مراقبت از افراد مبتلا به زوال عقل می تواند کار دشواری باشد ، به ویژه هنگامی که فرد پرخاشگر می شود. افراد مبتلا به زوال عقل ممکن است به دلیل یک مشکل زمینه ای مانند درد پرخاشگر شوند. با این حال ، این راهی برای آنهاست که در برابر چیزهایی که نمی خواهند مقاومت کنند ، استقلال خود را حفظ کرده و کارهای روزمره خود را حفظ کنند. اگر علل پرخاشگری آنها را بررسی کنید ، از تحریک آنها اجتناب کنید و به نیازهای خود رسیدگی کنید ، کمک به بیماران پرخاشگر مبتلا به زوال عقل آسان تر است.
مراحل
روش 1 از 5: ورود به فضای آنها
مرحله 1. به آرامی و با اطمینان به آنها نزدیک شوید
شما نمی خواهید آنها را غافلگیر کنید ، زیرا شوک می تواند باعث پرخاشگری آنها شود. با لحنی آرام و اطمینان بخش ، به آنها بگویید کی هستید و چرا آنجا هستید. به آنها زمان دهید تا به حضور شما عادت کنند.
- بگویید: "سلام خانم تیلور. این پرستار شما لیسی است. من اینجا هستم تا به شما کمک کنم تا شستشو دهید. امروز چطوری؟"
- اگر آنها شروع به ناراحتی کردند ، از آنها دور شوید. در صورت ناراحتی به سمت آنها ادامه ندهید.
مرحله 2. وقتی تهاجمی عمل می کنند آرامش خود را حفظ کنید
ناامیدی یا احساسات آسیب دیده خود را نشان ندهید ، زیرا این کمکی نمی کند. در واقع ، احتمالاً وضعیت را بدتر خواهد کرد. در عوض ، از لحنی ملایم و آرام استفاده کنید تا به آنها اطمینان دهید که تهدید نیستید. با نگه داشتن بازوها در کنار خود ، تماس چشمی و لبخند زدن ، زبان بدن خود را آرام اما باز نگه دارید.
ممکن است بگویید: "متأسفم که مزاحمتان شدم خانم تیلور ، اما من اینجا هستم تا به شما کمک کنم. من نمی خواهم به شما نزدیک شوم مگر اینکه شما بخواهید."
مرحله 3. تا زمانی که آنها آرام شوند ، در یک فاصله ایمن بمانید
آنقدر به آنها نزدیک نشوید که بتوانند به شما ضربه بزنند یا با چیزی برخورد کنند. این نه تنها برای شما خطرناک نیست ، بلکه می تواند به خود آسیب برساند.
- سعی نکنید آنها را مهار کنید مگر اینکه برای امنیت آنها کاملاً لازم باشید. اگر باید آنها را مهار کنید ، از آنها کمک بخواهید. بهتر است فضایی را برای آرامش به آنها بدهید.
- اگر بعد از نزدیک شدن شما تهاجمی شدند ، از آنها دور شوید.
مرحله 4. از رویارویی اجتناب کنید
رفتارهای پرخاشگرانه می تواند بسیار ناامید کننده باشد ، به خصوص اینکه شما سعی می کنید به آنها کمک کنید. با این حال ، تلاش برای مجبور کردن آنها به انجام آنچه شما می خواهید کمک نمی کند. در عوض ، آنها را در آینده مقاوم تر می کند.
- با آنها بحث نکنید احساسات آنها مهم است ، نه حقایق موقعیت.
- آنها را نگه ندارید ، زیرا این نوعی سوءاستفاده است. مگر اینکه آنها به خود یا شخص دیگری آسیب برسانند ، از مهار آنها خودداری کنید.
مرحله 5. در صورت لزوم از یک فعالیت حواس پرتی استفاده کنید
این می تواند با حضور شما در اتاق احساس راحتی بیشتری کند. پس از آرامش ، ارائه مراقبت برای شما آسان تر می شود. با گذشت زمان ، این فعالیت های حواس پرتی همچنین می تواند به شما در ایجاد رابطه بهتر با فرد کمک کند ، و آنها را برای دریافت مراقبت از شما بازتر کند.
از آنها بخواهید کاری با شما انجام دهند ، مانند نوشیدن یک فنجان چای ، تماشای یک برنامه تلویزیونی مورد علاقه ، گوش دادن به آهنگ یا بازی
مرحله 6. در صورت پایداری اتاق را ترک کنید تا آرام شوند
به مکانی امن بروید که در آن نتوانند شما را ببینند یا بشنوند. به آنها زمان و مکان مورد نیاز برای بازیابی حس آرامش را بدهید. سپس سعی کنید دوباره به آنها نزدیک شوید.
اگر شخص دیگری به جز شما مراقبان دیگری دارد ، از یکی از آنها بخواهید که بعد از آرام شدن به فرد نزدیک شود. آنها ممکن است برای دریافت مراقبت از آن شخص بازتر باشند
روش 2 از 5: ارائه مراقبت های شخصی
مرحله 1. با شخص اعتماد ایجاد کنید
کمک در کارهای مراقبت شخصی بسیار صمیمی است. طبیعی است که کسی در برابر این که یک غریبه به او در حمام یا استفاده از سرویس بهداشتی کمک کند ، مقاومت کند. اگر به شما اعتماد کنند به احتمال زیاد کمک را می پذیرند.
- بین فرد مراقبت کننده وقت خود را با او بگذرانید. ممکن است با آنها غذا بخورید ، آهنگ بخوانید ، بازی کنید ، داستانها را به اشتراک بگذارید و غیره.
- از خودت به آنها بگو به آنچه آنها در مورد زندگی خود می گویند گوش دهید ، حتی اگر معلوم نباشد که آنها چه می خواهند بگویند.
مرحله 2. به آنها بگویید دقیقاً چه کار می کنید
قبل از شروع کار ، به آنها یک نمای کلی از روند بدهید. سپس ، قبل از انجام هر مرحله توضیح دهید که قصد انجام چه کاری را دارید. هر مرحله از این روند را توجیه کنید و به آنها زمان دهید تا پیش بینی کنند چه اتفاقی در حال رخ دادن است.
ممکن است بگویید: «سلام آقای سام. وقت حمام شماست من آب گرم می ریزم و به شما کمک می کنم وارد وان شوید. سپس ، من به شما کمک می کنم تا شستشو دهید. پس از اتمام کار ، من یک حوله گرم و کرکی آماده دارم تا شما را خشک کند."
مرحله 3. به "نه" گفتن آنها احترام بگذارید
اگرچه آنها مبتلا به زوال عقل هستند ، اما هنوز شایسته حفظ حیا و کنترل بر بدن خود هستند. این مهم است که تشخیص دهید که نیاز شما به ارائه مراقبت حق آنها را در کنترل آنچه برای آنها اتفاق می افتد ضعیف نمی کند. آنها را مجبور به پذیرش مراقبت نکنید.
اگرچه مهم است که آنها تمیز باشند ، اما نباید آنها را نقض کنید
مرحله 4. به دنبال راه هایی برای حل دلایل "نه" گفتن آنها باشید
این به شما کمک می کند مراقبت های لازم را بدون نقض حق آنها برای کنترل آنچه برای آنها اتفاق می افتد ارائه دهید. نحوه برخورد با وظایف مراقبت شخصی را تغییر دهید تا به آنها احساس راحتی بیشتری دهید. با گذشت زمان ، آنها در برابر پذیرش کمک مقاومت کمتری خواهند داشت!
- در نظر بگیرید که آیا آنها ترجیح می دهند حمام کنند تا دوش.
- بپرسید آیا ترجیح می دهند توسط یک کارمند خاص تمیز شوند.
- مارک مورد علاقه آنها را برای محصولات مراقبت شخصی پیدا کنید و فقط از آنها استفاده کنید. رایحه آشنا ممکن است خاطرات شیرینی را برانگیزد.
- از آنها بپرسید که دوست دارند چه ساعتی شسته شوند.
مرحله 5: به شخص منتقل کنید که به او اهمیت می دهید
آنها ممکن است نسبت به شما تهاجمی عمل کنند زیرا احساس می کنند وظیفه ای در لیست کارهای شماست. به عنوان یک مراقب ، مهم است که به شخص احساس ارزشمندی کنیم. نشان دهید که به آنها کمک می کنید زیرا به آنها اهمیت می دهید ، نه به این دلیل که کار شماست.
- بگویید: "سلام آقای سام. امروز خیلی خوشحالم که شما را می بینم امروز صبح چه احساسی داری؟"
- هنگام انجام کارهای مراقبتی فقط از اتاق آنها دیدن نکنید. در زمان های دیگر با آنها تماس بگیرید تا احساس ارزشمندی کنند.
- از وضعیت آنها بپرسید و در بحث های کوچک شرکت کنید. در مقابل ، بخشهایی از زندگی خود را با آنها در میان بگذارید.
مرحله 6. با سرعتی که برای شخص راحت است حرکت کنید
مردم اغلب تهاجمی واکنش نشان می دهند زیرا آنچه را که برای آنها اتفاق می افتد را دوست ندارند. اگر آنها ناراحت هستند ، طبیعی است که آنها ناراحت شوند. افراد مختلف ترجیحات متفاوتی خواهند داشت ، بنابراین با شخص صحبت کنید تا بفهمید چه چیزی دوست دارد. این باعث می شود که آنها در برابر پذیرش کمک از شما مقاومت کمتری داشته باشند.
- به عنوان مثال ، آنها ممکن است دوست داشته باشند که به آرامی و به آرامی با یک پارچه نرم شسته شوند ، یا ممکن است یک اسکراب سریع را دوست داشته باشند تا زمان حضور در حمام را به حداقل برساند.
- از آنها بپرسید: "چگونه می توانم شما را در زمان حمام راحت تر کنم؟" یا "آیا این را دوست دارید؟"
مرحله 7. به فروتنی آنها احترام بگذارید
هنگام ارائه مراقبت های صمیمی رفتار حرفه ای داشته باشید. تا جایی که می توانید آنها را پوشانده نگه دارید و بلافاصله بعد از حمام یا دوش آنها را با حوله پاک کنید. هنگام تمیز کردن آنها ، بیش از حد لازم به آنها دست نزنید.
- برای حمام اسفنجی ، ممکن است آنها را با یک ملحفه سبک بپوشانید.
- هنگام کمک به دوش گرفتن یا حمام کردن در وان ، ممکن است به آنها اجازه دهید تا آنجا که می توانند خود را بشویند و فقط در مواقع ضروری کمک کنند.
روش 3 از 5: وادار کردن فرد به مصرف دارو
مرحله 1. اطمینان حاصل کنید که به شخصی که داروهای خود را ارائه می دهد اعتماد دارند
اگر به شما اعتماد نکنند به احتمال زیاد تهاجمی عمل می کنند. این یک واکنش معمولی است ، زیرا آنها ممکن است به انگیزه های شما و همچنین آنچه شما سعی می کنید به آنها نشان دهید شک کنند. اگر آنها شما را خوب بشناسند ، احتمال اینکه مقاومت کنند کمتر است.
- قبل از ارائه دارو با فرد مورد نظر آشنا شوید. اگر شما یک مراقب جدید هستید ، از فردی که به او اطمینان می دهند در اولین ارائه دارو با شما باشد ، بخواهید. به عنوان مثال ، پرستار مورد علاقه آنها یا یک ملاقات کننده مکرر.
- اگر چند مراقب وجود دارد ، از شخصی که به او اعتماد دارید بخواهید که داروهای خود را به آنها بدهد.
مرحله 2. به آنها بگویید یا نشان دهید که دارو چه چیزی را درمان می کند
آنها ممکن است پرخاشگر باشند زیرا فراموش کرده اند که دارو برای چیست و از مصرف آن می ترسند. قبل از اینکه قرص های خود را به آنها بدهید ، به آنها بگویید که هر کدام برای چیست و چرا آنها را مصرف می کنند. اگر در درک توضیح شفاهی مشکل دارند ، می توانید تصویری را نیز به آنها نشان دهید.
ممکن است بگویید: "این قرص سفید کوچک به قلب شما کمک می کند و این قرص زرد کوچک به کاهش فشار خون شما ، که بالا می رود ، کمک می کند. این قرص آبی به بهبود روحیه شما کمک می کند."
مرحله 3. در صورت تمایل به فرد اجازه دهید هر قرص را به صورت جداگانه ببلعد
بلعیدن یک کوکتل قرص می تواند ناراحت کننده باشد. بعلاوه ، ممکن است نگرانی فرد را در مورد آنچه مصرف می کند ، حتی اگر توضیح داده اید ، برانگیزد. اگرچه کمی زمان بیشتری می برد ، اما اجازه می دهد هر قرص را به تنهایی بلعند ، ممکن است پرخاشگری آنها را کاهش دهد.
ممکن است توضیح دهید که قرص چیست ، سپس آن را به آنها بدهید تا ببلعند. این کار را برای هر قرص انجام دهید
مرحله 4. در صورت امتناع مداوم از داروی خاصی با پزشک بیمار صحبت کنید
برخی از داروها عوارض جانبی ناخواسته و ناراحت کننده ای ایجاد می کنند. آنها همچنین می توانند بر احساس فرد تأثیر بگذارند. ممکن است فرد بدون دارو احساس بهتری داشته باشد. اگر آنها همچنان از مصرف داروهای خود امتناع کنند ، ممکن است پزشک آنها سعی کند درمان دیگری را امتحان کند.
اگر فرد با مصرف برخی داروها موافقت می کند اما برخی دیگر را قبول نمی کند ، ممکن است از احساس خود در مورد آن دارو خوشش نیاید
روش 4 از 5: کاهش طغیان های پرخاشگرانه
مرحله 1. دلیل اینکه چرا فرد پرخاشگر است را بپرسید
در حالی که درست است که ابتلا به زوال عقل اغلب با افزایش پرخاشگری همراه است ، این شخص دلیلی برای اقدام پرخاشگرانه دارد. این راهی است که آنها می توانند در مورد اینکه چیزی اشتباه است ارتباط برقرار کنند. آنها ممکن است یک بیماری زمینه ای را تجربه کنند ، یا ممکن است احساس کنند که نقض شده یا از کنترل خارج شده اند. برای یافتن ریشه احتمالی پرخاشگری خود ، س questionsالات زیر را از خود بپرسید:
- آیا من اعتماد آنها را جلب کرده ام؟
- آیا توضیح دادم که چه اتفاقی برای آنها می افتد؟
- آیا از آنها انتظار دارم کاری را انجام دهند که دوست ندارند؟
- آیا حس کنترل آنها را از بین برده ام؟
- آیا آنها از چیزی در محیط می ترسند؟
- آیا تصورات آنها در مورد وضعیت تغییر کرده است؟
- آیا آنها می توانند ببینند که من غذا ارائه می دهم؟
- آیا آنها قادرند آنچه را که من از آنها می خواهم انجام دهند؟
مرحله 2. از پزشک خود بخواهید علل زمینه ای را رد کند
در برخی موارد ، فرد ممکن است به درد یا ناراحتی واکنش نشان دهد. پزشک آنها می تواند تعیین کند که آیا این علت پرخاشگری آنها است یا خیر. به عنوان مثال ، ممکن است فرد به دلیل موارد زیر تهاجمی عمل کند:
- درد
- صدمه
- عفونت تشخیص داده نشده
- یبوست
- اختلال بینایی یا شنوایی باعث تصورات غلط می شود
- افسردگی
- اضطراب
- خستگی
- عوارض جانبی داروها
مرحله 3. محرک های آنها را با ثبت سابقه ای از رفتار آنها به مدت یک هفته مشخص کنید
اکثر افراد مبتلا به زوال عقل دارای موارد خاصی هستند که باعث پرخاشگری آنها می شود. این محرک ها ممکن است به آنها این احساس را بدهد که انگار کنترل آنها در حال سلب است. گاهی اوقات تشخیص این موارد دشوار است ، اما نوشتن رویداد مربوط به واکنش های تهاجمی آنها می تواند به شما کمک کند بفهمید که چه چیزی باعث ایجاد آنها شده است.
- به عنوان مثال ، ممکن است متوجه شوید که فرد همیشه وقتی انتخابی به او داده نمی شود یا وقتی از او خواسته می شود چیز جدیدی را امتحان کند ، ناراحت می شود. همچنین ممکن است متوجه شوید که آنها نسبت به افرادی که هر روز رنگ خاصی را پوشیده اند یا در ساعتهای مشخصی رفتار تهاجمی نشان می دهند.
- هنگامی که عوامل محرک آنها را می شناسید ، می توانید به دنبال راه هایی برای جلوگیری از آنها باشید.
مرحله 4. تعیین کنید که آیا آنها به کمک هایی که ارائه نمی شود نیاز دارند یا خیر
ممکن است فرد در برقراری ارتباط با نیازهای خود دچار مشکل شود. علاوه بر این ، آنها ممکن است از درخواست کمک خجالت بکشند. اگر فعالیتی باعث ایجاد رفتار پرخاشگرانه می شود ، به نیازهای برآورده نشده توجه کنید. با آنها صحبت کنید و رفتار آنها را مشاهده کنید تا به دنبال راه حلی باشید.
- اگر آنها از خوردن غذا امتناع کنند ، ممکن است به کمک آنها در قطع غذا یا ناراحتی دندان مصنوعی خود نیاز داشته باشند.
- اگر آنها در برابر حمام مقاومت کنند ، ممکن است احساس کنند که در وان حمام قدم نمی گذارند.
- اگر آنها در برابر هر نوع کمک مقاوم باشند ، ممکن است احساس کنند کنترل شخصی آنها از بین رفته است.
مرحله 5. با شخص کار کنید تا یک روال متناسب با نیازهای او ایجاد کنید
هر کس روال عادی را ایجاد کرده است که ترجیح می دهد از آن پیروی کند. افراد مبتلا به زوال عقل هیچ تفاوتی با هم ندارند! روال مورد علاقه آنها بازتابی از شخصیت و ترجیحات آنها است ، بنابراین باید تشویق و احترام گذاشت.
به عنوان مثال ، بدانید که آنها ترجیح می دهند به رختخواب بروند ، وعده های غذایی خود را بخورند و شستشو کنند. در لحظات شفاف خود ، از آنها در مورد غذاهای مورد علاقه ، موسیقی ، سرگرمی ها ، برنامه های تلویزیونی و غیره بپرسید. تمام تلاش خود را برای رعایت این ترجیحات انجام دهید
مرحله 6. یک محیط آرام و پایدار ایجاد کنید
آنها ممکن است تهاجمی عمل کنند زیرا بیش از حد تحریک شده اند. علاوه بر این ، آنها ممکن است چیزها را متفاوت از آنچه که به دلیل ضعف شنوایی یا بینایی هستند درک کنند. با حفظ فضای خود آنها را راحت کنید:
- اطمینان حاصل کنید که صداهای بلند یا غیر منتظره وجود ندارد.
- آشفتگی را برطرف کنید.
- با وسایلی که فرد را آرام می کند ، فضا را زیبا کنید.
- تغییرات بزرگ را در محیط ایجاد نکنید.
- منطقه را تمیز نگه دارید.
مرحله 7. فعالیتهای تحریک کننده ای که لذت را به همراه دارد به آنها ارائه دهید
افراد مبتلا به زوال عقل ممکن است شروع به پرخاشگری کنند زیرا از زندگی لذت نمی برند. مهم است که آنها هنوز فعالیت هایی برای انتظار داشته باشند. به آنها کمک کنید تا رضایت و لذت را به گونه ای بیابند که برای آنها ایمن و مناسب باشد.
- به آنها کمک کنید تا بیشتر ورزش کنند ، مانند پیاده روی زمانی که احساس پرخاشگری نمی کنند. آنها همچنین ممکن است از صدای بلند همراه با موسیقی مورد علاقه خود لذت ببرند.
- اطمینان حاصل کنید که آنها با دوستان ، اعضای خانواده یا مراقبین ارتباط اجتماعی دارند. به عنوان مثال ، با آنها بازی کنید.
- به آنها یک راه خلاق مانند نقاشی با انگشت ، طراحی ، آواز خواندن ، رنگ آمیزی یا نوشتن حروف بدهید.
مرحله 8. به فرد کمک کنید تا از راهبردهای مقابله سالم در شرایط استرس زا استفاده کند
درمان های مبتنی بر رفتار می توانند به افراد مبتلا به زوال عقل کمک کنند ، اگرچه کار کردن به زمان نیاز دارد. ابتدا ، قبل از پرداختن به رفتارهای مشکل ساز ، به فرد راهکارهای مقابله سالم را آموزش دهید. سپس موقعیت هایی را که معمولاً فرد را تحریک می کند ، شناسایی کنید. وقتی موقعیت محرک نزدیک است ، به آنها بگویید که انتظار دارند این اتفاق بیفتد و آنها را تشویق کنید تا از استراتژی های مقابله ای خود استفاده کنند.
به عنوان مثال ، ممکن است فرد هنگام حمام کردن دچار استرس شود. می توانید به آنها تذکرات شفاهی بدهید که زمان حمام در راه است و به آرامی مواد مورد استفاده برای حمام را معرفی کنید. علاوه بر این ، مواردی را که حمام را راحت تر می کند ، مانند یک کارمند خاص ، صابون آشنا ، موسیقی آرامش بخش و غیره مشخص کنید
روش 5 از 5: برآوردن نیازهای خود
مرحله 1. متوجه شوید که تجاوز آنها واقعاً متوجه شما نیست
شوکه کننده و آزاردهنده است که هدف یک حمله شدید قرار بگیرید ، به ویژه اگر از طرف کسی باشد که دوستش دارید. با این حال ، کلمات و رفتار آنها متوجه شما نیست. آنها فقط از این وضعیت ناراحت هستند و این تنها راه نشان دادن آن است.
روی لحظات خوب خود با آن شخص تمرکز کنید تا به خودتان کمک کنید احساس بهتری داشته باشید
مرحله 2. یک فضای امن برای زمانی که تحت فشار قرار می گیرید ایجاد کنید
فضای امن شما می تواند یک اتاق در خانه یا یک اتاق استراحت در محل کار شما باشد. حتی ممکن است در یک کمد آرام آرام عقب نشینی کنید. مکانی را انتخاب کنید که بتوانید آرامش خود را به دست آورید.
- در صورت نیاز به تماس با تلفن ، همیشه تلفن را روی خود یا در فضای امن خود نگه دارید.
- اگر از شخصی در خانه مراقبت می کنید ، به دیگران بگویید فضای امن شما کجاست.
- اگر در یک مرکز مراقبت کار می کنید ، با سرپرست و همکاران خود در مورد جایی که می توانید بروید صحبت کنید. از آنها بپرسید وقتی غرق می شوند چه می کنند.
مرحله 3. مطمئن شوید که نیازهای خود را برآورده کرده اید
طبیعی است که مراقبان آنقدر روی مراقبت تمرکز کنند که از خود غافل شوند. با این حال ، اگر نیازهای شما برآورده نشود ، نمی توانید مراقبت خوبی ارائه دهید! شما مهم هستید ، بنابراین مطمئن شوید که نیازهای جسمی و روحی شما همگی برآورده شده است.
- برنامه خواب سالم داشته باشید.
- وعده های غذایی منظم و متعادل بخورید.
- برای سرگرمی ها و علایق خود وقت بگذارید.
- با سایر روابط همراه باشید.
- در مورد احساسات خود با شخصی که به او اعتماد دارید صحبت کنید.
- استرس را با فعالیت هایی مانند مدیتیشن ، ورزش ، رنگ آمیزی در کتاب رنگ آمیزی بزرگسالان ، مطالعه ، حمام گرم ، استفاده از روغن های ضروری ، بازی با حیوان خانگی خود ، گوش دادن به موسیقی یا هرگونه فعالیت آرامش بخش دیگر کاهش دهید.
مرحله 4. از احساس گناه به دلیل فشار زیاد یا ناراحتی خودداری کنید
هر کس نقطه عطفی دارد و طبیعی است که گاهی اوقات جرقه بزنیم. در صورت خروج ، فریاد یا گفتن سخنان بی ادبانه خود را ببخشید. به جای احساس بد ، به خودتان استراحت دهید. از شخص دیگری بخواهید که وارد عمل شود در حالی که شما به نیازهای خود تمایل دارید.
- به تنهایی یا با افرادی که به شما اهمیت می دهند ، به یک فعالیت سرگرم کننده و آرامش بخش بپردازید.
- به یاد داشته باشید که غرق شدن طبیعی است!
مرحله 5. با مشاور ، دوست یا مربی برای حمایت تماس بگیرید
شما نیاز به یک پریز دارید تا آنچه را که در زندگی شما می گذرد و همچنین هر نگرانی که دارید به اشتراک بگذارید. مراقب بودن حتی در بهترین شرایط دشوار است. کسی را پیدا کنید که به حرف شما گوش دهد.
- تماشای یک طغیان تهاجمی واقعاً می تواند شما را ناراحت کند ، و خوب است که از این احساسات خلاص شوید. این می تواند به شما کمک کند تا سریعتر آرام شوید.
- اگر می خواهید مشاوره بگیرید یا فقط برای تخلیه هوا به او اطلاع دهید.
مرحله 6. به گروه پشتیبانی ارائه دهندگان مراقبت بپیوندید
یک گروه پشتیبانی می تواند یک منبع عالی باشد! شما می توانید تجربیات خود را با افرادی که در محل شما بوده اند به اشتراک بگذارید و ممکن است از تجربیات آنها درس بگیرید. به دنبال گروه هایی باشید که در منطقه شما با تماس با کلینیک های محلی ، صحبت با سایر مراقبین و پرسیدن پزشک معالج فرد در منطقه شما ملاقات می کنند.
می توانید بصورت حضوری یا آنلاین به گروه بپیوندید. بازدید از انجمن های آنلاین هنگامی که در منطقه خود و در بین جلسات نمی توانید گروهی را پیدا کنید ، می تواند پشتیبانی خوبی باشد
مرحله 7. از مراقبت استراحت کنید
هر مراقب به استراحت نیاز دارد و هیچ کس نمی تواند همه کارها را انجام دهد. تمام مسئولیت مراقبت از کسی را بر عهده نگیرید. از دیگران بخواهید به شما استراحت دهند!
- اگر از یکی از اعضای خانواده مراقبت می کنید ، از سایر اعضای خانواده بخواهید که گاهی اوقات وارد عمل شوند. همچنین می توانید یک پرستار نیمه وقت برای کمک استخدام کنید.
- اگر پرستار مراقبت از منزل هستید ، مطمئن شوید که حداقل 1 روز مرخصی در هفته دارید.
- اگر در یک مرکز مراقبت کار می کنید ، از روزهای تعطیل خود برای استراحت و پاکسازی ذهن خود استفاده کنید.
