افراد مبتلا به اوتیسم می توانند تحت تأثیر ورودی حسی یا احساسات شدید قرار گیرند. وقتی این اتفاق می افتد ، آنها اغلب نیاز دارند که کسی آنها را به آرامی به مکانی آرام برساند تا بتوانند آرام شوند. در اینجا چند روش وجود دارد که می توانید به یک فرد مبتلا به اوتیسم در شرایط پریشانی کمک کنید.
مراحل
روش 1 از 3: برداشتن اولین قدم ها
مرحله 1. یک لحظه وقت بگذارید تا خودتان را آرام کنید
اگر بتوانید رفتار آرام خود را حفظ کنید ، به فرد مبتلا به اوتیسم نیز کمک می کنید که احساس آرامش کند.
- یک رفتار صبورانه و درک کننده داشته باشید. همان مهربانی را به آنها نشان دهید که دوست دارید دیگران در صورت عقل خود به شما نشان دهند.
- هرگز به خاطر ناراحتی فرد اوتیستیک را فریاد نزنید ، سرزنش یا مجازات نکنید. آنها این کار را عمدا انجام نمی دهند و بی مهری فقط باعث بدتر شدن آن می شود. اگر نمی توانید خود را کنترل کنید ، بهتر است ترک کنید تا اوضاع را بدتر کنید.
مرحله 2. اگر فرد قادر به صحبت کردن است ، از او بپرسید چه مشکلی دارد
گاهی اوقات ممکن است غرق شده و نیاز به زمان آرام داشته باشند. در زمان های دیگر ، آنها ممکن است احساسات سختی را در رابطه با چیزی در زندگی خود تجربه کنند (مانند نمره بد در مدرسه یا مشاجره با یک دوست).
در هنگام اضافه بار حسی شدید ، افرادی که معمولاً کلامی هستند ممکن است به طور ناگهانی توانایی صحبت کردن خود را از دست بدهند. این به دلیل تحریک بیش از حد شدید است و با گذراندن زمان آرامش از بین می رود. اگر کسی توانایی صحبت کردن را از دست داده است ، فقط س yesالات بله/خیر را بپرسید که می تواند با شست بالا/شست پایین پاسخ دهد
مرحله 3. آنها را به مکان آرام ببرید
اگر نمی توانید ، افراد حاضر در اتاق را تشویق کنید که آنجا را ترک کنند. توضیح دهید که سر و صدا و حرکت غیرمنتظره در حال حاضر برای فرد مبتلا به اوتیسم سخت است ، و او خوشحال می شود که بعداً دوباره با هم معاشرت کند.
مرحله 4. از آنها بخواهید که بخواهید با آنها بمانید
گاهی اوقات ، ممکن است فرد بخواهد شما در آنجا شرکت کنید و به او کمک کنید تا آرام شود. در مواقع دیگر ، آنها ممکن است بخواهند مدتی تنها باشند. در هر صورت ، آن را شخصی نگیرید.
- اگر آنها نمی توانند در حال حاضر صحبت کنند ، بگذارید با یک شست بالا/شست پایین پاسخ دهند. یا می توانید بگویید "آیا می خواهی من بمانم یا بروم؟" و به زمین و درب اشاره کنید ، و سپس بگذارید آنها به جایی که می خواهند شما اشاره کنند اشاره کنند.
- اگر یک کودک کوچک می خواهد تنها بماند ، می توانید در اتاق بنشینید و کاری آرام انجام دهید (مانند بازی با تلفن یا خواندن کتاب) ، بنابراین هنوز یک بزرگسال حاضر است.
مرحله 5. در انجام کارهای دشوار به آنها کمک کنید
وقتی ناراحت هستند ، ممکن است نتوانند به وضوح فکر کنند و ممکن است در انجام کارهای ساده مانند برداشتن یک ژاکت ناراحت کننده یا نوشیدن آب مشکل داشته باشند. به آنها کمک کنید ، بدون اینکه به فضای شخصی آنها خدشه وارد کنید.
- اگر آنها لباس های ناراحت کننده را می کشند ، به آنها کمک کنید تا آنها را دربیاورند. (سعی نکنید لباس ها را بدون اجازه درآورید ، زیرا این می تواند شگفت آور و ناراحت کننده باشد.)
- اگر سعی می کنند از سینک ظرفشویی بنوشند ، یک فنجان برای آنها بخورید.
مرحله 6. در صورت کوبیدن ، خرد کردن یا پرتاب کردن وسایل آنها را ایمن نگه دارید
اجسام خطرناک یا شکستنی را از مسیر خود خارج کنید. یک بالش یا کاپشن تا شده را زیر سر آنها قرار دهید تا از آن محافظت کند ، یا در صورت بی خطر بودن سر خود را روی پاهایتان بگذارید.
- اگر آنها چیزهایی را پرتاب می کنند ، ممکن است حرکت پرتاب آنها را آرام کند. سعی کنید چیزی را که می تواند با خیال راحت پرتاب شود به آنها بدهید (مانند بالش پرتاب کننده). بگذارید آن را پرتاب کنند و سپس آن را بازیابی کنند تا بتوانند دوباره آن را پرتاب کنند. این می تواند آنها را آرام کند.
- اگر از نزدیک شدن به آنها احساس امنیت نمی کنید ، این کار را نکنید. بگذارید آنها ادامه دهند تا زمانی که آرام شوند و خود را فرسوده کنند.
مرحله 7. اگر نمی دانید باید چکار کنید ، کمک بگیرید
والدین ، معلمان و مراقبان ممکن است بدانند چگونه به آنها کمک کنند. آنها ممکن است بتوانند بینش خاصی در مورد نیازهای خاص فرد اوتیسم ارائه دهند.
پلیس معمولاً برای کمک به نابودی اوتیسم آموزش نمی بیند و ممکن است وضعیت را بدتر کند یا به دوست اوتیستیک شما آسیب برساند. در عوض ، فردی را انتخاب کنید که فرد مبتلا به اوتیسم می شناسد و به او اعتماد دارد
روش 2 از 3: استفاده از تکنیک های آرامش حسی
مرحله 1. برای کمک به یک فرد مبتلا به اوتیسم ، ورودی حسی را کاهش دهید
اغلب ، افراد مبتلا به اوتیسم با ورودی حسی مشکل دارند. آنها چیزها را بسیار شدیدتر از دیگران می شنوند ، احساس می کنند و می بینند. گویی صدای همه چیز بالا رفته است.
- دستگاه های حواس پرتی مانند تلویزیون یا رادیو را خاموش کنید (مگر اینکه فرد مبتلا به اوتیسم به شما بگوید که می خواهید آن را روشن کنید).
- سعی کنید نورها را کم کنید.
- اگر می خواهند بگذارید در مکان های کوچک پنهان شوند. به عنوان مثال ، اگر آنها می خواهند در یک گنجه پنهان شوند یا با تلفن خود را در یک کمد ببندند ، به آنها اجازه دهید. (فقط مطمئن شوید که آنها می توانند به تنهایی خارج شوند.)
مرحله 2. فقط در صورتی که آنها با این کار خوب هستند آنها را لمس کنید
آنها را نگه دارید ، شانه هایشان را بمالید و محبت نشان دهید. به جای لمس سبک ، از لمس محکم استفاده کنید ، زیرا این اطمینان بیشتری دارد. می تواند به آرامش آنها کمک کند. اگر آنها می گویند یا نشان می دهند که نمی خواهند به آنها دست بزنید ، آن را شخصی نگیرید. آنها در حال حاضر نمی توانند لمس را کنترل کنند
- می توانید با باز کردن دستان خود و دیدن اینکه آیا آنها به سمت شما می آیند ، بغل کنید.
- اگر آنها را در آغوش می گیرید و سفت می شوند یا دور می شوند ، بگذارید بروند. شاید آنها در حال حاضر قادر به کنترل حسی در آغوش گرفتن نباشند ، یا شاید لباس شما بافتی داشته باشد که برای آنها ناراحت کننده است.
مرحله 3. سعی کنید یک فرد اوتیسم را که می خواهد لمس شود ، ماساژ دهید
بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم از ماساژ درمانی بهره مند شده اند. به آنها کمک کنید تا در موقعیت راحتی قرار بگیرند ، شقیقه های خود را به آرامی فشار دهید ، شانه های آنها را ماساژ دهید ، کمر یا پاهایشان را بمالید. حرکات خود را ملایم ، آرامش بخش و دقیق نگه دارید.
آنها ممکن است شما را به مناطقی هدایت کنند که می خواهند آنها را لمس کنید ، مانند اشاره به شانه ها یا فشار دادن صورت آنها
مرحله 4. اجازه دهید آنها با خیال راحت تا آنجا که نیاز دارند تحریک کنند
استیمینگ مجموعه ای از حرکات تکراری است که مکانیسم آرامش بخشی برای افراد مبتلا به اوتیسم است. نمونه هایی از تحریک شامل تکان دادن دست ، تکان دادن انگشت و تکان دادن است. تحریک یک مکانیسم بسیار مهم برای آرامش خود در هنگام ناراحتی های احساسی است.
- اگر آنها به خود آسیب می رسانند ، ببینید آیا می توانید آنها را به انجام کار ایمن تری هدایت کنید (مانند ضربه زدن به بالش های نیمکت به جای سر).
- آنها را مهار نکنید ، مهم نیست که چه کار می کنند. گرفتن و نگه داشتن فرد مبتلا به اوتیسم برخلاف میل او خطرناک است ، به ویژه هنگامی که فرد در حالت مبارزه یا گریز قرار دارد. هر دوی شما ممکن است در حین تلاش افراد مبتلا به اوتیسم برای رهایی از خود آسیب جدی ببینید.
مرحله 5: پیشنهاد دهید فشار ملایمی به بدن آنها وارد کنید
اگر فرد نشسته است ، پشت او بایستید و دستان خود را روی سینه او قرار دهید. سر خود را به صورت پهلو بچرخانید و گونه خود را روی سر آنها قرار دهید. آنها را محکم فشار دهید و از آنها بپرسید که آیا می خواهند شما کمتر یا بیشتر محکم فشار دهید. این فشار عمیق نامیده می شود و باید به آنها کمک کند تا آرام شوند و احساس بهتری داشته باشند.
روش دیگر این است که به شخص یک پتو با وزنه بدهید تا از آن برای آرام کردن فشار عمیق استفاده کند
روش 3 از 3: استفاده از تکنیک های کلامی
مرحله 1. از آنها بپرسید آیا دوست دارند شما آنها را در یک تمرین آرامش بخش هدایت کنید
اگر به نظر می رسد که علت ناراحتی احساسی است (نه حسی) ، یک تمرین آرامش بخشی به آنها کمک می کند تا آنقدر آرام شوند که در مورد آن صحبت کنند. اگر آنها به یک تمرین آرامش مثبت می گویند ، سعی کنید یکی از این موارد را به آنها کمک کنید:
-
زمین حسی:
از آنها بخواهید 5 موردی را که می توانند در حال حاضر ببینند ، 4 موردی را که می توانند لمس کنند ، 3 موردی را که می توانند بشنوند ، 2 چیزی را که می توانند بو کنند (یا به طور کلی دوست دارند بوییده باشند) و 1 مورد خوب در مورد خودشان نام ببرند. انگشتان خود را شمارش کنید.
-
تنفس جعبه ای:
از آنها بخواهید تا برای تعداد 4 نفس بکشند ، آن را برای شمارش 4 نگه دارید ، برای تعداد 4 نفس خود را بیرون دهید ، برای تعداد 4 استراحت کنید و این کار را تکرار کنید.
مرحله 2. اگر می خواهند در مورد آنچه که آنها را آزار می دهد صحبت کنند ، احساسات آنها را بشنوید و اعتبار دهید
گاهی اوقات ، مردم فقط نیاز به خروج هوا دارند و به آنها گوش می دهند. اگر می خواهند در مورد آنچه که آنها را آزار می دهد بحث کنند ، اجازه دهید آنها آن را مطرح کنند. در اینجا چند مثال مفید از مواردی که می توانید بگویید آورده شده است:
- "من اینجا هستم تا گوش کنم اگر می خواهید در مورد آن صحبت کنید."
- "وقتت را بگیر ، من جایی نمی روم."
- "متاسفم که می شنوم این اتفاق برای شما افتاده است."
- "این سخت به نظر می رسد."
- "البته شما ناراحت هستید. شما واقعاً در شرایط سختی هستید. طبیعی است که در این مورد استرس داشته باشید."
مرحله 3. اجازه دهید آنها فریاد بزنند
گاهی اوقات ، مردم فقط باید "گریه خوبی داشته باشند" و احساسات خود را بیرون بیاورند.
سعی کنید بگویید "اشک ریختن اشکالی ندارد" یا "هرچه نیاز دارید گریه کنید. من اینجا هستم"
مرحله 4. در صورت نیاز راحتی را ارائه دهید
می توانید یک وسیله راحتی برای خود بیاورید ، پیشنهاد پخش موسیقی مورد علاقه او ، ارائه محبت ، یا انجام هر کاری که می دانید به فرد اوتیسم کمک می کند تا احساس آرامش کند.
بسته به شرایط ، آرامش بخش می تواند متفاوت باشد. بنابراین اگر آنها بغل کردن را به نفع گوش دادن به موسیقی مورد علاقه خود و تکان دادن به جلو و عقب رد کردند ، آن را شخصی نگیرید. آنها می دانند که در حال حاضر به چه چیزی نیاز دارند
نکات
- حتی اگر آنها صحبت نمی کنند ، می توانید با آنها صحبت کنید. به آنها اطمینان دهید و با لحن ملایم با آنها صحبت کنید. این می تواند به آنها کمک کند تا آرام شوند.
- اطمینان کلامی می تواند کمک کند ، اما اگر کمکی نمی کند ، صحبت را متوقف کرده و آرام بنشینید.
- همه درخواست ها و دستورات را کنار بگذارید ، زیرا اغلب ناراحتی ناشی از بار بیش از حد محرک ها است. به همین دلیل است که یک اتاق آرام (در صورت وجود) می تواند بسیار مثر باشد.
- برخی از کودکان دوست دارند وقتی ناراحت هستند ، آنها را با خود ببرند یا تکان دهند.
- اگر فرد بعد از آن آرامش کافی داشت ، از او بپرسید چه چیزی باعث سقوط او می شود. پس از آگاهی از چنین اطلاعاتی ، محیط اطراف را مطابق با آن تنظیم کنید.
هشدارها
- شخص را به خاطر بحران دچار سرزنش نکنید. در حالی که فرد به احتمال زیاد می داند که خرابی های عمومی قابل قبول نیست ، اما فروپاشی اغلب نقطه عطف تجمع استرس است و قابل کنترل نیست.
- فروپاشی/خرابی هرگز ترفندی برای جلب توجه نیست. با آن به عنوان یک عصبانیت ساده رفتار نکنید. کنترل آنها بسیار دشوار است و اغلب باعث می شود فرد اوتیسم احساس خجالت یا پشیمانی کند.
- هرگز شخص را به تنهایی ترک نکنید مگر اینکه در یک محیط امن و آشنا باشید.
- هرگز به شخص ضربه نزنید.
- هرگز بر سر شخص فریاد نزنید. به یاد داشته باشید ، آنها اوتیسم دارند ، بنابراین ممکن است این تنها راهی باشد که می توانند ناراحتی خود را بیان کنند.
