بیهوشی های گاه به گاه یا "سنکوپ" یک مشکل رایج پزشکی هستند که تخمین زده می شود 20 تا 50 درصد از بزرگسالان در برهه ای از زندگی خود تجربه کرده اند. اگرچه گاهی اوقات به صورت عامیانه برای نشان دادن از دست دادن هوشیاری عمومی استفاده می شود ، اما غش به دلیل کاهش موقت جریان خون به مغز ایجاد می شود و دارای علائم و نشانه های متمایزی است. بیشتر علل غش بی ضرر هستند ، اما ممکن است نشان دهنده یک مشکل جدی پزشکی باشد. در بسیاری از موارد ، صدمات ناشی از زمین خوردن بزرگترین مشکل افرادی است که سنکوپ را تجربه می کنند. اگر دوره های غش کردن مکرر دارید ، مهم است که نحوه واکنش به موقع و ایمن افتادن را بیاموزید.
مراحل
روش 1 از 2: سقوط ایمن
مرحله 1. علائم هشداردهنده اولیه را تشخیص دهید
هنگامی که بیهوش می شوید ، هوشیاری خود را از دست می دهید و نمی توانید کاری کنید که سقوط شما شکسته شود. به همین دلیل ، مهم است که بدانیم مرحله پیش ساز یا "پیش سنکوپ" چگونه است. این به شما چند ثانیه فرصت می دهد تا عمل کنید. در حالی که همه قسمت های غش کردن را به یک شکل تجربه نمی کنند ، اکثر مردم ترکیبی از موارد زیر را دارند:
- افزایش تعریق با وجود احساس سرما.
- حالت تهوع.
- ناراحتی در مرکز قفسه سینه یا بالای شکم.
- خستگی ناگهانی شدید.
- احساس ضعف.
- سرگیجه یا سرگیجه.
- گیجی.
- تاری دید یا دیدن نقاط.
- در گوش شما زنگ می زند.
مرحله 2. با مانورهای ضد فشار برای خود زمان بخرید
اینها اقداماتی هستند که فشار خون شما را افزایش می دهند ، سنکوپ را به تاخیر می اندازند و گاهی اوقات از آن جلوگیری می کنند.
- پاهای خود را در حالی که آنها را به همراه ماهیچه های شکم خود فشار می دهید ، روی یکدیگر بکشید.
- تا جایی که ممکن است یک شی را با مقداری هدیه مانند یک توپ لاستیکی محکم کنید.
- یک دست را با دست دیگر بگیرید و بازوهای خود را محکم کنید و آنها را به آرامی از بدن خود دور کنید.
مرحله 3. به ایمنی برسید
خطرناک ترین قسمت غش این احتمال است که هنگام سقوط به خود آسیب برسانید. تمام تلاش خود را بکنید تا از مناطق پرخطر دور شوید و به سمت مکان هایی بروید که احتمال آسیب کمتری به خودتان می دهید. ممکن است بتوانید در حین تجربه پیش سنکوپ فقط چند قدم بردارید ، اما این فاصله اغلب تنها چیزی است که برای جلوگیری از آسیب نیاز دارید.
- برخی از نمونه های مناطق پرخطر شامل خیابان ها ، پایانه های قطار ، راه پله ها و هرجایی با افت شدید شیب در مجاورت است. راه پله ها مشکل بی نظیری را ایجاد می کنند. اگر از قبل روی پله ایستاده اید ، سعی نکنید بالا یا پایین بروید ، حتی اگر چند پله باشد. در عوض ، نرده را نگه دارید و به آرامی پایین بروید تا روی پله ای که در حال حاضر روی آن ایستاده اید بنشینید.
- سعی کنید به مکان بهتری برای افتادن برسید. اگر در منطقه ای ایستاده اید که دارای کفپوش سخت یا مبلمان با لبه های تیز است ، سعی کنید با موکت یا چمن به فضایی بدون آلودگی برسید. وقتی احساس ضعف می کنید ، در حالت ایده آل باید روی نیمکت یا تخت دراز بکشید و پاهایتان را بالا نگه دارید.
مرحله 4. به سمت شخصی بروید که بتواند شما را بگیرد
وقتی هوشیاری خود را از دست بدهید ، اطرافیان شما کسانی هستند که می توانند از امنیت شما اطمینان حاصل کنند. حتی در منطقه ای شلوغ با کفپوش نرم ، زمین خوردن شما همچنان می تواند باعث آسیب احتمالی شود. اگر کسی بتواند شما را بگیرد و به آرامی شما را به زمین بکشد ، خطر شما بسیار کاهش می یابد.
- برای کسی که می شناسید تلاش کنید. هنگام افتادن ، یک غریبه کمتر شما را می گیرد. متأسفانه ، بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات غش غالباً تحت تأثیر مواد مخدر یا الکل اشتباه تفسیر می شوند.
- اگر هنوز می توانید صحبت کنید ، سعی کنید بگویید "راهنما!" یا "دارم غش می کنم!" این امر به اطرافیان شما هشدار می دهد ، که ممکن است بتوانند به موقع برای گرفتن شما واکنش نشان دهند.
مرحله 5. روی مبل یا تخت بخوابید
اگر به مبلمان نرم نزدیک هستید ، سعی کنید سقوط خود را طوری هدف بگیرید که بدن ناخودآگاه شما دراز کشیده روی آن فرود بیاید. رو به سمت مبلمان قرار دهید و وزن خود را به جلو ببرید. کاناپه یا تخت به شما یک مکان امن برای افتادن می دهد و از آسیب جلوگیری می کند. بالا بردن پاها همچنین به خون شما کمک می کند تا راحت تر به مغز شما برسد و طول دوره را کوتاه می کند.
مرحله 6. به دیوار تکیه دهید
اگر نزدیک دیواری هستید که مبلمان لبه تیز در این نزدیکی نیست ، سعی کنید قبل از اینکه بیهوش شوید به آن برسید. سعی نکنید با برآمدگی هایی که ممکن است به سر خود ضربه بزنید ، به دیوار تکیه دهید. بهتر است پشت خود را به دیوار تکیه دهید ، اما اگر نتوانید این کار را انجام دهید ، استفاده از بازوها و سینه نیز کارساز خواهد بود.
مرحله 7. به آرامی روی زمین حرکت کنید
از حالت خم شدن ، به تدریج زانوها را خم کرده و به زمین بکشید. هنگامی که به زمین می رسید ، به جلو خم شوید و در حالت چمباتمه بنشینید یا دراز بکشید. هر یک از این روشها آسیب را به حداقل می رساند در حالی که فشار خون شما سریعتر به حالت عادی برمی گردد.
مرحله 8. قبل از اینکه بخواهید دوباره بلند شوید ، صبر کنید تا احساس کاملاً بهتری داشته باشید
ایستادن بیش از حد سریع ممکن است باعث شود دوباره بیهوش شوید. این که آیا واقعاً هوشیاری خود را از دست داده اید یا فقط یک دوره پیش سنکوپ را تجربه کرده اید ، سعی نکنید تا زمانی که علائم شما به طور کامل برطرف شوند دوباره ایستاده باشید. این ممکن است چند دقیقه طول بکشد.
استثناء این قاعده این است که غش شما در اثر خطر جسمی فوری ایجاد شده باشد. اگر چنین است ، سعی کنید منطقه را در اسرع وقت ترک کنید
روش 2 از 2: جلوگیری از سقوط
مرحله 1. با پزشک صحبت کنید
اگر بی دلیل غش کرده اید ، مراجعه به پزشک در مورد این مشکل بسیار مهم است. پزشک به شما کمک می کند تا علت غش خود را بیابید و امیدوارم هرگونه اختلال جدی در قلب یا سیستم عصبی را رد کنید. اگر این قسمتها ناشی از یک مشکل پزشکی اساسی باشد ، ممکن است قابل درمان باشد. درمان ممکن است دوره غش شما را به طور کامل از بین ببرد.
مرحله 2. عوامل محرک خود را کشف کرده و از آنها اجتناب کنید
پزشک شما ممکن است سنکوپ وازوواگال را برای شما تشخیص داده باشد. این شایع ترین نوع غش است ، به ویژه در افراد سالم. در سنکوپ وازواگال ، غش با محرک های خاصی ایجاد می شود که از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
- به این فکر کنید که هر بار که بیهوش می شوید یا احساس می کنید در حال بیهوشی هستید چه کار می کنید.
- اگر محرک شما موقعیتی است که می توانید از آن اجتناب کنید ، مانند کم آبی بدن یا مشاهده خون ، سعی کنید دوباره خود را در معرض خطر قرار ندهید.
- اگر محرک شما چیزی اجتناب ناپذیر است ، سعی کنید راهی برای جلوگیری از افت فشار خون پیدا کنید. پزشک شما ممکن است راه حل هایی داشته باشد. به عنوان مثال ، برخی از افراد هنگام خون گیری غش می کنند. اگر این محرک شماست ، به پزشک فلبوتومیست خود بگویید. او به احتمال زیاد یک پروتکل برای جلوگیری از غش کردن دارد که به احتمال زیاد شامل راه هایی برای بالا نگه داشتن پاها است.
مرحله 3. اگر می توانید دراز بکشید
هنگام برخورد با پیش سنکوپ ، سعی کنید به جای زمین خوردن دراز بکشید. از حالت افقی ، بدن شما برای ریکاوری از حالت غش مجهزتر است. دراز کشیدن باعث می شود قلب شما بسیار راحت تر خون لازم را به سر شما پمپاژ کند.
مرحله 4. در صورت امکان پاهای خود را بالا بیاورید
بالا نگه داشتن پاها ساده ترین راه برای جلوگیری از تجمع خون در پای شما و کاهش جریان خون در مغز است. این امر باعث می شود قسمت غش کوتاه شود و احتمالاً به طور کامل از آن جلوگیری شود.
نشستن با سر پایین بین زانوها نیز همین تأثیر را خواهد داشت
نکات
- سردرگمی ، ضعف و خستگی ممکن است تا 30 دقیقه ادامه یابد. اگر اینها تنها علائم شما هستند ، احتمالاً ایستادن مجدد بی خطر است. اگر این علائم به مدت طولانی ادامه یابد ، ممکن است نیاز به مراقبت پزشکی داشته باشید.
- هیدراته ماندن به جلوگیری از سنکوپ صرف نظر از علت آن کمک می کند. اطمینان حاصل کنید که در طول روز مایعات زیادی بنوشید.
- اگر غشهای شما مکرر است ، پزشک ممکن است جوراب ساق بلند مخصوص پاهای شما را توصیه کند. این جورابها فشار بیشتری به ساق پا وارد می کنند و از تجمع خون در پاهای شما جلوگیری می کند.
