زخم های تیربار یکی از آسیب زا ترین آسیب هایی است که می توانید از آن رنج ببرید. ارزیابی میزان آسیب ناشی از زخم گلوله دشوار است و معمولاً بسیار بیشتر از آن چیزی است که می توانید با کمکهای اولیه معقولانه درمان کنید. به همین دلیل ، بهترین گزینه این است که قربانی را در اسرع وقت به بیمارستان برسانید. با این حال ، برخی اقدامات اولیه وجود دارد که می توانید قبل از رسیدن کمک های حرفه ای انجام دهید.
مراحل
قسمت 1 از 4: ارائه کمکهای اولیه اولیه
مرحله 1. ثابت کنید که در موقعیت امن قرار دارید
اگر قربانی به طور غیر عمد مورد اصابت گلوله قرار گرفت (مانند هنگام شکار) ، مطمئن شوید که سلاح گرم همه از دیگران دور شده ، مهمات پاک شده ، ایمن و ایمن باشد. اگر قربانی در جرمی مورد اصابت گلوله قرار گرفت ، بررسی کنید که تیرانداز دیگر در صحنه نیست و شما و قربانی هم از آسیب بیشتر در امان هستید. در صورت وجود از تجهیزات محافظ شخصی مانند دستکش لاتکس استفاده کنید.
مرحله 2. برای کمک تماس بگیرید
برای کمک های فوری پزشکی با 911 تماس بگیرید. اگر از تلفن همراه تماس می گیرید ، مطمئن باشید که می توانید موقعیت مکانی خود را به اپراتور ارائه دهید. در غیر این صورت اپراتور در مکان یابی شما مشکل خواهد داشت.
مرحله 3. قربانی را در جای خود نگه دارید
قربانی را جابجا نکنید مگر اینکه این کار را برای ایمن نگه داشتن او یا دسترسی به مراقبت انجام دهید. حرکت دادن قربانی می تواند آسیب ستون فقرات را تشدید کند. بالا بردن زخم می تواند خونریزی را محدود کند ، اما نباید مورد توجه قرار گیرد مگر اینکه اطمینان داشته باشید که آسیب نخاعی وجود ندارد.
مرحله 4. سریع عمل کنید
زمان دشمن شما در درمان قربانی است. قربانیانی که در طول "ساعت طلایی" به مراکز درمانی می رسند ، احتمال زنده ماندن آنها بسیار بیشتر است. سعی کنید حرکات خود را سریع نگه دارید بدون اینکه باعث ناراحتی یا وحشت بیشتر فرد شوید.
مرحله 5. برای کنترل خونریزی فشار مستقیم وارد کنید
پارچه ، بانداژ یا گاز را بردارید و با کف دست خود مستقیماً روی زخم فشار دهید. حداقل ده دقیقه ادامه دهید. اگر خونریزی متوقف نشد ، محل زخم را بررسی کنید و خودتان را در موقعیت مجدد قرار دهید. بانداژهای جدید را روی قدیمی اضافه کنید. هنگامی که بانداژ خیس شد ، آن را بردارید.
مرحله 6. پانسمان را اعمال کنید
در صورت کاهش خونریزی ، پارچه یا گاز را روی زخم بمالید. آن را به دور زخم بپیچید تا فشار وارد شود. با این حال ، آنقدر محکم نپیچید که قربانی گردش خون یا احساس در اندام خود را از دست بدهد.
مرحله 7. آماده درمان قربانی برای شوک باشید
زخم های گلوله اغلب منجر به شوک می شود ، وضعیتی که در اثر ضربه یا از دست دادن خون ایجاد می شود. انتظار داشته باشید که یک قربانی شلیک شده نشانه های شوک را نشان دهد و با اطمینان از اینکه درجه حرارت بدن قربانی ثابت می ماند ، با آنها رفتار کند - فرد را بپوشانید تا سرد نشود. لباس های تنگ را شل کنید و او را در یک پتو یا کت بپوشانید. به طور معمول شما می خواهید پاهای فردی را که دچار شوک شده است بالا بیاورید ، اما در صورت آسیب دیدگی ستون فقرات یا زخمی در تنه ، از انجام این کار خودداری کنید.
مرحله 8. اطمینان خاطر بدهید
به شخص بگویید که او خوب است و شما به او کمک می کنید. اطمینان خاطر مهم است. از شخص مورد نظر بخواهید با شما صحبت کند. فرد را گرم نگه دارید.
در صورت امکان ، در مورد هرگونه دارویی که مصرف می کند ، شرایط پزشکی (مانند دیابت ، فشار خون بالا) و هر گونه حساسیت دارویی که ممکن است داشته باشد ، از فرد سوال کنید. این اطلاعات مهم است و ممکن است او را از زخم خود منحرف کند
مرحله 9. با شخص بمانید
به اطمینان بخشیدن و گرم نگه داشتن قربانی ادامه دهید. منتظر مسئولین باشید اگر خون در اطراف زخم گلوله جمع شد ، تشک های روی زخم را بردارید ، زیرا ممکن است از دست دادن خون را محدود کند.
قسمت 2 از 4: ارزیابی وضعیت قربانی
مرحله 1. A ، B ، C ، D ، E را به خاطر بسپارید
برای درمان پیشرفته ، توجه به وضعیت فرد مهم است. A ، B ، C ، D ، E یک راه آسان برای به خاطر سپردن عوامل مهمی است که باید در نظر بگیرید. این پنج عامل مهم را ارزیابی کنید تا ببینید قربانی به چه نوع کمکی نیاز دارد.
مرحله 2. راه های هوایی را بررسی کنید
اگر فرد صحبت می کند ، احتمالاً راه هوایی او روشن است. اگر فرد بیهوش است ، مطمئن شوید که راه هوایی او مسدود نشده است. اگر صدمه ای به ستون فقرات وجود دارد ، سر خود را کج کنید.
با کف یک دست خود فشار ملایمی به پیشانی وارد کنید ، در حالی که دست دیگر را زیر چانه قرار دهید و از آن برای کج شدن سر به عقب استفاده کنید
مرحله 3. نظارت بر تنفس
آیا قربانی تنفس منظم می کند؟ آیا می توانید قفسه سینه او را بالا و پایین کنید؟ اگر قربانی تنفس نمی کند ، بلافاصله تنفس نجات را شروع کنید.
مرحله 4. گردش خون را بررسی کنید
به هرگونه خونریزی فشار وارد کنید ، سپس نبض مصدوم را در مچ یا گلو بررسی کنید. آیا قربانی نبض قابل تشخیص دارد؟ اگر نه ، CPR را شروع کنید. هرگونه خونریزی عمده را کنترل کنید.
مرحله 5. به دنبال ناتوانی باشید
ناتوانی به آسیب نخاع یا گردن اشاره دارد. بررسی کنید که آیا قربانی می تواند دست و پای خود را حرکت دهد یا خیر. در غیر این صورت ، ممکن است به نخاع آسیب وارد شود. به دنبال شکستگی های ترکیبی یا آشکار ، دررفتگی یا هر چیزی که به نظر غیر طبیعی یا غیر طبیعی می رسد باشید. اگر قربانی علائم ناتوانی را نشان داد ، باید از حرکت دادن او خودداری کنید.
مرحله 6. نوردهی را بررسی کنید
بدنبال زخم خروجی باشید تا جایی که ممکن است قربانی را از نظر وجود سایر زخم هایی که ممکن است از آنها بی اطلاع باشید ، بررسی کنید. توجه ویژه ای به زیر بغل ، باسن یا سایر نقاطی که دیدن آن دشوار است انجام دهید. قبل از رسیدن کمک های اورژانسی از برهنه کردن کامل قربانی خودداری کنید زیرا ممکن است شوک ایجاد شود.
قسمت 3 از 4: درمان زخم در بازوها یا پاها
مرحله 1. اندام را بالا ببرید و فشار مستقیم روی زخم وارد کنید
وضعیت را با دقت ارزیابی کنید تا مشخص شود هیچ علامتی از ناتوانی یا زخمی وجود ندارد که نشان دهد قربانی دچار آسیب نخاعی شده است. در این صورت اندام را بالاتر از قلب قرار دهید تا جریان خون کاهش یابد. همانطور که در بالا توضیح داده شد برای توقف خونریزی مستقیم فشار دهید.
مرحله 2. فشار غیر مستقیم وارد کنید
علاوه بر فشار مستقیم ، امکان اعمال فشار غیر مستقیم برای آسیب های اندام نیز وجود دارد تا جریان خون به محل زخم محدود شود. این امر با فشار بر شریان ها یا همانطور که گاهی اوقات نامیده می شوند ، نقاط فشار انجام می شود. آنها مانند رگهای بزرگ و سخت احساس خواهند کرد. اعمال فشار به آنها خونریزی داخلی را محدود می کند ، اما برای تأیید اینکه شریان روی زخم اعمال می شود باید فشار وارد کنید.
- برای کند کردن جریان خون در بازو ، شریان بازویی را در قسمت داخلی بازو ، مقابل آرنج فشار دهید.
- برای آسیب های کشاله ران یا ران ، به شریان ران ، بین کشاله ران و قسمت فوقانی ران فشار وارد کنید. این یکی به ویژه بزرگ است. شما باید از کل پاشنه دست خود برای کاهش گردش خون استفاده کنید.
- برای زخم های ساق پا ، به شریان پوپلیتال ، پشت زانو فشار وارد کنید.
مرحله 3. یک تورنیکت تهیه کنید
تصمیم به استفاده از تورنیکت نباید ساده گرفته شود زیرا ممکن است منجر به از دست دادن اندام شود. اما اگر خونریزی بسیار شدید است و باند یا پارچه ای در دست دارید ، می توانید یک تورنیکت تهیه کنید.
بانداژ را محکم دور اندام ، بین زخم و قلب ، تا حد امکان به زخم بپیچید. چندین بار دور اندام خود را بپیچید و گره بزنید. پارچه ای به اندازه کافی بگذارید تا گره دوم را به دور یک چوب ببندید. پیچ و تاب برای محدود کردن جریان خون
قسمت 4 از 4: درمان زخم قفسه سینه مکنده
مرحله 1. زخم قفسه سینه مکنده را بشناسید
اگر گلوله ای به سینه نفوذ کرده باشد ، احتمال وجود زخم قفسه سینه مکنده وجود دارد. هوا از طریق زخم وارد می شود ، اما خارج نمی شود و ریه را فرو می ریزد. علائم مکیدن زخم قفسه سینه عبارتند از: صدای مکیدن از قفسه سینه ، سرفه کردن خون ، خون کف آلود از زخم و تنگی نفس. در صورت شک ، زخم را مانند زخم قفسه سینه مکنده درمان کنید.
مرحله 2. زخم را پیدا کرده و در معرض دید قرار دهید
بدنبال زخم باشید لباس را از زخم بردارید. اگر پارچه ای به زخم چسبیده است ، اطراف آن را ببرید. تعیین کنید که آیا زخم خروجی وجود دارد یا خیر و در صورت وجود رویه را در هر دو طرف زخم قربانی اعمال کنید.
مرحله 3. زخم را از سه طرف بچسبانید
مواد محکم را بگیرید ، پلاستیک بهترین است و آن را دور زخم بچسبانید ، به جز گوشه پایینی ، همه طرف را بپوشانید. اکسیژن از این سوراخ خارج می شود.
هنگام بستن زخم ، بیمار را تشویق کنید تا کاملاً بازدم کند و نفس خود را حبس کند. این باعث می شود قبل از بستن هوا ، زخم را از هوا خارج کنید
مرحله 4. فشار مستقیم را به دو طرف زخم وارد کنید
ممکن است این کار را با دو پد روی هر زخم انجام دهید ، که توسط یک باند پیچیده بسیار محکم در محل خود نگه داشته شده است.
مرحله 5. تنفس بیمار را با دقت کنترل کنید
شما می توانید این کار را با صحبت با بیمار هوشیار یا تماشای بالا و پایین شدن قفسه سینه انجام دهید.
- اگر شواهدی از نارسایی تنفسی (توقف تنفس) وجود دارد ، فشار روی زخم را کاهش دهید تا قفسه سینه بالا و پایین شود.
- برای انجام تنفس نجات آماده شوید.
مرحله 6. هنگام رسیدن کمک های پزشکی فشار را رها نکنید و مهر و موم را بردارید
آنها یا از مهر شما استفاده می کنند یا آن را با مهر بهتر جایگزین می کنند.
نکات
- هنگامی که کمک های پزشکی از راه می رسد ، آماده باشید تا آنچه را که تاکنون انجام داده اید به آنها اطلاع دهید.
- شلیک گلوله باعث سه نوع ضربه می شود: نفوذ (تخریب گوشت توسط پرتابه) ، حفره زایی (آسیب ناشی از موج ضربه ای گلوله در بدن) و تکه تکه شدن (ناشی از قطعات پرتابه یا سرب).
- برآورد دقیق شدت زخم گلوله بر اساس آنچه بر روی قربانی قابل مشاهده است بسیار دشوار است. آسیب داخلی حتی در شرایطی که زخم های ورودی و خروجی کوچک هستند ممکن است شدید باشد.
- نگران داشتن پانسمان استریل یا دست های کثیف نباشید. عفونت را می توان بعداً درمان کرد. با این حال ، اقدامات احتیاطی را برای محافظت از خود در برابر خون یا مایعات دیگر قربانی انجام دهید. به خودتان لطف کنید و در صورت امکان دستکش بپوشید.
- زخم های گلوله ای از علل شایع آسیب نخاعی است. اگر به نظر می رسد قربانی دچار ضایعه نخاعی شده است ، او را حرکت ندهید مگر اینکه کاملاً لازم باشد. اگر باید قربانی را حرکت دهید ، حتما سر ، گردن و پشت را در یک راستا نگه دارید.
- فشار کلیدی است: جریان را متوقف می کند و حاوی خون است که به ایجاد لخته خون کمک می کند.
- اگر زخم قفسه سینه در حال مکیدن وجود دارد ، فرد را به پهلو کج کنید یا خون ممکن است ریه دیگر را پر کند.
- آروم باش. اگر وحشت داشته باشید باعث وحشت قربانی می شوید.
هشدارها
- از بیماریهای منتقله از خون خودداری کنید. مطمئن شوید که هرگونه زخم باز ممکن است با خون قربانی تماس نداشته باشد.
- حتی با بهترین کمک های اولیه ، زخم های تیربار ممکن است کشنده باشد.
- هنگام درمان قربانی تیراندازی جان خود را به خطر نیندازید.
