سعی کنید در محل کار یا خواربار فروشی دورتر پارک کنید ، به جای آسانسور از پله ها استفاده کنید و هنگام تعطیلات تجاری هنگام تماشای تلویزیون بلند شوید و حرکت کنید.
مرحله 3. یوگا انجام دهید تا کمردرد شما تسکین یابد
یوگا می تواند به کاهش کمر درد متوسط تا شدید کمک کند ، بنابراین ممکن است تغییر سبک زندگی خوبی برای شما باشد. در کلاس یوگا شرکت کنید یا یک تمرین ویدیویی را دنبال کنید. به بدن خود گوش دهید و بیشتر از آنچه می توانید به خودتان فشار نیاورید. هنگام انجام هر ژست ، به آرامی نفس بکشید و بیرون دهید.
- با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که برای یوگا از سلامت کافی برخوردار هستید.
- کارها را به آرامی انجام دهید و به نیازهای بدن خود گوش دهید.
مرحله 4. اگر سیگاری هستید سیگار را ترک کنید
سیگار کشیدن می تواند شرایط خاصی را که ممکن است باعث بی حسی پا شود ، مانند بیماری عروق محیطی ، بدتر کند. علاوه بر این ، سیگار کشیدن می تواند درد شما را افزایش دهد زیرا نیکوتین عضلات شما را تحریک می کند. اگر سیگاری هستید ، در مورد داروهای ترک سیگار که ممکن است به شما کمک کند ، با پزشک خود مشورت کنید. آنها ممکن است بتوانند دارویی یا محصولات جایگزین نیکوتین را برای ترک سیگار تجویز کنند.
همچنین می توانید به درمان شناختی رفتاری یا گروه حمایت از ترک سیگار مراجعه کنید تا به شما در ترک سیگار کمک کند
مرحله 5. اگر اضافه وزن دارید وزن خود را کاهش دهید
اضافه وزن می تواند بدن را تحت فشار قرار دهد و باعث بی حسی پا شود. اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید ، کاهش وزن می تواند به شما کمک کند. با پزشک خود مشورت کنید تا مشخص شود که آیا نیاز به کاهش وزن دارید و وزن مناسبی برای شما چیست. سپس ، هدف کالری روزانه خود را مشخص کرده و آنچه را می خورید پیگیری کنید تا مطمئن شوید کسری کالری ایجاد می کنید.
