اکثر زخم های کوچک مانند بریدگی و خراشیدگی را می توان به راحتی در خانه درمان کرد. با این حال ، اگر زخم جدی تری دارید یا عفونت دارید ، ممکن است به مراقبت های پزشکی احتیاج داشته باشید تا از بهبود صحیح آن مطمئن شوید.
مراحل
روش 1 از 2: درمان زخم های جزئی در خانه
مرحله 1. به زخم فشار وارد کنید تا خونریزی متوقف شود
دستان خود را بشویید و سپس با استفاده از یک بانداژ یا پارچه تمیز محکم روی زخم فشار دهید. شستن دست ها مانع از انتقال باکتری ها از دست به زخم می شود. این فشار خونریزی را کاهش داده و باعث لخته شدن می شود.
اگر زخم روی بازو ، دست ، پا یا پا قرار دارد ، می توانید خون را با بالا بردن آن روی قلب خود کاهش دهید. برای بازو یا دست ، می توانید آن را در هوا نگه دارید. برای یک پا یا پا ، شما باید در تخت دراز بکشید و پای خود را روی یک توده بالش قرار دهید
مرحله 2. زخم را تمیز کنید
آن را با آب تمیز بشویید. این کار به حذف خاک و ذرات دیگر که ممکن است باعث عفونت شوند کمک می کند. پوست اطراف زخم را با صابون و دستمال تمیز بشویید. به آرامی زخم و بافتهای اطراف را خشک کنید.
- اگر آب جاری قادر به حذف تمام زباله های زخم نیست ، ممکن است لازم باشد آن را با موچین بردارید. موچین را قبل از تماس با زخم با الکل مالش دهید و سپس استریل کنید. سپس هرگونه ذرات خارجی که در زخم جاسازی شده است را به آرامی بردارید. اگر نمی توانید همه آنها را بردارید ، به اورژانس بروید و از پزشک کمک بگیرید.
- اگر در زخم جسمی تعبیه شده باشد ، آن را حذف نکنید به در عوض ، به پزشک مراجعه کنید تا بدون ایجاد آسیب اضافی با خیال راحت برداشته شود.
- زخم را با پنبه ای که ممکن است قطعاتی از مواد در زخم گیر کرده باشد ، پاک نکنید. این امر خطر عفونت را افزایش می دهد و ممکن است درمان را پیچیده کند.
مرحله 3. با استفاده از آنتی بیوتیک موضعی از عفونت جلوگیری کنید
پس از توقف خونریزی و تمیز کردن زخم ، از کرم آنتی بیوتیک برای محافظت از آن در برابر عفونت استفاده کنید. می توانید کرم ها و پمادهای آنتی بیوتیکی مانند Neosporin یا Polysporin را بدون نسخه از داروخانه محلی خود خریداری کنید. از این پمادها به مدت یک تا دو روز استفاده کنید.
- همیشه دستورالعمل های روی بسته بندی را بخوانید و رعایت کنید. در صورت بارداری ، شیردهی یا درمان کودک ، قبل از استفاده از هرگونه دارو با پزشک خود مشورت کنید.
- از ضدعفونی کننده های ضد عفونی کننده مانند الکل یا پراکسید هیدروژن استفاده نکنید. این می تواند به بافت ها آسیب برساند و مدت زمان بیشتری طول می کشد تا بهبود یابد.
مرحله 4. زخم را با بانداژ بپوشانید
این کار از ورود باکتری و خاک به محل زخم جلوگیری می کند. بسته به محل زخم ، یک باند چسبی ساده ممکن است کافی باشد. اگر زخم بزرگتر است یا در نزدیکی مفصل قرار دارد ، ممکن است لازم باشد آن را بپیچید تا پوشش در جای خود بماند.
- آنقدر محکم نپیچید که گردش خون را قطع کنید.
- برای جلوگیری از عفونت ، بانداژ را روزانه تعویض کنید. اگر مرطوب یا کثیف شد ، آن را سریع عوض کنید.
- هنگام دوش گرفتن از بانداژهای ضد آب استفاده کنید یا از پلاستیک روی باندهای خود بپیچید تا خشک شوند.
مرحله 5. زخم را زیر نظر داشته باشید تا مطمئن شوید عفونی نشده است
اگر علائم عفونت را نشان داد ، به اورژانس بروید. علائمی که باید مراقب آنها باشید عبارتند از:
- افزایش درد در طول زمان
- گرما
- تورم
- سرخی
- ترشح چرک از زخم
- تب
روش 2 از 2: دریافت مراقبت های پزشکی
مرحله 1. اگر زخم جدی دارید به اورژانس بروید
اگر به تازگی دچار زخم شدید شده اید ، سعی نکنید رانندگی کنید. از کسی بخواهید شما را رانندگی کند یا با اورژانس تماس بگیرید. اگر زخمی دارید که به شدت خونریزی می کند یا اگر به طور مناسب درمان نشود ممکن است شما را از کار بیندازد به مراقبت های پزشکی حرفه ای نیاز دارید. این شامل:
- شریان ها را قطع کنید. در صورت خونریزی خون قرمز روشن که هر بار ضربان قلب شما از زخم شما خارج می شود ، با اورژانس تماس بگیرید. مهم است که قبل از از دست دادن خون زیاد مراقبت های لازم را دریافت کنید.
- خونریزی که پس از چند دقیقه فشار متوقف نمی شود. اگر بریدگی شدید و عمیقی داشته باشید ، ممکن است این اتفاق بیفتد. اگر شما نیز دارای اختلال خونی هستید یا از دارویی استفاده می کنید که از لخته شدن خون شما جلوگیری می کند ، ممکن است رخ دهد.
- زخم هایی که در آنها نمی توانید حرکت کنید یا قسمتی از بدن را احساس کنید. این ممکن است نشان دهنده آسیب عمیق تری به استخوان یا تاندون ها باشد.
- زخم هایی با جسم خارجی در داخل گیر کرده است. نمونه های رایج عبارتند از شیشه ، ترکش یا سنگ. در این حالت پزشک باید اجسام را برداشته و از عفونت جلوگیری کند.
- بریدگی های دندانه بلند که درمان آنها دشوار است. اگر برش بزرگتر از حدود دو اینچ باشد ، ممکن است برای بستن آن به بخیه نیاز داشته باشید.
- زخم به صورت. برای جلوگیری از ایجاد جای زخم ، زخم های صورت نیاز به مراقبت های تخصصی دارند.
- زخم هایی که خطر عفونت بالایی دارند. این شامل زخم های آلوده به مدفوع ، مایعات بدن (از جمله بزاق ناشی از نیش حیوان یا انسان) یا خاک است.
مرحله 2. برای زخم خود تحت درمان پزشکی قرار بگیرید
مراقبت هایی که پزشک شما توصیه می کند بسته به عفونی بودن آن متفاوت است. اگر عفونی نباشد زخم تمیز و بسته می شود. بستن سریع زخم به جلوگیری از ایجاد جای زخم کمک می کند. چندین تکنیک وجود دارد که پزشک ممکن است برای بستن زخم استفاده کند:
- بخیه. زخم های طولانی تر از 2 اینچ را می توان با نخ استریل بسته کرد. بخیه ها ممکن است پنج تا هفت روز بعد برای برش های کوچک و هفت تا 14 برای زخم های بزرگتر توسط پزشک خارج شوند. یا اگر پزشک تشخیص داد که مناسب است ، ممکن است از نخ استفاده کند که بخیه ها پس از چند هفته با بهبود زخم حل می شوند. هرگز بخیه های خود را جدا نکنید. ممکن است باعث آسیب یا عفونت در محل زخم شوید.
- چسب چسب بافتی. این ماده در حالی که به هم چسبیده اند به لبه های زخم اعمال می شود. با خشک شدن ، زخم را بسته می کند. چسب بعد از حدود یک هفته به خودی خود جدا می شود.
- بخیه پروانه ای. اینها در واقع بخیه نیستند. در عوض آنها نوارهای چسبناکی هستند که زخم را بسته نگه می دارند. پزشک پس از التیام زخم آنها را برمی دارد. خودتان آنها را حذف نکنید.
مرحله 3. اجازه دهید پزشک شما یک زخم عفونی را درمان کند
اگر زخم شما عفونی است پزشک قبل از بستن زخم عفونت را درمان می کند. اگر بسته شود در حالی که هنوز آلوده است ، این باعث عفونت می شود و ممکن است باعث گسترش آن شود. پزشک شما ممکن است:
- عفونت را سواب کنید تا پاتوژن مورد مطالعه و شناسایی قرار گیرد. این می تواند به تعیین بهترین دوره درمان کمک کند.
- زخم را تمیز کرده و با یک پانسمان بسته کنید تا از بسته شدن آن جلوگیری شود.
- برای از بین بردن عفونت به شما آنتی بیوتیک بدهید.
- از شما بخواهید که بعد از چند روز برگردید تا پزشک بتواند ارزیابی کند که آیا عفونت با موفقیت درمان شده است یا خیر. در این صورت ، پزشک زخم را می بندد.
مرحله 4. واکسن کزاز دریافت کنید
اگر زخم عمیق باشد یا خاک در آن وجود داشته باشد و در پنج سال گذشته واکسن نزده اید ، ممکن است پزشک از شما بخواهد واکسن کزاز دریافت کنید.
- کزاز یک عفونت باکتریایی است. همچنین به آن "قفسه سینه" می گویند زیرا می تواند باعث انقباض ماهیچه های فک و گردن شود. همچنین می تواند مشکلات تنفسی ایجاد کند و کشنده باشد.
- هیچ درمانی وجود ندارد ، بنابراین بهترین پیشگیری این است که از واکسن های خود مطلع باشید.
مرحله 5. اگر زخم غیر التیام بخشی دارید به مرکز مراقبت از زخم بروید
زخم های غیر التیام دهنده زخم هایی هستند که پس از دو هفته شروع به ترمیم نکرده اند و یا بعد از شش هفته بهبودی آنها به پایان نرسیده است. انواع متداول زخم هایی که درمان آنها دشوار است شامل زخم های فشاری ، زخم های جراحی ، زخم های تابشی و زخم های ناشی از دیابت ، عدم جریان خون یا تورم پاها است که اغلب در پا ایجاد می شود. در مرکز مراقبت از زخم به موارد زیر دسترسی خواهید داشت:
- پرستاران ، پزشکان و فیزیوتراپیست ها به شما آموزش می دهند که چگونه زخم خود را به درستی تمیز کنید و تمریناتی را برای حفظ جریان خون انجام دهید.
- درمان های تخصصی برای برداشتن بافت مرده. این ممکن است شامل برش آن ، استفاده از گرداب یا سرنگ برای شستشو ، استفاده از مواد شیمیایی برای حل شدن بافت مرده و استفاده از پانسمان های مرطوب تا خشک باشد که روی زخم خشک شده و بافت مرده را جذب می کند.
- روشهای تخصصی برای ارتقاء شفا عبارتند از: جورابهای فشاری برای بهبود جریان خون ، سونوگرافی برای تحریک بهبودی ، پوست مصنوعی برای محافظت از زخمها در زمان ترمیم ، خارج کردن مایع از زخم با درمان فشار منفی ، ارائه عوامل رشد برای بهبودی و استفاده از هایپرباریک اکسیژن درمانی برای افزایش خون رسانی به بافت های شما.
