صرع یک نگرانی جدی پزشکی است. تشنج می تواند مانع کنترل عضلات ، بینایی ، گفتار و/یا حس آگاهی فرد شود ، یا حتی ممکن است باعث تکان شدید یا از دست دادن هوشیاری فرد شود. به این ترتیب ، افراد مبتلا به صرع باید اقدامات ایمنی بیشتری را در خانه و خارج از خانه انجام دهند. علاوه بر این ، در صورت مواجهه با فردی که دچار تشنج شده است ، برخی اقدامات را می توانید انجام دهید.
مراحل
روش 1 از 3: انجام بررسی ایمنی در خانه خود
مرحله 1. از خود در برابر کبودی یا شکستگی محافظت کنید
شایع ترین آسیب هایی که در هنگام تشنج ایجاد می شود کبودی و شکستگی است. برای جلو انداختن سطوح سخت و جلوگیری از حرکت و سقوط زودتر قدم بردارید.
- کفپوش های سخت را با فرش یا موکت بپوشانید.
- راه پله را عاری از موانع نگه دارید.
- در صورت سقوط یک فرش یا فرش بسیار نرم در پایین پله ها قرار دهید.
- اطمینان حاصل کنید که هیچ سیم یا سیم دیگری وجود ندارد که بتوانید از آنها عبور کنید.
- در صورت امکان از دستگاه های بی سیم استفاده کنید.
- تخت خود را پایین زمین قرار دهید و/یا در صورت سقوط ، بالشتک هایی در اطراف تخت خود قرار دهید.
مرحله 2. کاهش خطر سوختگی
تشنج می تواند هنگام پخت و پز ، ایستادن در نزدیکی شوفاژ یا سشوار کشیدن موها رخ دهد. برای پیشگیری از سوختگی ، سوزش و سایر صدمات ناشی از گرما زودتر قدم بردارید.
- به جای اجاق گاز/برقی از مایکروویو استفاده کنید.
- مطمئن شوید که هیچ طنابی از وسایل گرم شده نمانده باشد.
- محافظ ها را روی بخاری ها و شوفاژها قرار دهید.
- هنگام تنها بودن از استفاده از وسایل گرم (مانند سشوار) خودداری کنید.
- اطمینان حاصل کنید که همه آشکارسازهای دود به درستی کار می کنند.
مرحله 3. از آسیب های حمام جلوگیری کنید
حمام می تواند خطرات زیادی را برای فرد مبتلا به صرع ایجاد کند. خوشبختانه شما می توانید قدم هایی را بردارید تا حمام خود را به مکان امن تری تبدیل کنید.
- به جای حمام دوش بگیرید.
- از کسی بخواهید با شما در حمام بماند ، یا بیرون درب خانه منتظر بمانید و به آن گوش دهید.
- به جای استفاده از قفل ، علامت "اشغال شده/خالی" را بیرون درب حمام خود قرار دهید.
- در حمامی داشته باشید که "به بیرون" باز شود. به این ترتیب اگر به دروازه بیفتید ، مانع از ورود کسی نمی شوید.
- اطمینان حاصل کنید که وسایل حمام تا آنجا که ممکن است به دیوار نزدیک شوند تا خطر ضربه به سر شما کاهش یابد.
مرحله 4. دزدگیرها را نصب کنید
این می تواند ایمنی و آرامش را برای نصب زنگ هشدار در خانه شما ارائه دهد. این دستگاه ها می توانند به کسی (یا شخصی در خانه با شما ، یا فردی در مکان دور ، بسته به زنگ هشدار) به شما اطلاع دهند که آیا دچار تشنج شده اید. این دستگاه ها در انواع مختلفی با قیمت های مختلف عرضه می شوند. در اینجا نمونه ای از موارد موجود است:
- مانیتورهای کودک و سایر دستگاه های "گوش دادن"
- مانیتورهای بصری
- زنگ هشدار سقوط (که در صورت برخورد فردی به زمین) می تواند فعال شود
- زنگ های تلفن (که در صورت نیاز به کمک با کنترل از راه دور قابل کنترل هستند)
- ساعت های هوشمند (که می تواند در صورت تشنج به کسی اطلاع دهد).
روش 2 از 3: ایمن ماندن در بیرون
مرحله 1. تشنج های خود را پیگیری کنید
وقتی مبتلا به صرع هستید ، برخی فعالیتها می توانند خطرات بیشتری را تحمیل کنند. با این حال ، عوامل خطر برای همه متفاوت است. شما می توانید با ثبت یک گزارش دقیق از فعالیت های تشنج خود ، میزان خطر خود را درک کنید. این گزارش می تواند به شما در تعیین میزان احتمال تشنج در طول یک فعالیت خاص کمک کند. از یک دوست یا یکی از اعضای خانواده خود که زمان زیادی را با شما می گذراند بخواهید به شما در پیگیری موارد زیر کمک کند:
- آنچه در طول تشنج شما اتفاق می افتد.
- تشنج های شما معمولاً چقدر طول می کشد؟
- هر چند وقت یکبار اتفاق می افتند؟
- چه چیزی باعث تشنج شما می شود؟
- آیا قبل از وقوع تشنج اخطار می دهید؟
- بعد از تشنج چقدر خوب می شوید؟
مرحله 2. ریسک مربوط به یک فعالیت را ارزیابی کنید
خطرناک ترین شرایط برای افراد مبتلا به صرع مواردی است که شامل ارتفاع ، ترافیک ، آب یا منابع گرما/قدرت می شود. ممکن است برای مدتی پس از تشنج رانندگی نکنید یا اگر تشنج های شما مکرر باشد یا کنترل آن سخت باشد. این ممکن است در ابتدا دشوار باشد ، اما مهم است که از توصیه های تیم پزشکی خود پیروی کنید. علاوه بر این ، با چه کسی خواهید بود و چه کاری انجام می دهید در ایمنی شما نقش دارد. پس از بررسی خطرات ، بهتر می توانید تصمیم بگیرید که آیا فعالیتی برای شما مناسب است یا خیر. قبل از شروع فعالیت ، سوالات زیر را از خود بپرسید:
- فعالیت در چه زمان و کجا انجام می شود؟
- آیا افراد دیگر با شما خواهند بود؟
- آیا تجهیزات خطرناکی وجود دارد؟
- چقدر با کمک (در صورت نیاز) فاصله خواهید داشت؟
مرحله 3. یک دوست بیاورید
یکی از ساده ترین و م effectiveثرترین راهها برای کاهش خطر هنگام بیرون رفتن ، همراه داشتن یک دوست است. در صورت بروز تشنج داشتن دوستی که از وضعیت شما آگاه است می تواند به شما کمک کند و/یا در صورت نیاز با کمک تماس بگیرید. به علاوه ، انجام فعالیت با یک دوست همیشه سرگرم کننده تر از انجام آن به تنهایی است.
مرحله 4. درخواست تجهیزات اضافی
ممکن است درخواست برخی تجهیزات اضافی بتواند تجربه شما را ایمن تر کند و به شما در کاهش خطر آسیب کمک کند. این می تواند شامل جلیقه نجات (در صورت نزدیک بودن به آب) ، کلاه ایمنی یا مهار اضافی (در صورت کوهنوردی) یا استفاده از کمربند ایمنی (در واگن برقی یا وسیله نقلیه دیگر) باشد. تلفن قبلی را در نظر بگیرید تا ببینید آیا چنین اقامتگاهی در اختیار شما قرار می گیرد یا خیر.
مرحله 5. از یک ساعت هوشمند استفاده کنید
”ساعت هوشمند وسیله ای است که می تواند در صورت تشنج با یکی از اعضای خانواده یا خدمات پرستاری تماس بگیرد. یک ساعت هوشمند همچنین می تواند آنها را از موقعیت مکانی شما مطلع کند. اگرچه این دستگاه ها می توانند گران قیمت باشند ، اما می توانند خطر آسیب دیدگی شما را تا حد زیادی کاهش دهند و به شما در انجام فعالیت های بیشتر با اطمینان کمک کنند.
مرحله 6. یک کارت پزشکی و/یا دستبند به همراه داشته باشید
هر زمان که از خانه خارج می شوید ، اما مخصوصاً اگر فعالیتی انجام می دهید که ممکن است خطرناک باشد ، کارت پزشکی همراه داشته باشید یا دستبند طبی بپوشید. این می تواند به شما اطمینان دهد که در صورت بروز تشنج مراقبت مناسب را دریافت می کنید.
روش 3 از 3: ارائه کمک به افرادی که دچار تشنج می شوند
مرحله 1. فرد را روی زمین بگذارید
تشنج "بزرگ مال" ، که به آن تشنج "تونیک کلونیک عمومی" نیز گفته می شود ، احتمالاً همان چیزی است که هنگام تصور یک تشنج به آن فکر می کنید. این نوع تشنج ممکن است باعث زمین خوردن ، فریاد زدن ، تکان دادن یا از دست دادن هوشیاری فرد شود. اگر با فردی مبتلا به این نوع تشنج مواجه شدید ، اولین کاری که باید انجام دهید این است که به او کمک کنید تا روی زمین دراز بکشد.
- هنگامی که آنها روی زمین هستند ، فرد را به یک طرف بدن خود بچرخانید.
- این به تنفس آنها کمک می کند.
مرحله 2. ناحیه اطراف فرد را پاک کنید
تا جایی که می توانید مبلمان یا سایر وسایل را از شخص دور کنید. به هر چیزی تیز ، آشکار یا سخت توجه ویژه ای داشته باشید. برای جلوگیری از صدمه به فرد حلقه وسیعی در اطراف او بدهید.
مرحله 3. چیزی نرم زیر سر آنها قرار دهید
یک بالش ، پتوی تا شده ، ژاکت تا شده یا هر چیزی نرم را زیر سر فرد قرار دهید. این به محافظت از سر و گردن آنها در برابر آسیب کمک می کند.
شما همچنین می خواهید عینک آنها را بردارید
مرحله 4. لباس های دور گردن را شل کنید
اگر روسری ، کراوات یا پیراهن دکمه دار پوشیده اند ، این لباس را تا جایی که می توانید باز کنید. لباس های محدود کننده در اطراف گردن ممکن است تنفس را برای آنها مشکل کند.
مرحله 5. به فرد آرامش دهید
در طول تشنج ، فرد به احتمال زیاد می تواند شما را بشنود و درک کند. آرام صحبت کنید و سعی کنید آنها را آرام کنید. به آنها اطلاع دهید که تشنج تمام می شود فقط چند دقیقه است و به آنها بگویید که همه چیز خوب است.
ممکن است بگویید: "اشکالی ندارد. من با تو می مانم می توانیم ساعت را با هم تماشا کنیم. این فقط یک یا دو دقیقه طول می کشد."
مرحله 6. به دنبال یک دستبند طبی باشید
هر زمان که با فردی تشنج می کنید ، فوراً دستبند طبی را بررسی کنید. یک دستبند ممکن است تشخیص صرع یا نگرانی دیگری در مورد سلامتی را به شما نشان دهد. اگر باید با خدمات اورژانس تماس بگیرید ، به این اطلاعات نیاز خواهید داشت.
- اینها معمولاً دستبندهای فلزی کوچکی هستند که روی مچ بسته می شوند.
- همچنین ممکن است شخصی یک خالکوبی پزشکی داشته باشد که این اطلاعات را منتقل می کند.
