اگر آرتروز در ناحیه لگن دارید ، می دانید که چقدر می تواند مشکل ساز باشد. این می تواند فعالیت های شما را محدود کند و شما را در درد مداوم نگه دارد ، به همین دلیل است که یکی از درمان های اصلی آرتروز مفصل ران درد و مدیریت بیماری از طریق دارو است. با این حال ، تغییر شیوه زندگی مانند انتخاب تمرینات ملایم تر ، خوردن رژیم غذایی ضدالتهاب ، استفاده از وسایل کمکی و کاهش وزن نیز می تواند به شما در مدیریت بیماری کمک کند. اگر هنوز درد دارید ، یکی دیگر از گزینه های درمان جراحی است که می تواند از رویش باسن تا تعویض مفصل ران متغیر باشد.
مراحل
روش 1 از 3: درمان آرتروز با داروها
مرحله 1. یک ضد التهاب بدون نسخه مانند NSAID مصرف کنید
NSAID هایی مانند ایبوپروفن (Advil ، NeoProfen) و ناپروکسن سدیم (Aleve ، Naprosyn) برای درمان دردهای آرتروز استفاده می شوند. آنها همچنین به کاهش التهاب کمک می کنند و آنها را برای آرتریت مفصل ران بدون نسخه بدون نسخه تجویز می کند.
- پزشک شما ممکن است دوز بالاتری از توصیه استاندارد بدون نسخه را توصیه کند. حتی ممکن است نسخه ای برای آن بنویسند.
- NSAID ها ، به ویژه دوزهای تجویز شده ، ممکن است با داروهایی مانند SSRIs (نوعی داروی ضد افسردگی) ، کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد انعقاد و سایر داروها تداخل داشته باشند. به همین دلیل مهم است که قبل از شروع این دارو با پزشک خود مشورت کنید ، زیرا او تداخل خود را با سایر داروهایی که مصرف می کنید بررسی می کند.
- علاوه بر این ، پزشک می تواند توصیه کند که آیا در صورت داشتن مشکلات خاص مانند بیماری قلبی یا زخم معده ، مصرف این دارو ایده خوبی است.
- عوارض جانبی می تواند شامل مشکلات معده ، مشکلات قلبی ، مشکلات خونریزی و بیماری های کلیوی یا کبدی باشد.
مرحله 2. برای تسکین درد استامینوفن بدون نسخه را امتحان کنید
در حالی که استامینوفن که بیشتر با نام Tylenol شناخته می شود ، ضد التهاب نیست ، می تواند درد را تسکین دهد. مقداری استامینوفن مخصوصاً برای درد آرتروز به بازار عرضه می شود و معمولاً یک قرص ترشح طولانی مدت 650 میلی گرم برای تسکین طولانی مدت است.
این گزینه را با پزشک خود در میان بگذارید ، زیرا مصرف زیاد استامینوفن می تواند باعث آسیب کبدی شود. هرگز بیش از 4000 میلی گرم استامینوفن در یک دوره 24 ساعته مصرف نکنید
مرحله 3. از پزشک خود در مورد کورتیکواستروئیدها سوال کنید
این داروها به التهاب کمک می کنند ، این به معنی درد کمتر برای شما است. این داروها را به صورت تزریقی یا دهانی مصرف کنید یا از کرم موضعی استفاده کنید.
- پردنیزولون یک استروئید رایج است که برای آرتریت تجویز می شود.
- اگر پزشک به شما تزریق کند ، ابتدا ناحیه را بی حس می کند. سپس ، آنها مفصل را با کورتیکواستروئید تزریق می کنند. این عکس ها را 3-4 بار در سال در صورت نیاز تکرار کنید.
- یک گزینه دیگر ، روغن کاری است که شامل یک روش مشابه است ، مگر اینکه پزشک یک روان کننده مانند هیالورونیک اسید تزریق کند. این اسید ممکن است برای مفصل شما محافظ ایجاد کند.
مرحله 4. دولوکستین (Cymbalta) را با پزشک خود در میان بگذارید
در حالی که این دارو در درجه اول یک داروی ضد افسردگی است ، می تواند به درد مزمن نیز کمک کند. از پزشک خود بپرسید که آیا این گزینه برای شما مناسب است یا خیر.
- این دارو می تواند شما را در خطر خودکشی قرار دهد ، به ویژه اگر شما یک جوان هستید. هنگام شروع مصرف این دارو ، مراقب علائم مانند بدتر شدن افسردگی ، حملات هراس ، بی خوابی و افزایش اضطراب باشید. همچنین ، هنگام افزایش دوز پزشک ، مراقب این علائم باشید. در صورت مشاهده این علائم با پزشک خود تماس بگیرید.
- عوارض جانبی می تواند شامل خستگی ، خشکی دهان ، یبوست و تعریق باشد.
مرحله 5. درخواست داروهای ضد روماتیسم اصلاح کننده بیماری (DMARDs)
این داروها ، مانند داروهای متوترکسات و سولفاسالازین ، با سیستم ایمنی بدن کار می کنند. آنها سرعت پیشرفت بیماری را کند می کنند.
- اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید ، نباید از این دارو استفاده کنید. برخی از این داروها می توانند با گذشت زمان باعث آسیب کبدی شوند ، بنابراین باید این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید ، به ویژه اگر قبلاً مشکلات کبدی دارید یا از دارویی استفاده می کنید که بر کبد شما تأثیر می گذارد. همچنین ، برخی از واکسیناسیون ها هنگام استفاده از DMARD ها ایمن نیستند ، بنابراین قبل از تزریق با پزشک خود مشورت کنید.
- مراقب عوارض جانبی مانند تهوع ، استفراغ ، ریزش مو ، ادرار دردناک ، یا تب ، لرز و گلودرد با هم باشید. در مورد این عوارض جانبی با پزشک خود مشورت کنید.
- این داروها فقط با نسخه پزشک در دسترس هستند ، بنابراین از پزشک خود بپرسید که آیا آنها گزینه مناسبی برای شما هستند.
مرحله 6. در مورد اصلاح کننده های پاسخ بیولوژیکی برای التهاب بحث کنید
این داروها با توقف پاسخ التهابی در نقاط مختلف این فرآیند عمل می کنند. به نوبه خود ، علائم آرتروز کمتری را تجربه می کنید. با پزشک خود در مورد اینکه آیا این دارو برای شما مفید است یا خیر صحبت کنید.
- آنها سیستم ایمنی را به طور کامل نمی بندند. بلکه آنها فقط روی یک قسمت از سیستم ایمنی کار می کنند تا پاسخ را کند کنند.
- خطر اصلی اصلاح کننده های پاسخ بیولوژیکی ، ابتلا به عفونت جدی مانند ذات الریه است که در حدود 2 تا 3 نفر از 100 نفر اتفاق می افتد.
- سایر عوارض جانبی بستگی به دارویی دارد که مصرف می کنید ، اما می تواند شامل افزایش آنزیم های کبدی (نشان دهنده التهاب کبد) و خس خس سینه ، و همچنین افزایش احتمال بثورات پوستی و زونا باشد.
مرحله 7. مکمل هایی مانند گلوکوزامین یا کندرویتین را در نظر بگیرید
تحقیقات در مورد این مکمل ها بی نتیجه است. با این حال ، برخی از مردم می گویند که آنها برای درد مفاصل مانند آرتریت مفصل ران کمک می کنند. به دنبال یک مکمل مشترک باشید که حاوی یک یا هر دو این مواد باشد تا ببینید آیا می تواند برای شما مفید باشد.
- مانند هر مکمل دیگری ، ابتدا با پزشک خود مشورت کنید. هر دوی این مکمل ها ممکن است با داروی رقیق کننده خون وارفارین تداخل داشته باشند. گلوکوزامین ممکن است به مرور زمان به کلیه های شما آسیب برساند و همچنین ممکن است بر سطح قند خون شما تأثیر بگذارد ، به ویژه اگر شما دیابتی هستید. اگر به صدف حساسیت دارید نباید گلوکوزامین مصرف کنید.
- به طور معمول ، شما باید 500 میلی گرم گلوکوزامین 3 بار در روز و/یا 200-400 میلی گرم کندرویتین سولفات 3 بار در روز مصرف کنید.
روش 2 از 3: ایجاد تغییر در شیوه زندگی
مرحله 1. برای تعدیل عادات خود در کاردرمانی شرکت کنید
یک کاردرمانگر وظایف روزمره شما را انجام می دهد تا به شما در ایجاد تنظیمات کمک کند. این تنظیمات مقداری از فشار مفصل ران شما را کاهش می دهد و زندگی شما را کمی ساده تر می کند.
- از پزشک خود بخواهید به یک کاردرمانگر مراجعه کند یا با استفاده از یک ابزار جستجوی آنلاین ، از طریق بیمه خود یک مورد را پیدا کنید.
- به عنوان مثال ، اگر در حین حمام درد لگن دارید ممکن است یک صندلی دوش کمک کند.
- از طرف دیگر ، یک کاردرمانگر ممکن است به شما توصیه کند از پله اجتناب کنید تا از تشدید مفصل ران خود جلوگیری کنید.
مرحله 2. با فیزیوتراپیست یک برنامه ورزشی ایجاد کنید
ورزش برای درمان آرتروز مفصل ران ضروری است. برای اولین بار ، می تواند به شما در کاهش وزن کمک کند ، که به نوبه خود فشار باسن شما را از بین می برد. علاوه بر این ، می تواند انعطاف پذیری شما را افزایش داده و ماهیچه های اطراف لگن را تقویت کند.
یک فیزیوتراپیست به شما کمک می کند تا یک روال معمول ایجاد کنید که به شما امکان می دهد بدون بدتر شدن آرتریت خود ورزش کنید. از پزشک خود بخواهید یک ارجاع را پیدا کند یا از طریق ابزار جستجوی آنلاین بیمه خود یک مورد را پیدا کنید
مرحله 3. تمرینات کم فشار مانند شنا یا دوچرخه سواری را انتخاب کنید
اگر تمریناتی مانند بازی تنیس یا دویدن را انجام داده اید ، باید تغییراتی ایجاد کنید. شنا یک ورزش بسیار خوب برای مبتلایان به آرتریت است ، زیرا تمرینات بدن را بدون ایجاد فشار اضافی بر باسن انجام می دهد.
مرحله 4. با یوگا یا تای چی انعطاف پذیری و حرکت را افزایش دهید
این تمرینات مفاصل را ملایم می کنند و در عین حال به انعطاف پذیری و درد مفاصل نیز کمک می کنند. آنها همچنین می توانند به عنوان یک امتیاز اضافی به کاهش اضطراب و استرس کمک کنند.
- به دنبال کلاس هایی در منطقه خود باشید که مخصوص افراد مبتلا به آرتریت یا حتی یوگا یا تای چی برای سالمندان باشد. برخی از کلاس های ارشد به افراد جوان اجازه می دهند بپیوندند ، بنابراین حتی اگر هنوز "ارشد" نیستید ، یک کلاس را بررسی کنید.
- اگر حرکتی خاص باعث درد در مفصل ران شما می شود ، از انجام آن خودداری کنید.
مرحله 5. با رژیم غذایی و ورزش وزن خود را کاهش دهید تا فشار بر باسن شما کاهش یابد
یافتن ورزشی که از آن لذت می برید و می توانید با درد کمی انجام دهید ، راهی عالی برای کاهش وزن است. با این حال ، رژیم غذایی شما نیز نقش مهمی ایفا می کند ، بنابراین مطمئن شوید که مراقب آنچه می خورید نیز هستید. حتی می توانید رژیم غذایی خود را با غذاهایی که التهاب را کاهش می دهند ، غنی کنید.
- بیشتر روزهای هفته ، روزانه 30 دقیقه ورزش را هدف قرار دهید.
- غذاهایی با خواص ضد التهابی مانند ماهی غنی از اسیدهای چرب امگا 3 ، توت سیاه ، آجیل ، لوبیا ، توت فرنگی ، روغن زیتون ، بادمجان و جو دوسر مصرف کنید. در صورت امکان از غذاهای فرآوری شده خودداری کنید.
- مراقب میزان کالری خود باشید تا مطمئن شوید کالری بیشتری از آنچه می سوزانید دریافت نمی کنید. از یک ماشین حساب کالری آنلاین برای تعیین میزان کالری مورد نیاز خود استفاده کنید.
مرحله 6. برای سهولت زندگی از وسایل کمکی مانند عصا و دستی استفاده کنید
در حالی که عصاها ، واکرها ، شاخ کفش ها و دستیاران نمی توانند درد را از بین ببرند ، می توانند آن را تحمل پذیرتر کنند. به عنوان مثال ، هنگامی که از عصا یا واکر استفاده می کنید ، می تواند مقداری از وزن را از باسن شما برداشته و فشار را کاهش دهد.
- عصا و واکرها در راه رفتن کمک می کنند. شاخ کفش وسایلی است که به شما کمک می کند کفش های خود را روی زمین بچسبانید و دستگیره ها بازوهای فرعی هستند که به شما کمک می کند چیزهایی را که دور از دسترس هستید بگیرید.
- این دستگاه ها را در هر داروخانه یا فروشگاه بزرگ خرید کنید.
- از وسایل مفید دیگر مانند وسایل کمکی جورابی که به شما کمک می کند بدون جابجایی روی جوراب ها لیز بخورید و صندلی های توالت با ارتفاع بیشتر که به بالای توالت ارتفاع می افزاید و بلند شدن آسان تر می شود ، کمک کنید.
روش 3 از 3: در نظر گرفتن گزینه های جراحی
مرحله 1. در صورت جوان بودن و فعال بودن ، در مورد ظاهر شدن لگن سوال کنید
این گزینه نسبت به تعویض کامل مفصل ران کمتر تهاجمی است. اگر باسن شما هنوز خیلی آسیب ندیده است ، یک ارزیابی خوب است که پزشک می تواند انجام دهد.
- با این روش ، یک پوشش فلزی روی سر استخوان ران قرار می گیرد ، قسمتی از مفصل که معمولاً در تعویض مفصل ران برداشته می شود. پوشش فلزی به محافظت از مفصل کمک می کند.
- در حالی که این روش نسبت به تعویض کامل لگن کمتر تهاجمی است ، اما همچنان یک جراحی است که خطراتی مانند عفونت یا لخته شدن خون را به همراه دارد.
مرحله 2. در صورتی که جوانتر مبتلا به آرتریت شدید هستید ، درخواست استئوتومی کنید
این جراحی می تواند ناهنجاری ها و مسائل مربوط به هم ترازی را که منجر به آرتریت می شوند ، تصحیح کند. اگر هنوز نسبتاً فعال هستید ، گزینه خوبی است.
- اگر جوان و فعال هستید ، پزشکان ممکن است مایل به انجام کامل تعویض مفصل ران نباشند. این به این دلیل است که فعالیت های با تأثیر زیاد می توانند جایگزین را سریعتر فرسوده کنند. جایگزینی شل می شود و دردناک است.
- مانند هر عمل جراحی ، شما نیز با این روش در معرض عفونت یا لخته شدن خون قرار می گیرید.
مرحله 3. در موارد شدید در مورد تعویض مفصل ران صحبت کنید
اگر مفصل شما در طول زمان به شدت بر اثر آرتریت آسیب دیده باشد ، تعویض مفصل ران ممکن است بهترین گزینه باشد. در حالی که تمام روش های جراحی با خطر همراه است ، اما پس از بهبودی از تعویض مفصل ران ، درد شما معمولاً به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
- با تعویض مفصل ران ، پزشک مفصل آسیب دیده را بیرون آورده و یک مفصل مصنوعی برای تعویض آن وارد می کند.
- خطرات اصلی تعویض مفصل ران عفونت و لخته شدن خون احتمالی است. مفصل مصنوعی شما نیز به مرور زمان از بین می رود و ممکن است نیاز به تعویض مجدد داشته باشد.
