اشتباهات نسخه ای می تواند پرهزینه و خطرناک باشد ، بنابراین هنگام نوشتن نسخه ، باید تمام اطلاعات لازم را درج کرده و همه چیز را تا حد امکان واضح توضیح دهید. اطمینان حاصل کنید که اطلاعات مورد نیاز ، کتیبه ، اشتراک و دستورالعمل استفاده از بیمار را می نویسید.
مراحل
قسمت 1 از 4: اطلاعات اولیه
مرحله 1. حداقل دو شناسه بیمار را وارد کنید
شناسه های بیمار اطلاعاتی هستند که برای روشن شدن هویت بیمار استفاده می شود. در همه تنظیمات ، باید حداقل دو مورد از این شناسه ها را وارد کنید.
- نام کامل و تاریخ تولد دو رایج ترین شناسه هستند. برای نسخه هایی که خارج از بیمارستان انجام می شوند ، معمولاً شماره تلفن بیمار و/یا آدرس خانه فعلی نیز درج می شود.
- یک شناسه کافی نیست ، حتی اگر از نام کامل بیمار استفاده کنید. اگر دو بیمار از یک نام مشترک استفاده کنند ، نمی توان تشخیص داد که نسخه بدون کدام شناسه دیگر به کدام یک اشاره می کند.
مرحله 2. اطلاعات خود را ارائه دهید
به عنوان نسخه ، نام و اطلاعات تماس شما نیز باید در نسخه ذکر شده باشد. نام کامل ، آدرس پزشک و شماره تلفن پزشک خود را درج کنید.
- توجه داشته باشید که شماره اداره مبارزه با مواد مخدر ایالات متحده (DEA) شما نیز باید در نسخه ای درج شود.
- در بیشتر موارد ، این اطلاعات قبلاً در فرم نسخه چاپ می شود. اگر اینطور نیست ، باید آن را به صورت دستی بنویسید.
مرحله 3. به تاریخ نسخه توجه داشته باشید
برخی از نسخه ها باید در یک بازه زمانی مشخص ثبت شوند. حتی زمانی که داروی تجویز شده در آن دسته قرار نمی گیرد ، باز هم باید تاریخ را ذکر کنید.
-
داروهای حساس به زمان بر اساس دسته بندی برنامه رتبه بندی می شوند.
- داروهای برنامه I دارای پتانسیل بالایی برای سوء استفاده هستند و از نظر قانونی در ایالات متحده مورد استفاده پزشکی نیستند.
- داروهای جدول II دارای پتانسیل بالایی برای سوء استفاده هستند اما از نظر پزشکی از نظر پزشکی مورد قبول هستند.
- داروهای جدول III دارای پتانسیل سوء استفاده هستند و می توانند برای اهداف پزشکی مورد استفاده قرار گیرند.
- داروهای جدول IV دارای احتمال سوء استفاده نسبتاً کمی هستند و از نظر قانونی برای برخی از اهداف پزشکی مجاز هستند.
- داروهای برنامه پنجم حتی احتمال سوء استفاده کمتری دارند و از نظر قانونی برای مقاصد پزشکی خاص مجاز هستند.
مرحله 4. نسخه را امضا کنید
قبل از معتبر بودن هر نسخه ، باید هر نسخه را امضا کنید. امضای شما معمولاً در انتهای فرم قرار می گیرد ، صرف نظر از اینکه آیا خط خاصی برای آن وجود دارد یا خیر.
اکیداً توصیه می شود که بقیه نسخه را بنویسید و نام خود را آخرین نفر امضا کنید. انجام این کار از افتادن نسخه های ناتمام یا خالی به دست اشتباه جلوگیری می کند
قسمت 2 از 4: کتیبه
مرحله 1. نماد "Rx" را نمایش دهید
"Rx" نماد "سوپرنویس" است. آن را درست قبل از نوشتن دستورالعمل خود برای خود دارو بنویسید.
- در اکثر فرم های نسخه ، "Rx" قبلاً چاپ شده است.
- اطلاعات کتیبه را بلافاصله بعد از این نماد بنویسید. این کتیبه شامل تمام اطلاعات مربوط به داروی خاصی است که می خواهید تجویز کنید.
مرحله 2. دارو را بنویسید
شما معمولاً باید از نام عمومی و غیر اختصاصی دارو به جای نام تجاری آن استفاده کنید.
- فقط در مواردی که مایل به تجویز نام تجاری هستید ، از نام تجاری دارو استفاده کنید. به خاطر داشته باشید که انجام این کار ممکن است نسخه را برای بیمار گران تر کند.
- اگر می خواهید نام تجاری را تجویز کنید ، باید یک یادداشت در نسخه با عنوان "بدون ژنریک" قرار دهید. در اکثر فرم های نسخه ، یک کادر "فقط نام تجاری" یا "No Generics" وجود دارد که می توانید برای این منظور آن را بررسی کنید.
مرحله 3. قدرت را ذکر کنید
اکثر داروها دارای قدرت های متعددی هستند ، بنابراین باید بلافاصله بعد از نام دارو ، قدرتی را که می خواهید تجویز کنید ذکر کنید.
- مقدار قدرت باید بر حسب میلی گرم برای قرص و شیاف و میلی لیتر برای مایعات نشان داده شود.
- برای جلوگیری از سوء تفاهم احتمالی ، کلمات را به جای اختصارات بنویسید.
قسمت 3 از 4: اشتراک
مرحله 1. شامل مقدار نسخه
دقیقاً به داروساز بگویید چه مقدار دارو باید پر شود و به بیمار منتقل شود.
- این اطلاعات معمولاً باید با یک عنوان مناسب مانند "dispense" ، "disp" ، "#" یا "چقدر" مقدم شود.
- شامل اندازه بطری یا تعداد قرص/کپسول خاص باشد. برای جلوگیری از سوء استفاده احتمالی ، اعداد را بنویسید.
مرحله 2. به تعداد پر کردن مجاز دیگر توجه کنید
برای داروهایی که یک بیماری مزمن یا دلایل مشابه دیگر را درمان می کنند ، ممکن است بخواهید قبل از نیاز به نسخه دیگری ، تعداد مشخصی از نوشیدنی ها را مجاز کنید.
- فقط زمانی که بیمار چندین بار به نسخه مشابه نیاز دارد ، اجازه دهید دوباره پر شود.
- به عنوان مثال ، ممکن است بخواهید یک سال پیشگیری از بارداری خوراکی تجویز کنید ، اما هر یک از این نسخه ها فقط یک ماه ارزش دارد. در فرم نسخه ، "دوباره پر کردن 11" را بنویسید تا مشخص شود که یازده بارگیری مجدد پس از اولین انجام مجاز است. پس از اتمام پرکردن نهایی ، بیمار قبل از تهیه هرگونه داروی اضافی به نسخه جدیدی نیاز دارد.
- اگر مایل نیستید اجازه پر کردن مجدد را بدهید ، "Refills 0" یا "Refills none" را بنویسید تا مقدار آن مشخص شود. انجام این کار خطر دستکاری احتمالی را کاهش می دهد.
قسمت 4 از 4: دستورالعمل استفاده از بیمار
مرحله 1. مسیر را مشخص کنید
مسیر روشی است که برای مصرف داروهای تجویز شده استفاده می شود. هنگام نوشتن مسیر ، می توانید دستورالعمل ها را با استفاده از اصطلاح انگلیسی پذیرفته شده یا اختصار لاتین مربوطه ذکر کنید.
-
گزینه های رایج عبارتند از:
- از طریق دهان (PO)
- در راست روده (PR)
- عضلانی (IM)
- داخل وریدی (IV)
- داخل پوستی (ID)
- داخل بینی (IN)
- موضعی (TP)
- زیر زبانی (SL)
- باکال (BUCC)
- داخل صفاقی (IP)
مرحله 2. مقدار دوز را بیان کنید
بیان کنید که بیمار در هر بار مصرف چه مقدار از دارو باید استفاده کند. این دستورالعمل ها پس از برآورده شدن به برچسب نسخه منتقل می شوند.
به عنوان مثال ، ممکن است چیزی مانند "یک قرص 30 میلی گرم" یا "30 میلی لیتر" بنویسید
مرحله 3. فرکانس را نشان دهید
فرکانس زمان و تعداد دفعات مصرف دارو را توضیح می دهد. اکیداً توصیه می شود که به جای استفاده از اختصارات ، فرکانس را به طور کامل بنویسید.
- در واقع ، دارویی که باید "روزانه" یا "یک روز در میان" استفاده شود باید به طور کامل نوشته شود. اختصارات این فرکانس ها ممنوع است.
-
می توان از اختصارات دیگر استفاده کرد ، اما هنوز توصیه می شود که به جای استفاده از فرم مختصر ، دستورالعمل ها را بنویسید. چندین گزینه متداول عبارتند از:
- دو بار در روز (BID)
- سه بار در روز (TID)
- چهار بار در روز (QID)
- هر زمان خواب (QHS)
- هر چهار ساعت (Q4H)
- هر چهار تا شش ساعت (Q4-6H)
- هر هفته (QWK)
مرحله 4. زمان قطع مصرف را بنویسید
اکثر داروها باید تا پایان دارو مصرف شوند. با این حال ، در برخی موارد ، بیمار باید پس از از بین رفتن علائم ، مصرف دارو را متوقف کند. شما باید به طور خاص در فرم نسخه بنویسید.
مرحله 5. شامل تشخیص باشید
هنگامی که یک دارو فقط باید بر اساس "در صورت نیاز" استفاده شود ، باید یک تشخیص مختصر یا دلیل مصرف دارو را ذکر کنید.
این تشخیص را با اختصار "PRN" مشخص کنید. به عنوان مثال ، عبارت داروهای ضد درد ممکن است عبارت "درد PRN" باشد
مرحله 6. دستورالعمل های خاص دیگر را ذکر کنید
گاهی اوقات ، ممکن است دستورالعمل خاصی وجود داشته باشد که باید روی برچسب نوشته شود. با نوشتن دستورالعمل در فرم نسخه ، به داروساز اطلاع دهید که آن را شامل شود.
-
چند نمونه رایج عبارتند از:
- "با غذا بخور"
- "اجتناب از الکل"
- "در یخچال نگهداری شود"
- "یخ نزن"
- "فقط برای استعمال خارجی"
- "قبل از تزریق تکان دهید"
