عصب بینایی پشت کره چشم را به مغز متصل می کند و ادراکات بصری را به مغز شما منتقل می کند. آزمایش عصب بینایی بخشی معمول از معاینات منظم در مطب پزشک اصلی یا مطب بینایی سنج است. در طول یک معاینه کامل عصب بینایی ، بینایی سنج شما توانایی ها و بازتاب های بینایی شما را بررسی می کند تا تأیید کند که عصب شما به درستی کار می کند و چشم شما اطلاعات بصری را به درستی دریافت می کند. پزشک همچنین نوری را به چشمان شما می تاباند تا از نظر بصری شکل و تراز مردمک چشم شما را بررسی کند.
مراحل
قسمت 1 از 4: آزمایش بینایی
مرحله 1. موقعیت خود را در حدود 6 متر (20 فوت) از نمودار Snellen قرار دهید
نمودار اسنلن نمودار بزرگی است که در مطب پزشکان یافت می شود و دارای حروف الفبا است که در 8 ردیف به طور تصادفی و با اندازه کوچک مرتب شده اند.
در اکثر معاینات عصب بینایی ، بینایی سنج یا دستیار شما را راهنمایی می کند که کجا بایستید یا بنشینید
مرحله 2. یکی از چشم های خود را با کف دست خود بپوشانید
نمودار Snellen به این معنی است که فقط با یک چشم در یک زمان خوانده می شود تا بتوان حدت هر چشم را به صورت جداگانه آزمایش کرد. در برخی موارد ، پزشک ممکن است یک ظرف پلاستیکی مانند قاشق تهیه کند که می توانید از آن برای پوشاندن چشم خود استفاده کنید. در غیر این صورت ، چشم را به طور کامل با کف دست خود بپوشانید.
- اگر به طور معمول از عینک یا لنزهای تماسی استفاده می کنید ، آنها را برای معاینه نگه دارید مگر اینکه پزشک به شما دستور دیگری دهد.
- حدت بینایی یک مقدار عددی است که به عنوان فاصله شما از نمودار بر روی تعداد پایین ترین خطی که درست خوانده اید بدست می آید. به عنوان مثال ، 20/20 (یا 6/6 ، با استفاده از متر) دید کاملی است.
مرحله 3. پایین ترین خطی را که می توانید در نمودار Snellen بخوانید
خطوط پایین تر روی نمودار دارای حروف کوچکتر هستند ، به این معنی که شما به احتمال زیاد قادر به خواندن پایین ترین 2 یا 3 خط نخواهید بود. یک خط در نیمه پایینی نمودار انتخاب کنید و حروف را تا آنجا که می توانید بخوانید.
- پس از این مطالعه ، پزشک ممکن است از شما بخواهد که سطر بالاتر یا پایین نمودار را بخوانید.
- اگر 2 یا کمتر حرف را اشتباه خوانده باشید ، یک خط با موفقیت خوانده می شود.
مرحله 4. مراحل را با چشم دیگر خود تکرار کنید
هنگامی که کمترین خط ممکن را با یک چشم خواندید ، دست خود را بردارید و از آن برای پوشاندن چشم دیگر خود استفاده کنید. سپس مجدداً با تلاش برای خواندن یک خط پایین در نمودار Snellen با چشم دوم پوشانده شده را دوباره شروع کنید.
پس از اتمام معاینه حدت با چشم دوم ، می توانید از پزشک بپرسید که نمره حدت چقدر بوده است
قسمت 2 از 4: آزمایش زمینه های بصری
مرحله 1. بی حرکت بمانید و مستقیم به جلو به اپتومتریست نگاه کنید
برای آزمایش میدان دید ، مهم است که چشم خود را مستقیماً در جلو متمرکز کنید. پزشک حدود 3 فوت (0.91 متر) در مقابل شما قرار می گیرد. آنها دست خود را در حدود 1 فوت (0.30 متر) از یک طرف صورت شما دراز کرده و یکی از انگشتان خود را در همان سطح چشمان شما تکان می دهند. آنها از شما می خواهند تأیید کنید که تکان خوردن انگشت را دیده اید.
آزمایش میدان بینایی شما شامل این است که مطمئن شوید عصب بینایی شما به درستی اطلاعات بینایی را از بینایی محیطی شما جمع آوری و منتقل می کند. همچنین تعیین می کند که آیا در مسیر بینایی شما ضایعاتی وجود دارد یا خیر
مرحله 2. در حالی که پزشک این روش را تکرار می کند ، چشم های خود را جلو نگه دارید
برای معاینه کامل میدان بینایی ، بینایی سنج توانایی عصب بینایی شما را در جمع آوری داده های بصری در هر یک از چهار قسمت بینایی محیطی شما آزمایش می کند: بالا سمت راست ، بالا چپ ، پایین راست و پایین سمت چپ. پزشک تمرین تکان دادن انگشت را سه بار تکرار می کند و از شما می خواهد که حرکت انگشت خود را مشاهده کرده باشید.
اگر در هر نقطه ای نمی توانید حرکت را در بینایی محیطی خود مشاهده کنید ، به پزشک اطلاع دهید. این ممکن است نشان دهنده وجود مشکل در عصب بینایی شما باشد
مرحله 3. در مورد آزمایش بی توجهی بصری از پزشک سوال کنید
این یک ابزار دیگر برای آزمایش توانایی عصب بینایی شما در جمع آوری اطلاعات در بینایی محیطی است. در یک آزمایش بی توجهی بصری ، بینایی سنج دستان خود را مانند یک آزمایش معمولی میدان بینایی دراز می کند ، اما آنها همزمان بیش از یک انگشت خود را تکان می دهند.
پزشک از شما می خواهد تعداد انگشتان خود را تکان داده و انگشتان خاصی را مشخص کنید
قسمت 3 از 4: آزمایش بازتاب های دیداری
مرحله 1. اجازه دهید بینایی سنج نور را به چشم شما بتاباند
پزشک یکی از دستان آنها را به صورت عمودی بین چشم های شما قرار می دهد و سپس نور را مستقیماً به یکی از مردمک های چشم شما می تاباند تا هم ترازی چشم شما را بررسی کند. قرار دادن دست باعث می شود که نور باعث گشاد شدن مردمک چشم دوم شما در حین آزمایش چشم اول شما نشود.
در طول این روش ممکن است از نور قلم روشن احساس ناراحتی کنید. با این حال ، نور به چشم شما آسیب نمی رساند
مرحله 2. مستقیم به جلو به نور نگاه کنید
چشم خود را از نور دور نکنید و بگذارید مردمک چشم شما به طور طبیعی گشاد شود. متخصص بینایی بینی باید اتساع مردمک شما را مشاهده کند. اگر مردمک چشم شما منبسط نشود ، یا اگر به آرامی منقبض شوند ، ممکن است مشکلی در یک یا هر دو عصب بینایی شما وجود داشته باشد.
مرحله 3. این روند را با چشم دیگر خود تکرار کنید
پزشک دست خود را به صورت عمودی بین چشم های شما نگه می دارد و نور چشم را به مردمک دیگر شما می تاباند. مانند اولین چشم شما ، آنها به دنبال اطمینان از گشاد شدن کامل مردمک چشم شما هستند.
هنگامی که معاینه رفلکس بینایی کامل شد ، می توانید از پزشک بپرسید که آیا چشم های شما مطابق انتظار گشاد شده است
قسمت 4 از 4: ارزیابی حرکت چشمی
مرحله 1. در مورد آزمون جلد بپرسید
بینایی سنجی شما می تواند از تست های پوششی برای تعیین انحراف چشم ها یا ارزیابی استرابیسم استفاده کند. در این امتحان ، بینایی سنج شما از شما می خواهد که مستقیماً به یک هدف نگاه کنید. سپس یک چشم را با کارت می پوشانند. اگر پزشک متوجه حرکت در چشم باز نشده شود ، ممکن است دچار انحراف شوید. سپس آزمایش روی چشم دیگر تکرار می شود.
پزشک شما همچنین چشم های پوشیده شما را بررسی می کند. اگر چشم پوشیده حرکت نکند ، استرابیسم وجود ندارد
مرحله 2. اجازه دهید پزشک 6 موقعیت چشم شما را ارزیابی کند
ضعف یا فلج شدن عضلات خارج چشم می تواند باعث انحراف چشم شود. بینایی سنج شما می تواند این امر را با هدایت شما به 6 نقطه اصلی نگاه ، بررسی کند. به سادگی دستورالعمل های آنها را دنبال کنید و به آنها اجازه دهید در این فرآیند چشم شما را مشاهده کنند.
نکات
- در برخی از معاینات عصب بینایی ، بینایی سنج شما ممکن است دید رنگی شما را آزمایش کند تا مشخص شود آیا شما کور رنگ هستید. پزشک با درخواست از شما برای خواندن چند صفحه Ishihara ، بینایی رنگ شما را آزمایش می کند. اینها تصاویر بصری هستند که شامل تعدادی هستند که با تعداد زیادی نقطه کوچک رنگی تشکیل شده اند.
- اگر بینایی سنج شما نگران این است که ممکن است گلوکوم یا بیماری چشمی دیگری داشته باشید ، آنها ممکن است از فناوری تصویربرداری برای ایجاد یک تصویر دیجیتالی از چشم داخلی شما استفاده کنند. رایج ترین انواع فناوری های اسکن عصب بینایی عبارتند از OCT (توموگرافی انسجام نوری) ، CSLO (کانفوکال اسکن لیزری افتالموسکوپی) و SLP (قطبش لیزری اسکن).
