گاهی اوقات "ضربه های مغزی" به عنوان لرزش برق ، چشمک زدن نور سفید یا صدای ترک خوردن در سر شما توصیف می شود. با این حال که آنها را توصیف می کنید ، هنگام ترک یا کنار گذاشتن دوز برخی از داروها ، از جمله داروهای ضد افسردگی مانند Cymbalta ، Effexor ، Zoloft ، Celexa و Prozac (به ندرت) ، پرش های مغزی یک علامت قطع واقعی است. برآمدگی مغزی به طور کلی ظرف 1 ماه یا حداکثر 3 ماه از بین می رود. برای مدیریت یا حتی از بین بردن پرش های مغزی ، بهترین گزینه این است که داروها را به آرامی تحت نظر پزشک خود کاهش دهید. همچنین می توانید تغییرات ساده در شیوه زندگی و مصرف مکمل های اثبات نشده (اما معمولاً غیر مضر) را امتحان کنید.
مراحل
روش 1 از 3: به تدریج از داروهای خود استفاده کنید
مرحله 1. برای ترک داروی خود به "بوقلمون سرد" نروید
علیرغم عدم قطعیت در مورد علل پرش مغزی ، به خوبی پذیرفته شده است که ترک ناگهانی برخی از داروها یک محرک رایج است. داروهای ضدافسردگی SSRI و SSNRI بیشتر با فشارهای مغزی مرتبط هستند ، بنابراین مهم است که داروهای ضد افسردگی خود را یکباره ترک نکنید.
- ترک یک داروی ضد افسردگی "بوقلمون سرد" همچنین می تواند منجر به سایر علائم شدید ترک جسمی و احساسی شود. از مصرف داروهای ضد افسردگی بدون راهنمایی پزشک خودداری کنید.
- فرایند ترک سایر داروها نیز گاهی اوقات با ایجاد خشونت مغزی همراه است ، از جمله بنزودیازپین ها (برای اضطراب یا آرامش عضلات) و داروی ADHD Adderall. ترک استفاده از داروی غیرقانونی MDMA (اکستازی) نیز ممکن است باعث ایجاد پرش مغزی شود. مانند داروهای ضد افسردگی ، تحت نظر پزشک خود را ترک کنید.
- همکاری با پزشک و کاهش بنزودیازپین ها بسیار مهم است. قطع ناگهانی این داروها می تواند خطرناک باشد و حتی اگر روزانه از آنها استفاده می کنید باعث تشنج شود.
مرحله 2. دستورالعمل های باریک کننده پزشک را با دقت دنبال کنید
به جای ترک ناگهانی دارو ، باید به تدریج دوز خود را در طی چند هفته تا چند ماه کاهش دهید. هرچه آهسته تر پیش بروید ، احتمال کاهش فشار مغزی کمتر است ، اگرچه برخی از افراد صرف نظر از اینکه چقدر کند می شوند ، به آن دچار می شوند.
- به عنوان مثال ، ممکن است دوز روزانه پروزاک خود را در برنامه های زیر 1 تا 3 هفته کاهش دهید: 60 میلی گرم ؛ 40 میلی گرم ؛ 30 میلی گرم ؛ 20 میلی گرم ؛ 10 میلی گرم (در واقع 20 میلی گرم هر روز در میان).
- برخی از پزشکان حتی توصیه می کنند که داروی ضد افسردگی نامیده می شود ، که شامل باز کردن هر کپسول و برداشتن مقدار بیشتری از "مهره" های داخل آن است. به هر حال این کار را بدون راهنمایی پزشک انجام ندهید.
مرحله 3. اطمینان حاصل کنید که دوزها را هنگام کاهش (یا هر زمان دیگر) از دست ندهید
برخی از افراد دچار پرش مغزی تقریباً به عنوان "ساعت زنگ دار" می شوند که آنها را از دوز فراموش شده دارو مطلع می کند. برای اجتناب از این امر ، یادآورهای ناراحت کننده ای کمتر قرار دهید تا داروهای خود را طبق برنامه منظم مصرف کنید.
- به عنوان مثال ، یک یادآوری روی تلفن خود تنظیم کنید تا هر روز در یک زمان معین از داروهای خود استفاده کنید.
- در حالی که کاهش می یابد ، شما معمولاً دوز قرص مصرفی را کاهش می دهید ، نه زمان و دفعات مصرف آن را تغییر می دهید.
- در صورت فراموش کردن یک دوز ، با پزشک خود توضیح دهید که باید چه کار کنید. سعی نکنید دوز خود را افزایش دهید یا دو برابر کنید مگر اینکه توسط پزشک دستور خاصی داده شود.
مرحله 4. در صورت نیاز به کمک برای کاهش داروی اول ، به داروی "پل" دوم بروید
ممکن است مدتی که یک داروی ضدافسردگی در بدن شما فعال می ماند (که گاهی اوقات "نیمه عمر آن" نامیده می شود) بر علائم ترک اعتیاد ، از جمله پرش های مغزی تأثیر بگذارد. انتقال موقت به داروی "پل" با "نیمه عمر" طولانی تر ، مانند پروزاک ، ممکن است به کاهش یا حذف پرش های مغزی شما کمک کند.
- به عنوان مثال ، در صورت کاهش مصرف Cymbalta ، پزشک ممکن است با کاهش دوزهای Cymbalta ، دوزهای بیشتری از Prozac را تجویز کند. سپس ، هنگامی که از Cymbalta خارج شدید ، Prozac را کوتاه می کنید.
- این کار را بدون راهنمایی پزشک انجام ندهید.
مرحله 5. تنها در صورتی که ترک اعصاب شما ناتوان کننده است ، از داروهای خود استفاده کنید
با صبر ، پشتکار و حمایت ، اکثر مردم می توانند آن را از زاپاس های مغزی و سایر علائم ترک کنار بگذارند. اگر علائم شما غیرقابل تحمل هستند ، تنها گزینه شما ممکن است این باشد که به طور موقت دارو را مصرف کنید و دوباره سعی کنید در زمان دیگری کاهش دهید.
- با پزشک خود در مورد مزایا و معایب از سرگیری دارویی که سعی در کاهش آن دارید صحبت کنید.
- هیچ زمان بندی مشخصی برای مدت زمانی که بین تلاش برای کاهش دارو باید منتظر بمانید وجود ندارد. با پزشک خود کار کنید تا بهترین زمان را برای شما تعیین کند.
- ممکن است دفعه بعد لزوماً علائم ترک مشابهی را تجربه نکنید. علائم ترک می تواند به دلیل عوامل ناشناخته تغییر کند ، یا اینکه به شیوه ای متفاوت کاهش می یابد (مانند کندتر شدن سرعت).
روش 2 از 3: ایجاد تغییرات رفتاری
مرحله 1. از فعالیتهای آرامش بخش برای کاهش سطح استرس خود استفاده کنید
کنار گذاشتن داروهای ضدافسردگی استرس زا است و مقابله با ضربه های مغزی آن را بدتر می کند. برخی از افراد گزارش می دهند که وقتی سطح استرس آنها افزایش می یابد ، پرش های مغزی آنها بیشتر و/یا شدیدتر است ، بنابراین فعالیت های مختلف آرامش بخشی را برای کاهش استرس خود امتحان کنید.
- فعالیت هایی مانند یوگا ، تنفس عمیق ، مدیتیشن ، حمام گرم یا گوش دادن به موسیقی آرامش بخش می تواند کمک کننده باشد.
- ورزش های سبک (مانند پیاده روی یا دوچرخه سواری آسان) ممکن است برای شما آرامش بخش باشد ، اما ، در برخی موارد ، می تواند باعث ایجاد ضربه مغزی نیز شود.
- برخی از مبتلایان به زپ مغزی معتقدند که اثرات آرامبخش رایحه درمانی به ویژه مفید است. به عنوان مثال ، قرار دادن قطره های اسطوخودوس ، ترنج یا گل رز در یک دیفیوزر ممکن است مفید باشد.
مرحله 2. از انجام حرکات جانبی چشم یا محرک های مشابه خودداری کنید
حرکت سریع چشمان شما به طرف دیگر یک محرک رایج برای ایجاد زپ مغز است. برخی از افراد گزارش می دهند که حرکت تمام سر به پهلو یا بالا و پایین تأثیر یکسانی دارد. اگر یک محرک مشابه را در مورد خود شناسایی کردید ، از این فعالیت اجتناب کنید.
به عنوان مثال ، اگر حرکت جانبی چشم برای شما محرک است ، سعی نکنید در حالی که دوستانتان تنیس روی میز بازی می کنند توپ را دنبال کنید
مرحله 3. به خودتان یادآوری کنید که zap ها مضر نیستند و در نهایت متوقف می شوند
پرش مغزی واقعی ، ناامید کننده ، گمراه کننده و گاهی حتی دردناک است. با این حال ، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد آنها هر نوع آسیب کوتاه مدت یا بلند مدت را ایجاد می کنند. همچنین ، اگرچه ممکن است هفته ها ، ماه ها یا به ندرت سالها طول بکشد ، اما تقریباً همیشه در نهایت متوقف می شوند.
- مدام به خود بگویید که می توانید این مشکل را پشت سر بگذارید و برای کمک به شبکه پشتیبانی ، دوستان ، خانواده و تیم پزشکی خود تکیه کنید.
- یکی از نظریه های مربوط به پرش مغزی این است که آنها مربوط به افت "ماده شیمیایی آرامش بخش" در مغز موسوم به GABA هستند. ترک یک داروی ضدافسردگی یا برخی داروهای دیگر (مانند بنزودیازپین ها و Adderall) می تواند باعث افت موقتی سطوح GABA شود. طی چند هفته تا چند ماه ، سطح GABA شما باید به حالت عادی برگردد.
روش 3 از 3: تلاش برای درمان های اثبات نشده
مرحله 1. میزان نوشیدنی خود را افزایش دهید
اگر ، همانطور که برخی از کارشناسان معتقدند ، پرش مغزی مربوط به افت GABA "شیمیایی آرامش بخش" در مغز است ، بنابراین نوشیدن آب بیشتر نباید مستقیماً کمک کند. با این حال ، مانند بسیاری از داروهای اثبات نشده دیگر ، برخی از مبتلایان به زپ مغز به اثرات مفید آن قسم می خورند.
- خوشبختانه ، نوشیدن آب بیشتر تقریباً برای همه مفید است و نوشیدن آنقدر سخت است که مضر شود.
- هیدراته ماندن به میزان کافی می تواند به شما کمک کند از نظر جسمی و روحی احساس بهتری داشته باشید ، که این امر باعث می شود تا ضربه های مغزی کمتر قابل توجه باشد.
مرحله 2. رژیم غذایی غنی از مواد مغذی داشته باشید
مانند آب آشامیدنی ، هیچ شواهد علمی مستقیمی وجود ندارد که رژیم غذایی شما را با افزایش مغز مرتبط کند. با این حال ، خوردن یک رژیم غذایی سالم و مملو از غذاهای غنی از مواد مغذی مطمئناً برای سلامت کلی جسمی و روحی شما مفید است.
- هر روز انواع میوه و سبزیجات بخورید تا طیف وسیعی از مواد مغذی را دریافت کنید. این را با غلات کامل ، پروتئین های بدون چربی و چربی های سالم تکمیل کنید.
- غذاهای فاقد مواد مغذی مانند نوشیدنی های شیرین و میان وعده های بسته بندی شده را کاهش دهید.
مرحله 3. در مورد مصرف بنادریل برای کاهش ضربه های مغزی با پزشک خود مشورت کنید
بنادریل رایج ترین نام تجاری آنتی هیستامین دیفن هیدرامین است و برخی از مبتلایان به زپ مغزی ادعا می کنند که این دارو تسکین دهنده است. مشخص نیست که چرا Benadryl کمک می کند ، اما ممکن است ارزش بحث در مورد این گزینه را با پزشک خود داشته باشید.
بنادریل و سایر اشکال دیفن هیدرامین را می توانید بدون نسخه خریداری کنید ، اما قبل از استفاده از آن باید با پزشک خود مشورت کنید. بنادریل می تواند با داروهای دیگر تداخل داشته باشد و در برخی موارد عوارض جانبی قابل توجهی ایجاد کند
مرحله 4. در صورت موافقت پزشک ، مکمل های مختلف را امتحان کنید
هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد مکمل خاصی برای تسکین فشار مغز مفید است. بهترین گزینه شما ممکن است این باشد که یکی از مدعیان را چند روز تا یک هفته امتحان کنید ، و اگر علائم زاپ مغز شما بهبود نیافت ، به سراغ دیگری بروید.
- برخی از مکمل های متداول ذکر شده برای زاپاس مغز شامل امگا 3 ، B12 ، اسپیرولینا و هوپرزین است.
- به دلیل خطر تداخل دارویی یا عوارض جانبی ، قبل از استفاده از مکمل جدید با پزشک خود مشورت کنید.
