شوک توزیعی زمانی رخ می دهد که ناهنجاری عروق خونی کوچک منجر به توزیع نامناسب خون در سراسر بدن می شود. این می تواند علائم شوک تهدید کننده زندگی و اختلال در اکسیژن رسانی به اندام های حیاتی بدن ایجاد کند. برای تشخیص شوک توزیعی ، باید علائم و نشانه های کلی شوک را بدانید که باید مراقب آنها باشید. همچنین باید بدانید که به طور خاص چه چیزی می تواند شوک توزیعی (برخلاف سایر شوک ها) ایجاد کند. تعیین علت زمینه ای شوک توزیعی برای مدیریت موثر آن و داشتن بهترین شانس برای نجات جان فرد کلیدی است. اگر نگران هستید که شما یا شخص دیگری علائم شوک توزیعی را نشان می دهید ، بلافاصله به اورژانس بروید.
مراحل
قسمت 1 از 3: ارزیابی علائم
مرحله 1. افزایش ضربان قلب را بررسی کنید
همه نوع شوک ، از جمله شوک توزیعی ، معمولاً با ضربان قلب سریعتر از حد معمول (بیش از 100 ضربه در دقیقه) ظاهر می شود. برای تعیین ضربان قلب می توانید نبض یک نفر را بگیرید یا به قلب او گوش دهید.
- در شوک توزیعی ، هنگامی که نبض را در انتهای فرد (مچ و/یا مچ پا) احساس می کنید ، احتمالاً "نبض محدود کننده" را احساس می کنید.
- نبض محدود کننده یک نبض قوی تر و قوی تر از حالت عادی است.
- این به دلیل افزایش حجم کل خون در شوک توزیع کننده ، از اثرات گشاد کننده عروق است که در سپسیس یا آنافیلاکسی (از جمله موارد دیگر) رخ می دهد.
- نبض محدود کننده ممکن است زود احساس شود ، اما با پیشرفت شوک ، نبض ضعیف می شود یا در اندام ها وجود ندارد.
مرحله 2. افزایش تعداد تنفس را مشاهده کنید
علاوه بر افزایش ضربان قلب ، همه انواع شوک نیز معمولاً با تنفس سریع همراه است. این به این دلیل است که مشکل اساسی در شوک ، عدم رساندن اکسیژن به اندام های حیاتی بدن است. بنابراین بدن سعی می کند کمبود اکسیژن را با تنفس سریعتر جبران کند.
بیشتر از 20 تنفس در دقیقه افزایش تنفس محسوب می شود
مرحله 3. احساس گرم شدن اندام ها
در شوک توزیعی به طور خاص (که شامل شوک سپتیک می شود) ، معمولاً اندام (دست و پا) فرد گرمتر از حد معمول است. این به این دلیل است که شوک توزیعی ، شاید برخلاف شهود ، خون بیشتری از حالت عادی در سیستم گردش خون نشان می دهد. با این حال ، خون "به طور نامناسب" در سراسر بدن توزیع می شود و منجر به گردش ناکافی در اندام های حیاتی و جریان خون اضافی در اندام ها و نواحی بدن می شود که به آن نیاز ندارند.
مرحله 4. به کاهش ادرار توجه کنید
در شوک ، چون بدن فقدان جریان خون موثر و اکسیژن رسانی را درک می کند ، بدنبال حفظ مایعات است. در نتیجه ، خروجی ادرار کاهش می یابد و منجر به ادرار نادر می شود.
مرحله 5. تب را ارزیابی کنید
از آنجا که عفونت ("سپسیس") عامل شماره یک شوک توزیعی است ، آزمایش وجود تب ضروری است. دمای بیشتر از 38 درجه سانتیگراد (100.4 درجه فارنهایت) ممکن است نشان دهنده عفونت باشد.
دمای کمتر از 36 درجه سانتیگراد (96.8 درجه فارنهایت) نیز نگران کننده است ، زیرا گاهی بدن می تواند دمای بدن را کاهش دهد تا تب
مرحله 6. به دنبال علائم گیجی باشید
شوک معمولاً با سردرگمی و اغلب با کاهش سطح هوشیاری همراه است. این به دلیل کاهش اثر جریان خون و اکسیژن رسانی در سراسر بدن است. در موارد شدیدتر ، فرد حتی ممکن است بیهوش باشد.
مرحله 7. فشار خون را اندازه گیری کنید
در شوک ، فشار خون پایین تر از حد طبیعی است. معمولاً کمتر از 90 میلی متر جیوه سیستولیک است و حتی ممکن است غیرقابل تشخیص باشد. در شوک توزیعی ، حتی اگر خون بیش از حد معمول به اندام (بازوها و پاها) منتقل شود ، رگ های خونی متسع شده و در نتیجه ، فشار خون همچنان پایین است.
قسمت 2 از 3: ارزیابی سابقه پزشکی بیمار
مرحله 1. به عفونت قبل از شروع شوک توجه کنید
دلیل شماره یک برای وارد شدن به شوک توزیعی ، عفونت است که بدتر می شود و به جریان خون گسترش می یابد (به نام "سپسیس"). بنابراین ، اگر می خواهید شوک توزیعی را تشخیص دهید ، در مورد عفونت های اخیر یا فعلی س askال کنید و ارزیابی کنید.
شایع ترین عفونت هایی که می توانند منجر به شوک شوند شامل پنومونی ، عفونت دستگاه تناسلی و عفونت های شکمی است
مرحله 2. احتمال آنافیلاکسی را در نظر بگیرید
یکی دیگر از دلایلی که باعث شوک توزیعی می شود ، آنافیلاکسی است - یک واکنش آلرژیک سیستمیک ، که ممکن است در پاسخ به نیش زنبور یا حساسیت دیگر رخ دهد. اگر افراد مبتلا به آلرژی تشخیص داده شده اند که ممکن است منجر به آنافیلاکسی و/یا شوک توزیعی شود ، افراد اغلب یک "اپیپن" (قلم اپی نفرین) حمل می کنند. اگر قبل از شروع شوک در معرض آلرژن محرک قرار گرفته اید ، سال کنید.
مرحله 3. سایر علل شایع شوک توزیعی را ارزیابی کنید
سایر علل شایع شوک توزیعی عبارتند از "SIRS" (سندرم پاسخ التهابی سیستمیک) ، پانکراتیت ، مشکلات کلیوی (به نام "بحران آدیسون") ، سوختگی ، سندرم شوک سمی (شایع ترین آن در زنانی است که در دوران قاعدگی هستند و برای همیشه تامپون گذاشته اند. طولانی) و "شوک عصبی" (زیرگونه ای از شوک های توزیعی ناشی از آسیب نخاعی که منجر به کاهش تن عروق خونی می شود).
قسمت 3 از 3: انجام آزمایش های تشخیصی
مرحله 1. آزمایش اسیدوز لاکتیک
آزمایش خون برای لاکتات می تواند وجود اسیدوز لاکتیک را نشان دهد. اسیدوز لاکتیک نشان می دهد که اندام های حیاتی بدن به اندازه کافی جریان خون و اکسیژن ندارند ، که اگر برطرف نشود ، می تواند منجر به نارسایی چند اندام شود.
بنابراین درجه اسیدوز لاکتیک راهی برای اندازه گیری شدت علائم شوک است
مرحله 2. شمارش گلبول های سفید خون را ارزیابی کنید
اندازه گیری گلبول های سفید خون از طریق آزمایش خون نیز برای ارزیابی وجود عفونت ، که عامل اصلی شوک توزیعی است ، بسیار مفید است. گلبولهای سفید خون همچنین در سایر شرایط التهابی که ممکن است زمینه ساز شوک توزیعی باشد ، افزایش می یابد.
- در صورت مشکوک بودن به عفونت ("شوک سپتیک") به عنوان عامل شوک توزیعی ، می توان از کشت خون نیز استفاده کرد.
- کشت خون می تواند باکتری ها یا میکروب های دیگر ایجاد کننده عفونت را رشد دهد و به پزشکان اجازه می دهد آنتی بیوتیک مناسب (یا سایر عوامل ضد میکروبی ، بسته به علت عفونت) را برای درمان انتخاب کنند.
مرحله 3. عملکرد اندامهای حیاتی را ارزیابی کنید
از آنجا که پیامد شوکی که سعی در اجتناب از آن دارد ، نقص حیاتی اندام ها است ، ارزیابی عملکرد اندام های حیاتی کلیدی است. اعضای مورد آزمایش شامل موارد زیر است:
- عملکرد کلیه
- عملکرد کبد
- عملکرد قلب
- عملکرد پانکراس ، زیرا پانکراتیت در واقع می تواند عامل شوک توزیعی باشد
مرحله 4. در صورت لزوم سایر آزمایشات تشخیصی را برای تعیین علت زمینه ای انتخاب کنید
در صورت مشکوک بودن یا تشخیص بالینی شوک توزیعی (یا هر نوع شوک دیگر) ، شناسایی علت زمینه ای ضروری است تا بتوان آن را برطرف کرد. آزمایشات تشخیصی اضافی که ممکن است مورد استفاده قرار گیرد شامل اشعه ایکس قفسه سینه و/یا سی تی اسکن ، و سایر موارد است.
بسته به علت مشکوک ، آزمایشات بیشتری سفارش می شود ، به عنوان مثال ، در صورت مشکوک بودن به ذات الریه ، ممکن است کشت خلط و لکه گرم نیز سفارش داده شود
مرحله 5. درمان را شروع کنید
در صورت تایید شوک ، بیمار باید در بخش مراقبت های ویژه (ICU) بیمارستان تحت درمان قرار گیرد. علت تثبیت بیمار باید با اکسیژن تثبیت شود. علائم حیاتی و میزان مصرف و مصرف مایعات باید به صورت ساعتی اندازه گیری شود.
