اختلال شخصیت ضداجتماعی یک بیماری روانی است که توسط فردی در بزرگسالی فاقد همدلی و عدم ابراز پشیمانی مشخص می شود. در زندگی روزمره و فرهنگ عامه ، اصطلاحات "سایکوپات" و "سوسیوپات" اغلب برای اشاره به فردی با APD استفاده می شود ، اما در محیط بالینی استفاده نمی شود. از نظر بالینی ، APD تشخیص فردی است که به طور مزمن دستکاری ، تقلب ، بی پروا و اغلب خطرناک است. افراد مبتلا به APD در طیفی قرار می گیرند و علائم متفاوتی از خود نشان می دهند (همه مبتلایان قاتل زنجیره ای یا هنرمند خلافکار نیستند مانند فیلم هایی که نشان می دهد) ، اما قرار گرفتن در اطراف هر کسی که در طیف APD قرار دارد دشوار است و گاهی اوقات خطرناک است. بیاموزید که چگونه فردی را با اختلال شخصیت ضداجتماعی بشناسید ، تا بتوانید بهتر از خود و فرد مبتلا به این اختلال محافظت کنید.
مراحل
قسمت 1 از 4: شناسایی علائم APD
مرحله 1. الزامات تشخیص بالینی اختلال شخصیت ضداجتماعی را بدانید
به منظور تشخیص APD ، فرد باید حداقل سه مورد از رفتارهای ضد اجتماعی طبقه بندی شده در DSM (راهنمای آمار تشخیصی) را از خود نشان دهد. DSM مجموعه رسمی همه بیماریهای روانی و علائم آنها است و توسط روانشناسان برای تعیین تشخیص استفاده می شود.
مرحله 2. سابقه فعالیت مجرمانه یا دستگیری ها را بررسی کنید
افرادی که دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی هستند ، سابقه بازداشت مکرر به دلیل جنایات ، عمده یا خرده دارند. این جنایات اغلب در نوجوانی شروع شده و تا بزرگسالی ادامه می یابد. افرادی که دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی هستند نیز تمایل به سوء مصرف مواد مخدر و مشروبات الکلی دارند ، به این معنی که ممکن است به دلیل داشتن یا استفاده از مواد مخدر دستگیر شوند یا DUI داشته باشند.
اگر فرد سابقه قبلی خود را برای شما فاش نکند ، ممکن است بخواهید یک پیش زمینه بررسی کنید
مرحله 3. رفتارهای دروغگویی یا تقلبی اجباری را شناسایی کنید
مبتلایان به این اختلال عادات مادام العمر دروغگویی اجباری را حتی در مورد چیزهای پیش پا افتاده یا بی ربط نشان خواهند داد. با بزرگتر شدن ، این الگوی دروغ گفتن ممکن است به شکلی از هنرمندی خلافکار تبدیل شود ، که در آن با استفاده از دروغ دیگران را برای منافع خود دستکاری می کنند. به عنوان یک علامت مرتبط ، آنها ممکن است مستعار ایجاد کنند که پشت سرشان پنهان شوند ، یا به منظور اغفال مردم ، یا فقط به عنوان نوعی دیگر از دروغگویی.
مرحله 4. مراقب نادیده گرفتن بی پروا ایمنی باشید
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی تمایل دارند که ایمنی خود و دیگران را به طور کلی نادیده بگیرند. آنها یا ممکن است موقعیت بالقوه خطرناک را نادیده بگیرند یا خود یا شخص دیگری را عمداً در معرض خطر قرار دهند. در مقیاس کوچک ، این ممکن است شامل رانندگی با سرعت بالا یا شروع درگیری با افراد ناشناس باشد ، در حالی که در مقیاس شدیدتر ممکن است به معنای جراحت جسمی ، شکنجه یا غفلت کامل شخص دیگر باشد.
مرحله 5. رفتارهای تکانشی یا عدم موفقیت در برنامه ریزی قبلی را شناسایی کنید
معمولاً برای مبتلایان به این اختلال ، عدم برنامه ریزی ، برای برنامه های نزدیک به آینده یا برنامه های آینده ، رایج است. آنها ممکن است رابطه ای بین رفتارهای فعلی و نتایج بلند مدت خود احساس نکنند ، مانند اینکه چگونه مصرف مواد مخدر در حال حاضر و رفتن به زندان ممکن است بر برنامه های آینده آنها تأثیر بگذارد. آنها ممکن است به سرعت کارها را بدون قضاوت انجام دهند یا بدون فکر تصمیمات عجولانه بگیرند.
مرحله 6. مراقب تجاوزهای فیزیکی مکرر به دیگران باشید
حملات فیزیکی افراد مبتلا به APD می تواند بسیار متفاوت باشد ، از دعوای میدانی گرفته تا آدم ربایی و شکنجه. با این حال ، کسی که دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی است ، سابقه سوء استفاده فیزیکی از دیگران را دارد ، که ممکن است به خاطر آن دستگیر شده یا نشده باشد. اگر آنها در اوایل زندگی خود دچار اختلال رفتاری می شدند ، زمانی که آنها از کودکان دیگر یا احتمالاً از والدین یا سرپرستان خود سوءاستفاده می کردند ، به دوران کودکی خود ادامه می داد.
مرحله 7. مراقب ضعف کار و اخلاق مالی باشید
افرادی که دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی هستند به طور سنتی در حفظ مشاغل خود مشکل دارند ، از رئیس یا همکاران خود چندین شکایت دارند و ممکن است قبوض و بدهی های معوقه داشته باشند. به طور کلی ، فرد مبتلا از نظر مالی و ثبات کار نخواهد کرد و پول خود را بی خردانه خرج می کند.
مرحله 8. به دنبال فقدان همدلی و منطقی بودن درد ناشی از آن باشید
این اغلب یکی از شایع ترین علائم مرتبط با این اختلال است. کسی که APD دارد نمی تواند با کسی که برای او درد ایجاد کرده است همدلی کند. اگر او به جرم شخصی دستگیر شود ، انگیزه/اقدامات خود را منطقی می کند و دلیل کمی یا بدون هیچ دلیلی برای ناراحت شدن یا احساس گناه برای رفتار خود پیدا می کند. او به سختی می تواند فردی را که در نتیجه رفتار خود ناراحت است درک کند.
مرحله 9. الگوی نادیده گرفتن و نقض حقوق دیگران را در پیش بگیرید
شدیدتر از فقدان همدلی ، برخی از افراد مبتلا به APD نسبت به سایر افراد کاملاً بی تفاوت خواهند بود و بدون آشکار شدن مراقبت از مرزهای شخصی به طرز فجیعی عبور خواهند کرد.
قسمت 2 از 4: برخورد با فردی با APD
مرحله 1. در صورت امکان از تماس خودداری کنید
اگرچه قطع رابطه با یک دوست صمیمی یا یکی از اعضای خانواده دشوار است ، اما ممکن است لازم باشد با فردی که از اختلال شخصیت ضد اجتماعی رنج می برد فاصله بگیرید. این می تواند برای ایمنی عاطفی یا حتی جسمی شما باشد.
مرحله 2. مرزهای مناسب را تعیین کنید
حفظ رابطه با فردی که از اختلال شخصیت ضداجتماعی رنج می برد بسیار دشوار است. اگر نمی توانید از فردی با APD اجتناب کنید ، باید مرزهای مشخصی را برای آنچه از نظر شما تعامل قابل قبول با فرد است ، تعیین کنید.
با توجه به ماهیت بیماری ، افرادی که از APD رنج می برند احتمالاً آزمایش می شوند و مرزها را نقض می کنند. این مهم است که شما ایستادگی کنید و به دنبال مشاوره یا گروههای حمایتی باشید تا به شما در مدیریت شرایط کمک کنند
مرحله 3. علائم رفتار بالقوه خشونت آمیز را پیش بینی کنید
اگر با فردی با APD رابطه دارید ، به ویژه اگر فرد نیز سوء مصرف مواد را انجام دهد ، باید علائم هشدار دهنده رفتار خشونت آمیز را برای حفاظت از خود و دیگران تشخیص دهید. هیچ پیش بینی نمی تواند 100٪ دقیق باشد ، اما جرالد یونکه توصیه می کند مراقب علائم هشداردهنده با مخفف DANGERTOME باشید:
- هذیان (یا تخیلات خشن)
- دسترسی به سلاح
- سابقه خشونت ذکر شده است
- دخالت در باند
- ابراز قصد آسیب رساندن به دیگران
- پشیمانی از آسیب های وارد شده
- سوء استفاده مشکلی از الکل یا مواد مخدر
- تهدیدهای آشکار آسیب رساندن به دیگران
- تمرکز نزدیک بینی بر آسیب رساندن به دیگران
- محرومیت از دیگران یا افزایش انزوا
مرحله 4. با پلیس تماس بگیرید
اگر متوجه تشدید تهدیدها شدید یا احساس کردید تهدید به خشونت نزدیک است ، با اداره پلیس محلی خود تماس بگیرید. ممکن است لازم باشد برای محافظت از خود یا دیگران اقداماتی انجام دهید.
قسمت 3 از 4: درک اختلال شخصیت ضد اجتماعی
مرحله 1. از یک روانشناس یا روانپزشک واجد شرایط تشخیص بگیرید
تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی ممکن است دشوار باشد ، زیرا علائم و تغییرات احتمالی زیادی ممکن است رخ دهد. در نتیجه ، ممکن است به نظر برسد که کسی در صورت عدم رعایت همه الزامات علامتی لازم دچار این اختلال شده است. فقط یک متخصص بهداشت روانی واجد شرایط می تواند تشخیص رسمی را ارائه دهد. با این حال ، شما می توانید علائم اختلال را با جستجوی ترکیبی از علائم ، که در طول زندگی رخ می دهد ، تشخیص دهید.
- اختلال شخصیت ضداجتماعی از بسیاری جهات شبیه به اختلال شخصیت خودشیفته است. ممکن است کسی علائم هر دو را تشخیص دهد.
- افرادی که از اختلال شخصیت ضداجتماعی رنج می برند تمایل به عدم همدلی دارند. آنها همچنین دستکاری و فریب ارائه می دهند.
مرحله 2. از ارائه تشخیص آماتور خودداری کنید
مشکوک بودن به اختلال شخصیت در مورد یک چیز است ، اما در جستجوی "تشخیص" فرد مگر اینکه شما یک روانپزشک یا روانشناس واجد شرایط باشید. اگر فردی که نگران او هستید یک عضو خانواده یا دوست است ، از او بخواهید که از طریق کمک حرفه ای حمایت شود. درمان ممکن است شامل روان درمانی و توانبخشی باشد.
- رفتارهای ضد اجتماعی ممکن است همیشه با یک اختلال مرتبط نباشد. برخی از افراد با زندگی بی پروا راحت هستند و عادت های بد زندگی بدون دغدغه و غیرمسئولانه را شکل می دهند.
- توجه داشته باشید که افرادی که از اختلال شخصیت ضداجتماعی رنج می برند به ندرت به دنبال درمان هستند زیرا اغلب باور ندارند که مشکلی در آنها وجود دارد. ممکن است مجبور باشید پشتکار داشته باشید تا از فرد کمک بگیرید و سعی کنید او را از زندان دور نگه دارید.
مرحله 3. در طول زندگی شخص به دنبال نشانه های اختلال شخصیت ضداجتماعی باشید
اختلال شخصیت ضداجتماعی ناشی از ترکیبی منحصر به فرد از عوامل بیولوژیکی و اجتماعی است که در کل زندگی فرد ظاهر می شود. فردی که دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی است از همان کودکی علائم خود را نشان می دهد ، اما نمی توان تا 18 سالگی او را از نظر بالینی تشخیص داد. از سوی دیگر ، علائم اختلال شخصیت ضداجتماعی فراتر از سن 40-50 سالگی از بین می رود. ؛ آنها به طور کامل ناپدید نمی شوند ، اما اغلب به دلیل عوامل بیولوژیکی یا شرایط اجتماعی کاهش می یابند.
تصور می شود که اختلالات طیف شخصیتی تا حدی ژنتیکی هستند و بنابراین ممکن است هرگز به طور کامل از بین نروند
مرحله 4. سوء مصرف مواد را همراه با APD تماشا کنید
افراد مبتلا به این اختلال اغلب مشکلی در زمینه سوء مصرف مواد مانند اعتیاد به مواد مخدر یا وابستگی به مواد مخدر دارند. یک بررسی اپیدمیولوژیک نشان داد افرادی که دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی هستند 21 برابر بیشتر از عموم مردم در معرض سوء مصرف و وابستگی به الکل قرار دارند. با این حال ، ممکن است همیشه اینطور نباشد. موارد جداگانه منحصر به فرد هستند و APD نیازی به سوء مصرف الکل یا مواد مخدر ندارد.
مرحله 5. درک کنید که اختلال شخصیت ضد اجتماعی در زنان نادر است
اگرچه دانشمندان دلیل دقیق آن را نمی دانند ، اما اختلال شخصیت ضداجتماعی عمدتا در مردان ظاهر می شود. تحقیقات نشان می دهد که مردان از هر چهار مورد تشخیص داده شده APD سه مورد را تشکیل می دهند.
APD ممکن است در مردان و زنان متفاوت باشد. در حالی که مردان به احتمال زیاد بی پروایی و خشونت را در اشکال تخلفات راهنمایی و رانندگی ، بی رحمی با حیوانات ، شروع دعوا ، استفاده از سلاح و آتش زدن نشان می دهند ، زنان بیشتر احتمال دارد که شریک جنسی زیادی داشته باشند ، فرار کنند و قمار کنند
مرحله 6. سابقه سوء استفاده در افراد دارای APD را مشخص کنید
از آنجا که تصور می شود این بیماری فقط تا حدی بیولوژیکی است ، یک عامل خطر جدی برای شروع آن سوءاستفاده گسترده در دوران کودکی است. افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی معمولاً سالها توسط افراد نزدیک خود در زندگی مورد آزار جسمی و روحی قرار می گیرند. آنها همچنین ممکن است در دوران کودکی دچار غفلت های گسترده ای شده باشند. متجاوزان اغلب والدینی هستند که تمایلات ضد اجتماعی نیز دارند ، که آنها را به فرزندان خود منتقل می کنند.
قسمت 4 از 4: مراقبت از علائم هشدار دهنده اولیه
مرحله 1. رابطه بین اختلال سلوک و اختلال شخصیت ضد اجتماعی را بشناسید
اختلال سلوک همتای جوان اختلال شخصیت ضد اجتماعی است. در اصل ، اختلال سلوک یک اختلال شخصیت ضد اجتماعی برای کودکان است. این امر با رفتار قلدری ، نادیده گرفتن زندگی (بدرفتاری با حیوانات) ، مشکلات خشم و قدرت ، ناتوانی در نشان دادن/احساس پشیمانی و به طور کلی رفتار ضعیف یا جنایتکارانه نشان داده می شود.
- این مشکلات رفتاری اغلب زود ظاهر می شوند و در سن 10 سالگی ایجاد می شوند.
- اکثر روانشناسان و روانپزشکان اختلال سلوک را پیش بینی کننده اصلی تشخیص آینده اختلال شخصیت ضداجتماعی می دانند.
مرحله 2. مراقب ویژگی های اختلال سلوک باشید
اختلال رفتار شامل رفتاری است که عمداً به دیگران آسیب می رساند ، از جمله پرخاشگری نسبت به سایر کودکان ، بزرگسالان و حیوانات. این رفتاری است که در طول زمان تکرار می شود یا توسعه می یابد ، نه اینکه در یک رویداد منفرد باشد. رفتارهای زیر ممکن است نشان دهنده اختلال سلوک باشد:
- پیرومانیا (وسواس آتش)
- خیس شدن طولانی مدت بستر
- ظلم حیوانات
- قلدری
- تخریب اموال
- سرقت
مرحله 3. محدودیت های درمانی اختلال سلوک را درک کنید
نه اختلال سلوک و نه اختلال شخصیت ضد اجتماعی به راحتی با روان درمانی درمان نمی شوند. درمان با شایع بودن بیماری همزمان پیچیده می شود ، یعنی تمایل اختلال سلوک همزمان با اختلالات دیگر مانند مشکلات سوء مصرف مواد ، اختلالات خلقی یا سایکوپاتی.
- این عارضه درمانی درمان این افراد را بطور فزاینده ای پیچیده می کند و مستلزم مشارکت روان درمانی ، دارو و سایر رویکردها است.
- اثربخشی حتی یک رویکرد چند وجهی ممکن است بر اساس شدت مورد فرد متفاوت باشد. موارد شدیدتر کمتر از موارد خفیف تر با موفقیت به درمان پاسخ می دهند.
مرحله 4. بین اختلال سلوک و اختلال سرکشی مخالف (ODD) تفاوت قائل شوید
کودکانی که از ODD رنج می برند ، اقتدار را به چالش می کشند ، اما نسبت به عواقب اعمال خود احساس مسئولیت می کنند. آنها اغلب بزرگسالان را به چالش می کشند ، قوانین را زیر پا می گذارند و دیگران را مسئول مشکلات خود می دانند.
ODD را می توان با روان درمانی و دارو با موفقیت درمان کرد. این درمان اغلب شامل مشارکت والدین در درمان رفتاری شناختی خانواده و آموزش مهارت های اجتماعی به کودک می شود
مرحله 5. تصور نکنید که اختلال سلوک همیشه منجر به اختلال شخصیت ضد اجتماعی می شود
ممکن است اختلال سلوک قبل از تبدیل شدن به APD درمان شود ، به خصوص اگر علائم اختلال سلوک خفیف باشد.
