آیا تا به حال احساس کرده اید که به فردی نیاز دارید که به غیر از دوست یا اعضای خانواده با او صحبت کند؟ یک درمانگر می تواند برای بسیاری از مشکلات مانند مبارزه با قلدری ، مشکلات خانوادگی و حتی مشکلات تحصیلی مفید باشد. در نوجوانی یافتن درمانگر دشوار است ، بنابراین ابتدا گزینه های خود را بررسی کنید و ببینید با چه کسی می توانید صحبت کنید. برای یافتن درمانگر و دریافت کمک مورد نیاز از یک بزرگسال کمک بخواهید. با والدین خود در مورد آنچه شما نیاز دارید و چگونه آنها می توانند به شما کمک کنند صحبت کنید. سرانجام ، هنگامی که آماده ملاقات با یک درمانگر هستید ، کمی تحقیق کنید و راهی را پیدا کنید که با او راحت باشید.
مراحل
قسمت 1 از 3: صحبت با والدین/سرپرست خود
مرحله 1. بحث را باز کنید
اغلب ، سخت ترین قسمت در مورد صحبت کردن با والدین شما شروع گفتگو است. کمی وقت بگذارید و تصمیم بگیرید که چه می خواهید بگویید. حتی ممکن است بخواهید افکار خود را بنویسید تا بتوانید آنها را به وضوح بیان کنید. وقتی آماده صحبت هستید ، مطمئن شوید که شما و والدین یا سرپرست وقت دارید تا بدون عجله به سراغ چیز دیگری بروید. حواس پرتی ها را به حداقل برسانید تا همه بتوانید بر بحث تمرکز کنید.
هنگامی که آماده صحبت هستید ، با این جمله صحبت کنید: "من باید در مورد آنچه در مورد من اتفاق می افتد به شما بگویم زیرا می خواهم شما را در جریان این موضوع قرار دهم. من در حال تلاش هستم و فکر می کنم یک درمانگر می تواند به من کمک کند."
مرحله 2. در مورد نگرانی های خود صحبت کنید
به والدین خود اطلاع دهید که در مورد شما چه می گذرد. اگر احساس افسردگی می کنید ، این را بگویید. اگر با اضطراب دست و پنجه نرم می کنید ، آنقدر شجاع باشید که به آن اعتراف کنید. شاید فکر می کنید مبتلا به ADHD هستید یا از نظر تحصیلی مشکل دارید. اگر والدین شما در حال طلاق هستند یا در مدرسه مورد آزار و اذیت شما قرار می گیرند ، این می تواند روی شما تأثیر زیادی بگذارد و کنار آمدن با خود سخت است. برخورد صمیمی با والدین شما می تواند آنها را از نحوه عملکرد شما آگاه کند و خطوط ارتباطی را باز کند.
به عنوان مثال ، بگویید: "مدرسه واقعا سخت بود زیرا من مورد آزار و اذیت قرار می گرفتم. ای کاش اینقدر روی من تأثیر نمی گذاشت ، اما تأثیر می گذارد و فکر می کنم افسرده هستم."
مرحله 3. آنچه را که نیاز دارید بیان کنید
به والدین خود بگویید که به چه چیزهایی نیاز دارید ، هم به طور کلی و هم از طرف آنها. اگر از آنها می خواهید به درمانگر مراجعه کنند ، این را بگویید. اگر ایده می خواهید ، آن را نیز بگویید. به عنوان مثال ، اگر می خواهید به یک درمانگر مراجعه کنید و برای پوشش آن به بیمه والدین خود نیاز دارید ، درخواست دهید. منطقی باشید و متوجه شوید که درخواست شما برای شما معتبر و مهم است.
به عنوان مثال ، می توانید بگویید ، "من می خواهم با یک درمانگر صحبت کنم ، و این را می دانم که به این معنی است که من باید از شما بخواهم که برای پرداخت هزینه آن از بیمه استفاده کنید."
مرحله 4. درخواست پشتیبانی کنید
از والدین خود بخواهید که هم در مشکلاتی که دارید و هم در ملاقات با یک درمانگر از شما حمایت کنند. برخی از والدین ممکن است مشاهده درمانگر را تسلیم شدن یا عدم قدرت کافی خود بدانند. اگر والدین شما اینگونه پاسخ می دهند ، امید خود را از دست ندهید. دلیل کمک خود را به اشتراک بگذارید و تشخیص دهید که درخواست کمک نشانه قدرت است نه شکست.
اگر والدین شما شک دارند یا ناراحت هستند ، بگویید: "می دانم این عجیب است ، اما لطفاً به آن فرصت دهید. من کمک می خواهم و حمایت شما را می خواهم."
قسمت 2 از 3: مراجعه به درمانگر
مرحله 1. به دنبال درمانگر باشید
اگر آمادگی یافتن یک درمانگر را دارید ، جستجوی شخص نزدیک خود را آغاز کنید. اینترنت راههای مختلفی را برای یافتن یک درمانگر مجرب در نزدیکی شما ارائه می دهد که می تواند به شما کمک کند. همچنین می توانید از دوستان یا خانواده خود توصیه ای بخواهید. به عنوان مثال ، یک دوست ممکن است به یک درمانگر مراجعه کند و چیزهای خوبی در مورد او بگوید. به دنبال فردی باشید که در کار با نوجوانان تخصص دارد.
- تصمیم بگیرید که آیا جنسیت درمانگر برای شما اهمیت دارد یا خیر. بسته به ترجیحات شما و مسائلی که می خواهید در مورد آنها بحث کنید ، ممکن است بخواهید یک مرد یا یک زن را ببینید.
- به دنبال فردی باشید که تحت پوشش بیمه خانواده شما قرار دارد یا بیماران را در "مقیاس کشویی" پذیرش می کند. این بدان معناست که آنها جلسات خود را بر اساس توانایی شما ارائه می دهند.
- توصیه هایی را از مشاور مدرسه خود بخواهید. آنها معمولاً با درمانگرانی که برای کار با نوجوانان و خانواده ها آموزش دیده اند ارتباط برقرار می کنند.
مرحله 2. تماس تلفنی برقرار کنید
وقتی یک درمانگر (یا شاید چند درمانگر) مورد علاقه خود را پیدا کردید ، با او تماس بگیرید. از آنها بخواهید مستقیماً با آنها صحبت کنید و احساس خود را در صحبت با آنها یادداشت کنید. پس از اتمام مکالمه ، توجه کنید که آیا در صحبت با آنها احساس راحتی کرده اید و می خواهید با آنها ارتباط درمانی برقرار کنید.
- هر سوالی دارید بپرسید. به عنوان مثال ، اگر افسرده هستید ، از آنها بپرسید که آیا با افسردگی نوجوانان کار می کنند یا خیر.
- برخی از درمانگران ممکن است ویزیت ملاقات و خوشامدگویی را ارائه دهند تا بتوانید به مدت 30 دقیقه با آنها آشنا شوید و ببینید آیا احساس می کنید آنها برای شما مناسب هستند یا خیر. پرسیدن هیچوقت ضرر نداره!
مرحله 3. برای اولین بازدید آزمایشی بروید
برای اولین ملاقات خود ، باید متخصص را ارزیابی کنید تا ببینید آیا به نظر شما مناسب است یا خیر. درباره جهان بینی حرفه ای و نحوه درمان آنها بپرسید. آیا آنها اغلب با نوجوانان کار می کنند؟ دریابید که آیا این شخص نسبت به شما درست فکر می کند و آیا می خواهید برگردید و دوباره او را ببینید. بیشتر اولین قرارهای ملاقات به عنوان یک نوشیدنی مفید است و درمانگر اطلاعاتی را در مورد شما جمع آوری می کند و با شما برنامه ای برای رسیدن به اهداف درمانی شما ایجاد می کند.
- مهم است که یک درمانگر را پیدا کنید که با او ارتباط برقرار کنید و به نظر او می توانید به او اعتماد کنید. اگر بتوانید صادق و روراست باشید پیشرفت بیشتری خواهید کرد و نتیجه درمانی بهتری خواهید داشت. اجازه ندهید یک تجربه بد شما را از تلاش درمانی منصرف کند.
- در صورت وجود ، از درمانگر بپرسید که چه جزییاتی از جلسات شما را با والدین شما به اشتراک می گذارد. به خصوص اگر شما بیش از 18 سال سن دارید ، لازم نیست که درمانگر شما جزئیات تعاملات شما را فاش کند.
- اگر احساس راحتی می کنید و فکر می کنید آنها می توانند به شما کمک کنند ، قرار ملاقات دوم را تعیین کنید.
مرحله 4. تا زمانی که نیاز دارید یا توان مالی آن را دارید ، به متخصص مراجعه کنید
در حالت ایده آل ، خوب است هر هفته به یک متخصص بهداشت روان مراجعه کنید ، یا در صورت داشتن مشکلات بسیار جدی ، مکرر مراجعه کنید. ممکن است فقط به چند جلسه برای یادگیری برخی از استراتژی های مقابله مفید نیاز داشته باشید ، یا اگر متوجه شدید که درمان تأثیر مثبتی در زندگی شما دارد ، ممکن است بخواهید به مدت طولانی ادامه دهید.
- اگر مشکل مالی دارید ، به کارآموز مراجعه کنید. آنها اغلب نرخ های کاهش یافته ای دارند ، اما هنوز خدمات با کیفیتی را ارائه می دهند.
- به طور تقریبی از درمانگر خود بپرسید که به نظر او چند جلسه طول می کشد تا پیشرفت انجام شود. آنها می توانند به شما این ایده را بدهند که چه مدت می توانید انتظار داشته باشید که درمان ادامه یابد.
- برخی از جوامع منابع مشاوره رایگان برای نوجوانان دارند. در صورت مشکل بودن پول ، از مشاور مدرسه خود بخواهید تا با منابع موجود در ارتباط باشد.
قسمت 3 از 3: خارج شدن از کمک و پشتیبانی
مرحله 1. از یک بزرگسال دیگر پشتیبانی بگیرید
ممکن است احساس راحتی نکنید که با والدین یا سرپرستان خود صحبت کنید یا بخواهید ابتدا با شخص دیگری صحبت کنید. ممکن است به یک معلم ، مربی ، مربی معنوی یا بستگان اعتماد کنید. کسی را پیدا کنید که به او اعتماد دارید و به او اطلاع دهید که چه خبر است. اگر با والدین خود صحبت کنید ، حتی ممکن است بخواهید حمایت یک بزرگسال دیگر از شما حمایت کند.
گشودن روبه روی کسی اولین قدم خوب است. آنها می توانند به شما کمک کنند با والدین خود صحبت کنید ، یک درمانگر پیدا کنید ، یا به شما کمک کنند تا گام هایی برای پیشرفت بردارید
مرحله 2. به مشاور مدرسه مراجعه کنید
اکثر مدارس راهنمایی و دبیرستان دارای مشاوران مدارس هستند که می توانند با آنها صحبت کنند. آنها می توانند به شما در حل مشکلات خود کمک کنند و به شما کمک می کنند تا در آینده اقدامات بعدی را انجام دهید. نکته خوب مراجعه به مشاور مدرسه این است که می توانید در ساعات مدرسه با آنها صحبت کنید. ممکن است لازم باشد یک قرار ملاقات بگذارید یا بتوانید وارد شوید.
رفتن به یک مشاور مدرسه یک مکان عالی برای شروع است. اگر به کمک بیشتری نیاز دارید ، آنها می توانند شما را به درمانگر یا شخص دیگری ارجاع دهند تا در خارج از مدرسه با او صحبت کنید
مرحله 3. به مرکز مشاوره دانشگاه خود مراجعه کنید
اگر در دانشگاه یا کالج ثبت نام کرده اید ، بسیاری از پردیس ها جلسات درمانی رایگان یا کم هزینه ارائه می دهند که محرمانه هستند. این جلسات درمانی منظم با درمانگران آموزش دیده است. آنها می توانند در زمینه سلامت روان و مسائل عاطفی متعدد مانند جدایی ، مشکلات خانوادگی ، مشکلات تحصیلی و تشخیص سلامت روان به شما کمک کنند.
- یکی از مزایای مراجعه به مرکز مشاوره دانشگاه حفظ حریم خصوصی شما است ، زیرا مجبور نیستید تجربه مشاوره خود را با دوستان یا خانواده خود به اشتراک بگذارید.
- اکثر مراکز مشاوره دانشگاهی بر درمان کوتاه مدت متمرکز هستند و در مورد تعداد جلساتی که می توانند ارائه دهند ، سیاست هایی دارند. در صورت لزوم ، اکثر افراد می توانند شما را برای ادامه درمان به یک درمانگر در جامعه ارجاع دهند.
مرحله 4. در مورد صدمه زدن به خود صادق باشید
غالباً افراد به عنوان راهی برای کنار آمدن با درد عاطفی به خود آسیب می رسانند و این می تواند هر چیزی باشد که به طور عمدی به بدن شما آسیب برساند. این ممکن است برش (استفاده از تیغ بر روی پوست شما) ، نیشگون گرفتن خود ، سوزاندن خود (با سیگار ، فندک یا شعله) ، کشیدن موهای شما ، شکستن استخوان ها یا کبودی خود باشد. درمان می تواند در کار با این احساسات و تجربیات دشوار مفید باشد.
بگویید: "من به سختی از پس کار بر می آیم و به خودم آسیب رسانده ام. من به کمک احتیاج دارم زیرا نمی توانم این کار را به تنهایی و بدون آسیب رساندن به خودم انجام دهم."
مرحله 5. اگر احساس می کنید خودکشی می کنید ، چیزی بگویید
اگر احساس می کنید خودکشی کرده اید ، به کسی بگویید. چه به یک مشاور راهنما ، والدین ، دوست یا معلم بگویید ، مهم این است که به کسی اطلاع دهید که چه فکر و احساسی دارید. مجبور نیستی تنها رنج بکشی
