نارسایی کلیوی ، که به نارسایی کلیه نیز معروف است ، شرایطی است که می تواند دو شکل متفاوت داشته باشد: حاد ، هنگامی که خود را بسیار ناگهانی نشان می دهد و مزمن ، هنگامی که به تدریج طی حداقل سه ماه رشد می کند. نارسایی حاد کلیه می تواند منجر به نارسایی مزمن کلیه شود. در طول هر دو نوع نارسایی کلیوی ، کلیه های شما قادر به انجام عملکردهای لازم برای سالم ماندن بدن نیستند. علیرغم این شباهت بین انواع ، علل ، علائم و درمان این دو نوع نارسایی کلیوی به طور قابل توجهی متفاوت است. اگر شما یا یکی از عزیزانتان مبتلا به نارسایی کلیوی تشخیص داده باشید ، آگاهی از علائم و علل این بیماری و توانایی تمایز بین این دو شکل می تواند مفید باشد.
مراحل
قسمت 1 از 2: تشخیص علائم نارسایی کلیوی
مرحله 1. تغییرات ادراری را پیگیری کنید
نارسایی حاد و مزمن کلیه غالباً با خروجی زیاد ادرار یا عدم خروج ادرار همراه است. نارسایی مزمن کلیه ، به طور خاص ، با بی اختیاری ادرار و/یا عفونت های مکرر دستگاه ادراری همراه است. آسیب به لوله های کلیوی منجر به پلی اوریایی می شود که به معنی تولید بیش از حد ادرار است و معمولاً در مراحل اولیه نارسایی کلیوی رخ می دهد. نارسایی مزمن کلیه همچنین می تواند باعث کاهش مقدار ادرار شود ، که معمولاً در اشکال پیشرفته تر این بیماری رخ می دهد. سایر تغییرات ادراری ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- پروتئینوری: در طول نارسایی کلیوی پروتئین و گلبول های قرمز در ادرار نشت می کند. پروتئین موجود در ادرار باعث کف ادرار می شود.
- هماچوری: ادرار نارنجی تیره نتیجه گلبول های قرمز در ادرار است.
مرحله 2. احساس خستگی ناگهانی را پیگیری کنید
یکی از اولین علائم نارسایی حاد کلیه خستگی است. این ممکن است به دلیل کم خونی باشد ، زمانی که شما گلبول های قرمز حامل اکسیژن کافی در بدن خود ندارید. اکسیژن کمتر باعث احساس خستگی و سرما می شود. شروع کم خونی به این دلیل نسبت داده می شود که کلیه ها هورمون اریتروپویتین (EPO) را تولید می کنند ، که باعث می شود مغز استخوان شما گلبول قرمز ایجاد کند. با این حال ، از آنجا که کلیه ها آسیب می بینند ، EPO کمتری تولید می کنند و بنابراین گلبول های قرمز کمتری تولید می شود.
مرحله 3. توجه داشته باشید که آیا هر یک از اعضای بدن شما متورم شده است
ادم یک اصطلاح پزشکی برای تجمع مایعات در بدن است و می تواند در نارسایی حاد و مزمن کلیه ایجاد شود. هنگامی که کلیه های شما دیگر آنطور که باید عمل نمی کنند ، مایع در سلول ها جمع شده و باعث تورم می شود. این بیشتر در دست ها ، پاها ، پاها و صورت اتفاق می افتد.
مرحله 4. در صورت احساس سرگیجه یا تنبلی ذهنی به پزشک مراجعه کنید
سرگیجه ، تمرکز ضعیف و بی علاقگی ذهنی ممکن است با کم خونی مرتبط باشد ، زیرا گلبول های قرمز خون کافی به مغز شما نمی رسد.
مرحله 5. هرگونه درد در قسمت فوقانی کمر ، پا یا پهلو را که ممکن است احساس کنید ، پیگیری کنید
بیماری کلیه پلی کیستیک (PKD) باعث ایجاد کیست های پر از مایع در کلیه ها و گاهی کبد می شود. اینها می توانند دردناک باشند مایع موجود در کیست ها حاوی سموم است که می تواند به اعصاب اندام تحتانی صدمه بزند و در نتیجه منجر به نوروپاتی ، عملکرد یک یا چند عصب محیطی شود. نوروپاتی به نوبه خود باعث ایجاد درد در ناحیه کمر و پاها می شود.
مرحله 6. مراقب تنگی نفس ، بوی بد دهان و/یا طعم فلزی در دهان خود باشید
هنگامی که کلیه های شما شروع به نارسایی می کنند ، مواد زائد متابولیکی که عمدتاً اسیدی هستند شروع به تجمع در بدن می کنند. ریه ها سعی می کنند این اسیدیته بالا را با حذف دی اکسید کربن از طریق افزایش تهویه جبران کنند. این باعث می شود احساس کنید نمی توانید نفس بکشید.
همچنین ممکن است تجمع آب در ریه ها وجود داشته باشد ، که این امر تنفس طبیعی را مشکل می کند. این به این دلیل است که ریه ها به دلیل مایع اطراف نمی توانند در حین الهام به اندازه کافی گسترش پیدا کنند
مرحله 7. اگر به طور ناگهانی دچار خارش شدید یا خشکی پوست شدید توجه کنید
نارسایی مزمن کلیه باعث خارش می شود (اصطلاح پزشکی خارش). این خارش با تجمع فسفر در خون ایجاد می شود. همه غذاها حاوی مقدار مشخصی فسفر هستند ، اما برخی از غذاها مانند محصولات لبنی بیشتر از بقیه فسفر دارند. کلیه های سالم قادر به تصفیه و حذف فسفر از بدن هستند. با این حال ، در طول نارسایی مزمن کلیه ، فسفر در بدن شما باقی می ماند و باعث ایجاد کریستال هایی بر روی پوست می شود که منجر به خارش می شود.
مرحله 8. توجه داشته باشید که در برخی موارد ، ممکن است علائم قابل توجهی تا مراحل بعدی بیماری وجود نداشته باشد
این امر به ویژه در مورد نارسایی مزمن کلیه صادق است. در این مورد ، علائم فقط زمانی ظاهر می شوند که کلیه دیگر نتواند مواد زائد را از بدن خارج کرده یا تعادل آب را حفظ کند.
قسمت 2 از 2: شناسایی عوامل خطر نارسایی کلیوی
مرحله 1. از شرایطی که منجر به نارسایی حاد کلیه می شود آگاه باشید
نارسایی حاد و مزمن کلیه غالباً با برخی از شرایط پزشکی مقدم است. اگر می دانید که هر یک از شرایط زیر را دارید ، به ویژه در مورد علائم مشابه نارسایی کلیه که ممکن است ایجاد شود احتیاط کنید و سریعاً با پزشک خود برای راهنمایی بیشتر مشورت کنید:
- سکته قلبی ، یا حمله قلبی.
- انسداد مجاری ادراری.
- رابدومیولیز یا آسیب کلیوی به دلیل تجزیه ماهیچه ها.
- سندرم اورمیک همولیتیک یا انسداد عروق کوچک داخل کلیه.
مرحله 2. از علل شایع نارسایی مزمن کلیه مطلع باشید
اگر علائم مربوط به نارسایی کلیه را مشاهده کردید و یکی از شرایط زیر را دارید ، برای راهنمایی بیشتر با پزشک خود مشورت کنید. شرایطی که می تواند منجر به نارسایی مزمن کلیه شود عبارتند از:
- دیابت کنترل نشده
- فشار خون طولانی مدت یا فشار خون بالا.
- گلومرولونفریت مزمن یا التهاب فیلترهای کوچک در کلیه.
- برخی بیماریهای ژنتیکی مانند بیماری کلیه پلی کیستیک ، سندرم آلپورت یا لوپوس سیستمیک.
- سنگ کلیه.
- نفروپاتی رفلاکس یا جریان برگشتی ادرار به کلیه ها.
مرحله 3. با نحوه تشخیص نارسایی کلیوی آشنا شوید
تشخیص نارسایی کلیوی ، مزمن یا حاد ، اغلب به شکل آزمایش خون ، آزمایش تصویربرداری ، اندازه گیری خروجی ادرار ، آزمایش ادرار یا بیوپسی کلیه انجام می شود.
