تغییر جزء اجتناب ناپذیر زندگی است. در برخی موارد ، همه باید با تغییرات عمده زندگی مانند تغییر شغل ، پایان دادن به روابط یا بچه دار شدن روبرو شوند. در حالی که تغییر می تواند استرس زا باشد ، اما بیشتر اوقات باعث آسیب روانی پایدار نمی شود. با این حال ، گاهی اوقات افراد سخت تر از حد معمول خود را برای تغییر وفق می دهند. اختلال سازگاری زمانی اتفاق می افتد که یک تغییر بزرگ در زندگی بر سلامت عاطفی و توانایی فرد تأثیر می گذارد. افسردگی ، اضطراب و رفتار بی پروا همگی می توانند علائم اختلال سازگاری باشند. یاد بگیرید که علائم اختلال سازگاری را در خود یا یکی از عزیزان خود با مطالعه شرایط ، آشنایی با علائم و یادگیری تفاوت اختلال سازگاری با سایر شرایط تشخیص دهید.
مراحل
قسمت 1 از 3: درک اختلال سازگاری
مرحله 1. با اختلال سازگاری آشنا شوید
اختلال سازگاری یک الگوی اختلال احساسی یا رفتاری است که پس از یک رویداد استرس زا رخ می دهد. فردی که دارای اختلال سازگاری است ممکن است علائم افسردگی و اضطراب را تجربه کند. آنها همچنین ممکن است در کار یا زندگی شخصی خود دچار مشکل شوند.
- در حالی که طبیعی است برخی از مشکلات عاطفی یا مشکلات در سازگاری بعد از یک رویداد استرس زا وجود داشته باشد ، افراد مبتلا به اختلال سازگاری به طور قابل ملاحظه ای قوی تر از سایر رویدادها واکنش نشان می دهند.
- برای تشخیص اختلال سازگاری در برابر استرس طبیعی ، برخی از علائم وجود دارد که باید به دنبال آنها باشید. علائم اختلال سازگاری شامل اضطراب ، عملکرد ضعیف در کار یا مدرسه ، مشکلات رابطه ، ناراحتی ، افکار خودکشی ، نگرانی بیش از حد و مشکل در خواب است.
مرحله 2. انواع موقعیت هایی که می توانند باعث اختلال سازگاری شوند را بشناسید
تقریباً هرگونه تغییر اساسی در زندگی می تواند باعث بروز اختلال سازگاری شود. چند علت رایج عبارتند از طلاق ، نقل مکان به منطقه ای ناآشنا ، از دست دادن شغل یا بچه دار شدن.
- اختلال سازگاری می تواند توسط رویدادهای مثبت و منفی ایجاد شود.
- مشکلات عاطفی به دنبال مرگ یکی از عزیزان به طور معمول به عنوان اختلال سازگاری به عنوان عزاداری طبقه بندی می شوند.
مرحله 3. آگاه باشید که هرکسی می تواند اختلال سازگاری داشته باشد
اختلال سازگاری هم مردان و هم زنان را درگیر می کند. بزرگسالان و کودکان از هر زمینه و فرهنگ ممکن است در برخی از مراحل زندگی دچار اختلال سازگاری شوند.
جوانان و افرادی که در شرایط استرس زا مانند بیماری یا سوءاستفاده زندگی می کنند ، ممکن است در معرض افزایش خطر ابتلا به این اختلال باشند
مرحله 4. بدانید که پیش آگهی اختلال سازگاری خوب است
بیشتر اوقات ، اختلال سازگاری خود به خود در عرض شش ماه برطرف می شود. اکثریت افراد مبتلا به این اختلال با شرایط جدید خود سازگار می شوند و بهتر می توانند با خواسته های زندگی خود کنار بیایند.
- اگرچه اختلال سازگاری به طور معمول به خودی خود برطرف می شود ، اما هنوز هم ایده خوبی است که فردی با این شرایط به دنبال مشاوره باشد. مشاوره می تواند روند بهبود را تسریع کرده و به افراد کمک کند راه های جدیدی را برای مقابله با استرس بیاموزند.
- کمتر از شش ماه اختلال سازگاری حاد نامیده می شود ، در حالی که بیش از شش ماه از این بیماری به عنوان اختلال سازگاری مزمن نامیده می شود.
قسمت 2 از 3: شناسایی علائم
مرحله 1. به دنبال علائمی باشید که شبیه علائم افسردگی است
ممکن است به نظر برسد که فردی با اختلال سازگاری دائماً در یک فانک است. اختلال سازگاری می تواند باعث خلق و خوی پایین ، تحریک پذیری ، گریه های مکرر و از دست دادن علاقه به فعالیتهایی شود که قبلاً لذت بخش بودند.
اختلال سازگاری گاهی اوقات "افسردگی موقعیتی" نامیده می شود. بر خلاف افسردگی اساسی ، افسردگی موقعیتی ناشی از رویدادهای زندگی است و معمولاً پس از برطرف شدن عامل استرس زا یا سازگاری فرد با شرایط جدید ، از بین می رود
مرحله 2. به دنبال علائم اضطراب باشید
اختلال سازگاری یک وضعیت مبتنی بر استرس است ، بنابراین بسیاری از علائم مشابه اختلالات اضطرابی از جمله عصبی بودن ، عصبانیت و ناامیدی را ایجاد می کند. کسی که سطح بالایی از اضطراب را تجربه می کند یا اغلب پس از تجربه یک رویداد استرس زا دچار تنش یا احساس اضطراب می شود ، ممکن است از اختلال سازگاری رنج ببرد.
مرحله 3. به نشانه های کناره گیری اجتماعی هوشیار باشید
یکی از علائم هشدار دهنده برای اختلال سازگاری ، گذراندن زمان کمتر با دوستان و خانواده است. افرادی که دارای اختلال سازگاری هستند ممکن است در انجام مسئولیت های اجتماعی با مشکل روبرو شوند یا به سادگی علاقه خود را به گذراندن وقت با دیگران از دست بدهند.
از دست دادن محل کار ، مدرسه یا سایر قرارهای ملاقات نیز می تواند شاخص اختلال سازگاری باشد
مرحله 4. به رفتارهای غیرشخصی توجه کنید
برخی از افراد مبتلا به اختلال سازگاری شروع به رفتار نامناسب یا بدون توجه به دیگران می کنند. دعوا ، خرابکاری در اموال ، رانندگی بی دقتی و سایر رفتارهای بی پروا ممکن است نشانه های اختلال سازگاری باشد ، به خصوص اگر شخص قبلاً هرگز چنین رفتاری نداشته باشد.
کودکان مبتلا به اختلال سازگاری بیشتر از بزرگسالان درگیر دعوا می شوند یا در غیر این صورت رفتار نامناسبی انجام می دهند
مرحله 5. به علائم جسمانی توجه کنید
مانند بسیاری دیگر از اختلالات سلامت روان ، اختلال سازگاری می تواند باعث درد و دردهای جسمی شود. تپش قلب ، سردرد ، مشکلات گوارشی و مشکلات خواب همه می توانند با این بیماری ارتباط داشته باشند.
مرحله 6. چارچوب زمانی اختلال سازگاری را در نظر بگیرید
اختلال سازگاری معمولاً ظرف سه ماه پس از یک رویداد استرس زا ایجاد می شود. در بیشتر مواقع ، این بیماری ظرف شش ماه پس از رویداد برطرف می شود. اگر علائم بیش از شش ماه ادامه یافت ، در نظر بگیرید که آیا ممکن است بیماری دیگری مقصر باشد.
اختلال افسردگی اساسی و اختلال اضطراب فراگیر را می توان هر دو را با اختلال سازگاری اشتباه گرفت
قسمت 3 از 3: تمایز بین اختلال سازگاری و سایر شرایط
مرحله 1. تفاوت بین اختلال سازگاری و PTSD را درک کنید
اختلال سازگاری و PTSD هر دو در پاسخ به رویدادهای استرس زا ایجاد می شوند. با این حال ، اختلال سازگاری می تواند توسط هر نوع رویداد استرس زا ایجاد شود ، در حالی که PTSD در پاسخ به شرایط تهدید کننده زندگی ایجاد می شود. اختلال سازگاری معمولاً باعث ایجاد فلاش بک نمی شود ، در حالی که PTSD چنین می کند. PTSD نیز به خودی خود از بین نمی رود.
مرحله 2. بین اختلال سازگاری و افسردگی تمایز قائل شوید
اختلال سازگاری و افسردگی شباهت های زیادی با هم دارند و حتی گاهی اوقات اختلال سازگاری را افسردگی موقعیتی می نامند. با این حال ، بر خلاف افسردگی اساسی ، اختلال سازگاری در اثر یک رویداد خاص ایجاد می شود و معمولاً ظرف شش ماه خود به خود برطرف می شود. اگر اختلال سازگاری به خودی خود برطرف نشد ، در نظر بگیرید که آیا واقعاً با افسردگی روبرو هستید.
اختلال سازگاری درمان نشده نیز می تواند به افسردگی اساسی تبدیل شود ، به ویژه اگر عامل استرس زا به جای یک رویداد یکبار مداوم باشد
مرحله 3. بین اختلال سازگاری و اضطراب تمایز قائل شوید
بسیاری از افراد مبتلا به اختلال سازگاری احساس اضطراب و تنش می کنند. برای تفاوت ، در نظر بگیرید که آیا اضطراب به مدت طولانی وجود داشته است یا اخیراً در پاسخ به یک محرک خاص ایجاد شده است. اضطرابی که می توان در یک رویداد خاص ردیابی کرد ، احتمالاً نشانه ای از اختلال سازگاری است.
