اورولوژیست ها نوعی پزشک هستند که در زمینه اختلالات و بیماری های دستگاه ادراری و دستگاه تناسلی تخصص دارند. آنها یک نوع متخصص پزشکی هستند و در بیمارستان ها ، مراکز خصوصی و کلینیک های باروری یافت می شوند. برای متخصص اورولوژی ، در یک دانشگاه 4 ساله معتبر شرکت کنید. معدل خوبی را حفظ کرده و پس از فارغ التحصیلی از MCAT برای درخواست دانشکده پزشکی استفاده کنید. در دانشکده پزشکی ، متخصص اورولوژی باشید. پس از فارغ التحصیلی از دانشکده پزشکی ، اقامت و بورسیه تخصصی خود را تکمیل کنید. پس از دانشگاه ، انتظار داشته باشید که 10-14 سال را در آموزش بگذرانید تا متخصص اورولوژی مجوز شوید.
مراحل
قسمت 1 از 5: پزشک شدن
مرحله 1. کسب مدرک کارشناسی و اخذ MCAT برای واجد شرایط بودن برای تحصیل در رشته پزشکی
در یک کالج 4 ساله شرکت کنید و در هر رشته مدرک بگیرید. پس از فارغ التحصیلی از مدرسه ، در MCAT ثبت نام کنید ، که آزمون استاندارد برای دانشکده های پزشکی است. MCAT را انتخاب کنید و تا آنجا که ممکن است شانس ورود به برنامه های رقابتی را افزایش دهید. پس از کسب نمرات خود ، با برنامه های اورولوژی به انواع دانشکده های پزشکی مراجعه کنید.
- رشته خاصی برای دانشکده پزشکی مورد نیاز نیست ، اما برای موفقیت در پزشکی نیاز به درک جامع از زیست شناسی ، شیمی و آناتومی دارید. تا آنجا که ممکن است دوره های علمی زیادی را در یک علم سخت مانند زیست شناسی بگذرانید تا بتوانید به خوبی از علوم مطلع شوید.
- MCAT مخفف آزمون پذیرش کالج پزشکی است. بسته به محل زندگی شما ممکن است نام آزمون ورودی دانشکده پزشکی متفاوت باشد.
- مدارس پزشکی خوب معمولاً حداقل معدل مورد نیاز 3.5 را دارند. برای اطمینان از برآوردن شرط معدل ، سخت مطالعه کنید و تمام کارهای خود را تکمیل کنید.
مرحله 2: 4 سال در دانشکده پزشکی شرکت کنید و در اورولوژی تخصص داشته باشید
دانشکده پزشکی بسیار فشرده است و تکمیل آن حداقل 4 سال طول می کشد. آناتومی ، زیست شناسی انسان ، شیمی و آسیب شناسی را مطالعه کنید. شما خواهید آموخت که چگونه با بیماران صحبت کنید ، آزمایش های تشخیصی انجام دهید و با بیماران اخلاقی رفتار کنید. چند سال اول عمدتا در کلاس درس و آزمایشگاه انجام خواهد شد ، اما دو سال اخیر شامل تمرینات عملی بیشتر خواهد بود.
- دانشکده پزشکی در ابتدا سخت است. آماده باشید که ساعت های زیادی را برای مطالعه و حفظ اطلاعات صرف کنید. با تلاش و پشتکار کافی ، به زودی در عادات مطالعه خود ریتمی ایجاد خواهید کرد.
- در سومین سال تحصیل در رشته پزشکی ، اورولوژی را به عنوان تخصص خود انتخاب کنید. شروع به گذراندن دوره های تخصصی در موضوعات اورولوژی مانند سلامت کلیه ، بیماری های مجاری ادراری و عوارض ناشی از افزایش سن کنید.
- دانشکده پزشکی در هر کشوری متفاوت است. به عنوان مثال ، برای تبدیل شدن به یک متخصص اورولوژی در هند ، به 6 سال مدرسه پزشکی نیاز خواهید داشت.
- بسته به محل زندگی ، به احتمال زیاد حداقل 3 ماه آموزش جراحی و 6 ماه تحقیقات اختصاصی در کنار کلاس های تخصصی خود برای تخصص در اورولوژی نیاز دارید.
مرحله 3. اقامت خود را در طول 4-8 سال تکمیل کنید
پس از اتمام تحصیلات پزشکی ، به شما موقعیت اقامت اختصاص داده می شود. به عنوان یک ساکن ، شما با سایه زدن به متخصص اورولوژی ، مشاهده تعاملات بیمار و پرسیدن س startالات خود را آغاز خواهید کرد. سپس کارهای اولیه را انجام می دهید ، مانند گرفتن اطلاعات اولیه نمودار ، انجام معاینات ساده و ثبت اسناد و مدارک. در اواخر اقامت خود ، شما به صورت محدود و به عنوان یک پزشک تمام وقت فعالیت خواهید کرد.
- شما به طور معمول سالانه 50 ، 000-60 ، 000 دلار به عنوان مقیم دریافت خواهید کرد.
- این شرایط بسته به کشوری که در آن زندگی می کنید ممکن است متفاوت باشد. به طور معمول ، هر متخصص اورولوژی نیاز به آموزش جراحی و تحقیق دارد.
نکته:
اقامتگاه ها برای هر تخصص متفاوت است. برای متخصصان اورولوژی ، اگر در یک نوع خاص از اورولوژی تخصص دارید ، معمولاً 6-7 سال طول می کشد. حداقل زمان اقامت اورولوژی 4 سال است.
قسمت 2 از 5: تخصص در اورولوژی
مرحله 1. نحوه تشخیص و درمان بیماریهای ادراری و تناسلی را بیاموزید
در کلاسهای اورولوژی و رزیدنت خود ، با مثانه ، مجاری ادراری ، دستگاه تناسلی و شرایط عضلانی مرتبط آشنا شوید. نحوه تشخیص علائم ، سفارش آزمایش خون و ادرار و تفسیر داده های معاینات خود را مطالعه کنید. همچنین خواهید آموخت که چگونه داده های نمودار را تفسیر کنید و از بیماران در مورد سابقه پزشکی آنها سوال کنید. تسلط بر این اطلاعات برای تبدیل شدن به یک متخصص اورولوژی ضروری است.
مرحله 2. با تکمیل بورس تحصیلی ، در یک نوع خاص از اورولوژی تخصص بگیرید
اگر می خواهید در جراحی ، سلامت زنان ، تولید مثل مردان یا زمینه های دیگر تخصص داشته باشید ، یک برنامه بورسیه 2 ساله را تکمیل کنید. در کلاس های متمرکز بر تخصص خاص خود شرکت کرده و اقامت 1-2 ساله دیگر را با یک متخصص در زمینه مورد نظر خود تکمیل کنید.
- می توانید از طریق دانشکده پزشکی خود یک بورسیه را تکمیل کنید یا در برنامه دیگری شرکت کنید.
- برای تبدیل شدن به یک متخصص اورولوژی در انگلستان ، شما باید دوره های آموزشی تخصصی را علاوه بر تحصیلات استاندارد خود تکمیل کنید. تکمیل این کار 2 سال دیگر طول می کشد.
مرحله 3. برای دریافت مجوز ، معاینه هیئت پزشکی را پشت سر بگذارید
برای امتحان ثبت نام کنید و آن را در یک مرکز آزمایش خصوصی تکمیل کنید. این امتحان همه چیزهایی را که در دانشکده پزشکی آموخته اید را پوشش می دهد و نشان می دهد که با همه چیزهایی که برای اورولوژیست لازم است آشنا هستید. هنگامی که در امتحان شرکت می کنید ، نمره ، رونویسی و مدرک تکمیل اقامت خود را به هیئت پزشکی ایالت خود ارسال کنید تا پزشک مجاز باشید.
اگر تا اینجا پیش رفته اید ، احتمال قبولی در آزمون هیئت پزشکی بسیار زیاد است. حتی اگر این کار را نکنید ، می توانید بار دوم آن را بگیرید
قسمت 3 از 5: یافتن کار
مرحله 1. یک CV ایجاد کنید که نشان دهنده تجربه بالینی شما به عنوان متخصص اورولوژیست باشد
CV مختصر رزومه است و اساساً رزومه ای عمیق است که تحصیلات و تجربه کاری شما را دقیق تر از رزومه استاندارد مورد بررسی قرار می دهد. تحصیلات ، برنامه اقامت ، تجربه تحقیق و هرگونه گواهینامه ای را که کسب کرده اید ذکر کنید. یک بخش جداگانه برای تخصص خود ایجاد کنید و توضیحات مفصلی درباره آنچه که واجد شرایط انجام دادن در زمینه خود هستید بنویسید.
متخصصان اورولوژی تقاضای زیادی دارند و نسبت به پزشکان سایر تخصص های پزشکی ، راحت تر کار پیدا می کنند
نکته:
با حداقل 5 استاد و متخصص پزشکی تماس بگیرید و از آنها بخواهید که توصیه نامه برای شما بنویسند. در صورت امکان ، نامه ای از سرپرست اقامت خود دریافت کنید.
مرحله 2. برای کار به عنوان اورولوژیست استاندارد به بیمارستان ها مراجعه کنید
اکثریت قریب به اتفاق متخصصان اورولوژی در شبکه های بزرگ بیمارستانی کار می کنند و بیماران خود را از پزشکان مراقبت های اولیه دریافت می کنند. برای یافتن بیمارستان هایی که در منطقه شما استخدام می کنند ، آنلاین جستجو کنید. رزومه و توصیه نامه خود را ارسال کنید. پس از دریافت پیشنهاد ، در مصاحبه شرکت کنید و موقعیت را بپذیرید.
- پزشکان معمولاً چند دور مصاحبه را قبل از ارائه موقعیت برای آنها انجام می دهند. این فرآیند می تواند مدت زمان زیادی طول بکشد ، بنابراین اگر بلافاصله کار پیدا نکردید ناامید نشوید.
- انتظار می رود که سالانه 300 ، 00-500 ، 000 دلار به عنوان اورولوژیست درآمد داشته باشید.
مرحله 3. در کلینیک های خصوصی به دنبال بازشوها باشید تا در محیط کوچکتر کار کنید
اگر می خواهید تجربه کاری صمیمی تری داشته باشید ، به دنبال موقعیت های اورولوژی در کلینیک های خصوصی کوچکتر باشید. جستجوی آنلاین برای یافتن دهانه در کلینیک های سالمندان ، خانواده یا اورولوژی. به عنوان یک پزشک در کلینیک کوچکتر ، شما با یک جمعیت شناسی منحصر به فرد کار خواهید کرد و به نوع خاصی از مراجعان رسیدگی می کنید. اگر می خواهید روابط نزدیکی با بیماران خود در محیطی صمیمی تر برقرار کنید ، این یک انتخاب عالی است. برای یافتن موقعیت در یک کلینیک خصوصی ، رزومه ارسال کنید و در مصاحبه های خود حاضر شوید.
یافتن این موقعیت ها دشوارتر است ، اما معمولاً تقریباً برابر با اورولوژیست های استاندارد در بیمارستان است
مرحله 4. بر اساس تخصص خود به عنوان متخصص اورولوژی ، منافذ منحصر به فردی را دنبال کنید
اگر در زمینه بهداشت باروری تخصص دارید ، می توانید در کلینیک های باروری به دنبال موقعیت باشید. اگر در جراحی تخصص دارید ، به دنبال جراحان باشید. اگر بر اورولوژی کودکان متمرکز شده اید ، در بیمارستان های کودکان دارای بخش های اورولوژی به دنبال بازشو باشید. تخصص های مختلف دارای مسیرهای شغلی منحصر به فردی هستند که می توانند دنبال کنند ، بنابراین بر اساس رشته تحصیلی خاص خود ، رشته هایی را انتخاب کنید.
همچنین می توانید یک موقعیت اورولوژی استاندارد را دنبال کنید. شما مجبور نیستید فقط در زمینه تخصصی کار کنید زیرا در زمینه خاصی تأیید شده اید
قسمت 4 از 5: کار با بیماران
مرحله 1. با بیماران همدرد باشید و از لحن آرامش بخش استفاده کنید
با توجه به موضوع تخصص شما ، بسیاری از بیماران بیشتر از آنچه در مطب پزشک هستند عصبی می شوند. به عنوان متخصص اورولوژی ، معاینه کنید و خود را با لحنی دوستانه معرفی کنید. وقتی به بیماران سلام می کنید لبخند بزنید و وقتی با آنها درباره آنچه که آنها را آزار می دهد صحبت می کنید ، همدرد باشید. بیماران آینده شما ممکن است بسیار عصبی باشند ، بنابراین تا آنجا که می توانید آنها را آرام کنید.
- به بیماران خود اطلاع دهید که مشکلات دستگاه ادراری با مشکلات سایر قسمت های بدن انسان تفاوتی ندارد. این کاملاً طبیعی است و هیچ چیزی برای بیماران وجود ندارد که از آن شرمنده باشند.
- بسیاری از مردم تمایلی به صحبت درباره موضوعاتی که بر مثانه ، عادات ادرار و اندام تناسلی آنها تاثیر می گذارد ندارند ، بنابراین بسیار مهم است که متخصصان اورولوژی با بیماران برخورد صمیمی داشته باشند.
مرحله 2. با بیماران مصاحبه کرده و علائم آنها را بپرسید
هر معاینه خوب با مصاحبه شروع می شود. از هر بیمار در مورد آنچه که در حال گذر است بپرسید و از او بخواهید تا آنجا که ممکن است جزئیات بیشتری ارائه دهد. از علائم اولیه برای پرسیدن سوالات بعدی استفاده کنید تا بتوانید علائم آنها را به شرایط و بیماریهایی که منطقی هستند محدود کنید.
به عنوان مثال ، اگر بیمار از درد هنگام ادرار کردن شکایت دارد ، از او بپرسید که آیا برای بیماری های مقاربتی آزمایش شده است یا خیر. اگر آنها دارند ، می توانید STD ها را رد کنید. اما اگر شما هرگز س askedال نمی پرسیدید ، آنها هرگز اطلاعات را داوطلب نمی کردند
مرحله 3. در مورد گزینه های درمانی شرایط اورولوژیکی بحث کنید
به طور کلی ، متخصصان اورولوژی باید به دنبال گزینه های کم تهاجم باشند زیرا دستگاه ادراری و دستگاه تناسلی قسمت های حساس بدن انسان هستند. هر بیمار را از طریق فرایند فکر خود در مورد تشخیص اولیه و گزینه های درمانی احتمالی خود صحبت کنید.
به عنوان مثال ، ممکن است بگویید ، "من فکر می کنم شما ممکن است کیست داشته باشید ، که مطمئناً قابل درمان است ، اما برای تأیید تشخیص باید آزمایش های بعدی را سفارش دهم. در عین حال ، چندین دارو وجود دارد که می توانم به شما کمک کنم. " سپس ، مزایا و معایب هر داروی بالقوه را توضیح دهید
مرحله 4. بیماران را برای اطلاعات بیشتر به متخصصان دیگر ارجاع دهید
مانند بسیاری از متخصصان دیگر ، پزشکان مراقبت های اولیه اغلب علائم پیچیده را اشتباه می گیرند و تصور می کنند که بیمار باید به اورولوژیست مراجعه کند. بسیاری از بیماران شما باید به بخش دیگری ارجاع داده شوند. اغلب ، علائم بیمار باعث ایجاد علائم خارج از مجاری ادراری و کلیه ها می شود. برای این بیماران ، می توانید با دریافت کمک خارجی از متخصص که می تواند این علائم را تفسیر کند ، در مورد آنچه در جریان است بیشتر بیاموزید.
قسمت 5 از 5: سفارش آزمایشات و درمان بیماریها
مرحله 1. سفارش آزمایشات تشخیصی و انجام معاینات
شما به عنوان متخصص اورولوژیست اغلب نمونه های ادرار را سفارش می دهید و از بیماران خود می خواهید که در یک فنجان ادرار کنند. نمونه ادرار برای آزمایش در آزمایشگاه ارسال می شود. اگر فکر می کنید ممکن است مشکل زمینه ای دیگری وجود داشته باشد ، می توانید آزمایش خون یا سایر آزمایشات تشخیصی را سفارش دهید.
در مقایسه با سایر پزشکان ، متخصصان اورولوژی در مورد آزمایش های تشخیصی خوش شانس هستند. پزشکان دیگر باید بین ده ها گزینه را انتخاب کنند ، در حالی که متخصصان اورولوژی عمدتا به آزمایشات ادرار و خون تکیه می کنند ، زیرا اکثر علائم دستگاه ادراری به این شکل تشخیص داده می شود
مرحله 2. داده های آزمایش ادرار و خون را برای رسیدن به تشخیص تفسیر کنید
متخصصان اورولوژی اغلب باید سطح هورمون ها ، تعداد اسپرم و ترکیبات شیمیایی ادرار را برای تشخیص تشخیص دهند. شما داده های آزمایش را با هر بیمار مورد بحث قرار می دهید تا مطمئن شوید که آنها چگونه به نتیجه گیری خود رسیده اند. شما همچنین باید با هر بیمار از طریق تشخیص های احتمالی صحبت کنید و نتایج را بر اساس درک علائم خود مورد بحث قرار دهید.
نکته:
غیرممکن است که کسی بدون سابقه پزشکی بتواند داده های آزمایشات تشخیصی را تفسیر کند ، بنابراین حتماً توضیح دهید که هر آزمایش پس از بازگشت نتایج به چه معناست!
مرحله 3. بیماران خود را درمان کنید و پس از 2-3 ماه با آنها پیگیری کنید
براساس هر بیمار که تشخیص می دهید ، دارو ، فیزیوتراپی یا درمان های جراحی را سفارش دهید. به عنوان متخصص اورولوژی ، داروها را به داروخانه ها ارسال می کنید و در صورت نیاز بیماران را به مراکز درمانی ارجاع می دهید. شما همچنین قرار ملاقات های بعدی را برای بیمارانی که تحت درمان قرار می دهید ، سفارش می دهید تا مطمئن شوید که درمان شما مثر بوده است.
- اگر متخصص اورولوژی جراحی نیستید ، باید بیماران را برای جراحی به پزشک یا بخش دیگری ارجاع دهید.
- معاینات پیگیری مهم هستند زیرا خواهید فهمید که درمان شما چقدر خوب عمل کرده است. همچنین به شما این امکان را می دهد که با عوارض جانبی مزمن داروها مقابله کنید.
