درد لگن به عنوان ناراحتی یا درد در قسمت پایین شکم و لگن تعریف می شود. درد مزمن لگن به درد لگن اشاره دارد که به مدت شش ماه یا بیشتر ادامه دارد. ماهیت درد در افراد مختلف متفاوت است ، اما می تواند شدید ، خزنده ، کسل کننده یا طاقت فرسا باشد. درد مزمن لگن می تواند به خودی خود یک بیماری باشد یا می تواند نشانه بیماری دیگری باشد. برای تسکین درد مزمن لگن ، می توانید علت زمینه ای را درمان کرده و از ترکیبی از راهکارهای دارویی و شیوه زندگی استفاده کنید.
مراحل
قسمت 1 از 3: استفاده از داروها و درمان های پزشکی
مرحله 1. با شناسایی علت شروع کنید
در صورت امکان ، پزشک می خواهد علت درد مزمن لگن شما را شناسایی کند ، زیرا روش ترجیحی درمان این است که علت زمینه ای را بطور مستقیم شناسایی و برطرف کند. اگر علت قطعی مشخص نشود ، پزشک شما بر مدیریت علائم شما تمرکز می کند تا درد شما تحت کنترل قرار گیرد.
مرحله 2. مسکن های بدون نسخه مصرف کنید
مسکن های بدون نسخه (OTC) می توانند با قطع تولید ماده شیمیایی خاصی به نام پروستاگلاندین که احساس درد را کنترل می کند ، سطح درد را کاهش دهد.
- مسکن های ساده ناحیه آسیب دیده را هدف قرار می دهند تا سطح پروستاگلاندین ها را کاهش دهند ، بنابراین از شدت درد نیز کاسته می شود. داروهای مسکن ساده معمولاً بدون نسخه خریداری می شوند.
- مقدار مصرف برای بزرگسالان معمولاً قرص 500 میلی گرم هر چهار تا شش ساعت است. یک نمونه مسکن ساده ایبوپروفن (Advil) است.
مرحله 3. برای مسکن های قوی نسخه بگیرید
اگر مسکن های ساده برای تسکین علائم شما موثر نباشند ، ممکن است پزشک شما مسکن های قوی تر و مخدر تجویز کند.
- پزشک شما ممکن است هیدروکدون (ویکودین یا نورکو) یا اکسی کدون (روکسیکودون) را برای شما تجویز کند.
- بسته به شدت درد ، دوز ممکن است متفاوت باشد ، اما دوز معمولی ترامادول خوراکی برای بزرگسالان حدود 50-100 میلی گرم هر چهار تا شش ساعت است.
مرحله 4. قرص های ضد بارداری را امتحان کنید
تا زمانی که قصد بارداری ندارید یا شرایط دیگری وجود ندارد که مانع از پیشگیری از بارداری شود ، ممکن است متوجه شوید که مصرف قرص های ضد بارداری می تواند تأثیر قابل توجهی در کاهش درد مزمن لگن داشته باشد. این امر به ویژه در مورد درد لگن به صورت چرخه ای و مرتبط با بخشی از چرخه قاعدگی شما صادق است. بسیاری از زنان در دوران تخمک گذاری (دو هفته از چرخه خود) و در طول خود قاعدگی درد بدتری دارند. اگر با این علائم چرخه ای مواجه شدید ، با پزشک خود در مورد کنترل بارداری یا سایر گزینه های درمانی هورمونی صحبت کنید.
مرحله 5. عفونت های باکتریایی را با آنتی بیوتیک درمان کنید
درد مزمن لگن که ناشی از عفونت است معمولاً با آنتی بیوتیک درمان می شود. اطمینان حاصل کنید که دوره کامل آنتی بیوتیک هایی را که پزشک تجویز کرده است به پایان برسانید ، حتی اگر علائم شما شروع به بهبود کرد ، زیرا اتمام دوره کامل به جلوگیری از هرگونه عفونت یا عوارض مکرر در طول راه کمک می کند.
مرحله 6. مصرف داروهای ضد افسردگی را در نظر بگیرید
این داروها می توانند در درمان چندین سندرم درد مزمن مفید باشند ، بنابراین گاهی برای زنان مبتلا به درد مزمن لگن که از افسردگی رنج نمی برند تجویز می شود.
- به عنوان مثال می توان به داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای مانند آمی تریپتیلین یا نورتریپتیلین (Pamelor) اشاره کرد که دارای خواص ضد درد و ضد افسردگی هستند.
- آمی تریپتیلین با سرکوب سیگنال های دردی که به این نواحی ارسال می شود ، روی مغز و نخاع کار می کند. دوز اولیه توصیه شده 75 میلی گرم در روز است. دوز نگهدارنده 150 تا 300 میلی گرم در روز است که می تواند در دوزهای واحد یا تقسیم شود.
مرحله 7. به مشاوره مراجعه کنید
درد مزمن ممکن است ناشی از عوامل روانی مانند افسردگی ، استرس یا اختلال شخصیت باشد. یافتن زمان برای کمک از مشاوران متخصص می تواند به کاهش استرس کمک کند و در نتیجه احساس درد را نیز تسکین دهد.
درمان شناختی رفتاری (CBT) و بیوفیدبک دو تکنیکی هستند که هر دو در درمان دردهای مزمن مفید هستند. در صورت تمایل برای اطلاع بیشتر از این گزینه ها می توانید با مشاور خود در مورد آنها صحبت کنید
مرحله 8. در مورد تحریک الکتریکی عصبی زیر پوستی (TENS) از پزشک خود بپرسید
با استفاده از این درمان ، الکترودها برای انتقال تکانه های الکتریکی به مسیرهای عصبی مورد استفاده قرار می گیرند ، در نتیجه به پزشکان در تعیین و شل کردن مناطق عضلات سفت کمک می کند. این باعث افزایش جریان خون در ناحیه می شود و از تجمع محرک هایی مانند اسید لاکتیک که می تواند باعث درد شود جلوگیری می کند.
- TENS با استفاده از یک دستگاه کوچک باتری کار می کند که تقریباً به اندازه یک رادیو جیبی است. دو سیم که تکانه های الکتریکی (الکترود) را از دستگاه هدایت می کنند ، به ناحیه دردناک متصل شده اند. وقتی جریان جریان داده می شود ، درد کمتری را تجربه می کنید.
- علاوه بر شل کردن ماهیچه های سفت ، الکتریسیته عصب های ناحیه دردناک را تحریک می کند و سیگنال هایی را به مغز می فرستد که سیگنال های طبیعی درد را مسدود می کند. پزشک یا فیزیوتراپ معمولاً قبل از درمان تنظیمات صحیح دستگاه TENS را تعیین می کند.
مرحله 9. تزریق نقطه ماشه را انتخاب کنید
TPI روشی است که برای درمان نواحی دردناک عضلات لگن که حاوی نقاط ماشه ای هستند استفاده می شود. این نقاط ماشه ای گره های ماهیچه ای هستند که وقتی عضلات شل نمی شوند تشکیل می شوند. آنها اغلب در زیر پوست احساس می شوند و هنگام لمس یا فشار روی آنها می توانند باعث درد شوند.
- در طی این روش ، پزشک ابتدا با لمس گره های ماهیچه ها نقطه ماشه را مشخص می کند. در صورت بروز درد ، این منطقه مورد نظر است. اکنون با محلول حاوی الکل تمیز می شود.
- پزشک به شما یک داروی بی حس کننده تزریق می کند ، معمولاً یک بی حسی موضعی طولانی مدت مانند بوپیواکائین و مقدار کمی استروئید. تزریق در نقطه خاصی انجام می شود که در آن احساس درد می کنید (نقطه تحریک کننده) تا مسدود شود و تسکین یابد.
مرحله 10- به عنوان آخرین راه حل تحت عمل جراحی قرار بگیرید
در صورت عدم موفقیت سایر اقدامات تسکین درد ، جراحی معمولاً آخرین راه حل است. هدف از مداخلات جراحی اصلاح مشکلات اساسی است که ممکن است باعث درد مزمن لگن شود. پزشکان ممکن است توصیه کنند:
- جراحی لاپاراسکوپی: اگر علت درد مزمن لگن اندومتریوز باشد ، می توان چسبندگی یا بافت های آندومتر را از طریق این روش برداشت. پزشک شما بیهوشی عمومی را انجام می دهد. یک برش کوچک در نزدیکی ناف ایجاد می شود تا بتواند وسیله ای به نام لاپاراسکوپ را وارد کند. این ابزار پزشکان را در حین برداشتن بافت های آندومتر راهنمایی می کند.
- هیسترکتومی و اوفورکتومی دو طرفه: این روش ممکن است برای زنانی که در سنین باروری که درد مزمن لگن را تجربه می کنند توصیه شود. پزشک شما بیهوشی عمومی را انجام می دهد. برشی در شکم ایجاد می شود ، سپس رحم و تخمدان ها برداشته می شود. این منجر به کمبود استروژن می شود ، هورمونی که در اندومتریوز (کیست هایی که ممکن است درد مزمن لگن را تشدید کند) برای رشد لازم است.
قسمت 2 از 3: استفاده از رژیم های غذایی و استراتژی های خودیاری
مرحله 1. غذاهای غنی از اسیدهای چرب امگا 3 بخورید
اسیدهای چرب امگا 3 تولید چندین پروستاگلاندین را که عمدتا مسئول فعال شدن گیرنده های درد در بدن هستند ، کاهش می دهد.
غذاهای غنی از اسیدهای چرب امگا 3 عبارتند از گردو ، تخم کتان ، ساردین ، ماهی آزاد ، میگو ، سویا ، توفو ، گل کلم ، کلم بروکسل و کدو زمستانی. دوز توصیه شده برای اسیدهای چرب امگا 3 بیش از 3 گرم در روز نیست
مرحله 2. به طور منظم ورزش کنید
مطالعات نشان می دهد که انجام ورزش های سنگین می تواند تولید اندورفین را افزایش دهد - همچنین به عنوان "هورمون شادی" شناخته می شود که مسئول بالا بردن خلق و خو ، کاهش اضطراب و افسردگی و مبارزه با درد است.
- اندورفین با مسدود کردن مسیر سیگنال های درد به مغز تعامل می کند - همانطور که داروهای مسکن قوی تر عمل می کنند.
- در صورت امکان ، باید حداقل 45 دقیقه در روز ورزش کنید مانند پیاده روی سریع ، دویدن ، دوچرخه سواری ، پله پله ، شنا و وزنه برداری.
مرحله 3. از ترکیب گرما و سرما استفاده کنید
استفاده از بسته های گرم کننده یا یخ سرد در ناحیه لگن می تواند به کاهش درد و کاهش التهاب کمک کند. حمام گرم روش دیگری برای اعمال گرما به ناحیه لگن و کمک به شل شدن ماهیچه ها است که می تواند درد و گرفتگی عضلات را کاهش دهد.
مرحله 4. درمان های جایگزین را امتحان کنید
مواردی مانند ماساژ ، طب سوزنی یا داروهای طبیعی در برخی موارد مفید بوده است. اگر این روش را به درمان های سنتی سنتی ترجیح می دهید ، ارزش یکبار خرید را دارد. قبل از پیگیری درمان های جایگزین ، حتماً با پزشک خود صحبت کنید.
قسمت 3 از 3: درک درد مزمن لگن
مرحله 1. علل احتمالی درد مزمن لگن را بشناسید
درد مزمن لگن گاهی بدون دلیل مشخص و بدون علت خاصی رخ می دهد. در موارد دیگر ، درد ممکن است توسط یکی از تعدادی از شرایط پزشکی مختلف مانند موارد زیر ایجاد شود:
- آندومتریوز: این وضعیتی است که در آن بافتهای اطراف رحم در خارج از آن رشد می کنند. در نتیجه ، رسوبات بافتی در شکم جمع می شوند و به طور بالقوه باعث ایجاد کیست و چسبندگی دردناک می شوند.
- تنش در عضلات کف لگن: اگر ماهیچه لگن به مدت طولانی نیمه منقبض باقی بماند ، ممکن است جریان خون در آن ناحیه کاهش یابد. محرک هایی مانند اسید لاکتیک ممکن است در ناحیه تجمع کرده و باعث درد شدید ، خش دار ، کسل کننده یا طاقت فرسا شوند.
- بیماری التهابی مزمن لگن: این بیماری ناشی از یک نوع عفونت مزمن (معمولاً از طریق رابطه جنسی) است که باعث ایجاد زخم در اندام های لگن می شود و در نتیجه منجر به دردی شدید ، کسل کننده ، آزاردهنده یا طاقت فرسا می شود.
- باقی مانده تخمدان: در طی یک عمل جراحی مانند هیسترکتومی کامل (برداشتن لوله های فالوپ ، تخمدان ها و رحم) ممکن است قطعات کوچکی از تخمدان به طور ناخواسته در داخل سیستم باقی بماند که می تواند منجر به رشد کیست های دردناک شود.
- فیبروئیدها: اینها توده های خوش خیم در رحم هستند که ممکن است فشار یا وزنی را در قسمت تحتانی شکم وارد کنند. این بیماری به ندرت باعث درد ضربان دار می شود مگر اینکه ناحیه آسیب دیده فاقد خون باشد که منجر به انحطاط یا مرگ می شود.
- سندرم روده تحریک پذیر: شایع ترین علائم همراه با IBS یبوست یا اسهال و نفخ است. این علائم اغلب باعث تحریک ناراحتی و فشار بر ناحیه لگن می شود.
- سیستیت بینابینی (سندرم مثانه دردناک): این با تورم مزمن مثانه و نیاز به ادرار منظم مشخص می شود. هنگامی که مثانه شروع به پر شدن می کند ، درد لگن ممکن است پیشرفت کند و ممکن است هنگام ادرار احساس تسکین موقتی شود.
- عوامل روانی: درد مزمن لگن ممکن است با سطوح خاصی از استرس و افسردگی تشدید شود.
مرحله 2. علائم مرتبط با درد مزمن لگن را بشناسید
درد مرتبط با درد مزمن لگن را می توان به شرح زیر مشخص کرد:
- درد مداوم ، مداوم ، متناوب ، کسل کننده ، دردناک یا گرفتگی در لگن. بسته به علت ، درد در افراد مختلف متفاوت است.
- وزن یا فشار روی لگن. اگر علت ایجاد کیست در حال رشد باشد ، افزایش اندازه می تواند به لگن فشار وارد کند.
- درد هنگام ادرار و دفع مدفوع. فشاری که فرد هنگام ادرار کردن یا حرکت روده وارد می کند می تواند باعث درد لگن شود.
- درد با نشستن و ایستادن طولانی مدت. ناراحتی ممکن است در حین چنین فعالیت هایی احساس شود که می تواند خفیف یا شدید باشد و ممکن است در برنامه روزانه اختلال ایجاد کند. درد معمولاً بعد از دراز کشیدن تسکین می یابد.
مرحله 3. نحوه تشخیص درد مزمن لگن را بشناسید
تشخیص درد مزمن لگن ممکن است شامل یک فرآیند حذف باشد زیرا چندین اختلال ممکن است باعث درد لگن شود. آزمایشات و روش هایی که ممکن است مورد استفاده قرار گیرد شامل موارد زیر است:
- گرفتن شرح حال: یک مصاحبه دقیق برای تعیین ارتباط علائم قبلی با شرایط پزشکی قبلی که بیمار تجربه کرده است ، انجام می شود. استعداد شخصی و خانوادگی بیمار نیز ممکن است جمع آوری شود.
- معاینه لگن: در طول عمل ، پزشک ناحیه لگن را از نظر هرگونه حساسیت یا تغییر احساس ارزیابی می کند. مهم است که بیمار در صورت احساس درد یا ناراحتی به پزشک اطلاع دهد ، زیرا این امر آنها را در تشخیص صحیح راهنمایی می کند. علائم رشد غیر طبیعی ، عفونت و عضلات کشیده کف لگن معمولاً نشان دهنده ایجاد درد مزمن لگن است.
- فرهنگ ها: یک نمونه سلول یا بافت از دهانه رحم یا واژن برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی جمع آوری می شود. وجود عفونت مانند کلامیدیا یا سوزاک ممکن است شرایط را توضیح دهد.
- سونوگرافی: این روش از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصویری واضح و دقیق از ساختارهای داخل لگن استفاده می کند. هر گونه بی نظمی ممکن است علت درد مزمن لگن باشد.
- لاپاراسکوپی: برشی به داخل شکم ایجاد می شود که اجازه عبور لوله نازک با دوربین کوچک متصل به انتهای آن (لاپاراسکوپ) را می دهد. این روش به پزشکان کمک می کند تا اندام های لگن را مشاهده کرده و آنها را برای علائم عفونت یا رشد غیر طبیعی سلول ها که می تواند نشان دهنده یک بیماری مزمن باشد ، ارزیابی کنند.
