دیسپراکسی یک ناتوانی است که در آن ، علیرغم هیچ گونه اختلال جسمی ، مغز فرد در برنامه ریزی حرکات دچار مشکل می شود. در نتیجه ، آنها می توانند دست و پا چلفتی باشند ، در شروع یا توقف حرکات دچار مشکل شوند ، تعادل ضعیفی دارند و/یا با یادگیری مهارت های حرکتی جدید دچار مشکل می شوند.
مراحل
مرحله 1. هرگز آنها را مسخره نکنید و دیگران را تحمل نکنید
بسیاری از کودکان مبتلا به دیسپراکسی به دلیل توانایی ورزشکاری ضعیف ، به ویژه در کلاس بدنسازی مورد آزار و اذیت قرار می گیرند. به یاد داشته باشید که آنها بیشترین تلاش خود را می کنند و تناسب اندام مهمتر از این است که بتوانید یک حلقه بسازید یا یک توپ بگیرید.
مرحله 2. اقدامات را به مراحل تقسیم کنید
در برنامه های هنرهای رزمی ، آنها هر حرکتی را با جزئیات زیاد تجزیه می کنند. به عنوان مثال ، برای یک مشت کاراته ، مشت خود را با انگشت شست خود بیرون و حلقه می کنید تا بیرون نیاید ، کف دست را در کنار خود شروع کرده ، بازو را دراز کرده و در انتهای حرکت بپیچید. اگر دستورالعمل های مفصلی برای مواردی مانند بستن کفش یا دوچرخه سواری پیدا کنید ، این امر باعث می شود که کودک مبتلا به دیس پراکسی نحوه انجام این فعالیت ها را بسیار راحت تر کند.
مرحله 3. به تمرین خود ادامه دهید
آنها را با انجام حرکات آهسته شروع کنید ، بنابراین آنها زمان دارند تا در تمام مراحل فکر کنند ، و سپس آنها را به تدریج سرعت بخشیده و در عین حال مطمئن شوید که حرکت درستی را انجام می دهند.
مرحله 4. نحوه افتادن را به آنها بیاموزید
بسیاری از کودکان مبتلا به دیسپراکسی به دلیل عدم تعادل و هماهنگی ضعیف اغلب سقوط می کنند. صفحه نحوه صحیح افتادن را بررسی کنید و این مهارت را با کودک تمرین کنید تا بتواند این کار را انجام دهد. اگر تعادل خود را از دست بدهند ، به ویژه روی یخ ، می تواند از آسیب جدی جلوگیری کند.
مرحله 5. به نقاط قوت و ضعف دیگر آنها توجه کنید
دیسپراکسی اغلب با تفاوت های یادگیری مانند اوتیسم ، ناتوانی یادگیری غیرکلامی و ADHD همراه است. اینها می تواند در تعامل اجتماعی ، ریاضیات و توجه ایجاد مشکل کند و این مسائل باید جداگانه مورد بررسی قرار گیرند.
مرحله 6 به آنها کمک کنید تا بنویسند
کودکان (یا حتی بزرگسالان) مبتلا به دیسپراکسی اغلب در نوشتن ، املا و مرتب ساختن کلمات خود دچار مشکل می شوند تا دیگران بتوانند آن را درک کنند. به عبارت دیگر ، آنها معمولاً دست خط بدی خواهند داشت. فقط آن را کنار نگذارید ، با نشستن در کنار آنها و تمرین خط آنها برای بهتر شدن آن به آنها کمک کنید. در مدرسه ، استفاده از لپ تاپ و تایپ کردن کارها به جای آنها آسان تر است. بررسی کنید که آیا مدرسه فرزند شما لپ تاپ ارائه می دهد یا به شما اجازه می دهد لپ تاپ خود را وارد کنید یا خیر. آنها می توانند در صورت نیاز مشق های خانه را به معلم ایمیل کنند.
مرحله 7. پردازش حسی را بررسی کنید
در بسیاری از موارد ، دیسپراکسی می تواند تأثیر اختلال ادغام حسی باشد ، وضعیتی که در آن مغز در درک اطلاعات حسی مشکل دارد. اگر بازخوردی که از بدن خود دریافت می کنند (لمسی ، تعادل و/یا حس عمقی) ضعیف باشد ، هماهنگی آنها نیز ضعیف خواهد بود.
کاردرمانی می تواند به مشکلات پردازش حسی کمک کند
مرحله 8. عملکردهای اجرایی را بررسی کنید
کارکردهای اجرایی عبارتند از توانایی برنامه ریزی و تنظیم رفتار ، مانند مهار تکانه ها ، سازماندهی و کنترل میزان تلاش شما برای انجام یک کار. از آنجا که بسیاری از مناطق مشابه مغز هم هماهنگی حرکتی و هم عملکردهای اجرایی را کنترل می کنند ، مسائلی که در یک ناحیه قرار دارند با ناحیه دیگر مطابقت دارد. اختلال عملکرد اجرایی می تواند بسیار ناامید کننده باشد زیرا به نظر می رسد که کودک بی انگیزه یا تنبل است در حالی که واقعاً قادر به انجام آنچه از او انتظار می رود ، نیست.
نکات
- افراد مبتلا به دیس پراکسی تمام تلاش خود را می کنند که فقط به شیوه ای متفاوت یاد بگیرند. در مورد کمک به آنها ملایم باشید زیرا ممکن است فکر کنند شما آنها را مسخره می کنید یا سعی می کنید ناتوانی یادگیری آنها را مسخره کنید.
- اگر کودک دیر تشخیص داده شود ، ممکن است دچار سرخوردگی و تحقیرهای زیادی شده باشد و از مواجهه با مسائل خود اکراه داشته باشد یا مستعد ناراحتی از آنها باشد. صبور باشید و به آنها توضیح دهید که تقصیر آنها نیست ، قسمتی از مغز که برنامه ریزی حرکات می کند به سادگی در آنها کار نمی کند. اگر بتوانید به آنها در موفقیت در حرکت کمک کنید ، اعتماد به نفس آنها افزایش می یابد. اجازه ندهید آنها به طور کلی از فعالیت های حرکتی اجتناب کنند ، زیرا این می تواند آنها را در معرض خطر مشکلات سلامتی بعدی مانند بیماری قلبی و چاقی قرار دهد.
