شما می توانید با ASD (اختلال طیف اوتیسم) به فرزند خود کمک کنید تا با دنیا یا حتی با خانه کنار بیاید. از این ابزارها برای کمک به فرزند خود برای زندگی در یک محیط سالم و رشد محور استفاده کنید. در اینجا برخی از آن استراتژی ها برای کمک ارائه شده است.
مراحل
قسمت 1 از 4: ایجاد محیط آرامش بخش
مرحله 1. ثبات را حفظ کنید
ممکن است کودک شما در درک نحوه کار جهان در اطراف خود مشکل داشته باشد. حفظ قوام به فرزند شما کمک می کند تا روالها ، مناسک (مانند مسواک زدن در زمان معین یا بعد از یک رویداد خاص مانند غذا خوردن) را پیدا کند ، مفهومی از نظم در هرج و مرج که هرج و مرج تلقی می شود. این کار هم به فرزند شما و هم به شما کمک می کند تا برنامه خاصی از روز را بنویسید و سپس در صورت امکان آن را دنبال کنید. نمونه ای از روال اولیه (برنامه*) که در زیر شرح داده شده است
- بیدار شو.
- از حمام استفاده کنید.
- دست شستن.
- شستن صورت.
- بیا پایین
- روی صندلی بنشین
- صبحانه بخورید.
- بعد از اتمام غذا ، بشقاب را در سینک ظرفشویی قرار دهید.
- برنامه تلویزیونی آموزشی ، کودک محور X را تماشا کنید.
مرحله 2. از ایجاد تغییرات غیر ضروری ، به ویژه در مواردی که فرزند شما به عنوان حوزه خود درک می کند ، اجتناب کنید
تغییرات ناگهانی ممکن است باعث تحریک بیش از حد فرزند شما شود.
- نظافت اتاق ضروری است. تغییر ترتیب اقلام در دفتر نیست.
- تغییر باعث افزایش اضطراب و ترس از فروپاشی نظم همه چیز می شود.
- هنگامی که تغییرات لازم است ، فرزند خود را در این فرآیند دخیل کنید تا یک تعجب کامل نباشد. به عنوان مثال ، اگر اسباب کشی را جابجا می کنید ، سعی کنید فرزندتان را درگیر این کار کنید ، یا حداقل به او اجازه دهید تغییرات را مشاهده کرده و از آنها آگاه شود. توضیح دلیل تغییر به آنها کمک می کند تا بفهمند که چرا این اتفاق می افتد و آن را کمتر ترسناک می کند.
- هنگامی که تغییراتی در مواردی مانند لباس یا غذا رخ می دهد ، تلاش برای یافتن موارد مشابه برای کودک شما کمتر ترسناک خواهد بود.
- برخی از افراد مبتلا به اوتیسم نمی توانند بافت خشن را تحمل کنند و پنبه نرم یا نرم را بهتر تحمل می کنند. پنبه را با یا به اقلام پنبه مبادله (یا اضافه کنید). رنگها را در یک خانواده نگه دارید.
مرحله 3. در صورت امکان از نور طبیعی یا طیف کامل استفاده کنید
کودکان غالباً تحت تأثیر نورهای فلورسنت غرق می شوند. افراد غیر اوتیسم اغلب نمی توانند این را ببینند ، اما بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم می توانند این را ببینند. اگر می بینید که کودک شما ناراحت به نظر می رسد یا چراغ ها در حال چشمک زدن هستند ، بپرسید چراغ ها آزاردهنده هستند یا خیر
مرحله 4. صداهایی را در محیط در نظر بگیرید
کودکان اوتیسم اغلب به سر و صدا حساس هستند. صداهایی که عصبی می توانند از بین ببرند ممکن است برای یک فرد اوتیسم گیج کننده یا حتی دردناک باشد. محیطی آرام برای کاهش تحریک بیش از حد ایجاد کنید.
- با قرار دادن ملیله روی دیوار ، استفاده از پارچه های نرم بر روی مبلمان که دارای بافتی هستند ، افزودن عناصر تزئینی اتاق و غیره ، سر و صدای "برگشت" را کاهش می دهد ، یا به طور کلی صداهای بلند.
- مراقب صداهای رقابتی باشید. اگر مردم صحبت می کنند تلویزیون روشن می شود ، که باعث می شود مردم بلندتر صحبت کنند و غیره. هرچه صداهای رقابتی بیشتر باشد ، احتمال اینکه کودک شما صدای بلندی را فقط از صدای نامفهوم بشنود و غرق شود بیشتر است.
مرحله 5. اجازه دهید آنها هر زمان که بخواهند به منطقه ای آرام عقب نشینی کنند
اگر کودک شما شروع به غرق شدن کند ، طبیعتاً به دنبال چیزی است که به آن نیاز دارد: آرامش. سعی کنید یک منطقه آرام ایجاد کنید که در صورت نیاز بتوانند عقب نشینی کنند.
- اجازه ندهید خواهر و برادرها و سایر اعضای خانواده فرزند شما را در مواقعی که به سکوت نیاز دارند اذیت کنند. این می تواند منجر به انفجار شود.
- اگر آنها در وسط چیزی بودند ، مانند غذا خوردن یا انجام تکالیف ، اجازه دهید وقتی آرامتر شدند به آن کار بازگردند. یا ، آنها ممکن است بتوانند این کار را در مکان آرام انجام دهند ، مانند نوجوانی که در اتاق خواب خود غذا می خورد.
مرحله 6. از ایمنی اطراف خانه خود اطمینان حاصل کنید
کودکان اوتیستیک اغلب در مورد محیط خود کنجکاو هستند. این می تواند شامل قسمت های خطرناک باشد. علاقمندی به مواردی که ممکن است خطرناک باشند باید مورد بررسی قرار گیرد ، مانند مخزن ماهی با اجزای شیشه ای و الکتریکی برای گرم کردن یا هوادهی آب.
- مرزها را تعیین کنید و دلیل تعیین این مرز را توضیح دهید. به عنوان مثال ، "بازی با پریزها اشکالی ندارد ، زیرا ممکن است صدمه ببیند."
- اگر به احتمال زیاد فرزند شما محتاط نیست ، بهتر است مخازن ماهی را از دسترس خارج کنید.
- پیشنهاد کنید که ماهیگیر یا بخاری را با هم کاوش کنید و تا آنجا که می توانید توضیح دهید. این به شما این امکان را می دهد تا هنگام کنجکاوی فرزند خود بر ایمنی کودک خود نظارت داشته باشید.
- اگر مناسب سن است ، شگفتی های اینترنت و تمام نمودارهای آن را به فرزند خود نشان دهید. همچنین کتابخانه کتابخانه های تصویری با نمودار را بررسی کنید.
قسمت 2 از 4: درک تفاوتهای اوتیسم
مرحله 1. تحریک را درک کنید
تحریک شامل فعالیتهای گوناگونی است که باعث تحریک حواس می شود. (خیره شدن به چرخ های چرخان ، ایجاد صداهای مکرر و غیره). این به افراد اوتیسم اجازه می دهد تا خود را بیان کرده و احساس خوبی داشته باشند.
- تحریک به جلوگیری از سقوط کمک می کند ، کنترل خود را افزایش می دهد و تمرکز بهتر را امکان پذیر می کند. مراقب درمانگرانی باشید که مایل به پایان دادن به تحریک هستند ، زیرا ممکن است به فرزند شما آسیب برساند.
- اگر فرزند شما به طرزی مضر عصبانی می شود ، در مورد یافتن یک محرک جایگزین که همان نیاز را برآورده می کند ، با یک درمانگر صحبت کنید. همچنین می توانید از طریق #AskAnAutistic با افراد مبتلا به اوتیسم ارتباط برقرار کنید ، زیرا آنها ممکن است انگیزه یکسانی داشته باشند و می توانند در مورد یافتن جایگزین مناسب راهنمایی کنند. به عنوان مثال ، دختری که هنگام استرس خود را گاز می گیرد ، می تواند به جای آن یک دستبند جویدنی را گاز بگیرد.
مرحله 2. اهمیت علایق خاص را درک کنید
کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب علائق شدید و پرشوری را در زمینه های خاصی تجربه می کنند. این علایق شادی را در زندگی آنها ایجاد می کند و می تواند به عنوان ابزاری برای توسعه مهارت های جدید استفاده شود (به عنوان مثال کتاب های کتابخانه ای در مورد گربه ها برای تشویق مهارت های خواندن و مطالعه).
ارتباط دادن اطلاعات جدید با علاقه های کودک ممکن است به کودک کمک کند تا به یادگیری علاقه مند و مشغول شود. به عنوان مثال ، اگر فرزند شما با مهارت های اجتماعی دست و پنجه نرم می کند و عاشق دایناسورها است ، ممکن است از کتابهایی در مورد دوستان دایناسور لذت ببرد
مرحله 3. انتظار زبان بدن متفاوت را داشته باشید
افراد اوتیسم همیشه به چیزی یا شخصی که به آنها گوش می دهند نگاه نمی کنند و ممکن است هنگام گوش دادن تحریک شوند. بنابراین ، حتی اگر از نظر استانداردهای غیر اوتیسم بی توجه به نظر برسند ، ممکن است به هر کلمه ای که می گویید به دقت گوش دهند.
مرحله 4. علائم اضافه بار حسی را بشناسید
اضافه بار زمانی است که فرد تحت تأثیر محرک های حسی قرار می گیرد و دچار فروپاشی یا خاموشی می شود. هر دو مورد ممکن است شامل گریه ، پوشاندن گوش ها ، تحریک وحشت زده و رفتار اجتنابی باشد.
- اختلالات ممکن است با فریاد زدن ، گریه کردن ، خود را روی زمین انداختن و غیره مشخص شود ، برخلاف عصبانیت ، این اختلالات ناشی از افزایش استرس است و کودک احساس می کند کنترل خود را از دست می دهد. افراد مبتلا به اوتیسم اغلب از ذوب شدن پس از آن احساس بدی می کنند.
- خاموشی ها با کناره گیری ، ناراحتی ، انفعال و از دست دادن علاقه یا توانایی ارتباط مشخص می شوند.
- کاردرمانگران می توانند از طریق درمان یکپارچه سازی حسی ، تحمل فرزند شما را نسبت به محرک ها افزایش دهند.
- با یادگیری اینکه کدام حس حسی به بهترین شکل پاسخ می دهد ، به فرزند خود کمک کنید تا آرام شود. به عنوان مثال ، برخی از بچه ها ممکن است به فشار عمیق یک پتو وزن پاسخ دهند. دیگران ممکن است از پریدن آرام شوند و از دسترسی به ترامپولین سود ببرند.
مرحله 5. به طور منظم وضعیت سلامت کودک را با پزشک عمومی وی بررسی کنید
برخی از کودکان اوتیسم نمی توانند به شما بگویند که شکم آنها درد می کند یا گوش آنها درد می کند. سایر کودکان مبتلا به اوتیسم احساساتی را که بدنشان به آنها می گوید درک نمی کنند و ممکن است متوجه بیماری آنها نشوند. مراقب رفتارهای فرزند خود باشید. اگر احساس می کنید چیزی غیرعادی در سلامتی کودک وجود دارد ، از او بپرسید که چه احساسی دارد (زیرا گاهی اوقات او را به فکر واداشت و متوجه چیزی اشتباه شد) و اگر فکر می کنید بیمار است ، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
ممکن است تحریک کننده خود آسیب زا نشان دهنده یک مشکل سلامتی باشد. به عنوان مثال ، ممکن است کودک هنگام درد دندان دچار سرشکنی شود
قسمت 3 از 4: ترویج یادگیری
مرحله 1. اغلب با فرزند خود صحبت کنید
با فرزند خود صحبت کنید ، حتی اگر مکالمه فعلا یک طرفه باشد و اجازه دهید او در مکالمات و همچنین شنیدن آنها شرکت کند.
- برخی از کودکان اوتیستیک توانایی صحبت کردن را دارند ، اما نیازی به این کار را درک نمی کنند. کودک خود را مطلع کنید ، در حالی که میزان صحبت و آموزش را به سادگی با صحبت کردن با فرزند خود در روز خود افزایش دهید.
- طوری صحبت کنید که گویی انتظار دارید فرزندتان پاسخ دهد (چه به صورت شفاهی و چه غیر شفاهی). اغلب اوقات والدین بدون صحبت با فرزندشان درباره فرزندشان صحبت می کنند. این فقط باعث می شود احساس عدم بخشی از چیزهای فرزند خود را افزایش دهید.
- برای کودکان خردسال ، به زبانی واضح و مشخص صحبت کنید. از عامیانه و عبارات (باران سگ و باران می بارد) اجتناب کنید ، اما با کودک خود صحبت نکنید ، زیرا او می تواند تفاوت را تشخیص دهد. در مورد کودکان بزرگتر ، عادی و محترمانه صحبت کنید ، به این ترتیب روشن می شود که اگر کودک شما با یک نوع گفتار گیج شده یا نیاز به تکرار چیزی دارد ، مودب خواهید بود.
مرحله 2. ارتباطات را شفاهی و غیره تشویق کنید
اگر فرزند شما هنوز نمی تواند صحبت کند ، شکلی از AAC (مانند تبادل تصویر ، زبان اشاره) را پیدا کنید که به او اجازه می دهد خود را بیان کند. توانایی برقراری ارتباط بین نیازها ، افکار و احساسات می تواند سرخوردگی و فروپاشی کودک شما را کاهش دهد.
- مراقب پاسخ های غیر کلامی باشید. به عنوان مثال ، اگر بپرسید "آیا در پیش دبستانی خوش گذرانده اید؟" و فرزند شما با خوشحالی دستان خود را می زند و فریاد می زند ، این پاسخ او است. به حفظ گفتگو ادامه دهید.
- به کودک خود فشار نیاورید تا صحبت کند. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم در صحبت کردن ناتوان هستند ، یا برای آنها مشکل و استرس زا است. به فرزند خود اجازه دهید با حرکات ، زبان اشاره یا با اشاره به یک صفحه تصویر ارتباط برقرار کند.
مرحله 3. روشن کنید که کلمه "نه" مهم است
این بدان معناست که وقتی فرزند شما به او نه می گویید باید به آن گوش دهد و اگر او به او یک نه بگوید به او توجه خواهید کرد. با پیگیری توضیحی مانند "اگر بدون اطلاع به من سرگردانید ، می ترسم و نگران هستم که در امان نیستید" کمک کنید.
- بدیهی است ، اگر فرزند شما به زمان خواب یا صندلی ماشین خود "نه" می گوید ، نیازی به پیروی از آن ندارید. اما می توانید سرعت را کم کرده و دلیل اهمیت آن را توضیح دهید. این به آنها می گوید که حتی اگر شما همیشه آنچه را که آنها می خواهند انجام ندهید ، کلمه "نه" معنی دارد.
- اگر تلاش های کودک را برای نه گفتن یا تعیین محدودیت (به عنوان مثال "من بوسه را دوست ندارم" نادیده بگیرید ، ممکن است یاد بگیرد که "نه" مهم نیست. اگر کسی به آنها گوش ندهد ، می آموزد که گوش دادن اختیاری است ، بنابراین به شما گوش نمی دهند.
مرحله 4. قوانین و رفتاری را که انتظار دارید توضیح دهید
فرزند شما شایسته و قادر به پیروی از قوانین است ، بنابراین از او انتظار داشته باشید که این کار را انجام دهد. قوانین را به وضوح برای فرزند خود شرح دهید ، چرا قوانین وجود دارد و توضیح دهید که به جای انجام کار اشتباه باید چه کاری انجام دهد.
به عنوان مثال ، "ضربه زدن به مردم اشکالی ندارد زیرا ضربه زدن به آنها آسیب می رساند. به جای ضربه زدن ، لطفاً با آنها صحبت کنید ، برای خنک شدن وقت بگذارید یا اگر نمی دانید چکار کنید از یک بزرگسال کمک بخواهید."
مرحله 5. استفاده از محرک های بصری را درک کنید
بسیاری اوقات بچه های اوتیسم بصری گرا هستند. گاهی اوقات کودکان غیر کلامی قادر به برقراری ارتباط با استفاده از زبان اشاره یا با اشاره به تصاویر در کتاب مخصوصی هستند که برای برقراری ارتباط به آنها کمک کرده است. حتی کودکان مبتلا به اوتیسم که صحبت می کنند ، ممکن است با تهیه یک نمودار تصویری برای برنامه روزانه ، از آن سود ببرند. اگر سعی می کنید نحوه انجام کاری را به فرزند خود بیاموزید ، ممکن است به ایجاد یک نمودار تصویری کمک کند. (برخی از کودکان اوتیستیک حتی می توانند دستورالعمل های شفاهی را کلمه به کلمه تکرار کنند اما هنوز توانایی تبدیل این دستورالعمل ها را به سر خود ندارند. تصاویر ممکن است به نحوی در انجام این کار به آنها کمک کند.)
مرحله 6. درمانهای سرگرم کننده و سازنده ای پیدا کنید که به رشد کودک شما کمک می کند
درمان می تواند به فرزند شما کمک کند تا به یک فرد اوتیستیک شاد ، سالم و با تنظیمات خوب تبدیل شود. مسائل خاص ، مانند عدم قطعیت اجتماعی یا حساسیت حسی را مشخص کنید و با درمانگر همکاری کنید تا به مهارت های فرزند خود کمک کنید.
از درمان هایی که شامل عادی سازی اجباری ، تطابق یا ساعات زیاد در هفته است اجتناب کنید. فرزند شما باید بتواند محدودیت هایی را تعیین کند ، خود باشد و زمانی برای لذت بردن از دوران کودکی داشته باشد
قسمت 4 از 4: تعدیل نگرش خود
مرحله 1. تشخیص دهید که اوتیسم مادام العمر است
فرزند شما حتی در بزرگسالی همیشه اوتیسم خواهد بود. این بدان معنا نیست که آنها بدبخت خواهند بود یا زندگی وحشتناکی خواهند داشت. بسیاری از افراد اوتیسم وجود دارند که به بزرگسالان شاد اوتیسم تبدیل می شوند. آنها برای داشتن یک زندگی خوب نباید "معمولی" باشند.
مرحله 2. اندازه گیری خود و فرزند خود را در برابر سایر خانواده ها کنار بگذارید
فرزند شما متفاوت است ، بنابراین مشکلی نیست اگر به اندازه روبرت همسایه صحبت نکنند یا کتابهای فصل مانند آمایا را در خیابان نخوانند. بچه های اوتیسم جدول زمانی خود را دنبال می کنند. این بدان معنا نیست که شما والدین بدی هستید یا یکی از شما شکست خورده است. شما فرزند خود را بزرگ می کنید ، نه فرزند دیگران ، بنابراین مجبور نیستید کاری را که او انجام می دهد انجام دهید.
اهداف خود را بر مبنای مکانی که فرزند شما در آن قرار دارد تعیین کنید ، نه بر اساس جایی که برنامه های زمانی رشد می گوید "باید" باشد. این ممکن است به معنای تهیه کتاب فصل برای کودک شش ساله شما یا آموزش تایپ کردن به کودک چهارده ساله شما باشد
مرحله 3. اوتیسم را زودتر به کودک خود بیاموزید
اگر گفتن را به تأخیر بیندازید ، آنها ممکن است فکر کنند چیزی است که باید از آن بترسید یا شرمسار باشید. زودتر به آنها بگویید و انتظار داشته باشید در طول زمان چندین مکالمه داشته باشید. از یک صدای باز و واقعی استفاده کنید تا نشان دهید که اوتیسم چیز ترسناک یا بدی نیست.
آن را از نظر نقاط قوت و همچنین نیازها تنظیم کنید. به عنوان مثال ، "اوتیسم به این دلیل است که صداهای بلند شما را آزار می دهد و انتقال نیز سخت است. همچنین به این دلیل است که شما در مورد سگ ها اطلاعات زیادی دارید و طبیعت را بسیار دوست دارید. دارای قسمتهای سخت و قسمتهای سرگرم کننده است."
مرحله 4. این نگرش را داشته باشید که برای مدت طولانی در آن هستید
روزهایی وجود خواهد داشت که فرزند شما خوب کار می کند و روزهایی که برای انجام مهارت هایی که قبلاً می توانست انجام دهد ، ذوب می شوند یا در تلاش هستند. دلسرد نشوید. گاهی اوقات پی بردن به آنچه که کار نمی کند می تواند در طولانی مدت به اندازه یافتن کارایی مفید باشد ، بنابراین می دانید از چه چیزی باید اجتناب کنید.
مرحله 5. از نوجوانان اوتیسم و بزرگسالان یاد بگیرید
اگر نمی دانید در مورد اینکه کودکتان بادام زمینی را روی زمین می مالید یا در جشن های تولد گریه می کند ، چه کاری انجام دهید. بسیاری از آنها در دوران کودکی از همان چیزها گذشتند و می توانند دیدگاه اول شخص را در مورد وضعیت آن ارائه دهند. آنها می توانند به شما بگویند چه چیزی برای آنها مفید بوده است ، چه چیزی کار نکرده است و دوست دارند شما چه چیزی را بدانید.
- هشتگ #AactuallyAutistic این است که افراد مبتلا به اوتیسم چیزهایی بنویسند (که افراد غیر اوتیستیک ممکن است بخوانند) ، و هشتگ #AskAnAutistic جایی است که هرکسی می تواند سوالات خود را برای افراد مبتلا به اوتیسم ارسال کند.
- تماشای آنها همچنین می تواند به شما این ایده را بدهد که فرزند شما در بزرگسالی چگونه به نظر می رسد.
مرحله 6. به غریزه خود در مورد نحوه رفتار با فرزند خود اعتماد کنید
شما فرزند خود را می شناسید ، تجربه خواندن و یادگیری زبان بدن او را دارید و می توانید تشخیص دهید وقتی چیزی برای او ناراحت کننده است یا خیلی دور از محدوده راحتی او است. اگر فکر می کنید که یک متخصص با فرزند شما خوب رفتار نمی کند ، خودتان را جدی بگیرید.
- درمان های بد وجود دارد.
- درمان نباید کار طاقت فرسا یا دردناک باشد. اگر اغلب باعث اشک و ناامیدی می شود ، شما حق دارید نگران باشید.
- اگر یک درمانگر شما را ناراحت می کند ، به شما می گوید به خود اعتماد نکنید ، یا شما را از دیدن درمان منع می کند ، این اشکالی ندارد. اگر از ناراحتی فرزند خود در درمان احساس نگرانی می کنید ، این معتبر است. غریزه شما مهم است و یک درمانگر باید به آنها احترام بگذارد.
- خوب نیست که نوع خاصی از درمان را رد کنید یا تصمیم بگیرید که به یک درمانگر دیگر مراجعه کنید.
مرحله 7. فرزند خود را دوست داشته باشید
شما الگوی آنچه دیگران در مورد فرزند شما فکر می کنند و باور خواهند کرد ، هستید. اگر با فرزند خود با مهربانی و احترام رفتار کنید ، دیگران نیز رفتار خواهند کرد و فرزند شما با احساس یک فرد کامل و ارزشمند بزرگ می شود. این بسیار خوب است که به کسی توضیح دهید که فرزند شما اوتیسم دارد ، اما هرگز از آن عذرخواهی نکنید و هرگز بهانه نیاورید. فرزند شما دوست داشتنی ، اوتیسم و همه چیز است.
نکات
- به فرزند خود بیاموزید که به وجود خود افتخار کند. هیچ چیز شرم آوری در مورد زدن دست یا مراجعه به درمانگر وجود ندارد! فرزند شما اساساً خوب است.
- نظرات افراد مبتلا به اوتیسم را به صورت آنلاین بخوانید. افراد مبتلا به اوتیسم بینش های منحصر به فردی ارائه می دهند و بهترین راه را می دانند که چه چیزی م worksثر است و چه چیزی نه. آنها همچنین می دانند چگونه درمان سوء استفاده را از درمان سازنده ، که یک مشکل عمده برای کودکان معلول است ، تشخیص دهند.
- اشتباه کردن انسانی است. فراموش کردن برخی جنبه های آنچه در بالا نوشته شده است فرزند شما را نابود نمی کند. به مسیر اصلی بازگردید و محیط کلی ASD-friendly برتری خواهد داشت.
- مراقب سازمان هایی باشید که پیام های سمی مانند "پایان دادن به اوتیسم" و "کودکان اوتیسم خانواده ها را نابود می کنند" منتشر می کنند. اینها به عزت نفس افراد مبتلا به اوتیسم آسیب می رسانند و برخی از آنها را به خود آسیب رسانده یا بدتر می کند.
- برنامه ریزی با نوشتن و تصویرسازی می تواند به کودکان در تجسم روز کمک کند.
- اجازه دهید فرزند شما با افراد مبتلا به اوتیسم در شرایط مثبت ملاقات کند. افراد مبتلا به اوتیسم می توانند نکات و راهبردهای مقابله را با یکدیگر به اشتراک بگذارند و می توانند به طریقی با افراد مبتلا به اوتیسم با نوروتیپیک ها به این نتیجه برسند. این امر همچنین باعث افزایش عزت نفس می شود.
- به گروه پشتیبانی محلی اوتیسم بپیوندید. کسی در آنجا چیزی را که شما تجربه می کنید تجربه کرده است و آنها (به عنوان یک گروه) بیشتر از شما می دانند ، بنابراین روی مغز او ضربه بزنید. در نهایت شما می توانید به اعضای جدیدتر گروه پاسخ دهید. آنها همچنین می توانند هنگام برخورد با مدارس و خدمات دولتی راهنمایی کنند.
هشدارها
- فرزند خود را خراب نکنید. بسیاری از بچه های خراب و ناتوان هستند که دارای معلولیت هستند. کودکان با نیازهای ویژه یاد می گیرند مانند بچه های معمولی دستکاری کنند. (کتابهای تربیتی را بخوانید!) محدودیت های مناسب را با اصلاحات مناسب تعیین کنید. یافتن تعادل مناسب احتمالاً یکی از سخت ترین بخش های داشتن یک کودک با نیازهای خاص است. (نگران نباشید ، شما وقت دارید که آنچه را که اتفاق می افتد ارزیابی کنید و تنظیماتی را انجام دهید.)
- پی بردن به اینکه فرزند شما بیشتر اوقات از کنترل خارج است ، حتی وقتی از موارد فوق استفاده می کند ، مستلزم ویزیت یک متخصص رفتاری و محیطی است که تخصص او در اختلالات طیف اوتیسم است.
- مراقب درمانگران سوء استفاده باشید. تاکتیک هایی مانند دستان آرام می تواند منجر به اختلال استرس پس از سانحه شود. تمام درمانگران را برای مجازات های سوء استفاده کننده و نگرش های منفی مورد بررسی قرار دهید.
