کارشناسان معتقدند مالاریا ناشی از انگلی است که از طریق نیش پشه های آلوده منتقل می شود. مالاریا بیشتر در محیط های گرمسیری و نیمه گرمسیری شایع است ، بنابراین اگر در آب و هوای معتدل زندگی می کنید احتمال ابتلا به آن وجود ندارد. تحقیقات نشان می دهد شایع ترین علائم مالاریا تب ، لرز و علائم شبه آنفولانزا است ، اما در صورت عدم درمان ممکن است عوارضی ایجاد شود. اگر مشکوک به مالاریا هستید ، فوراً به پزشک مراجعه کنید تا بتوانید درمان را شروع کنید.
مراحل
قسمت 1 از 2: تشخیص علائم مالاریا
مرحله 1. مراقب تب شدید باشید
یکی از علائم اولیه که با عفونت مالاریا بسیار رایج است ، تب بالا ، حداقل 102 درجه فارنهایت (38.9 درجه سانتی گراد) است. همچنین یکی از اولین علائمی است که در هفت روز (هر چند معمولاً بین 10 تا 15 روز) پس از گزش توسط پشه آلوده ظاهر می شود. اغلب تب به طور تصادفی می آید و می رود. تصور می شود که این مربوط به انتشار انگل های مالاریا به طور گذرا در خون از کبد است.
- حداقل پنج نوع انگل پلاسمودیوم وجود دارد که افراد را آلوده می کند ، اگرچه P. falciparum (عمدتا در آفریقا) و P.vivax (عمدتا در آمریکای لاتین و آسیا) شایع ترین و کشنده هستند.
- تب و سایر علائم اولیه ممکن است خفیف بوده و از عفونت های ویروسی کمتر جدی مانند سرماخوردگی معمولی و آنفولانزا تقلید کند.
- معمولاً علائم تا حدود دو هفته پس از گاز گرفتن ظاهر نمی شوند.
مرحله 2. به لرزش شدید توجه کنید
یکی دیگر از علائم اصلی مالاریا لرزش شدید لرز با دوره های متناوب تعریق است. باز هم ، لرزش لرز معمولی در بسیاری از انواع دیگر عفونت ها است ، اما معمولاً با مالاریا شدیدتر و شدیدتر است. آنها می توانند باعث لرزیدن دندان ها و حتی جلوگیری از خواب شوند. وقتی شدید هستند ، تکان دادن را می توان با تشنج اشتباه گرفت. سرماخوردگی ناشی از مالاریا معمولاً با روکش پتو و یا پوشیدن لباس های گرم بهتر نمی شود.
- اگرچه علائم اولیه مالاریا معمولاً ظرف چند هفته پس از گزش توسط پشه آلوده شروع می شود ، اما برخی از انواع انگل های مالاریا می توانند تا یک سال یا بیشتر در بدن خفته باشند.
- علائم مالاریا ناشی از نیش پشه های ماده آنوفل است که انگل را به جریان خون میزبان تزریق می کند. سپس انگل ها به کبد مهاجرت می کنند و قبل از ایجاد علائم ، یک یا دو هفته در حالت خواب هستند.
مرحله 3. مراقب سردرد و دردهای عضلانی باشید
علائم ثانویه و کمتر اختصاصی مالاریا سردردهای متوسط تا شدید است که اغلب با دردهای خفیف عضلانی همراه است. این علائم ثانویه اغلب مدت کوتاهی پس از علائم اولیه ذکر شده ظاهر می شوند ، زیرا انگل به زمان بیشتری نیاز دارد تا در کبد تکثیر شده و در جریان خون در سراسر بدن پخش شود. سردرد و درد عضلانی نیز در اغلب عفونت های دیگر و همچنین نیش حشرات و عنکبوت های دیگر بسیار شایع است.
- نیش پشه های ماده آنوفل بر خلاف نیش برخی حشرات و عنکبوت های دیگر که می توانند علائم مشابهی را ایجاد کنند ، چندان قابل توجه نیست (یک برجستگی کوچک قرمز ، خارش دار).
- سردردهای اولیه مالاریا معمولاً ماهیتی کسل کننده دارند (مانند سردرد تنشی) ، اما با شروع عفونت و تخریب گلبول های قرمز توسط انگل ها ، می توانند در طبیعت تپنده شوند (بیشتر شبیه میگرن).
- این درد معمولاً بیشتر در عضلات ساق پا و کمر قابل مشاهده است زیرا آنها بزرگتر ، فعال تر و بیشتر از خون آلوده دریافت می کنند.
مرحله 4. به استفراغ همراه با اسهال مشکوک باشید
سایر علائم ثانویه غیر اختصاصی مالاریا استفراغ و اسهال ، چند بار در روز است. آنها اغلب در ترکیب با یکدیگر رخ می دهند ، که علائم اولیه مسمومیت غذایی و سایر عفونت های باکتریایی را تقلید می کند. تفاوت اصلی این است که استفراغ/اسهال ناشی از مسمومیت غذایی طی چند روز از بین می رود ، در حالی که می تواند چند هفته با مالاریا (بسته به نوع درمان) باقی بماند.
- برخلاف اسهال انفجاری و خونی برخی از عفونت های باکتریایی ، به ویژه شیگلا ، معمولاً خون و گرفتگی شدید مالاریا وجود ندارد.
- هنگامی که علائم اولیه و ثانویه آشکار می شوند ، انگل های ایجاد کننده مالاریا را می توان در زیر میکروسکوپ از یک قطره خون آلوده مشاهده کرد - به ویژه اگر نمونه با لکه گیمسا رنگ آمیزی شده باشد.
مرحله 5. علائم پیشرفته را بشناسید
اگر علائم اولیه و ثانویه در حال پیشرفت باشد ، فرد مبتلا را مجبور نمی کند که به دنبال مراقبت های پزشکی و درمان باشد (که ممکن است در کشورهای در حال توسعه امکان پذیر نباشد) ، سپس علائم ظاهر می شوند که نشان دهنده آسیب / آسیب جدی به بدن است. هنگامی که این علائم پیشرفته مالاریا ظاهر می شود ، خطر عوارض سلامتی و مرگ به میزان قابل توجهی افزایش می یابد.
- گیجی ، تشنج های متعدد ، کما و اختلال عصبی نشان دهنده تورم و آسیب مغزی است.
- کم خونی شدید ، خونریزی غیرطبیعی ، تنفس سخت و ناراحتی تنفسی نشان دهنده عفونت پیشرفته خون و درگیری ریه است.
- زردی (زرد شدن پوست و چشم) شواهدی از آسیب و اختلال عملکرد کبد است.
- نارسایی کلیه
- نارسایی کبد
- شوک (فشار خون بسیار پایین)
- طحال بزرگ شده
قسمت 2 از 2: درک عوامل خطر
مرحله 1. نسبت به مناطق گرمسیری توسعه نیافته بسیار محتاط باشید
بزرگترین عامل خطر برای ابتلا به بیماری مالاریا زندگی یا سفر به کشورهای گرمسیری است که عفونت در آن شایع است.
- خطرناک ترین مناطق عبارتند از کشورهای آفریقایی در جنوب صحرای صحرا ، بیشتر شبه قاره آسیا ، هائیتی ، جزایر سلیمان و پاپوآ گینه نو.
- مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) تخمین می زند که 90 درصد از مرگ و میرهای مالاریا در آفریقا اتفاق می افتد - بیشتر در کودکان زیر پنج سال.
- سالانه تقریباً 1 ، 500 مورد مالاریا در ایالات متحده تشخیص داده می شود ، بیشتر در مسافران برگشتی.
مرحله 2. اگر سیستم ایمنی بدن شما ضعیف است ، مراقب باشید
افرادی که دارای سیستم ایمنی نابالغ یا ضعیف هستند ، مستعد ابتلا به انگل های پلاسمودیوم و ابتلا به مالاریا هستند. این گروه شامل نوزادان ، کودکان زیر پنج سال ، زنان باردار ، افراد مسن و بیماران مبتلا به HIV/AIDS است. بنابراین ، اگر در این گروه هستید و/یا کودکان خردسال را با خود همراه نمی آورید ، به کشورهای پرخطر سفر نکنید.
- سیستم ایمنی قوی می تواند با عفونت های مالاریا مبارزه کند ، به این معنی که اکثر افرادی که توسط پشه های آلوده گزیده می شوند یا به این بیماری مبتلا نمی شوند یا فقط علائم کوتاه مدت خفیفی را نشان می دهند.
- مکمل هایی که می توانند سیستم ایمنی بدن شما را تقویت کنند عبارتند از: ویتامین A ، C و D ، روی ، سلنیوم ، اکیناسه ، عصاره برگ زیتون و ریشه گون. توجه داشته باشید که اینها از مالاریا یا پیامدهای آن جلوگیری نمی کند.
مرحله 3. از خون آلوده خودداری کنید
انگل های پلاسمودیوم که باعث مالاریا می شوند در درجه اول کبد ، بلکه گلبول های قرمز خون را نیز آلوده می کنند. در نتیجه ، افراد همچنین می توانند با قرار گرفتن در معرض خون آلوده (آلوده) مالاریا را مبتلا کنند. روشهای متداول انتقال به دلیل خون آلوده شامل انتقال خون ، استفاده از سوزن برای تزریق دارو و زایمان (از مادر آلوده به فرزند متولد نشده اش) است.
- بیماران هموفیلی و افرادی که مقدار زیادی خون از دست می دهند در معرض خطر ابتلا به مالاریا در اثر انتقال خون هستند ، به ویژه اگر در آفریقا یا آسیا زندگی کنند.
- مالاریا به عنوان یک بیماری مقاربتی (STD) در نظر گرفته نمی شود ، اگرچه اگر خون یکی از شرکا وارد جریان خون دیگری شود ، احتمال کمی وجود دارد که از طریق اعمال جنسی به آن مبتلا شود.
مرحله 4. در صورت سفر به مناطق در معرض خطر اقدامات پیشگیرانه انجام دهید
برای جلوگیری از گزش پشه های آنوفل ، از قرار گرفتن بیش از حد در فضای باز اجتناب کنید. آستین بلند ، شلوار بپوشید و تا آنجا که ممکن است پوست را بپوشانید. از دافع حشرات حاوی N ، N-diethyl-meta-toluamide (DEET) یا picaridin) استفاده کنید. اقامت در اتاق هایی با صفحه نمایش خوب یا تهویه مطبوع ؛ و داخل شبکه های تخت خواب شده با حشره کش (مانند پرمترین) بخوابید. علاوه بر این ، مصرف داروهای ضد مالاریا را با پزشک خود در میان بگذارید.
برخی از داروهایی که ممکن است پزشک شما پیشنهاد کند شامل کلروکین ، آتواکون پروژوانیل (ملارون) ، آرتمتر-لومفانترین (کوارتم) ، مفلوکین (لاریام) ، کینین ، کینیدین ، داکسی سایکلین ، کلیندامایسین و آرتسونات (در حال حاضر در ایالات متحده مجوز ندارد)
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- هنگام سفر به کشورهای گرمسیری ، با استفاده از دافع حشرات بر روی پوست خود و استفاده از تختخوابهای تمیز شده با حشره کش ، از نیش پشه اجتناب کنید.
- دانشمندان در سراسر جهان در حال توسعه واکسنی برای جلوگیری از مالاریا هستند ، اگرچه هنوز در دسترس نیست.
- بسیاری از انگل های مالاریا در برابر رایج ترین داروهای مورد استفاده برای درمان عفونت مصون شده اند.
هشدارها
- مالاریا همیشه باید به عنوان یک بیماری بالقوه کشنده در نظر گرفته شود. اگر مشکوک به مالاریا هستید ، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.
- مالاریا علائمی دارد که بسیار شبیه به تعدادی از بیماری های شایع دیگر است. بسیار مهم است که در صورتی که اخیراً به منطقه بومی مالاریا سفر کرده اید ، به پزشک خود اطلاع دهید ، زیرا در غیر این صورت مالاریا می تواند علت بسیار ناچیزی از این علائم شایع باشد و ممکن است در اوایل به آن فکر نشود.
