دبیرستان برای بسیاری از نوجوانان دوران بسیار پر فراز و نشیبی است. این دوره پیچیده ای از سالهاست که سعی می کنید تجربیات جدید زیادی را متعادل کنید. اگرچه با افزایش سن برخی از مزایا وجود دارد ، اما برخی موارد نیز کمی استرس زا هستند. خواه با فشار همسالان ، مدیریت احساسات جدید خود ، یا تلاش برای سازگاری بهتر با والدین خود برخورد کنید ؛ مواردی وجود دارد که می توانید انجام دهید که به شما کمک می کند.
مراحل
قسمت 1 از 4: مدیریت احساسات خود
مرحله 1. احساس خاصی را که تجربه می کنید مشخص کنید
اگر بتوانید نامی برای احساسات خود بگذارید واقعاً مفید است. به عنوان مثال ، آیا احساس عصبانیت ، غم ، حسادت ، ترس ، افسردگی ، شادی ، گیجی ، یا احساسات دیگری دارید؟
- سعی کنید از یک مجله برای پیگیری احساس خود استفاده کنید. احساسات شما ممکن است در طول روز متفاوت باشد و می خواهید آنها را پیگیری کنید تا ببینید آیا الگوهایی وجود دارد یا خیر. توجه داشته باشید که در چه ساعتی از روز احساسات رخ می دهد ، چه کسی در آنجا بود ، کجا بودید و آنچه قبل و بعد از آن اتفاق افتاده است.
- گاهی اوقات احساسات مختلف می توانند بسیار شبیه به هم باشند. به عنوان مثال ، ممکن است وقتی واقعاً از چیزی ناراحت هستید ، خشم را تجربه کنید. از خود بپرسید "چرا" احساس خاصی دارید تا بتوانید واقعاً بفهمید چه چیزی را تجربه می کنید.
- به عنوان مثال ، اگر از دوست پسر سابق خود برای پایان دادن به رابطه عصبانی هستید ، ممکن است از خود بپرسید "چرا من عصبانی هستم؟" ممکن است متوجه شوید که در واقع بیشتر ناراحت هستید تا اینکه دیوانه.
مرحله 2. به خودتان یادآوری کنید که احساسات شما خوب است
هرگز احساسات خود را اشتباه نگیرید و سعی نکنید آنها را پنهان کنید. گاهی اوقات افراد تصور می کنند که پذیرش یک احساس باعث بدتر شدن آنها می شود ، در حالی که این امر واقعاً بخشی از روند درمان است. اجتناب از احساسات چیزی است که ممکن است در طولانی مدت شما را بدتر کند. در عوض ، سعی کنید با صدای بلند به خودتان بگویید: "اشکالی ندارد که من احساس _ دارم."
مرحله 3. احساسات خود را بیان کنید
اجازه دادن به خود برای بیان احساسات خود راهی عالی برای شروع فرایند انتشار است. در اینجا مواردی وجود دارد که می توانید انجام دهید تا احساس خود را آزاد کنید:
- نوشتن احساسات به آزادسازی احساسات از طریق کاغذ کمک می کند. روزنامه نگاری را امتحان کنید
- صحبت با فردی که به او اعتماد دارید به شما امکان می دهد احساسات را به صورت شفاهی رها کنید. در خانه این ممکن است والدین یا خواهر و برادر بزرگتر باشند. در مدرسه ، بهتر است با معلم مورد علاقه یا مشاور مدرسه خود تماس بگیرید.
- ورزش به شما این امکان را می دهد که از بدن فیزیکی خود برای بیان و رهایی احساسات استفاده کنید.
- گریه کردن به شما کمک می کند آن احساساتی را که مدتهاست فروکش کرده اید رها کنید.
مرحله 4. راه هایی برای کنار آمدن پیدا کنید
هنگامی که احساسات خود را شناسایی کردید ، آنها را پذیرفتید و روند آزادسازی آنها را آغاز کردید ، وقت آن است که از برخی استراتژی های مقابله ای برای احساس بهتر استفاده کنید. این تکنیک های مقابله باید بر کمک به شما در مراقبت سالم از خود متمرکز شود. برخی از افراد از نوازش خود لذت می برند در حالی که دیگران دوست دارند از ورزش به عنوان کاهش دهنده استرس استفاده کنند. کاری را پیدا کنید که بتوانید برای آرامش خود انجام دهید و مطمئن باشید که این کار را روزانه انجام می دهید.
- همانطور که احساسات خود را ثبت می کنید ، ممکن است مشاهده کنید که الگویی شروع به ظهور می کند. به عنوان مثال ، ممکن است متوجه شوید که وقتی به مکان خاصی می روید ناراحت هستید یا وقتی با شخص خاصی هستید حسادت زیادی می کنید. استراتژی های مقابله ای شما باید شامل اجتناب از این عوامل محرک در صورت امکان باشد.
- اگر نمی توانید منبع خاصی از احساسات خود را شناسایی کنید ، ممکن است با علائم یک اختلال خلقی مانند افسردگی یا اضطراب سر و کار داشته باشید. به عنوان مثال ، اگر متوجه شدید که همیشه صبح عصبانی هستید ، اما دلیل آن را نمی دانید ، احتمالاً باید به یک متخصص بهداشت روانی مراجعه کنید.
- اگر احساس می کنید احساسات بسیار زیاد است یا احساس می کنید به خودتان صدمه می زنید/می کشید ، باید فوراً از بزرگسالان مورد اعتماد مانند والدین ، معلم ، مشاور یا وزیر کمک بگیرید. همچنین می توانید با خط تلفن ملی پیشگیری از خودکشی به شماره 1 (800) 273-8255 1 (800) تماس بگیرید.
قسمت 2 از 4: مقابله با فشار همسالان
مرحله 1. از نه گفتن نترسید
به خاطر داشته باشید که فشار همسالان همیشه چیز بدی نیست. تمایل به دوست یابی و سازگاری با همسالان خود کاملاً طبیعی است. با این حال ، وقتی دوستان شما سعی می کنند شما را متقاعد کنند کاری را انجام دهید که می دانید درست نیست ، وقت آن است که به اخلاق خود پایبند باشید و به سادگی به دوستان خود نه بگویید. گاهی اوقات ممکن است سخت باشد ، اما عواقب آن می تواند بسیار بیشتر از دوستانی باشد که از شما ناراحت هستند.
- همیشه قبل از هر کاری عواقب احتمالی را در نظر بگیرید. به عنوان مثال ، ممکن است از خود بپرسید ، "اگر پلیس به مهمانی خانه برسد و من را در حال نوشیدن بگیرد چطور؟" یا "اگر من رابطه جنسی داشته باشم و STD بگیرم یا باردار شوم چه اتفاقی می افتد؟" اگر معایب آن بیشتر از جوانب مثبت آن است ، باید به دوستان خود اطلاع دهید که علاقه ای ندارید.
- دوستان شما ممکن است چیزهایی بگویند تا بتوانند شما را متقاعد کنند که شرکت کنید حتی پس از نه گفتن شما. آنها ممکن است بگویند "تو مرغ هستی" یا نامت را بگذارند. در آن زمان ، احتمالاً بهتر است که بروید و به خانه بروید.
مرحله 2. نقاط قوت خود را به خود یادآوری کنید
بسیاری از نوجوانان به دلیل مشکلات عزت نفس ، تحت فشار همسالان قرار می گیرند. بسیاری از نوجوانان در تلاش برای احساس پذیرفته شدن توسط دوستان ، موقتاً تحت فشار همسالان قرار می گیرند. به هر حال ، چه کسی می خواهد احساس کند که کنار گذاشته شده است؟ با این حال ، برای شما مهم است که رهبر باشید تا پیرو. وقتی متوجه شدید که چه کسی هستید و چه چیزی را نشان می دهید ، تمام ویژگی های عالی خود را به خود یادآوری کنید.
این ویژگیها هم داخلی هستند و هم خارجی. بنابراین بله ، مطمئن باشید که استعدادها و دستاوردهای شگفت انگیز خود را شامل می شوید ، اما سایر دارایی های خود را نیز در نظر بگیرید. این می تواند شامل ویژگی های شخصیتی منحصر به فرد شما ، شیوه ای که همیشه مهربانی را نشان می دهید ، خلاقیت شما ، توانایی شما در خوب گوش دادن یا هر چیز دیگری که نشان دهد شما چقدر شگفت انگیز هستید ، باشد
مرحله 3. به دوستان خود بگویید که والدین شما به شما اجازه نمی دهند
اگر در موقعیتی قرار گرفتید که دوستانتان شما را تحت فشار قرار می دهند تا کاری را انجام دهید که شما نمی خواهید انجام دهید ، اشکالی ندارد اگر به آنها بگویید به خاطر والدین خود نمی توانید شرکت کنید. با این حال ، از زدن یا عصبانی کردن والدین خود اجتناب کنید. همیشه آرام و منطقی صحبت کنید و نگرشی بالغ داشته باشید. شما کاملاً حقیقت را می گویید زیرا والدین شما نمی خواهند شما کاری را انجام دهید که برای خود یا دیگران مضر باشد. برای خروج از این وضعیت چسبنده ، می توانید مواردی را بیان کنید:
- "مادرم می خواهد من الان به خانه بیایم."
- اگر من حتی به این کار فکر کنم ، پدرم دو ماه مرا زمین خواهد گذاشت!"
- "مادرم گفت که اگر او مرا در حال انجام _ بداند ، نمی توانم یک ماه دیگر بیرون بیایم."
مرحله 4. روابط سالم را انتخاب کنید
وقت خود را با بچه های دیگری بگذرانید که ارزشها و اخلاق مشابه شما را دارند. وقتی زمان خود را با همسالان مثبت خود می گذرانید ، کمتر احتمال دارد که آنها سعی کنند شما را تحت تأثیر قرار دهند تا رفتارهای پرخطر داشته باشید.
- در فعالیت های سالم شرکت کنید ، جایی که می توانید با کودکانی که ارزش های خوب و عزت نفس بالایی دارند دوست شوید. تیمهای ورزشی ، گروههای کلیسا و فعالیتهای فوق برنامه مکانهای خوبی برای یافتن دوستان همفکر هستند.
- ممکن است هرگز از فشار همسالان کاملاً مصون نباشید ، حتی اگر دوستان خوبی داشته باشید. به یاد داشته باشید ، در نهایت تصمیم گیری عاقلانه با شماست.
قسمت 3 از 4: برخورد با قلدرها
مرحله 1. درک کنید که چرا قلدرها قلدری می کنند
قلدرها معمولاً به دلیل مسائلی که در زندگی خودشان در جریان است ، دیگران را قلدری می کنند. متأسفانه ، آنها در برخورد با مشکلات خود مشکل دارند ، بنابراین ناراحتی خود را به شما نشان می دهند. با این حال ، برای شما مهم است که بدانید قلدری در واقع مربوط به شما نیست. شما ویژگی های فوق العاده زیادی دارید ، صرف نظر از اینکه یک قلدر چه می گوید. او/او احتمالاً به یکی از دلایل زیر به شما قلدری می کند:
- میل به احساس قدرت
- حسادت
- در ظاهر سخت جلوه دادن
- برای احساس قدرت
- برای رهایی از درد درونی خود
- او/او مورد آزار و اذیت قرار می گیرد
مرحله 2. کنترل خود را حفظ کنید
ساده ترین کار این است که به سادگی از قلدر دور شوید. همچنین می توانید همان جایی که هستید بمانید و او را نادیده بگیرید. از طرف دیگر ، می توانید با آرامش به قلدر بگویید که به حرف های او علاقه ای ندارید. در این مرحله مهمترین چیز این است که خونسردی خود را حفظ کنید. شما نمی خواهید واکنش احساسی نشان دهید و در معرض خطر پاسخ به پرخاشگری باشید.
- پاسخ دادن به شوخی با شوخ طبعی اغلب شما را به یک هدف کمتر جالب برای او تبدیل می کند. واکنش های طنزآمیز اغلب منجر به از دست دادن علاقه قلدر می شود ، به این معنی که او ممکن است هدف شما را متوقف کند.
- مطمئن باشید که خود را ایمن نگه می دارید. عدم واکنش تهاجمی به این معنا نیست که باید به خودتان اجازه دهید در موقعیت ناامنی قرار بگیرید. اگر از نظر جسمی آسیب دیده اید ، مشکلی نیست که از خود محافظت کنید تا بتوانید خود را از آن موقعیت ناامن خارج کنید.
مرحله 3. وضعیت را به یک بزرگسال مورد اعتماد گزارش دهید
اگر با یک فرد قلدر در مورد رفتار او روبرو نشوید ، ممکن است او بیش از پیش نسبت به شما پرخاشگری کند. برای شما بسیار مهم است که یک بزرگسال مورد اعتماد را درگیر کنید تا اوضاع تشدید نشود.
- در جلوگیری از قلدری بی امان باشید. هر حادثه قلدری را گزارش دهید تا دیگر رخ ندهد. هرگز از کمک گرفتن خجالت نکشید. احتمالاً شما تنها کسی نیستید که مورد آزار و اذیت قرار می گیرید ، اما می توانید به پایان آن کمک کنید.
- اکثر اوقات افراد بزرگسال می توانند راه حلی برای این مشکل پیدا کنند بدون اینکه به فرد قلدر اطلاع دهند که شما به او گفته اید. برخی از راه حل ها می تواند تغییر کلاس های شما یا تغییر صندلی شما در کلاس باشد. شخصی که شما را مورد آزار و اذیت قرار می دهد ، ممکن است سایر اقدامات انضباطی را به خوبی دریافت کند.
- اگر شاهد قلدری هستید که برای شخص دیگری اتفاق می افتد ، باید آن را نیز گزارش دهید. هیچکس سزاوار قلدری نیست.
مرحله 4. دیدگاه خود را تغییر دهید
به خودتان یادآوری کنید که قلدر فقط یک فرد ناراضی است که سعی می کند شما را به اندازه او بدبخت کند. وقتی از این منظر به آن فکر می کنید ، قلدری بخشی از قدرت خود را از دست می دهد. به یاد داشته باشید ، اجازه ندهید فرد زورگو احساسات شما را کنترل کند.
- لیستی از همه ویژگی های مثبت در مورد خودتان ایجاد کنید. شما همچنین می توانید تمام اتفاقات خوبی را که در زندگی شما می افتد شامل کنید. هر زمان که احساس ناراحتی می کنید ، می توانید روی آن لیست تمرکز کنید.
- سعی کنید با متمرکز شدن روی حادثه و تکرار مداوم آن در سر خود ، وضعیت را بدتر نکنید. در عوض ، روی چیزهای مثبتی که در طول روز اتفاق افتاده تمرکز کنید.
مرحله 5. پشتیبانی مورد نیاز خود را دریافت کنید
حتما در مورد تجربیات خود صحبت کنید. اگرچه نمی خواهید تمام روز روی قلدری متمرکز شوید ، مهم این است که این فرصت را داشته باشید که احساسات خود را بیان کنید. می توانید با والدین ، اعضای خانواده ، معلم ، مشاور ، روحانی یا دوست صحبت کنید. صحبت کردن در مورد آن به احتمال زیاد به شما کمک می کند احساس بهتری داشته باشید.
- به خود زمان دهید تا شفا یابد. مورد آزار قرار گرفتن یک تجربه بسیار آسیب زا است. صحبت کردن در مورد آن کمک می کند ، اما ممکن است کمی طول بکشد تا دوباره به حالت عادی برگردید.
- اگر متوجه شدید که برای مقابله با احساس خشم ، صدمه یا سایر احساسات منفی به مشکل برخوردید ، مشکلی ندارد که از یک متخصص کمک بگیرید.
مرحله 6. فعال شوید
داوطلب شدن یک راه عالی برای رهایی از احساس درماندگی است که ممکن است پس از قلدری ایجاد شود. ممکن است بخواهید با دیگر نوجوانان یا بچه های کوچکتر که مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند یا شاید در کمپین مبارزه با زورگویی مدرسه شما فعال شده اند ، تماس بگیرید. مهم نیست که چه کاری را انتخاب می کنید ، مهم این است که با فعال شدن حس کنترل را بازیابی کنید.
قسمت 4 از 4: گفتگوهای دشوار با والدین یا مراقبین خود
مرحله 1. قبل از بروز مشکلات با والدین خود صحبت کنید
هر روز با والدین خود صحبت کنید. هیچ موضوع خاصی وجود ندارد که باید روی آن تمرکز کنید. فقط چیزهای پیش پا افتاده خوب هستند در مورد چیزی که در مدرسه اتفاق افتاده یا در مورد امتحان تاریخ خود چگونه عمل کنید ، به آنها بگویید. سعی کنید مکالمات را سرگرم کننده و لذت بخش کنید. ایجاد این پیوند در حال حاضر بسیار آسان تر می شود که بعداً در مورد موضوعات جدی تر با آنها برخورد کنید.
- هیچ وقت برای شروع کار روی این پیوند دیر نیست. حتی اگر شما و والدین خود در گذشته با مشکل روبرو بوده اید ، می توانید از همین حالا با آنها صحبت کنید.
- والدین شما می خواهند در مورد آنچه در زندگی شما می گذرد بیشتر بدانند. این فرصتی است برای شما و والدین شما که از همراهی یکدیگر لذت ببرید.
مرحله 2. زمان مناسبی را برای صحبت انتخاب کنید
سعی کنید وقتی به والدین خود مشغول کار دیگری نیستید ، نزدیک شوید. از مامان و پدرتان بخواهید در مواقعی که مشغول کار هستند تگ کنید یا شاید پیشنهاد پیاده روی کنید. این روزها زمان بسیار خوبی برای صحبت کردن است.
یک راه خوب برای شروع گفتگو این است که بگویید: "مادر ، آیا این زمان خوبی برای صحبت کردن است؟" یا "بابا ، می توانیم صحبت کنیم؟"
مرحله 3. نتیجه مورد نظر خود را از گفتگو بدانید
این مهم است که بدانید دقیقاً می خواهید از این گفتگو به چه چیزی برسید. به خاطر داشته باشید که احتمالاً یکی از چهار مورد را از والدین خود می خواهید: اجازه یا پشتیبانی برای انجام کاری. مشاوره یا کمک در مورد یک مسئله ؛ شنیدن یا فهمیدن بدون دریافت مشاوره یا هر گونه بازخورد ؛ یا اگر با مشکل روبرو شدید ، آنها شما را به راه راست بازگردانند. اطمینان حاصل کنید که در ابتدای مکالمه آنچه را که نیاز دارید از والدین خود بیان کنید.
- شما می توانید چیزی شبیه این را بگویید: "مامان ، من می خواهم به تو بگویم چه چیزی من را آزار می دهد. من لزوماً به دنبال مشاوره نیستم. من فقط می خواهم در مورد آنچه مرا ناراحت می کند صحبت کنم. "یا می توانید بگویید:" بابا ، من واقعاً اجازه می خواهم آخر هفته آینده با یکی از دوستانم به کوهستان سفر کنم. آیا می توانم در مورد آن به شما بگویم؟"
- طرح موضوعات دشوار می تواند استرس زا باشد ، بنابراین نوشتن نکاتی که نمی خواهید فراموش کنید اشکالی ندارد. می توانید در طول مکالمه به یادداشت های خود مراجعه کنید.
مرحله 4. به والدین خود بگویید چه احساسی دارید
گاهی اوقات موضوعات دشوار احساسات قوی ایجاد می کنند که ممکن است شما را از صحبت با والدین خود باز دارد. ممکن است از بحث کردن بترسید یا خجالت بکشید. با این حال ، اجازه ندهید که شما را از گفتگو باز دارد. در عوض ، به والدین خود بگویید که به عنوان بخشی از مکالمه چه احساسی دارید.
- به عنوان مثال ، می توانید بگویید: "من می خواهم در مورد چیزی که در حال رخ دادن است با شما صحبت کنم اما می ترسم که از من عصبانی شوید." به همین ترتیب می توانید بگویید: "من از صحبت کردن در مورد این می ترسم ، زیرا شرم آور است."
- اگر می ترسید که والدین شما انتقاد کنند یا بسیار عصبانی هستند ، ممکن است چیزی شبیه این را بگویید: "من باید چیزی را به شما بگویم که ممکن است شما را عصبانی یا ناامید کند. من برای کاری که کردم بسیار متاسفم اما باید در مورد آن به شما بگویم. می توانی چند دقیقه صدایم را بشنوی؟"
مرحله 5. با احترام مخالفت کنید
شما همیشه در مورد هر مسئله ای والدین خود را در چشم هم نمی بینید. با این حال ، مهم است که افکار خود را به شیوه ای محترمانه بیان کنید. در اینجا چند راهکار برای سعی در حفظ محترم بودن مکالمه آورده شده است:
- آرامش خود را حفظ کنید و از اظهارنظرهای تحقیرآمیز خودداری کنید. به جای گفتن "تو خیلی بی انصافی" و "ازت متنفرم" ، می توانی بگویی: "مامان ، من مخالفم و دلیلش این است …"
- آن را شخصی نکنید به خود یادآوری کنید که از مفهوم یا تصمیم ، و نه والدین خود ، دیوانه هستید.
- از عبارات "من" به جای عبارت "شما" استفاده کنید. به عنوان مثال ، به جای این که بگویید: "هرگز به من اعتماد ندارید که کاری انجام دهم" می توانید بگویید "احساس می کنم به اندازه کافی بالغ شده ام تا امروز. من فکر می کردم شاید بتوانم با رفتن به قرارهای گروهی شروع کنم."
- سعی کنید تصمیم را از دیدگاه والدین خود درک کنید. وقتی با آنها ارتباط برقرار می کنید که آنها را درک می کنید ، احتمالاً آنها نیز بیشتر سعی می کنند از دیدگاه شما به شرایط نگاه کنند.
مرحله 6. تصمیم را بپذیرید
والدین شما عموماً بهترین منافع شما را دارند ، به این معنی که آنها همیشه نمی توانند بله را بگویند. آنها ممکن است گوش دهند ، سعی کنند از شما حمایت کنند و تا آنجا که ممکن است شما را با محبت راهنمایی کنند. با این حال ، مهم است بدانید که همیشه یک بله نمی گیرید. در این مواقع ، نه را با ظرافت دریافت کنید. از لحنی محترمانه استفاده کنید و سعی کنید مشاجره نکنید و ناله نکنید. پاسخ دادن به این روش به بلوغ زیادی نیاز دارد. و وقتی می بینند که شما به شیوه ای بالغ رفتار می کنید ، ممکن است دفعه بعد تمایل بیشتری به گفتن بله داشته باشند.
- هنگامی که ناامید می شوید ، گاهی اوقات دشوار است که به زیبایی پاسخ دهید. ممکن است ایده خوبی باشد که مدتی خود را از بین ببرید تا کمی بخار را از بین ببرید. سعی کنید برای پیاده روی یا دویدن بروید ، گریه کنید ، بالش خود را بزنید ، به دوست خود سر بزنید یا هر فعالیت سازنده دیگری انجام دهید که به شما کمک می کند مقداری بخار را دفع کنید.
- اگر والدین شما نتوانستند نیازهای عاطفی شما را به اندازه کافی برآورده کنند ، در صورت نیاز به حمایت ، سعی کنید از بزرگسالان مورد اعتماد دیگر به دنبال حمایت و راهنمایی باشید. ممکن است معلم ، وزیر ، مشاور راهنمایی یا بستگان گزینه های خوبی باشند.
نکات
- هنگام انتخاب استراتژی مقابله ، سعی کنید از خود بپرسید که در حال حاضر به چه چیزی نیاز دارید تا احساس بهتری داشته باشید. گاهی اوقات این یک چیز کوچک مانند چرت زدن است ، در مواقعی دیگر ممکن است لازم باشد با درمانگر خود تماس بگیرید.
- اگر یک قلدر برای وسایل خود شما را هدف قرار می دهد ، ممکن است ایده خوبی باشد که طعمه را در خانه بگذارید. به عنوان مثال ، اگر فرد قلدر همیشه از شما پول می خواهد ، سعی کنید پول خود را در خانه بگذارید. اگر معمولاً پول ناهار می آورید ، شروع به آوردن یک ناهار بسته بندی شده کنید. گذاشتن ابزارهای الکترونیکی در خانه نیز ممکن است ایده خوبی باشد.
- هنگام گفتگوهای دشوار با والدین یا مراقبین خود ، سعی کنید تا حد ممکن مستقیم باشید. حتماً جزئیات را بیان کنید تا آنها بتوانند وضعیت را بهتر درک کنند.
- همیشه با والدین خود صادق باشید. این به ایجاد اعتماد کمک می کند و هنگامی که اعتماد ایجاد شد ، برقراری ارتباط آسان تر می شود.
- اطمینان حاصل کنید که کلمه رمز خاص شما به راحتی به خاطر سپرده می شود و برای همسالان شما عجیب و غیر معمول به نظر نمی رسد.
