اختلال انفجاری متناوب (IED) یک اختلال کنترل رفتاری رفتاری است که با ابراز شدید و ناگهانی خشم ، غالباً تا حد خشم غیرقابل کنترل ، و نامتناسب با وضعیت موجود مشخص می شود. این بیماری ممکن است برای مدت طولانی ادامه داشته باشد و برای افرادی که از آن رنج می برند مشکلاتی ایجاد کند ، مانند دور راندن دوستان و عزیزان یا حتی به خطر انداختن افراد نزدیک. اگر یک دوست ، یکی از اعضای خانواده ، همکلاسی یا همکار شما از این علائم رنج می برد ، اقدامات متعددی را می توانید برای اطمینان از ایمنی خود انجام دهید و سعی کنید به فرد ناراحت کمک کنید.
مراحل
قسمت 1 از 3: حفظ امنیت خود
مرحله 1. یک برنامه فرار برای موارد اضطراری ایجاد کنید
امیدوارم نیازی به فرار نداشته باشید ، اما بهتر است در امنیت بمانید تا متاسف باشید. باید جایی در ذهن داشته باشید که در صورت نیاز بتوانید به آنجا فرار کنید ، مانند خانه دوست. دوستان و خانواده خود را زودتر از وضعیت مطلع کنید تا آنها به سرعت به کمک شما بیایند.
- کیسه اضطراری را بسته و برای خروج سریع آماده کنید. این کیف می تواند شامل لباس ، پول و سایر وسایل شخصی باشد.
- اگر اوضاع تشدید شد و احساس کردید در خطر هستید ، از تماس با پلیس نترسید.
مرحله 2. از موقعیت اجتناب کنید
اگر یکی از همکاران یا کسی که نزدیک او نیستید یک مورد IED داشته باشد ، به سادگی خود را از این موقعیت دور کنید. عصبانیت فرد به احتمال زیاد ربطی به شما ندارد و شما مسئول احساسات او نیستید. مگر اینکه شخص نزدیک شما باشد و شما بخواهید به او کمک کنید ، به سادگی از این که فرد در حال گذراندن یک قسمت باشد ، اجتناب کنید یا در صورت وجود گزینه ، به طور کلی از او اجتناب کنید.
مرحله 3. از اجسام خطرناک آگاه باشید
اگر فرد خشم شدیدی را تجربه کند ، ممکن است سعی کند به شما آسیب فیزیکی برساند. اگر از قبل می دانید که یک قسمت در شرف وقوع است ، حذف ایده های تیز یا خطرناک مانند اسلحه گرم ایده خوبی است.
یک مکان امن برای قفل کردن آنها تا زمانی که از سالم بودن آن مطمئن نیستید ، پیدا کنید ، مانند یک اتاق قفل شده یا حتی یک گاوصندوق واقعی
مرحله 4. عوامل محرک فرد را بیاموزید
برخی از قسمت های IED ممکن است غیرقابل پیش بینی باشند ، اما اگر به شخص نزدیک هستید ، سعی کنید دریابید که چه نوع رویدادهایی به طور معمول قسمت های او را تحریک می کنند. این می تواند رانندگی ، انجام تکالیف ، پرداخت قبض یا هر رویداد دیگری باشد که می تواند باعث ناراحتی شود. گاهی اوقات ممکن است برای شخص خاص باشد و چیزی نیست که شما انتظار آن را دارید ، بنابراین قبل از وقوع یک قسمت ، به رفتار فرد و موقعیتی که او در آن قرار دارد توجه کنید.
هنگامی که از عوامل محرک آگاهی پیدا کردید ، آمادگی بیشتری خواهید داشت تا یا به فرد کمک کنید تا از وقوع یک اپیزود جلوگیری کند ، یا او را از عوامل محرک دور کرده و یا او را برای جلوگیری از حمله کامل دلداری دهید ، یا خودتان از موقعیت فرار کنید
مرحله 5. با استفاده از جملات همدلانه تمرین کنید
یک راه عالی برای جلوگیری از تشدید قسمت IED ، به ویژه در مورد شما به عنوان هدف عصبانیت ، این است که آنچه شخص می گوید را منعکس کنید. این به او نشان می دهد که شما به احساسات آنها علاقه دارید و شما تهدیدی نیستید ، بلکه سعی می کنید آن را درک کنید.
اگر فرد از نادیده گرفته شدن توسط پیشخدمت ناامید می شود ، می توانید بگویید "بنابراین عصبانی می شوید که پیشخدمت با توجه نکردن به شما به شما بی احترامی کرد؟"
قسمت 2 از 3: کمک به کسی که دارای IED است
مرحله 1. روان درمانی پیشنهاد دهید
IED به سادگی کسی نیست که گهگاه عصبانی می شود. فرد مبتلا به IED عصبانیت شدیدی را تجربه می کند که با رویداد تحریک کننده متناسب نیست. ممکن است فرد از کمک های حرفه ای بهره مند شود. درمان شناختی-رفتاری که شامل آموزش آرامش است ، یک ابزار م forثر برای افرادی است که از IED رنج می برند.
- با جستجو در وب سایت زیر می توانید یک مرکز درمانی سلامت روان در نزدیکی خود پیدا کنید:
- درمان شناختی-رفتاری شامل آموزش نحوه تجزیه و تحلیل افکار خود به منظور کنترل خشم است. آموزش آرامش به شما آرامش پیشرونده عضلات ، مدیتیشن و سایر تکنیک ها را آموزش می دهد تا به فرد کمک کند تا آرامش را بیاموزد. این تکنیک ها می توانند در مدیریت خشم انفجاری ناشی از IED بسیار مثر باشند. اگر آنها در برابر درمان مقاوم هستند ، می توانید توضیح دهید که تحقیقات نشان می دهد این روش ها مثر هستند.
مرحله 2. کانال های مثبت برای عصبانیت را بیابید
یکی از دلایلی که IED ظاهر می شود این است که افراد روشهای مثبتی برای تجربه و هدایت خشم خود پیدا نکرده اند. خشم در واقع چیز بدی نیست مگر اینکه بدون هیچ راهی برای تبدیل آن به چیزی مثبت و سازنده ایجاد شود. خشم اجتناب ناپذیر است و باید به آن احترام گذاشت و راهی برای ابراز وجود گذاشت.
ورزشهای رزمی ، ورزش و یا حتی ورزشی مانند بسکتبال می تواند به افراد کمک کند تا پرخاشگری را به گونه ای هدایت کنند که کمتر مخرب باشد
مرحله 3. تکنیک های خودآرام سازی را آموزش دهید
اگر فرد دوست ، عضو خانواده یا شخصی است که به او نزدیک هستید ، به او تکنیک های آرامش بخشیدن را آموزش دهید. تنفس دیافراگمی یک تکنیک مفید برای شروع است. به فرد بیاموزید که در شکم خود نفس عمیق بکشد ، نفس را برای چند ثانیه نگه دارد و سپس به آرامی بازدم کند. این نوع تنفس ضربان قلب را کاهش داده و بخش "استراحت و هضم" سیستم عصبی را فعال می کند.
- شل شدن عضلانی پیشرونده یکی دیگر از تکنیک های خوب است که شامل کشش هر گروه عضلانی در بدن شما و سپس آرام کردن آنها است. می توانید از انگشتان پا شروع کرده و سپس تا سر حرکت کنید.
- تجسم نیز می تواند کمک کننده باشد. این شامل تصور یک سناریوی آرام و صلح آمیز است ، مانند قرار گرفتن در ساحل. شما باید سعی کنید به طور کامل وارد موقعیت شوید و تصور کنید که ساحل برای همه حواس شما چگونه است.
مرحله 4. به کسی اطلاع دهید
اگر با شخص نزدیک نیستید ، سعی کنید با یکی از اعضای خانواده یا دوست خود تماس بگیرید که ممکن است بتواند در شرایط بحرانی به او کمک کند. همچنین اگر به آرامش فرد نیاز دارید ، می توانید این کار را انجام دهید. تنها در صورتی تلاش کنید که ابتدا از ایمنی خود اطمینان داشته باشید.
مرحله 5. شخص را به مکان دیگری منتقل کنید
اگر خشم فرد در اثر یک رویداد خاص مانند ترافیک ایجاد شده است ، سعی کنید فرد را از محل رویداد تحریک کننده بردارید. این می تواند در آرامش اعصاب او و حفظ امنیت شما نیز بسیار مفید باشد.
با آرامش پیشنهاد دهید در صورت احساس خشم در جاده رانندگی کنید و سپس بدون نقض قوانین رانندگی در اسرع وقت به محل امن برسید
مرحله 6. منتظر بمانید
بسیاری از قسمت های IED بیش از سی دقیقه طول نمی کشد. فرد معمولاً بعد از مدتی شروع به آرامش می کند و ممکن است بعداً احساس پشیمانی یا خجالت کند. اگر می خواهید در زمان بحران به فرد کمک کنید و از امنیت خود مطمئن هستید ، تنها کاری که باید انجام دهید این است که سعی کنید از گرم شدن بیشتر او تا زمان پایان قسمت جلوگیری کنید.
قسمت 3 از 3: تشخیص اختلال انفجاری متناوب
مرحله 1. به دنبال علائم فیزیکی باشید
چندین شاخص فیزیکی برای یک قسمت IED وجود دارد که می توانید از آنها برای مقابله با شرایط استفاده کنید. اگر فردی که با IED می شناسید شروع به لرزیدن می کند یا از سوزن سوزن شدن ، سفت شدن قفسه سینه یا افزایش انرژی شکایت می کند ، اینها می تواند نشانه های شروع IED یا شروع شدن باشد.
مرحله 2. از علائم روانی آگاه باشید
اگر فرد از تحریک پذیری ناگهانی ، افکار مسابقه ای یا احساسات خشمگین به شما شکایت می کند ، اینها همچنین می تواند نشانه ای از یک دستگاه IED باشد و می تواند به عنوان یک سیستم هشدار اولیه برای مقابله با شرایط آینده مورد استفاده قرار گیرد.
ممکن است فرد در بیان اینگونه تجربیات خود با مشکل روبرو شود ، بنابراین نباید همیشه به این نوع گزارش اعتماد کنید
مرحله 3. به علائم بین فردی توجه کنید
فرد همیشه نیازی ندارد به شما بگوید چه احساسی دارد. گاهی اوقات از نحوه رفتار آنها با شما ظاهر می شود. اگر متوجه شدید که فرد شروع به فریاد زدن ، عصبانی شدن ، مشاجره داغ یا تهدید شما می کند ، اینها ممکن است نشان دهنده یک قسمت IED باشد.
اگر تهدید به خشونت یا خشونت واقعی وارد عمل شد ، از فرد فاصله بگیرید و از او کمک بگیرید
مرحله 4. درک کنید که IED از کجا آمده است
علت ایجاد IED ترکیبی از عوامل محیطی ، ژنتیکی و بیولوژیکی است. بسیاری از افرادی که IED ایجاد می کنند در خانواده هایی بزرگ شده اند که رفتار انفجاری در برخورد با درگیری ها و ناامیدی ها عادی بوده است. درک اینکه چرا شخص همانطور رفتار می کند می تواند مفید واقع شود تا رفتار خود را کمتر شخصی تلقی کرده و آن را راهی برای آموختن با زندگی بیاموزد.
علاوه بر این ، IED معمولاً در اواخر دوران کودکی خود را نشان می دهد و ممکن است برای مدت طولانی ادامه یابد
مرحله 5. از اشتباه گرفتن IED با سایر اختلالات خودداری کنید
چندین اختلال روانشناختی دیگر نیز وجود دارد که ممکن است در ظاهر شبیه IED باشند. اختلال شخصیت ضداجتماعی ، اختلال شخصیت مرزی و دیگران می توانند برخی از علائم مشابه را نشان دهند. اگر مطمئن نیستید که فرد دارای IED است یا نه ، ممکن است بخواهید برای اطلاعات بیشتر با یک روانشناس/روانپزشک صحبت کنید.
