بررسی عوامل حیاتی بخش مهمی از نظارت بر سلامت فرد است. این که آیا شما یک پرستار هستید که در بیمارستان موارد حیاتی را بررسی می کند ، یا والدین در حال بررسی موارد حیاتی فرزند خود هستید ، یا در حال بررسی موارد حیاتی خود هستید ، صحت این نکته برای شما مهم است که به شما بگوییم وضعیت فرد چگونه است. چهار نشانه حیاتی اصلی عبارتند از: دما ، تعداد تنفس ، ضربان قلب و فشار خون. درد ذهنی در مقیاس 0-10 اغلب همراه با علائم حیاتی و وزن و اشباع اکسیژن در نظر گرفته می شود.
مراحل
روش 1 از 4: بررسی دما
مرحله 1. دماسنج را انتخاب کنید
برای اندازه گیری درجه حرارت ، در مورد دماسنج ها چندین گزینه دارید. دماسنج های دیجیتالی را می توان به صورت خوراکی ، راست روده و زیر بغل استفاده کرد. می توان از دماسنج های مخصوص روی پیشانی (پوست) یا گوش استفاده کرد.
برای نوزادان زیر 3 ماه ، همیشه از دماسنج دیجیتال برای اندازه گیری رکتوم استفاده کنید. برای کودکان زیر 4 سال ، باید درجه حرارت آنها را زیر بغل ، راست روده یا پیشانی آنها اندازه گیری کنید
مرحله 2. دستان خود را بشویید
قبل از استفاده از دماسنج برای خود یا شخص دیگر ، دستان شما باید تمیز باشند. آنها را با صابون و آب جاری گرم بشویید ، حداقل 20 ثانیه بشویید.
مرحله 3. دماسنج را تمیز کنید
اگر نمی دانید دماسنج تمیز است یا خیر ، ابتدا آن را با آب سرد بشویید. الکل را روی دماسنج بمالید و سپس الکل را در آب سرد بشویید.
مرحله 4. از دماسنج به صورت خوراکی یا زیر بغل استفاده کنید
در مرحله بعد ، شما باید دماسنج را به بیمار وارد کنید و مسیر مورد نظر خود را طی کنید. برای دماسنج دهانی ، آن را زیر زبان قرار دهید و از بیمار بخواهید حداقل 40 ثانیه آن را در آنجا نگه دارد. اکثر دماسنج های دیجیتالی پس از اتمام کار بوق می زنند.
برای زیر بغل ، نوک دماسنج در زیر بغل قرار می گیرد. باید پوست (نه پارچه) را لمس کند. آن را به مدت 40 ثانیه یا تا زمانی که بوق بزند نگه دارید
مرحله 5. یک قرائت مقعدی انجام دهید
برای قرائت راست روده ، از بیمار بخواهید به پشت دراز بکشد و رانهای خود را بلند کند. قبل از فشار دادن آن به مقعد ، کمی ژله نفت را به انتهای دماسنج بمالید. از یک اینچ هم نگذرید معمولاً نیم اینچ کافی است. اطمینان حاصل کنید که از هیچ مقاومتی عبور نمی کنید. آن را به مدت 40 ثانیه یا تا زمانی که بوق بزند بگذارید.
مرحله 6. از دماسنج گوش یا پیشانی استفاده کنید
برای دماسنج مجرای گوش ، دماسنج را به آرامی وارد گوش فرد کنید. منتظر بمانید تا قبل از بیرون آوردن آن ، دما را بخوانید. همیشه دفترچه راهنمای دماسنج را بخوانید ، زیرا دستورالعمل های خاصی در مورد نحوه قرار دادن آن دماسنج خاص ارائه می دهد.
- برای دماسنج پیشانی ، که دماسنج شریان تمپورال نیز نامیده می شود ، آن را روشن کرده و روی پیشانی بیمار بکشید. باید فوراً دما را بخواند.
- هر فردی که دمای آن بیش از 100.4 درجه فارنهایت (38 درجه سانتیگراد) است باید توسط پزشک معاینه شود.
روش 2 از 4: اندازه گیری میزان تنفس و نبض
مرحله 1. نبض فرد را به صورت دستی بخوانید
برای خواندن نبض فرد ، انگشت اشاره و وسط خود را روی شریان شعاعی فرد قرار دهید. این شریان در قسمت داخلی مچ دست است و نزدیک به انگشت شست است. هنگام فشار دادن ، باید بتوانید ضربان قلب را با فشار محکم اما خفیف احساس کنید. فشار دادن روی سخت ممکن است فقط خواندن شما را پیچیده کند. تعداد ضربان قلب را در 30 ثانیه بشمارید و برای ضربان در دقیقه 2 ضرب کنید.
در صورت تمایل می توانید تعداد ضربه ها را بیش از 60 ثانیه بشمارید
مرحله 2. برای گرفتن نبض از روش های دیگر استفاده کنید
به جای احساس ضربان قلب ، می توانید با استفاده از گوشی پزشکی به ضربان قلب گوش دهید ، و ضربان را در 30 ثانیه بشمارید. هر "لاب-دوب" قلب برای یک ضربان واحد محاسبه می شود ، نه 2. علاوه بر این ، دستگاه های فشار خون نیز نبض را می خوانند و اکثر کلینیک ها و بیمارستان ها همچنین دارای یک مانیتور انگشت هستند که می تواند ضربان قلب را بررسی کند.
برای یک بزرگسال معمولی ، نبض باید بین 60 تا 80 ضربه در دقیقه باشد
مرحله 3. تعداد تنفس را برای میزان تنفس بشمارید
برای بررسی میزان تنفس ، تعداد دفعات تنفس فرد را در یک دقیقه بشمارید. یک چرخه کامل از دم و بازدم به عنوان یک تنفس واحد محسوب می شود. اگر این کار را روی شخص دیگری انجام می دهید ، می توانید به سادگی ببینید چند بار قفسه سینه آنها بالا می رود و می شمارد.
تنفس طبیعی به طور کلی برای بزرگسالان 12 تا 16 تنفس در دقیقه است
مرحله 4. نبض و تنفس را در مواقع ضروری بررسی کنید
اگر در شرایط اضطراری با شخصی برخورد کردید ، باید بررسی کنید که آیا فرد نفس می کشد یا ضربان قلب دارد یا خیر. برای بررسی تنفس ، قفسه سینه فرد را تماشا کنید ، نزدیک دهان فرد را بشنوید و قفسه سینه او را احساس کنید تا ببیند که آیا نفس می کشد. برای بررسی نبض ، انگشت اشاره و انگشت وسط خود را روی شریان کاروتید آنها ، که در وسط گردن بین ماهیچه گردن و نای قرار دارد ، قرار دهید. انگشتان خود را در آنجا نگه دارید تا ببینید نبض دارید یا خیر.
اگر فرد تنفس نمی کند یا ضربان قلب ندارد ، باید CPR را شروع کنید. اگر فرد تنفس نمی کند و به پشت است ، ابتدا سعی کنید سر خود را به عقب کج کنید ، که ممکن است زبان را از راه خارج کند
روش 3 از 4: بررسی فشار خون
مرحله 1. از فرد بخواهید آرام بنشیند
قبل از اندازه گیری فشار خون ، بیمار باید چند دقیقه قبل (حدود 5 دقیقه) نشسته باشد. فشارخون باید در حالی که بیمار در حالت استراحت است و پاها و بازوها بدون تقاطع در حال استراحت هستند انجام شود.
مرحله 2. یک دستگاه اتوماتیک را امتحان کنید
کاف را در قسمت بالای بازو (بالای آرنج) قرار دهید ، آن را به خوبی سفت کنید. یک علامت روی کاف نشان می دهد که کجا باید در رابطه با شریان قرار گیرد. قسمت سیمی دستگاه باید در قسمت داخلی بازو باشد. اگر این یک مچ دست است ، آن را طوری قرار دهید که مانیتور در قسمت داخلی مچ دست باشد. پس از ایمن شدن ، دستگاه را روشن کرده و شروع به خواندن کنید. سعی کنید ساکت بمانید یا بیمار را در حال خواندن ثابت نگه دارید. برای دقت بیشتر می توانید بیش از یک بار مطالعه کنید.
قرائت کمتر از 120/80 طبیعی تلقی می شود. هر میزان بالاتر شروع به پیش فشار خون (فشار خون قبل از بالا) می کند
مرحله 3. یک کاف دستی فشار خون تنظیم کنید
کاف را درست بالای آرنج بمالید و آنقدر سفت کنید که بتوانید دو نوک انگشت را در زیر قرار دهید. استتوسکوپ را بین پوست و کاف در وسط حفره قدامی یا آرنج بکشید و گوش ها را در گوش خود قرار دهید. اگر اندازه گیری های خود را انجام می دهید ، اندازه گیر دستگاه باید در دستان بسته شما قرار گیرد یا اگر اندازه گیری های شخص دیگری را انجام می دهید ، می توانید آن را نگه دارید.
مرحله 4. کاف را روی کاف دستی فشار خون باد کنید
پمپ را سریع فشار دهید (اگر خودتان مطالعه می کنید با دست مخالف). هنگامی که به سی درجه بالاتر از حد معمول فشار سیستولیک خود می رسید ، می توانید آن را متوقف کنید. اگر روی شخص دیگری کار می کنید ، آن را در محدوده 160 تا 180 افزایش دهید ، اگرچه اگر بلافاصله ضربان قلب را می شنوید ، باید بالاتر بروید.
مرحله 5. هوا را برای خواندن فشار خون آزاد کنید
شروع به خروج هوا با چرخاندن دکمه در جهت خلاف جهت عقربه های ساعت کنید. فقط باید سنج را 2 تا 3 امتیاز در ثانیه کاهش دهد. اطمینان حاصل کنید که تورم بر روی سنج ثابت است. وقتی اولین ضربان قلب را می شنوید ، اندازه گیری را در کجا ببینید ، زیرا این فشار سیستولیک است. هنگامی که ضربان قلب متوقف می شود ، توجه داشته باشید که اندازه گیری دوباره کجاست ، یعنی فشار دیاستولیک. می توانید کاف را باد کرده و بردارید.
روش 4 از 4: بررسی سایر ویتامین ها
مرحله 1. بیمار را مشاهده کنید
فراموش نکنید که هنگام مطالعه ، بیمار را زیر نظر داشته باشید تا ببینید نگران به نظر می رسد یا خیر. از آنها بخواهید در وضعیت آرام بنشینند و پاهایشان را از روی هم باز نکنند. توجه داشته باشید که آیا آنها در ناراحتی آشکار هستند یا مشکلی با آنها وجود دارد که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است.
مرحله 2. بیمار را وزن کنید
گاهی وزن در علائم حیاتی گنجانده می شود. برای وزن دهی به بیمار ، از او بخواهید که روی ترازو قرار گیرد و سپس عدد را بنویسید. درباره وزن فرد قضاوت نکنید ، خواه از طریق اظهارنظر ، حالت چهره یا زبان بدن.
مرحله 3. سطوح درد را مورد بحث قرار دهید
برای این امر حیاتی ، شما باید از شخص احساس خود را بپرسید و درد خود را در مقیاس 0 تا 10 ارزیابی کنید. البته ، مقیاس درد هر کس متفاوت خواهد بود ، اما اگر بتوانید به خوبی از میزان درد فرد مطلع شوید ، این به ارزیابی وضعیت کلی او کمک می کند.
ابتدا بگویید: "درد داری؟" اگر پاسخ شما "بله" است ، بپرسید "آیا می توانید درد خود را در مقیاس 0 تا 10 ارزیابی کنید ، در حالی که 0 بدون درد و 10 بدترین دردی است که تا به حال احساس کرده اید؟"
مرحله 4. میزان اشباع اکسیژن را مطالعه کنید
اشباع اکسیژن مقدار اکسیژن موجود در خون شما است. این یک شاخص مهم است که آیا بیمار به درستی تنفس می کند یا خون را به درستی به بدن پمپ می کند. یک دستگاه ساده که روی ناخن بیمار قرار می گیرد ، میزان اشباع اکسیژن را به شما می دهد که معمولاً 95 تا 100 درصد است.
