مالاریا یک بیماری است که اغلب در اثر نیش پشه ناشی از پشه هایی که حامل انگل های مالاریا هستند ایجاد می شود. در صورت عدم درمان ، افراد مبتلا به مالاریا ممکن است عوارض شدید ایجاد کرده و حتی بمیرند. اگرچه در حال حاضر واکسنی علیه مالاریا وجود ندارد ، اما درمان معمولاً در درمان آن بسیار موفق است. درمان موفقیت آمیز بستگی به توانایی شما در شناخت عوامل خطر و علائم و درمان در اسرع وقت دارد.
مراحل
قسمت 1 از 2: تشخیص مالاریا
مرحله 1. تعیین کنید که آیا در معرض بیماری مالاریا هستید یا خیر
اگرچه جمعیت خاصی در معرض خطر بیشتری هستند ، اما هر کسی می تواند به مالاریا مبتلا شود. شما باید از عوامل خطر آگاه باشید تا بدانید آیا احتمال ابتلا به این بیماری وجود دارد یا خیر. در صورت موارد بسیار نادر ، اگر کادر پزشکی در غربالگری اهدا کننده اشتباه کرده باشند ، می تواند از طریق انتقال خون یا پیوند اعضا منتقل شود. به اشتراک گذاشتن سوزن های تزریقی نیز می تواند این بیماری را منتقل کند. با این حال ، از آنجا که این بیماری اغلب توسط نیش پشه منتقل می شود ، بیشتر افراد مبتلا به مالاریا در آب و هوای گرمسیری و نیمه گرمسیری یافت می شوند.
- CDC فهرست کاملی از خطر مالاریا بر اساس کشور ارائه می دهد. کشورهایی که احتمال ابتلا به مالاریا در آنها زیاد است عبارتند از: آنگولا ، کامرون ، چاد ، ساحل عاج و لیبریا و سایر کشورها. کشنده ترین گونه های مالاریا در آفریقا و در جنوب صحرای آفریقا یافت می شود.
- توجه داشته باشید که این خطر نه تنها برای افرادی که در این کشورها زندگی می کنند ، بلکه برای کسانی که در این کشورها سفر می کنند نیز وجود دارد.
مرحله 2. بعد از اینکه در کشوری پرخطر بودید ، علائم آن را مشاهده کنید
دوره مالکیت مالاریا معمولاً هفت تا 30 روز قبل از شروع علائم ظاهر می شود. اما اگر مسافر یک کشور کم خطر هستید ، ممکن است قبل از ورود به این کشور داروهای پیشگیرانه ضد مالاریا مصرف کرده باشید. اگر با وجود آن دارو به مالاریا مبتلا شدید ، این دارو همچنان می تواند پیشرفت بیماری را کند کند. ممکن است ماه ها طول بکشد تا علائم شما ظاهر شوند. برای ایمن بودن ، باید یک سال کامل پس از سفر به یک منطقه پرخطر هوشیار باشید. در طول هر چکاپ در طول آن سال ، سفرهای خود را به پزشک خود یادآوری کنید.
مرحله 3. با انواع مختلف مالاریا آشنا شوید
مالاریا معمولاً در یکی از سه روش مشاهده می شود: به عنوان مالاریای بدون عارضه ، به عنوان مالاریای شدید یا به عنوان عود مالاریا. مالاریای بدون عارضه شایع ترین نوع است ، اما به ندرت در محیط های بیمارستانی مشاهده می شود زیرا مردم آن را با سرماخوردگی ، آنفولانزا یا عفونت ساده اشتباه می گیرند. ساکنان مناطق پرخطر اغلب علائم را به عنوان مالاریای بدون عارضه تشخیص داده و خود به تنهایی آن را درمان می کنند. مالاریای شدید ، از سوی دیگر ، می تواند باعث نارسایی اندام ها شود و به طور بالقوه کشنده است. نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. عودهای بعد از یک دوره اولیه مالاریا اغلب بدون توجه می مانند زیرا ممکن است همیشه علائم قابل توجهی نداشته باشند.
مرحله 4. علائم مالاریای بدون عارضه را بشناسید
مالاریای بدون عارضه می تواند در "حملات" مکرر ظاهر شود که معمولاً بین 6 تا 10 ساعت طول می کشد. در طول این حملات ، بیماران از مرحله سرد ، از طریق مرحله گرم و سپس مرحله تعریق ، پیشرفت می کنند.
- در مرحله سرما احساس سرما و لرز می کنند.
- در مرحله گرم ، تب ، سردرد و استفراغ را تجربه می کنند. کودکان ممکن است دچار تشنج شوند.
- در مرحله تعریق ، بیمار خستگی و تعریق بیش از حد را تجربه می کند در حالی که بدن به دمای طبیعی باز می گردد.
- علائم دیگر شامل زردی پوست ناشی از زردی خفیف و تنفس سریع است.
مرحله 5. علائم مالاریای شدید را با دقت تماشا کنید
بسیاری از افراد علائم غیر اختصاصی مانند خستگی ، سردرد ، تهوع ، استفراغ یا بدن درد دارند. اگر عفونت به مرحله ای برسد که در عملکرد اندام ، خون یا متابولیسم اختلال ایجاد کند ، علائم چشمگیرتر می شوند. مالاریای شدید به طور بالقوه کشنده است و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر با پزشک یا اورژانس خود تماس بگیرید:
- تغییر رفتارهای عجیب
- از دست دادن هوشیاری
- تشنج
- کم خونی (ممکن است رنگ پریده به نظر برسید ، احساس خستگی یا ضعف شدید ، سرگیجه یا ضربان قلب سریع داشته باشید)
- ادرار تیره یا قرمز (از هموگلوبین)
- مشکل در تنفس
- انعقاد غیر طبیعی خون
- فشار خون پایین
- نارسایی کلیه (کاهش ادرار ، ورم پا یا پاها در اثر احتباس مایعات ، درد قفسه سینه یا فشار)
- قند خون پایین (به ویژه در زنان باردار)
مرحله 6. با پزشک متخصص خود تماس بگیرید
صرف نظر از اینکه آیا علائم را نشان می دهید ، همیشه باید هنگام سفر به منطقه ای با خطر بالا بلافاصله به پزشک اطلاع دهید. در حالی که کسانی که در مناطق پرخطر هستند گاهی "منتظر می مانند و می بینند" که آیا مالاریای بدون عارضه پیشرفت می کند ، افراد مناطق کم خطر نباید این کار را انجام دهند. اگر مشکوک به مالاریا هستید ، باید بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید تا آزمایش و درمان شود.
مرحله 7. برای آزمایش خون انجام دهید
برای بررسی خون شما برای وجود انگل هایی که باعث مالاریا می شوند ، پزشک نمونه خون را برای آزمایش در آزمایشگاه می گیرد. حتی اگر اولین آزمایش خون شما برای انگل های مالاریا منفی شود ، پزشک آزمایش را هر هشت تا 12 ساعت به مدت 36 ساعت تکرار می کند.
- پزشک همچنین ممکن است آزمایش سریع خون را برای تعیین خطر ابتلا به مالاریا توصیه کند. اگر آزمایش خون اولیه سریع مثبت باشد ، وی برای تایید تشخیص ، آزمایش خون انجام می دهد.
- پزشک همچنین خون شما را برای CBC آزمایش می کند و عملکرد کبد و احتمالاً سایر اندام ها را آزمایش می کند.
قسمت 2 از 2: درمان مالاریا
مرحله 1. تشخیص و درمان زودهنگام را دریافت کنید
اگرچه مالاریا می تواند خطرناک و کشنده باشد ، اما همچنین یک بیماری بسیار قابل درمان است. در حالی که هنوز واکسنی برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری وجود ندارد ، اما درمان اولیه در مهار و درمان آن بسیار مثر بوده است. موفقیت درمان شما به این بستگی دارد که در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید.
مرحله 2. داروهای تجویز شده خود را مصرف کنید
هنگام تصمیم گیری در مورد نحوه درمان مالاریا ، پزشک گزینه های زیادی برای انتخاب دارد. او بر اساس نوع انگل مالاریا در اسمیر خون شما ، سن شما ، باردار بودن و شدت علائم شما ، رژیم درمانی را برای شما انتخاب می کند. اکثر درمان های مالاریا به صورت خوراکی انجام می شود ، اما بیماران مبتلا به عوارض ممکن است به داروهای IV نیاز داشته باشند. مانند هر موجود زنده ای ، انگل های ایجاد کننده مالاریا می توانند برای مبارزه با داروها سازگار شوند ، اما داروهای زیر میزان موفقیت بالایی دارند:
- کلروکین (آرالن)
- سولفات کینین (کوالاکین)
- هیدروکسی کلروکین (Plaquenil)
- مفلوکین
- ترکیبی از atovaquone و proguanil (Malarone)
مرحله 3. در طول درمان راحت بمانید
بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که در طول روند بهبودی استراحت کافی داشته باشید. از آنجا که گزینه های زیادی برای درمان مالاریا وجود دارد ، همه تجربه یکسانی نخواهند داشت. با این حال ، عوارض جانبی شایع عبارتند از تاری دید ، تهوع ، اسهال ، استفراغ و درد یا ناراحتی معده. برخی از داروها همچنین باعث سوزش سر دل ، بی خوابی ، اضطراب یا کدر شدن ذهنی و سرگیجه یا مشکلات هماهنگی می شوند.
- به بدن خود توجه کنید تا این عوارض جانبی را تشخیص دهد و در صورت مشاهده آنها را به پزشک خود گزارش دهید. آنها ممکن است بتوانند به شما داروهای اضافی برای مبارزه با آنها بدهند.
- برای جلوگیری از سوزش سر دل مایعات زیاد بنوشید.
- اگر دچار استفراغ یا اسهال می شوید ، مایعات به ویژه مهم هستند. شما از طریق این عوارض جانبی مقدار زیادی آب را از دست می دهید و باید بدن خود را تا حد ممکن سالم نگه دارید.
- برای درمان ناراحتی معده به رژیم غذایی ملایم پایبند باشید.
- پای خود را کنار گذاشته و در صورت داشتن مشکلات هماهنگی ، بیش از حد به خود فشار نیاورید.
- پزشک شما را از نظر علائم کم آبی ، کم خونی و تشنج تحت نظر خواهد داشت. او مراقب عوارضی است که بر اندام شما تأثیر می گذارد.
مرحله 4. صبر کنید تا تب فروکش کند
درمان مالاریا تهاجمی و سریع عمل می کند. اگر همه چیز طبق برنامه پیش رفت و هیچ گونه عارضه ای برای شما پیش نیامد ، تب شما باید ظرف 36-48 ساعت از بین برود. در بیشتر موارد ، انگلی که باعث مالاریا می شود ظرف دو تا سه روز کاملاً از سیستم شما خارج می شود و ظرف دو هفته بهبود می یابید.
پزشک در حین درمان مالاریا به آزمایش اسمیر خون شما ادامه می دهد. اگر درمان موفقیت آمیز باشد ، با هر لکه بینی تعداد انگل های مالاریا در خون شما کاهش می یابد
مرحله 5. برای جلوگیری از عود ، پرایماکین مصرف کنید
اگرچه ممکن است دوره اولیه بیماری مالاریا از بین برود ، اما بیماری می تواند سالها پس از آن به صورت پراکنده عود کند. اگرچه این اغلب بدون علائم قابل توجه اتفاق می افتد ، اما ممکن است در طول عود علائم آنفلوآنزا را احساس کنید. در هر صورت ، شما می خواهید تا آنجا که می توانید از بازگشت عفونت جلوگیری کنید. پریماکین یک داروی ضد مالاریا است که پس از آنکه داروهای دیگر انگل های مالاریا را در خون شما از بین بردند ، مصرف می شود.
- دو هفته پس از گذر مالاریا ، مصرف پرایماکین را شروع خواهید کرد.
- دوز و طول درمان بر اساس مورد خاص شما تعیین می شود: چه نوع عفونت داشته اید و چگونه به درمان واکنش نشان داده اید. اغلب ، یک دوره دو هفته ای توصیه می شود.
- دستور پزشک خود را دقیقاً دنبال کنید. به هیچ وجه دوزها را بالا یا پایین تنظیم نکنید و دارو را طبق برنامه دقیق تجویز شده مصرف کنید.
مرحله 6. از نیش بیشتر پشه اجتناب کنید
اگر در منطقه ای کم خطر زندگی می کنید ، هنگام بهبودی از مالاریا به مناطق پرخطر سفر نکنید. نیش اضافی پشه ممکن است فاجعه بار باشد. اگر در منطقه ای زندگی می کنید که مالاریا شایع است ، تا آنجا که ممکن است از خود محافظت کنید.
- حتی در هوای گرم پوست خود را با شلوار و آستین بلند بپوشانید.
- از دافع حشرات در هر زمان استفاده کنید.
- به طور خاص به دنبال محصولات حاوی DEET ، پیکاریدین ، روغن اکالیپتوس لیمو (OLE) یا PMD یا IR3535 باشید. بسته بندی را بررسی کنید تا مطمئن شوید محصولات شما دارای این مواد شیمیایی موثر هستند.
- شمع های دافع پشه ها را روشن کنید تا پشه ها از منطقه شما دور شوند.
- در مناطق تحت تهویه و تهویه مطبوع بمانید که احتمال پشه در آنها کمتر است.
- هنگام خواب در مناطق آلوده به پشه از تختخواب استفاده کنید.
نکات
- در صورت امکان ، از کمپ زدن یا گذراندن مدت زمان طولانی در مناطقی که آب ایستاده وجود دارد ، خودداری کنید. قابلمه ها و تابه ها را از آب خالی نگه دارید. ظروف باز برای آب آشامیدنی باید پوشانده شود. پشه ها از قسمت هایی از آب ایستاده برای تخم گذاری استفاده می کنند.
- از حشره کش ها و اسپری های حشرات پرنده برای کاهش تعداد پشه ها در مناطقی که مدت زمان قابل توجهی را در آنجا خواهید گذراند ، استفاده کنید.
- پشه ای که حملات مالاریا را در شب منتقل می کند. سعی کنید فعالیتهایی را برنامه ریزی کنید که به شما امکان می دهد بین غروب تا سحر در مناطق حفاظت شده باشید.
- هنگام انتخاب دافع حشرات ، به دنبال محصولاتی باشید که درصد بیشتری از ماده دافع فعال را برای مدت طولانی تری دارند. به عنوان مثال یک فرمول 10٪ DEET ممکن است فقط یک تا دو ساعت از شما محافظت کند. از سوی دیگر ، مطالعات نشان داده است که اثر غلظت DEET در 50 ps به بالای خود می رسد و غلظت های بالاتر از این تعداد هیچ افزایش در مدت زمان ارائه نمی دهد.
- در صورت امکان ، در محله ها یا محله های دارای صفحه نمایش تهویه مطبوع بمانید.
- لباس های آستین بلند بپوشید.
- اگر قصد دارید از مناطق پرخطر بازدید کنید ، در مورد داروهای پیشگیرانه ضد مالاریا با پزشک خود مشورت کنید.
هشدارها
- عفونت با پلاسمودیوم فالسیپاروم (یک نوع مالاریا) در صورت عدم درمان فوری ، ممکن است باعث تشنج ، گیجی ذهنی ، نارسایی کلیه ، کما و مرگ شود.
- قبل از سفر به خارج از کشور داروهای ضد مالاریای خود را خریداری کنید. افراد در کشورهایی که در معرض خطر بالای بیماری مالاریا هستند ، داروهای "تقلبی" یا نامرغوب را به مسافران می فروشند.
