شاید شما یک عزیز معلول دارید ، شاید شما یک فمینیست متقاطع هستید که می خواهد نام خود را حفظ کند ، یا شاید شما فقط می خواهید جهان را به مکانی بهتر تبدیل کنید. افراد معلول همیشه می توانند از متحدان برای بهبود زندگی خود استفاده کنند.
توجه: این مقاله از ترکیبی از زبان اول شخص و هویت اول استفاده می کند تا به تنوع ترجیحات جامعه احترام بگذارد.
مراحل
روش 1 از 4: درک
مرحله 1. مقالات نویسندگان معلول شناخته شده را بخوانید
معلولان برجسته ترین متخصصان ناتوانی هستند ، بنابراین به دنبال صداهای پیشرو باشید. آنها در موتورهای جستجو بیشتر ظاهر می شوند و در صفحه "درباره من" می گویند که چه ناتوانی هایی دارند.
مرحله 2. در مورد نظرات عمومی جامعه معلولین تحقیق کنید
افراد ناتوان اغلب بدشانسی دیگران را تجربه می کنند که به جای آنها صحبت می کنند و شما می توانید با یادگیری نظر آنها از این کار اجتناب کنید. در اینجا چند نمونه از مسائلی که جامعه معلولین در مورد آن بحث می کنند آورده شده است:
- اصرار بر زبان اول شخص هنگامی که برخی (اما نه همه) معلولان زبان هویت اول را ترجیح می دهند ("فرد معلول"). استفاده از زبان مناسب احترام را نشان می دهد. اگر شک دارید ، از فرد بپرسید کدام را ترجیح می دهد.
- "پورن الهام بخش" ، یک نوع ترحم تحریف شده که وقتی فرد معلول در کاری موفق می شود یا اجازه شرکت در اجتماع را پیدا می کند ، الهام بخش است: "این دختر با وجود وحشت وحشتناک داشتن دو پای مصنوعی لبخند می زند ، بنابراین همه مبارزات شما بی اعتبار."
- حمایت گسترده از سازمان های مضر مانند اوتیسم صحبت می کند.
- نابرابری ازدواج (از دست دادن مزایای ناتوانی حمایتی در صورت ازدواج فرد)
- سوء استفاده و قتل توسط مراقبین و این ایده که این عمل رحمت است یا تقصیر قربانی به عنوان "بار" بودن
مرحله 3. کلیشه های رایجی را که افراد معلول دوست ندارند ، بخوانید
ممکن است ناخواسته نگرش های منفی را جذب کرده باشید ، بنابراین آموزش می تواند آنها را به خود جلب کند و به شما اجازه دهد با پذیرش عمل کنید. در اینجا چند نمونه کلیشه وجود دارد:
- درمان معلولیت به عنوان سرنوشتی شبیه یا بدتر از مرگ
- افراد معلول به عنوان خشونت آمیز ، شرور و غیره
- ناتوانی ناشی از ضعف روانی یا تنبلی
- همه معلولان کودکانه یا غیرجنسی هستند
- معلولیت رنج دائمی است ؛ افراد معلول برای داشتن دستاوردها/خروج از خانه/زنده ماندن فوق العاده قوی هستند
مرحله 4. به مسائل تقاطع توجه کنید
حتماً از زنان معلول ، معلولین رنگین پوست ، معلولان LGBTQIA ، افراد دارای وزن کم و غیره بخوانید. پایان دادن به توانمندی به معنای دسترسی برای همه افراد معلول است ، نه فقط مردان سفیدپوست.
مرحله 5. در مورد نگرشها و اقدامات خود فکر کنید
هنگام خواندن ، مهم است که خود را منعکس و ارزیابی کنید. چه کاری انجام داده اید که به شما کمک می کند؟ چیکار کردی که به دردت میخوره؟ چطوری می تونی تفاوت ایجاد کنی؟
- آیا من این کار مضر را که نویسنده توصیف می کند انجام داده ام؟ دفعه بعد ، چه کاری می توانم بکنم؟
- آیا نسبت به معلولان بی احترامی کرده ام یا بی احترامی کرده ام؟
- آیا من نگرش منفی نسبت به افراد دارای معلولیت جسمی ، بیماری های روانی یا ناتوانی های شناختی دارم؟ آیا من آنها را بی ارزش ، جنایتکار ، تنبل یا نفرت انگیز می دانم؟
- آیا می دانم چگونه با افراد معلول مودب باشم؟ آیا باید درباره رفتارهای خوب بیشتر بخوانم؟
مرحله 6. با خودتان صبور باشید
درک مطالب جدید زمان بر است. گاهی اوقات به هم می ریزید و ممکن است به خاطر آن فراخوانده شوید. صادقانه عذرخواهی کنید ، با مهربانی و لطف ادامه دهید و خودتان را ببخشید. این واقعیت که شما مرتکب اشتباه شده اید اهمیت کمتری نسبت به نحوه واکنش شما به آن دارد.
این مهم است که بدانید چگونه از انتقادات شخصی خودداری کنید
روش 2 از 4: تعامل با افراد معلول
مرحله 1. با افراد ناتوان همان رفتار مودبانه ای را انجام دهید که می توانید به هر کسی ارائه دهید
در چشمان آنها نگاه کنید (اگر برای تماس چشمی باز هستند) ، و مستقیماً با استفاده از یک واژگان و لحن عادی آنها را مورد خطاب قرار دهید. اساساً ، با آنها مانند یک فرد غیر معلول رفتار کنید ، با احترام به هر نیاز فردی.
- اگر تمایل به خیره شدن دارید ، به جای آن به او لبخند بزنید. سپس کاری را که انجام می دادید ادامه دهید.
- به حیوانات خدماتی یا تجهیزات جابجایی دست نزنید مگر اینکه شخص بگوید مشکلی نیست ، درست مانند این که بدون اجازه به طور تصادفی پای کسی را نمی گیرید.
- از اظهارات ترحم آمیز مانند "من برای شما دعا می کنم" یا تعارفات دست و پاگیر مانند "شما برای دختری روی ویلچر بسیار زیبا هستید" خودداری کنید.
- در صورت عدم ارتباط با معلولیت آنها سوال نکنید. آنها نیازی ندارند هر روز 15 بار به سوالات مشابه پاسخ دهند.
مرحله 2. شخص و معلولیت او را ببینید
اگرچه ممکن است عباراتی مانند "شخص را ببینید ، نه معلولیت" را شنیده باشید ، اما حقیقت این است که این معلولیت بخشی واقعی از زندگی او است. شما می توانید مانند یک انسان معمولی با آنها رفتار کنید بدون اینکه نیاز داشته باشید وانمود کنید که هیچ معلولی وجود ندارد.
-
شخص را ببینید:
به یاد داشته باشید که این شخص یک فرد عادی است. آنها علایق ، سرگرمی ها ، علاقه ، دوست نداشتن ، رویاها و ترس های خود را دارند. با آنها به شیوه ای متناسب با سن رفتار کنید و از تصورات مبتنی بر کلیشه ها اجتناب کنید.
-
ناتوانی را ببینید:
با نیازهای آنها سازگار شوید بدون آنکه کار بزرگی انجام دهید. وقتی آنها سعی می کنند چیزی را به شما بگویند ، آنها را جدی بگیرید ، به جای اینكه بگویند "به خود برچسب نزن" یا "همه گاهی اوقات اینطور هستند"-ناتوانی آنها بدون توجه به اینكه متوجه شده اید ، واقعی است و ممكن است بسیار عمیق تر از آنها باشد. میدونی.
مرحله 3. وقتی معلولان در مورد معلولیت های خود صحبت می کنند ، به آنها گوش دهید
آنها بدن و تجربیات خود را به بهترین شکل درک می کنند. مهارت های خوب گوش دادن همیشه مهم است ، اما به ویژه هنگام صحبت با افرادی که اغلب در مورد آنها صحبت می شود.
- فرض کنید که معلول بیشترین تلاش خود را برای مدیریت ناتوانی خود و دریافت کمک مورد نیاز خود می کند. مگر اینکه از شما مشاوره بخواهند ، به آنها درمان یا درمان ارائه ندهید. به احتمال زیاد ، آنها قبلاً در مورد آنچه شما فکر می کنید شنیده اند.
- به یاد داشته باشید که آنها از ناتوانی خود بیشتر از شما می دانند.
- در صورت شک و تردید ، از خود بپرسید "آیا به دنبال مشاوره هستید یا فقط گوش می دهید؟" آنها از آن قدردانی خواهند کرد
- به خاطر داشته باشید که آنها دلایلی برای زبان مورد استفاده خود دارند. به عنوان مثال ، بی ادبی خواهد بود اگر بگوییم "شما یک فرد ناشنوا هستید ، نه یک فرد ناشنوا".
مرحله 4. از فرضیات اجتناب کنید
شما معمولاً نمی توانید میزان ناتوانی شخص را فقط با نگاه کردن به او یا صحبت کردن به مدت 30 دقیقه ارزیابی کنید. معلولیت پیچیده است ، بنابراین در مورد نیازهای آنها به آنها اعتماد کنید-آنها خود متخصص هستند.
- برخی افراد برای سهولت کارهای دشوار از تجهیزات جابجایی یا ارتباطات جایگزین استفاده می کنند (به عنوان مثال کاربر با ویلچر که می تواند مسافتهای کوتاهی را پیاده روی کند یا شخص تا حدی کلامی که فقط گاهی از زبان اشاره استفاده می کند).
- افراد می توانند بدون "معلول به نظر رسیدن" معلولیت داشته باشند.
- همه معلولان کاملاً با تعریف کتاب درسی یا کلیشه رایج مطابقت ندارند.
مرحله 5. تشخیص دهید که توانایی های آنها ممکن است روز به روز متفاوت باشد
سطح دشواری می تواند بر اساس بسیاری از موارد تغییر کند-استرس ، آب و هوا ، کم خوابی ، میزان سختی دیروز خود-برخی از آنها بسیار متغیر هستند یا حتی برای معلولان قابل درک نیست. وقتی در مورد نیازهای آنها شک دارید ، فقط بپرسید.
- کاربر ویلچری که امروز با عصا راه می رود ، لزوماً آن را تقلبی نمی کند یا "بهتر می شود". او احتمالاً امروز راحت تر راه می رود.
- یک زن مبتلا به اوتیسم که معمولاً پر از آغوش است ممکن است هنگام استرس نتواند ورودی را کنترل کند. اگر او می گوید نه ، آن را شخصی نگیرید.
- یک فرد افسرده می تواند در یک مهمانی لبخند بزند و بخندد و روز بعد احساس بدبختی کند. این تقصیر کسی نیست
مرحله 6. در مورد نیازهای آنها به عنوان مربوطه سوال کنید
اگر منظورتان خوب است و قصد کمک دارید ، اکثر معلولان خوشحال می شوند که از شما خواسته اند. این می تواند به آنها اجازه دهد راحت تر یا ایمن تر باشند و به شما اعتماد خواهند کرد که در آینده به نیازهای آنها احترام بگذارید.
- "آیا شما نیازهایی دارید که من باید به طور کلی از آنها آگاه شوم؟"
- "آیا باید این صندلی را از سر راه شما دور کنم؟"
- "شما اشاره کردید که دچار PTSD ناشی از تجاوز جنسی هستید و این فیلم دارای صحنه جنسی بسیار شدید است. آیا این خوب است یا ترجیح می دهید فیلم متفاوتی را تماشا کنید؟"
- "به نظر می رسد روزهای سختی دارید. چه چیزی می تواند آن را بهتر کند؟"
مرحله 7. به مشکلات و احساسات آنها ، قابل مشاهده یا عدم احترام ، احترام بگذارید
بسیاری از افراد معلول در مورد میزان عمیق مشکلات خود بحث نمی کنند-این اغلب شخصی است و نمی خواهند شما را ناراحت کنند. اگر آنها می گویند چیزی برای آنها واقعاً سخت است ، پس فرض کنید که چنین است ، حتی اگر شخصاً شاهد مبارزه آنها نباشید.
- افراد مبتلا به درد مزمن و ناتوانی های دیگر ممکن است چهره پوکر عالی داشته باشند.
- در صورت داشتن حمله هراس ، سقوط ، دوره روان پریشی یا سایر مشکلات ، با شفقت پاسخ دهید. (اگر نمی دانید چکار کنید با یکی از عزیزان خود تماس بگیرید.)
مرحله 8. با معلولیت خود طبیعی برخورد کنید
این می تواند تسکین عظیمی برای افرادی باشد که مجبورند با دیگران کنار بیایند و آنها را به عنوان بار یا کنجکاوی تلقی کنند.
- بدون سر و صدا اقامت کنید. "صداهای بلند به گوش شما آسیب می رساند؟ خوب ، من از این به بعد در را آرام تر می بندم."
- از مشکلات سخت نگیرید. به عنوان مثال ، اگر یک رستوران غیرقابل دسترسی است و دوست شما نمی خواهد صحنه ای بسازد ، پیشنهاد دهید مکان دیگری را پیدا کنید.
روش 3 از 4: اصلاح عادات بد
مرحله 1. فقط به کسی کمک کنید که واقعاً به کمک احتیاج دارد
گاهی اوقات ، افرادی که دارای ناتوانی های آشکار شناختی یا حرکتی هستند ، در نهایت دچار "یاور" می شوند. مشکلی نیست که به کسی که در حال مبارزه است کمک کنید ، اما اگر حالش خوب شود نیازی به مداخله نیست. قبل از فرض س Askال کنید.
- فقط به این دلیل که کسی به آرامی حرکت می کند به این معنی نیست که او به کمک نیاز دارد.
- اگر فرد دکمه ای را برای درب اتوماتیک فشار داده است یا در را به تنهایی باز کرده است ، نیازی به نگه داشتن آن برای شما ندارد.
- تصور نکنید که می دانید فرد در حال تلاش برای انجام چه کاری است. به عنوان مثال ، اگر شخصی روی صندلی چرخدار به صندلی نزدیک شود ، ممکن است این صندلی سر راه آنها باشد … یا شاید آنها می خواهند بر روی آن بنشینند.
- هرگز شروع به هل دادن شخص روی ویلچر بدون رضایت کنید. این می تواند ترسناک باشد که شخصی پشت سر شما دزدکی حرکت کند ، شما را بگیرد و شروع به حرکت کند.
نکته:
وقتی شک دارید ، همیشه می توانید بپرسید "آیا در این زمینه کمک می خواهید؟" سپس به پاسخ گوش دهید.
مرحله 2. قضاوت افراد را به دلیل حرکت کند ، عجیب ، ناجور یا غیراجتماعی متوقف کنید
برخی از افراد دارای معلولیت های نامرئی هستند که معاشرت یا معاشرت در جهان را دشوار می کند. آنها را کمی سست کنید و از فکر کردن کمتر برای آنها به خاطر تلاش خودداری کنید.
- درمورد افرادی که از نظر اجتماعی ناهنجار یا بی سر و صدا به نظر می رسند صبور باشید. به جای قضاوت در مورد آنها ، به آرامی به آنها کمک کنید تا نشانه هایی را که از دست داده اند دریافت کنند (به عنوان مثال گفتن "فکر می کنم او احساس نمی کند صحبت کند ؛ بگذارید او را تنها بگذاریم").
- اگر فردی بسیار خجالتی به نظر می رسد یا نمی خواهد صحبت های کوچکی انجام دهد ، از این کار بزرگ استفاده نکنید. آنها ممکن است روزهای سختی را سپری کنند.
- گاهی اوقات افرادی که عصبانی می شوند ، هدفون در مکان های عمومی می پوشند ، از تماس چشمی اجتناب می کنند و/یا لباس های عجیب و غریب می پوشند ، باید این کار را انجام دهند تا راحت باشند.
- کسی که به طور عجیب یا آهسته حرکت می کند ممکن است با درد مزمن یا مشکل در مهارت های حرکتی خود روبرو شود.
مرحله 3. افراد مبتلا به صندلی را تشخیص ندهید ، مخصوصاً افرادی که از آنها خوشتان نمی آید
اشکالی ندارد که از دیگران ناراضی باشید و تعجب کنید که چرا آنها مانند آنها رفتار می کنند. اما برچسب زدن آنها با یک بیماری روانی یا معلولیت با صدای بلند می تواند به روابط شما آسیب برساند و باعث افزایش انگ شود.
- به عنوان مثال ، اگر به دوستان خود بگویید که پدر بی ادب و دوردست شما ممکن است اوتیسم داشته باشد ، اوضاع بین شما و پدر شما بهتر نمی شود … اما دوست شیرین و پنهانی اوتیسم شما ممکن است تصمیم بگیرد که نمی تواند به شما اعتماد کافی داشته باشد. شما.
- با انتشار اخباری در اینترنت که می گوید "این شخص وحشتناک احتمالاً دارای اختلال X است" می تواند افراد را با این تشخیص بیگانه کند و به آنها این احساس را بدهد که هیچکس آنها را دوست ندارد. این یک احساس وحشتناک است.
نکته:
اگر واقعاً مشکوک هستید که فردی که می شناسید دارای بیماری قابل تشخیص است ، آن را در سراسر جهان پخش نکنید. اگر می خواهید به او کمک کنید ، مستقیماً با آن صحبت کنید یا درصورتی که با این رابطه مشکل دارید ، به درمانگر/مشاور خود بگویید.
مرحله 4. استفاده از معلولیت ها و بیماری های روانی را برای توصیف رفتارهای غیر معمول متوقف کنید
شرایط و بیماری ها شرایط تشخیصی هستند نه صفت های عجیب و غریب. اگر در مورد وضعیت واقعی صحبت نمی کنید ، پس از نام استفاده نکنید: زیبا نیست. اگر این عادت بد را دارید ، سعی کنید کلماتی مانند:
-
OCD:
سازماندهی شده ، به ویژه ، کنترل کننده
-
دو قطبی:
بدخلق ، بلاتکلیف ، شدید ، غیرقابل پیش بینی
-
افسرده:
غمگین ، خسته ، مأیوس
-
بیش فعالی:
بیش از حد ، بی توجه ، تصادفی
-
اوتیسم:
بی عقل ، ساده لوح ، بی احساس ، خود محور
نکته:
حتی اگر شوخی می کنید ، مانند "من خیلی OCD هستم!" یا "آب و هوا دوقطبی است" ، می توانید افراد دارای معلولیت/بیماری را از خود دور کنید با این فکر که نمی دانید آنها در چه شرایطی هستند. بی ادب است ، نه زیبا.
مرحله 5. روی حذف زبان قادر از واژگان خود کار کنید
دیگر افرادی که با شما مخالفند را دیوانه ، افراد نادان ناشنوا یا نابینا ، افراد احمق -زشت ، یا هر کس احمق بنویسید. همه اینها به افراد دارای معلولیت اشاره دارد. آنها دلالت بر این دارند که ناتوانی توهین آمیز است و معلولیت با توافق با شما یا داشتن عقیده منطقی مخالف است. روی استفاده از زبان دقیق تر کار کنید. در اینجا چند نمونه جایگزین برای زبان توانمند آمده است:
-
دیوانه/دیوانه:
بی دلیل ، بی نظم ، وحشی
-
احمق/r*دیر:
مسخره ، مزخرف ، کودکانه ، خطرناک
-
گوشهای کور تا ناشنوا:
امتناع از گوش دادن ، عمداً نادیده گرفته شده است
-
فعال شده:
(در زمینه شوخی) ناراحت ، عصبانی ، غیر منطقی ، خشمگین کردن
نکته:
به طور مشابه ، از ویژگی های معلولیت به عنوان یک ابزار بلاغی استفاده نکنید ، مانند ایجاد یک صدای "احمقانه" با ایجاد این احساس که شما دارای یک نقص گفتاری هستید تا شخص یا چیزی را که دوست ندارید مورد تمسخر قرار دهید.
روش 4 از 4: تعامل با جامعه
مرحله 1. صداهای معلول را در رسانه های اجتماعی تقویت کنید
آن مقاله "شیوه معلولیت 101" یا "چگونه به یک دوست افسرده کمک کنیم" PDF را ارسال کنید. برای به اشتراک گذاشتن منابع معلولیت ، لازم نیست از کار افتاده باشید! این یک راه آسان برای آموزش مردم و ارتقاء نگرش های درک است.
مرحله 2. رویدادهای آگاهی/پذیرش معلولین را جشن بگیرید
این می تواند افرادی را که دارای معلولیت خاصی نیستند ، آموزش دهد و از کسانی که دارای معلولیت هستند حمایت عاطفی کند. دوست شما مبتلا به سندرم داون ممکن است هنگامی که برای جشن گرفتن روز جهانی سندرم داون لباس آبی و زرد می پوشید ، روشن شود.
- قبل از جشن گرفتن یک رویداد ، با افراد معلول مشورت کنید ، در صورتی که توسط یک گروه مضر اداره شود یا ایده های خطرناک را ترویج کند.
- می توانید بصورت حضوری در فعالیت های آنلاین (مانند #REDinstead) و/یا رویدادها شرکت کنید.
مرحله 3. با این ایده مبارزه کنید که احساسات قوی نشانه ضعف است
این ایده که رنج باید پنهان شود ، باعث عدم تمایل بیماران روانی به کمک می شود و مانع درک همه مشکلات معلولان می شود.
- افراد مبتلا به ADHD ، اوتیسم و افرادی که دارای برخی بیماریهای روانی و اختلالات شخصیتی هستند می توانند احساسات شدیدی را تجربه کنند.
- مردان برای اینکه "ضعیف" یا "دخترانه" ظاهر نشوند ، با فشار بیشتری روبرو هستند. نقشهای جنسیتی سخت برای هیچکس خوب نیست. احساسات مردان را به اشتراک بگذارید و تعصبات خود را در نظر بگیرید.
مرحله 4. هنگامی که دوستان شما حرف های ناشایست یا مضر می زنند ، صحبت کنید
این می تواند برای افراد دارای معلولیت یک تسکین بزرگ باشد ، بنابراین آنها مجبور نیستند دائماً بار آموزش دیگران را تحمل کنند.
- "این خنده دار نیست."
- "سلام ، این زبان واقعاً برای افراد دارای معلولیت مضر است. لطفاً از آن استفاده نکنید."
- "این عادلانه نیست. آیا شما با یک فرد غیر معلول یکسان رفتار می کنید؟"
- "اختلال دوقطبی یک بیماری جدی است. هرچند می گویم که آب و هوا بسیار نامشخص است."
- "فکر می کنید یک فرد ناشنوا اگر این حرف شما را بشنود چه احساسی خواهد داشت؟"
نکته:
همیشه لازم نیست یک مکالمه طولانی باشد. گاهی اوقات یک جمله سریع می تواند کافی باشد تا به کسی اطلاع دهید که کاری که انجام داده نامناسب است.
مرحله 5. وقتی فردی به شما می گوید زبان یا رفتار شما نامناسب بوده است ، محترمانه و بالغ باشید
فراخواندن دیگران می تواند یک کار بسیار ترسناک باشد (مخصوصاً برای افراد معلول) ، و شما باید به وضوح بیان کنید که شما یک فرد امن هستید. بشنوید ، عذرخواهی کنید و روی کار بهتر کار کنید.
اگر نمی توانید انتقاد را با لطف بپذیرید ، احتمالاً برای فعالیت آماده نیستید
مرحله 6. با همه با مهربانی و احترام رفتار کنید
شما هرگز نمی دانید چه کسی معلول است ، و همچنین نمی دانید چه کسی در حال مبارزه است یا واقعاً روز بدی را سپری می کند. وقتی افراد اشتباهات صادقانه ای انجام می دهند ، به آنها فرصت دوباره بدهید. با افراد به اندازه یک کرامت انسانی برخورد کنید ، صرف نظر از این که گذراندن امتحان یا مسواک زدن برای آنها چقدر دشوار است. همه افراد معلول یا غیر مستحق احترام هستند.
