پالس اکسی متری یک روش ساده ، ارزان و غیرتهاجمی است که برای اندازه گیری سطح اکسیژن (یا اشباع اکسیژن) در خون استفاده می شود. اشباع اکسیژن همیشه باید بالای 95 درصد باشد. با این حال ، اگر بیماری تنفسی یا بیماری مادرزادی قلبی دارید ، اشباع اکسیژن کمتر می شود. شما می توانید درصد اشباع اکسیژن خون را با استفاده از پالس اکسی متر ، دستگاه حسگر گیره ای که در قسمت نازکی از بدن شما مانند لاله گوش یا بینی قرار می گیرد ، اندازه گیری کنید.
مراحل
قسمت 1 از 2: آماده سازی برای استفاده از دستگاه سنج سنج
مرحله 1. رابطه بین اکسیژن و خون را درک کنید
اکسیژن در ریه ها دمیده می شود. سپس اکسیژن وارد خون می شود و اکسیژن اکسیژن به هموگلوبین متصل می شود. هموگلوبین پروتئینی است که در داخل گلبول های قرمز خون قرار دارد و اکسیژن را از طریق جریان خون به بقیه بدن و بافت های ما منتقل می کند. به این ترتیب به بدن ما اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز برای عملکرد داده می شود.
مرحله 2. دلایل روش را درک کنید
اکسی متری پالس برای ارزیابی اشباع اکسیژن در خون به دلایل مختلف استفاده می شود. اغلب در جراحی ها و سایر روش هایی که شامل آرام بخش (مانند برونکوسکوپی) و تنظیم هرگونه اکسیژن اضافی است ، استفاده می شود. همچنین ممکن است از پالس اکسی متر برای ارزیابی اینکه آیا نیاز به تنظیم اکسیژن اضافی است یا خیر ، آیا داروهای ریه به طور م workingثر کار می کنند یا خیر و همچنین تعیین میزان تحمل بیمار نسبت به افزایش سطح فعالیت استفاده شود.
اگر از دستگاه تنفس برای حمایت از تنفس استفاده می کنید ، از آپنه خواب رنج می برید یا شرایط پزشکی جدی دارید ، مانند حمله قلبی ، نارسایی احتقانی قلب ، بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) ، کم خونی ، سرطان ریه ، آسم ، پزشک ممکن است پالس اکسی متری را توصیه کند. ، یا ذات الریه
مرحله 3. نحوه عملکرد پالس اکسیمتر را بشناسید
اکسی مترها از ویژگی های جذب نور هموگلوبین و ماهیت تپنده جریان خون در عروق برای اندازه گیری سطح اکسیژن در بدن استفاده می کنند.
- دستگاهی به نام کاوشگر دارای منبع نور ، آشکارساز نور و ریزپردازنده است که تفاوت های هموگلوبین غنی از اکسیژن و فقدان اکسیژن را مقایسه و محاسبه می کند.
- یک طرف کاوشگر حاوی منبع نوری با دو نوع نور متفاوت است: مادون قرمز و قرمز. این دو نوع نور از طریق بافت های بدن به آشکارساز نور در طرف دیگر کاوشگر منتقل می شود. هموگلوبین که بیشتر از اکسیژن اشباع شده است بیشتر نور مادون قرمز را جذب می کند ، در حالی که هموگلوبین بدون اکسیژن بیشتر نور قرمز را جذب می کند.
- ریزپردازنده در کاوشگر تفاوت ها را محاسبه کرده و اطلاعات را به مقدار دیجیتال تبدیل می کند. سپس این مقدار برای تعیین میزان حمل اکسیژن در خون ارزیابی می شود.
- اندازه گیری جذب نسبی نور در هر ثانیه چندین بار انجام می شود. سپس این اندازه گیری ها توسط دستگاه پردازش می شوند تا هر 0.5-1 ثانیه یک خوانش جدید داشته باشد. سپس قرائت 3 ثانیه آخر به طور متوسط محاسبه می شود.
مرحله 4. خطرات روش را بدانید
به طور کلی ، خطرات مربوط به پالس اکسی متری حداقل است.
- اگر از اکسی متر برای مدت طولانی استفاده می کنید ، ممکن است در محلی که پروب روی آن اعمال می شود ، پارگی بافت (مثلاً انگشت ، گوش) را تجربه کنید. گاهی اوقات هنگام استفاده از پروب های حاوی چسب ، سوزش پوست ایجاد می شود.
- بسته به سلامت پزشکی و شرایط خاصی که ممکن است داشته باشید ، ممکن است خطرات دیگری نیز وجود داشته باشد. در صورت وجود هرگونه نگرانی قبل از شروع عمل با پزشک خود مشورت کنید.
مرحله 5. پالس اکسیمتر مناسب را متناسب با نیازهای خود انتخاب کنید
چندین نوع مختلف پالس اکسیمتر در دسترس است. محبوب ترین آنها اکسی مترهای قابل حمل دستی و نوک انگشتان هستند.
- پالس اکسی مترهای قابل حمل را می توان از طیف وسیعی از فروشگاه ها ، از جمله داروخانه هایی مانند Walgreens و CVS ، فروشگاه های بزرگ مانند Walmart و حتی به صورت آنلاین خریداری کرد.
- اکثر پالس اکسی مترها گیره ای هستند و شبیه گیره لباس هستند. همچنین پروب های چسبی وجود دارد که می توان آنها را روی انگشت یا پیشانی خود قرار داد.
- برای کودکان و نوزادان باید از کاوشگرهای با اندازه مناسب استفاده شود.
مرحله 6. مطمئن شوید که اکسیمتر شارژ شده است
اگر دستگاه قابل حمل نیست ، اکسی متر را به پریز دیواری متصل کنید. اگر دستگاه قابل حمل است ، قبل از استفاده با روشن کردن آن ، از شارژ کافی باتری اطمینان حاصل کنید.
قسمت 2 از 2: استفاده از سنج سنج پالس
مرحله 1. تعیین کنید که آیا نیاز به یک بار خواندن دارید یا نظارت مستمر
مگر اینکه قرار باشد نظارت مداوم داشته باشید ، کاوشگر پس از آزمایش برداشته می شود.
مرحله 2. هر چیزی که نور را جذب می کند را در محل استفاده حذف کنید
به عنوان مثال ، اگر قصد دارید اکسی متر را روی انگشت خود بمالید ، مهم است که هر چیزی که نور را جذب می کند (مانند خون خشک شده یا لاک ناخن) را حذف کنید تا از خواندن کاذب کم جلوگیری شود.
مرحله 3. ناحیه ای که قرار است پروب به آن متصل شود را گرم کنید
سرما می تواند باعث پرفیوژن ضعیف یا جریان خون شود که به نوبه خود می تواند اکسی متر را در خواندن اشتباه کند. قبل از شروع عمل ، مطمئن شوید که انگشت ، گوش یا پیشانی به دمای اتاق رسیده یا کمی گرم باشد.
مرحله 4. منابع دخالت محیطی را پاک کنید
سطوح بالای نور محیط ، مانند چراغ های بالای سر ، چراغ های فتوتراپی و گرم کننده های مادون قرمز ، می تواند سنسور نور را کور کرده و به شما خواندن نادرستی بدهد. با استفاده مجدد از سنسور یا محافظت از سنسور با حوله یا پتو ، عیب یابی کنید.
مرحله 5. دستها را بشویید
این امر باعث کاهش انتقال میکروارگانیسم ها و ترشحات بدن می شود.
مرحله 6. پروب را وصل کنید
کاوشگرها معمولاً روی انگشت قرار می گیرند. اکسی متر را روشن کنید.
- کاوشگرها را می توان بر روی لاله گوش و پیشانی قرار داد ، اگرچه تحقیقات نشان می دهد که لاله گوش محل قابل اعتمادی برای اندازه گیری اشباع اکسیژن نیست.
- اگر از پروب انگشت استفاده می شود ، دست باید در سطح قلب روی قفسه سینه قرار گیرد تا رقمی که در هوا نگه داشته شده است (همانطور که معمولاً بیماران انجام می دهند). این به حداقل رساندن هرگونه حرکت کمک می کند.
- حرکت را به حداقل برسانید. شایع ترین علت قرائت نادرست اکسی متر ، حرکت زیاد است. یکی از راه های اطمینان از اینکه حرکت بر خواندن تأثیر نمی گذارد این است که هنگام بررسی دستی ضربان قلب نمایش داده شده با ضربان قلب مطابقت داشته باشد. این دو نرخ باید 5 ضربه در دقیقه از یکدیگر باشد.
مرحله 7. اندازه گیری را بخوانید
سطح اشباع اکسیژن و ضربان نبض شما در ثانیه بر روی صفحه نمایشگر نمایش داده می شود. به طور کلی محدوده 95 تا 100 درصد طبیعی تلقی می شود. اگر میزان اکسیژن بدن شما به زیر 85 درصد برسد ، باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
مرحله 8. پرونده های خوانده شده را ثبت کنید
در صورتی که اکسی متر شما این قابلیت را دارد ، خوانش ها را چاپ کنید و/یا آنها را در رایانه بارگیری کنید.
مرحله 9. اگر اکسیم متر خطا کرد عیب یابی کنید
اگر فکر می کنید که اکسی متر شما قرائت دقیق یا نادرستی کرده است ، موارد زیر را امتحان کنید:
- اطمینان حاصل کنید که هیچ تداخلی (محیطی یا مستقیماً در محل کاوشگر) وجود ندارد.
- پوست را گرم کرده و مالش دهید.
- از یک گشاد کننده عروقی موضعی استفاده کنید که به باز شدن رگ های خونی کمک می کند (به عنوان مثال ، کرم گلیسریل تری نیترات (GTN)).
- یک سایت کاوشگر جایگزین را امتحان کنید.
- یک پروب و/یا اکسی متر دیگر را امتحان کنید.
- اگر هنوز مطمئن نیستید که اکسیمتر درست کار می کند یا خیر ، با پزشک خود مشورت کنید.
نکات
اگر سطح اکسیژن شما 100 not نیست ، نگران نباشید. میزان بسیار کمی از اکسیژن افراد در واقع 100 است
هشدارها
- سنسور پالس اکسی متر را روی انگشت بازویی که از کاف فشار فشار خون خودکار استفاده می کند ، استفاده نکنید. هر زمان که باد باز شود ، جریان خون به انگشت قطع می شود.
- در صورت سیگاری استفاده از پالس اکسی متری مفید نیست. اکسی متری نمی تواند بین اشباع طبیعی اکسیژن در هموگلوبین و اشباع کربوکسی هموگلوبین هموگلوبین که با استنشاق دود رخ می دهد تمایز قائل شود.
